__________________
1.
Αγαπητή Αμπα. Η κοπέλα μου με είχε απατήσει και είμαστε ακόμα μαζί, προσπαθώντας να το ξεπεράσουμε. Φυσικά και έχει κόψει όλες τις επαφές με τον εν λόγο τύπο, που ήταν και συμφοιτητές. Αλλά η κολλητή της φίλη, ακόμα καμιά φορά θα του κάνει κάνα σχόλιο στο φβ και κάνα like. Κάτι το οποίο με ενοχλεί. Είπα στην κοπέλα μου ότι ενοχλήθηκα και μου είπε ότι δεν ενοχλήθηκε ιδιαίτερα οπότε δεν μπορεί να κάνει κάποια ιδιαίτερη σύσταση από την δική της πλευρά παρά μόνο να της πει ότι εγώ ενοχλούμαι. Κάτι το οποίο ισχύει αλλά εμένα με νευρίασε. Μίλησα στην φίλη της για να πάρω την απάντηση ότι αυτό δεν είναι δικό της πρόβλημα και ότι δεν μπορώ να της κάνω σύσταση με ποιόν θα μιλάει. Κάτι το οποίο είναι κατανοητό αλλά επίσης με πείραξε. Θέλω να το ξεπεράσω αλλά δυσκολεύομαι. Έχω άδικο που ενοχλούμε; Τι θα έπρεπε να κάνει η κοπέλα μου? Επειδή με αυτην τα έχω πάρει ουσιαστικά και όχι με την φίλη της.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ξαναδιάβασε την τελευταία πρόταση που έγραψες, πολύ αργά. Μετά ξαναδιάβασε την πρώτη. Αυτή είναι η κατάσταση. Οι προτάσεις που έχεις γράψει ενδιάμεσα είναι αντικατοπτρισμός. Είναι πρόσχημα για να έχεις κάτι να ασχολείσαι, επειδή δεν έχεις λύσει το ουσιαστικό θέμα.
Η φίλη της φίλης μπορεί να κάνει λάικ σε όποιον θέλει, δεν έχεις ούτε εσύ, ούτε η φίλη σου δικαίωμα – ούτε λόγο – να σας απασχολεί η δική της σχέση με τον εν λόγω τύπο. Ναι, έχεις άδικο που ενοχλείσαι με το τι κάνει φίλη φίλης. Δεν έχεις «άδικο» που δεν έχεις ξεπεράσει ακόμα αυτό που έγινε και θυμώνεις όταν το ξαναθυμάσαι. Έχεις άδικο που περιμένεις να φέρεται όλος ο κόσμος βάζοντας τα δικά σου συναισθήματα πρώτα. Δεν έχεις «άδικο» που νιώθεις ότι η φίλη σου σε πρόδωσε, γιατί αυτό έκανε.
Δεν λες τι κάνετε για να το ξεπεράσετε, αλλά ίσως χρειάζεται χρόνος, ίσως χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια. Αν δυσκολεύεσαι, πες το, συζήτησε το, πες πώς νιώθεις κάτω από το θυμό.
__________________
2.
Ξυπνάς ένα πρωί ενώ σου έχουν τελειώσει όλες οι αυταπάτες που τρέφεις για την σχέση σου κ συνειδητοποιείς ότι βρίσκεσαι εδώ και 2,5 χρόνια στην λάθος σχέση. Σχέση όπου τα πραγματικά θέλω του ενός και του άλλου έρχονται σε σύγκρουση. Επίσης συνειδητοποιείς πως 7 χρόνια πίσω βρίσκεται ο μοναδικός άνθρωπος που σε αγάπησε γι'αυτο που είσαι ή μάλλον σε αγάπησε παρά αυτό που είσαι! Θέλω να τα παρατήσω όλα και να διεκδικησω την ευτυχία μου που ίσως είναι 7 χρόνια πριν.
-Πες με Παντελή
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Παντελή, αν το άτομο που ονειρεύεσαι ακόμα είναι ελεύθερο, τέλεια, δεν σε κρατά κανείς. Όμως όπως πριν από 2,5 χρόνια είχες άλλα μυαλά και γι'αυτό μπήκες σε μια σχέση που τώρα απορρίπτεις, έτσι και πριν από εφτά χρόνια είχες άλλα μυαλά, ακόμη πιο διαφορετικά. Αυτό που θυμάσαι, είναι ωραίο, αλλά είναι ανάμνηση, βρίσκεται στο παρελθόν. Δεν είναι μια πραγματικότητα στην οποία μπορείς να μπεις ανοίγοντας μια πόρτα. Πριν από εφτά χρόνια ήσουν ένας άνθρωπος εφτά χρόνια νεότερος, και οι νεότεροι άνθρωποι έχουν απαιτήσεις νεότερων ανθρώπων, και αυτές οι απαιτήσεις είναι πιο επιφανειακές και ελαφριές.
Με άλλα λόγια, φυσικά να κυνηγήσεις την ευτυχία σου, αλλά την ευτυχία όπως μπορεί να υπάρξει τώρα, όχι την ευτυχία που θυμάσαι από κάποτε.
__________________
3.
Αγαπητή μου Α,μπα
θα θελα να σου πω και γω τον προβληματισμό μου.
Είμαι 24 χρονών, έχω τελειώσει αρχιτεκτονική και ο πατέρας μου δουλεύει σε μια κατασκευαστική εταιρεία (είναι διευθυντής ορόφου να σου δώσω να καταλάβεις).Στον όροφο όπου εργάζεται οι συνάδελφοί του με ξέρουν γιατί πήγαινα εκεί απο τα 17 μου, αφενός για να τους συμβουλευτώ για τη θέματα της σχολής κι αφετέρου γιατί τα 2 τελευταία χρόνια έκανα πρακτική εκεί τα καλοκαίρια. Μ αρέσει το περιβάλλον εκεί, γιατί έχω μάθει πολλά πράγματα σχετικά με το τεχνικό μέρος της δουλειάς μου.
Το θέμα μου είναι ένας συνάδελφός του, γύρω στα 50κάτι παντρεμένος με παιδιά. Στην αρχή μου έλεγε να τον κάνω add στο facebook , και γω από ευγένεια τον έκανα, γιατί όντως ήταν πιεστικός. Αν και μου λεγε να του μιλάω στον ενικό, εγώ πάντα του μιλούσα στον πλυθηντικό. Παρ'όλα αυτά, άρχισε να μου στέλνει και στο fb μυνήματα (όχι συστηματικά βέβαια)-για συγκροτήματα ας πούμε- στα οποία προσπαθούσα να απαντήσω όσο το δυνατόν πιο τυπικά και ευγενικά πάντα στον πληθυντικό. Σκεφτόμουν ότι αν ποτέ στο μέλον δουλέψω εκεί , θα τον βλέπω για κάνα 8ωρο κάθε μέρα , οπότε για τα τυπικά πρέπει κάπως να χουμε καλές σχέσεις. Μέχρι που άρχισε να μου στέλνει ότι είμαι πολύ γλυκιά, ότι θα θελε να με ξαναδεί στην εταιρία, ότι πχ είμαι πανέμορφη στην profile pic μου, και να πάμε κάνα βράδυ για μπύρες. Όλα αυτά κατά καιρούς όχι όλα σε ένα. Δεν απάντησα σε κανένα από τα μηνύματα αυτά. Έχω έρθει σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, και έχω αρχίσει να αισθάνομαι ότι φταίω εγώ που τον έκανα add, γιατί καμιά φορά η ευγένεια εκλαμβάνεται ως ανταπόκριση. Νομίζω πως δε διαχειρίστηκα σωστά το όλο θέμα, και νοιώθω ότι είμαι εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση την οποία άθελά μου άφησα χώρο να εξελιχθεί. Γιατί δυστυχώς σ'αυτές τις περιπτώσεις οι πρώτες που κατηγορούνται είναι οι γυναίκες ότι και καλά "τους κουνήθηκαν".
Και σε ρωτώ το εξής: Υπάρχει κάποια πιθανότητα να προσληφθώ εκεί (αν και περιμένω και κάποιες άλλες απαντήσεις από γραφεία). Αν λοιπόν προσληφθώ, πως θα το διαχειριστώ όλο αυτό 8 ώρες την ημέρα? Γιατί θα χω ήδη το άγχος της δουλειάς που είναι πιεστική, δε γίνεται να σκέφτομαι και αυτό. 8 ώρες είναι πολλές για να μην αισθάνεσαι άνετα με τους συναδέλφους σου. Να σημειώσω ότι δεν είμαστε στο ίδιο γραφείο, αν και είμαστε στον ίδιο όροφο και ότι ο πατέρας μου δεν ξέρει τίποτα.
Σ'ευχαριστώ πολύ+
-Νανά
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Καταλαβαίνω πώς έμπλεξες, και θυμώνω και στενοχωριέμαι. Αγαπητή Νανά, σε ικετεύω, μη φοβάσαι τόσο πολύ να μη γίνεις δυσάρεστη. Δεν είναι δική σου δουλειά να μη νιώσει ποτέ κανένας απόρριψη εξαιτίας σου. Δεν είναι υποχρέωση σου να νιώθουν όλοι καλά και ωραία εις βάρος της δικής σου ηρεμίας. Δεν γίνεται να τους έχεις όλους ευχαριστημένους.
Η ιστορία που περιγράφεις είναι ξεκάθαρη. Ένας παντρεμένος και κατά πολύ μεγαλύτερος σου ουσιαστικά σου την έπεσε, κι εσύ δεν κατάφερες να πεις όχι από την αρχή για να μην τον δυσαρεστήσεις. Κακώς τον έκανες φίλο στο fb. Δεν χρειαζόταν. Ευτυχώς όμως λύνεται εύκολα, δεν είσαι καθόλου εγκλωβισμένη. Τώρα unfriend, ένα κλικ φτάνει. Δεν χρειάζεται ούτε να προειδοποιήσεις, ούτε να εξηγηθείς. Καλού κακού κράτα τα μηνύματα κάπου, μπορεί να χρειαστούν. Πες στον πατέρα σου τι έγινε. Και αν σε προσλάβουν, θα τον αγνοείς και θα του κόψεις τον αέρα με αποφασιστικότητα και αμεσότητα, και ας παρεξηγηθεί όσο θέλει, και ας γίνεις δυσάρεστη, και ας είναι μετά το κλίμα παγερό μεταξύ σας – ακόμα καλύτερα, για να μην σε πλησιάζει ποτέ. Όχι, δεν είναι εντελώς απαραίτητο να έχετε καλές σχέσεις για τα τυπικά. Θα ήταν καλύτερο, αλλά στο χέρι του είναι να αποκτήσετε, αν σταματήσει να είναι γοητευτικός σάλιαγκας (άκου «μπίρες», και «συγκροτήματα», τρομάρα του).
__________________
4.
Στα μόλις 25 μου, ήρθαν και μου χτύπησαν την πόρτα φοβίες, ανασφάλειες και πολλά άλυτα θέματα που τοποθέτουσα στην άκρη -με μαεστρία- τα προηγούμενα χρόνια. Καθώς οι συνθήκες είναι κατάλληλες, έχοντας πολύ χρόνο για τον εαυτό μου, αποφάσισα να σταματήσω να παίζω κρυφτό μαζί τους και να ξεκινήσω μια διαδικασία διαχείρισης τους.
Στο μυαλό μου, αν και φαντάζει αναγκαία η παρουσία κάποιου βοηθού/ψυχολόγου σε όλο αυτό, θα ήθελα να δουλέψω μόνη μου, κυρίως γιατί με φοβίζει το τι ''μαργαριτάρια'' ενδέχεται να εντοπίσω μέσω της ψυχανάλυσης.
Θεωρείς λοιπόν πως κάποιος άνθρωπος, έχοντας κάποιες γνώσεις γύρω απο την ψυχολογία εν γένει, μπορεί να εργαστεί μόνος του; Εφόσον μπορεί να αξιολογήσει τις συμπεριφορές του και να δώσει λύσεις.
Δεν αναφέρω τα όποια θέματα μου, καθώς αδυνατώ να τα συνοψίσω σε κάποιες γραμμές. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ξέρεις τι λες, πάνω κάτω; Ότι δεν θέλεις να κάνεις πραγματική προσπάθεια, επειδή φοβάσαι ότι αν ψάξεις τα προβλήματα που έχεις, θα ανακαλύψεις ποια είναι.
Με αυτή τη στάση δε νομίζω ότι θα καταφέρεις κάτι μόνη σου. Όχι επειδή δεν γίνεται, γενικώς, αλλά επειδή δεν θέλεις. Θέλεις να ασχοληθείς θεωρητικά με προβλήματα, αλλά όχι με τα δικά σου. Τουλάχιστον όχι τώρα.
Επίσης νομίζω ότι έχεις κάπως μπερδέψει στο μυαλό σου κάποιες λέξεις. Δεν είναι κάθε θεραπεία ψυχανάλυση. Η ψυχανάλυση είναι μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία, που δεν είναι για όλους. Υπάρχουν πολλές μέθοδοι ψυχοθεραπείας, πολλές σχολές, πολλές προσεγγίσεις, ανάλογα με αυτό που σε απασχολεί. Ένας ειδικός μπορεί να σε κατατοπίσει. Οπότε αν δεν είσαι ακόμη έτοιμη να βρεις τον κατάλληλο επαγγελματία, αν θέλεις αν διαβάσεις κάτι, θα μπορούσες να ξεκινήσεις από τα θεωρητικά της ψυχολογίας.
Πάντως ειδικά οι φοβίες βελτιώνονται θεαματικά με την κατάλληλη βοήθεια. Είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι. Μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου, δεν τρέχει τίποτα, όλος ο κόσμος έχει φοβίες, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν ξέρει τι είναι η κρίση πανικού. Οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σε αυτούς που έχουν προβλήματα και σε αυτούς που δεν έχουν. Όλοι έχουν προβλήματα. Διαφέρουν στον τρόπο που τα αντιμετωπίζουν.
Τέλος, παραπέμπω μαρτυρία/σχόλιο αναγνώστη:
«Δεν έχω ερώτηση, μια παρότρυνση μονάχα! Θεωρώ πως είμαι πολύ δυναμικός άνθρωπος, μου αρέσει να αναλύω τα πάντα γύρω μου και πάνω απ' όλα τον εαυτό μου, έχω περάσει υπερβολικά πολύ -και πολλές- δύσκολες καταστάσεις, μα έχω μάθει από μικρή να τα καταφέρνω μόνη μου και ύστερα να στέκομαι και πάλι, όλο και πιο δυνατή. Η ιδέα του ψυχολόγου είχε περάσει πολλές φορές από το μυαλό μου αλλά πάντα το απέφευγα-ανέβαλα- νιώθοντας ότι μπορώ να ξεμπλέξω το κουβάρι μόνη, ίσως εν τέλει με τρόμαζε και η ιδέα του να "ζητήσω βοήθεια". Τελικά όμως είπα να του δώσω μια ευκαιρία και είναι μία από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει! Και το γράφω εδώ γιατί ξέρω πως κι εσύ παροτρύνεις συχνά τους ανθρώπους που σου γράφουν να λάβουν μια τέτοια υποστήριξη. Είναι μια πολύ μικρή κίνηση μπροστά σε όλα αυτά που μπορεί να σου προσφέρει. Μην ξεχνάτε ότι όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε εσάς, αλλά το να ακούσετε τον εαυτό σας, το να αναλύσετε και να πάτε πιο βαθιά, καθώς και τα ερεθίσματα και η τροφή για σκέψη που θα λάβετε από τον ειδικό, ως και τα συμπεράσματα που θα βγάλετε, μπορεί να γίνουν καταλυτικά!
Και όσον αφορά το οικονομικό κόστος, υπάρχουν αρκετές παροχές από τον εκάστοτε δήμο καθώς και online πλατφόρμες, λίγο ψάξιμο και καλή θέληση χρειάζεται! Να περνάτε καλά :)»
__________________
5.
Αγαπητή α μπα,
Από τα 19 μου ήμουν τρελά ερωτευμένη με έναν 30χρονο. Εκείνος μου είχε ξεκαθαρίσει εξ αρχής ότι δεν θέλει σχέση. Εγώ για ένα διάστημα 1/2 χρόνου το δέχτηκα-τόσο άντεξα να μην είμαστε κανονικό ζευγάρι-και έπειτα αποχώρησα με πόνο. Στα 23 μου που ξανά συναντήθηκαμε, υπήρχε η ίδια έλξη και από την πλευρά μου και αγάπη. Αρχίσαμε να ξαναβγαινουμε και 10 μέρες μετά του ζήτησα να σκεφτεί το ενδεχόμενο να είμαστε μαζί. Εκείνος μου απάντησε πως όλον τον καιρό το σκεφτόταν και πως ειλικρινά θέλει να προσπαθήσουμε! Τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ καλύτερα από όσο θα μπορούσα να φανταστώ και 8 μήνες μετά-αφού με βοήθησε να βρω μόνιμη δουλειά και με στήριξε στη διαδικασία εξετάσεων και εγώ σε αναποδια με τη δική του δουλειά παντρεύτηκαμε!!! Μέχρι σήμερα 3χρονια μετά δεν το έχω μετανιώσει ούτε λεπτό!!! Είναι ο τέλειος άντρας για μένα!!! Λόγω της δουλειάς μου χρειάστηκε να φύγω από Αθήνα όπου μένουμε και εκείνος δεν δίστασε ούτε λεπτό να κάνει τα χαρτιά του για να έρθει μαζί μου!!! Περάσαμε δύσκολα λόγω αδυναμίας εύρεσης στέγης - είμαστε σε τουριστικό μέρος - και απόστασης του τόπου εργασίας που διανυεται σε άθλιο οδικό δίκτυο. Οπότε η μόνη λύση αλλά και επιθυμία ήταν να κάνουμε παιδί. Έτσι χάρη στις άδειες που δικαιούμαι θα ηρεμησουμε και θα σταματήσει η οικονομική αφαιμαξη λόγω ενοίκιου και μετακινησεων... Αν μάλιστα κάνουμε 3 παιδιά - κάτι που το θέλουμε και οι δύο - με την επιφύλαξη της άγνοιας του βαθμού αλλαγής της ζωής μας και της δυνατότητας της καλύτερης δυνατής ανταπόκρισης στις ανάγκες τους -θα επιστρέψουμε στον τόπο κατοικίας μας βάσει νόμου. Λες να το προσπαθήσουμε για 3; με λιγότερα οι συνθήκες θα είναι χειρότερες από τις προηγούμενες ‚ τουλάχιστον στο κομμάτι της συμβιωσης και των οικονομικών αφού λόγω της απόστασης θα αναγκάστουμε να μένουμε σε διαφορετικά σπίτια με 1 ή 2 για 5 χρόνια τουλάχιστον ... Ήδη είμαι έγκυος στο πρώτο μας! - ΔενΘαΜαςΤρελανουνΑυτοι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
__________________
6.
Αν υπάρχει στην ζωή του κάθε ανθρώπου το άλλο του μισό και τι θα πρέπει κάποιος να κάνει προκειμένου να το βρει; Βεβαίως φαίνεται κάπως ξεπερασμένο ή και δειλό όμως η βρωμιά είναι τέτοια που καμιά φορά αναρωτιέται κανείς.Πόσο στοιχίζει το ταξίδι; Τι θα πρέπει ν α κάνω ; Μπορώ να περιμένω και να ενεργώ μένοντας πιστή στον ρομαντισμό; Κατά βάθος είμαι ρομαντικός χαρακτήρας.(το ξέρω οτι θα πεφτει δούλεμα αλλά θέλω να πιστεύω )Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας και περιμένω απάντησή σας.
Με εκτίμηση
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η απάντηση προκύπτει από το τι εννοείς όταν λες ότι θέλεις να μείνεις πιστή στο ρομαντισμό, όχι επειδή είναι αυτόματα κάτι κακό, αλλά επειδή νομίζεις ότι αυτή η λέξη έχει σίγουρα την έννοια που δίνεις εσύ. Αν ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο θα σε ρωτούσα να εξηγήσεις τι πιστεύεις ότι είναι ο ρομαντισμός, και εκεί θα φαινόταν τι είδους αγκυλώσεις και στερεότυπα και περιορισμούς και όρους έχεις βάλει (ποιος ξέρει γιατί, αυτή είναι μια άλλη συζήτηση) για να μην κάνεις το πραγματικό μεγάλο ταξίδι, που δεν είναι να βρεις το άλλο σου μισό, αλλά να εξερευνήσεις το μισό που έχεις, που είναι ο εαυτός σου. Αυτό που πρέπει να κάνεις, αν δεν ήμουν αρκετά σαφής, είναι να ρίξεις στη φωτιά το βιβλίο που έχεις γράψει στο μυαλό σου αραδιάζοντας τις προσδοκίες σου, και να ξεκινήσεις ένα ταξίδι προς τα μέσα, γνωρίζοντας σε βάθος τον εαυτό σου, αναγνωρίζοντας τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του, και συγχωρώντας τον. Ακόμη και με τα προβλήματα που έχει, που είναι πολλά, αξίζει την αγάπη των άλλων.
Κοίτα. Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς. Ότι θέλεις έναν καλό άνθρωπο μέσα στην σκάρτη κοινωνία και νομίζεις ότι είσαι κάποιου είδους εξαίρεση. Όχι, δεν είσαι. Ούτε είναι ρομαντισμός να ψάχνεις κάποιον που να σου ταιριάζει.
Σε περίπτωση που όταν λες ότι θέλεις να μείνεις πιστή στον ρομαντισμό εννοείς το καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε τον 18ο αιώνα, φυσικά και να μείνεις, οι μακρυμάλληδες ποιητές δεν θα σε εμποδίσουν να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να τον αποδεχτείς (αν και η μελαγχολία τους μπορεί να σε καθυστερήσει λίγο, αν τους πάρεις στα σοβαρά).
_________________
7.
Αγαπητη Α μπα
Είχαμε σχέση κοντά 2 χρόνια και χθες του είπα να χωρίσουμε. Και ο λογος: Αρχικά θεωρώ οτι σε μια πετυχημένη σχέση κάποια πολυ βασικά στοιχεία είναι η αγάπη ο σεβασμός της προσωπικότητας και του προσωπικού χώρου του άλλου και ο αμοιβαίος θαυμασμός.Το τελευταίο απο την μεριά μου σχεδόν απουσίαζε. Γνωριστήκαμε στα 18 μου (αυτός 23) και αρχικά η έλξη ήταν κυρίως σωματική. Μου άρεσε και τον συμπάθησα από την αρχή αλλά έπλασα μια εικόνα στο μυαλό μου και τον ερωτεύτηκα πριν προλάβω να τον γνωρίσω. Αργότερα γνωριστήκαμε καλύτερα, ανακάλυψα πως κάποιες απόψεις του ήταν ομοφοβικές και μισογύνικες. Συζητήσαμε σχετικά πολλές φορές και τελικά κατάφερε να δει τον λάθος τρόπο σκέψης του και πραγματικά αναθεώρησε. Αν και από την μια σεβάστηκα το γεγονός ότι δεν έμεινε κολημένος και αναγνώρισε το λάθος του κατα βάθος με ενοχλούσε το οτι δεν ειχε καθήσει να τα σκεφτεί όλα αυτά μόνος του. Ειδικά οταν κατάλαβα ότι αυτό αποτελεί συνήθεια και στοιχείο του χαρακτήρα του.Είναι άνθρωπος που λειτουργεί κυριως με ένστικτο,περισσότερο αισθάνεται και δεν κάνει πολλές αναλύσεις.Ωστόσο, σε βασικά ζητήματα τον βρίσκω πολύ σωστό,εκτιμώ τον χαρακτήρα,τον τρόπο σκέψης του και αναγνωρίζω ότι έχει αλλάξει πολύ και σίγουρα ωρίμασε. Παρ'ολα αυτά μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια μοιραστήκαμε πολλά,αλλάξαμε πολυ,περάσαμε απο δύσκολες καταστάσεις που μας έφεραν κοντά,με στήριζε πάντα πολυ,με θαύμαζε και με έκανε να αισθάνομαι όμορφα.Ελεγε ότι τον βοήθησα να γίνει καλύτερος άνθρωπος και να αναθεωρήσει αλλά κι εμένα με βοήθησε πολύ στο να ανοιχτώ και να αποκτήσω περισσότερη αυτοπεποίθηση.Η σχέση μας ήταν γενικά όμορφη,χωρίς ιδιαίτερες ζήλιες, καταλαβαινόμασταν, δίναμε ο ένας στον άλλο χώρο για τον εαυτό του και έτσι με έκανε να αισθάνομαι ελεύθερη πράγμα που θεωρώ πολυ σημαντικό.Το πρόβλημα ειναι λοιπόν το ότι διαφέρουμε πολυ στο ότι εμενα μου αρέσει να διαβάζω
να ψάχνομαι,να αναλύω και πάντα σκεφτόμουν οτι θέλω να μπορώ να συζητάω για φιλοσοφία και για ποιηση με τον άνθρωπο που θα έχω δίπλα μου.Ετσι,υπηρχαν στιγμές που τον έκρινα,που ένοιωθα πως συμβιβάζομαι οτι δεν με καλύπτει νοητικά και οτι θα ήθελα να υπάρχει βαθύτερη επικοινωνία. Τον χώρισα λοιπόν και πονάω πολυ.Είμαι πολύ δεμένη μαζί του και νοιώθω δεν μπορώ να τον βγάλω ξαφνικά απο την ζωή μου. Φοβάμαι οτι κάνω λάθος αλλα απο την άλλη δεν ξέρω αν μπορώ να το αποδέχτω .
Νοιώθω ενοχές που τον κρίνω και σκέφτομαι οτι ειμαι χαζή που δεν εκτιμώ τα θετικά του στοιχεία. Πως στην τελική αυτό μπορει να μην έχει και τόση σημασία αφού με καλύπτει σε όλα τα άλλα και ότι δεν θα πρεπε να πονάω τόσο αφού εγώ το διάλεξα.Η σχέση αυτή μου χάριζε σιγουριά, στήριξη, τρυφερότητα, ικανοποίηση.. μπορεί να ήθελα κι άλλα αλλά δεν είναι λάθος να ζητάς από έναν άνθρωπο να σου χαρίσει τα πάντα? Ήταν η πρώτη μου μεγάλη σχεση και νοιώθω οτι τα 'χω χαμένα.Πιστεύεις ότι έκανα λάθος ?Κάποια πιο καθαρή σκέψη πάνω στο θέμα??
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγόρια και κορίτσια, επειδή πλησιάζουν γιορτές και στις γιορτές μας πιάνουν περισσότερο οι αδυναμίες μας και τα υπαρξιακά μας, ακολουθεί σφηνάκι εγρήγορσης:
Η ζωή είναι δύσκολη. Η ζωή είναι πάρα πολύ δύσκολη. Η ζωή είναι γεμάτη εμπόδια και αναποδιές και προβλήματα που όσο μεγαλώνουμε, βαθαίνουν. Γι'αυτό, σας ικετεύω: προσπαθήστε έστω να φιλτράρετε τις εικόνες ευτυχίας που έχετε μάθει να βλέπετε ως ευτυχία. Δεν είσαστε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Δεν είναι αρκετό να νιώθετε αγάπη και επικοινωνία και κατανόηση και κοτόσουπα για τον άλλον. Αυτά είναι αρκετά όταν θα είσαστε το γηροκομείο. Για την ενδιάμεση ζωή χρειαζόσαστε έναν σύμμαχο, έναν συμπολεμιστή, έναν υπουργό εξωτερικών, έναν CEO ζωής, ανάλογα με το τι μπορείτε να κάνετε εσείς καλύτερα.
Γι'αυτό: αν μιλάμε για καυλάντισμα, κάνετε ό,τι θέλετε, ακόμα καλύτερα, κάνετε πολλές λάθος επιλογές για να μην αναρωτιόσαστε μετά για διάφορα που δεν δοκιμάσατε. Αλλά όταν πιστεύετε ότι κάνετε σημαντική σχέση, βρείτε κάποιον που είναι πιο έξυπνος, πιο ξύπνιος, πιο ικανός από εσάς. Στην ανάγκη, συμβιβαστείτε με κάποιον που είναι ίσος. Ξαναλέω, η ζωή είναι δύσκολη. Χρειαζόσαστε κάποιον που μπορεί να σας δώσει σωστές επαγγελματικές συμβουλές, που μπορεί να καταλάβει πότε πρέπει να επέμβει και να σας αποτρέψει από κάποια λάθος κίνηση, που μπορεί να αναλάβει μόνος του δύσκολες αποφάσεις που αφορούν και τους δυο σας (και να το κάνει σωστά, καλύτερα από σας). Αυτό σας συμφέρει να κάνετε. Μάθετε να αγαπάτε τους ανθρώπους που θα σας κάνουν καλύτερους, εξυπνότερους, γρηγορότερους. Μην περιμένετε να δείτε ποιος θα σας αγαπήσει πρώτος για να νιώσετε ευγνωμοσύνη. Μην μείνετε με κάποιον επειδή "έχει και προτερήματα". Μην καλύπτεστε με την σκέτη αποδοχή, μην εντυπωσιάζεστε απλώς επειδή κάποιος δεν φεύγει. Η ζωή είναι άγρια και χρειάζεστε πολλά περισσότερα. Αν δεν το κάνετε, να ξέρετε ότι αυτό σημαίνει ότι θα νιώσετε πολλές, πάρα πολλές φορές μεγάλη μοναξιά ενώ βρίσκεστε μέσα σε σχέση, και αυτή είναι η πιο δύσκολη μοναξιά από όλες.
ΥΓ. Εκτός αν θέλετε να παίρνετε μόνοι σας αποφάσεις και να έχετε κάποιον σύντροφο για να σας κάνει χαλαρή παρεούλα. Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι, αλλά αν ήσασταν τέτοιος άνθρωπος, θα το ξέρατε ήδη.
σχόλια