__________________
1.
Ρε παιδιά έχω φρικάρει εντελώς! Είχα πριν λίγες μέρες γενέθλια και έχω καλέσει αύριο το βράδυ 10-12 φίλους σε ένα μπαράκι να τα γιορτάσουμε. Λοιπόν δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να ηρεμήσω, είμαι σε φάση να στείλω ότι έχω πυρετό και να τα ακυρώσω όλα. Γιατι; δεν ξέρω! Έχω αγχωθεί. Αν θα έρθουν, πόσοι θα έρθουν, αν θα τους αρέσει το μαγαζί, αν θα περάσουν καλά. Γενικά αυτό που σκέφτομαι είναι γιατί το έκανα.. γιατί κάλεσα τόσο κόσμο και δεν άραξα με τα 4-5 δικά μου άτομα να πιω μια μπύρα και να τελειώνουμε. Άγχος έξοδα υστερία πανικός. Είμαι σε κατάσταση γαμησε τα!! Βασικά ξέρω γιατί το έκανα. Γιατί έχω περάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ψυχοθεραπείας που κάνω τον τελευταίο μισό χρόνο να συζητάω για την ανασφάλεια που νοιώθω στις κοινωνικές μου σχέσεις και για το άγχος που έχω αν με συμπαθούν οι φίλοι μου. Όποτε λέω φέτος θα ανοιχτώ τέλειωσε! Αρχιδ@@@@@@! Άραγε τώρα όλο αυτό το σκηνικό δείχνει ότι δουλεύει η θεραπεία;;;;;;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω πώς ναι. Μπράβο σου! Αν μας διαβάζεις, στείλε να μας πεις πώς περάσατε.
__________________
2.
Πιστεύεις ότι μερικοί παίρνουν τον σχολιασμό αυτής της στήλης πιο σοβαρά απ ότι θα πρεπε;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι ο γραπτός σχολιασμός στο ίντερνετ είναι μια δραστηριότητα που μαθαίνουμε όλοι μαζί σιγά σιγά, ενώ συμβαίνει και εξελίσσεται. Ξεκίνησε πολύ χαρωπά με την αυγή του ίντερνετ, αλλά η ελευθερία και η αφέλεια έφερε στην επιφάνεια και αντικοινωνικές συμπεριφορές που στην ζωή εκτός δικτύου κρύβονται, επειδή δεν καλύπτονται από την ανωνυμία που χαρίζει το ίντερνετ.
Πιστεύω ότι αυτό που διαφοροποιεί τον σχολιασμό στο ίντερνετ από την συζήτηση είναι κυρίως η ανωνυμία, που κατά κάποιον τρόπο φέρνει ατιμωρησία. Ακόμα και στις περιπτώσεις όμως που κάποιος πραγματικά θέλει να επικοινωνήσει (και όχι να προκαλέσει, να τραβήξει την προσοχή, να διαφοροποιηθεί για να νιώσει το χάι του μικροσκοπικού σταρ σε μια μικροσκοπική κοινότητα), είναι δύσκολα τα πράγματα γιατί ο γραπτός λόγος δεν έχει όλα τα εξωλεκτικά στοιχεία που συνοδεύουν τον λόγο και δείχνουν την πρόθεση. Είναι πιο πιθανό να σε παρεξηγήσουν, παρά να σε καταλάβουν. Και όταν οι άνθρωποι νιώθουν ότι τους έχουν παρεξηγήσει, θίγονται σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο, και δυσκολεύονται να απομακρυνθούν και να δουν ότι φταίει το μέσο, και όχι οι άλλοι (ή οι ίδιοι).
Δεδομένης της δυσκολίας, νομίζω ότι ο σχολιασμός αυτής της στήλης είναι σε πρότυπο επίπεδο και χαίρομαι πολύ. Μερικές φορές προκύπτουν κάποια πυροτεχνήματα με τάσεις διασπαστικές από ανθρώπους που κυρίως ψάχνουν επιβεβαίωση σε ακατάλληλες περιστάσεις της ζωής τους, αλλά νομίζω ότι αυτά τα φαινόμενα εξομαλύνονται μέσω ώσμωσης ή κόπωσης.
__________________
3.
Αγαπητή Αμπούλα,
έχεις γίνει πλέον συνήθεια. Σε διαβάζω κάθε απόγευμα όταν επιστρέφω από τη δουλειά, παρέα μ' έναν φρεσκοφτιαγμένο καφέ.
Είμαι 22 και δουλεύω από τη στιγμή που ενηλικιώθηκα, καθώς η μητέρα μου μου είπε όταν έκλεισα τα 18 ότι έπαψα να είμαι κόρη της κι έγινα συγκάτοικος, που πρέπει να συνεισφέρει ακριβώς τα μισά στο σπίτι κι ότι δεν θα παρακολουθώ τις παραδόσεις στο πανεπιστήμιο. Μαζί με τα παραπάνω, έφερνε κάθε βδομάδα κι από έναν διαφορετικό γκόμενο στο σπίτι, ο οποίος με καλημέριζε με το σώβρακο και άραζε στο σαλόνι. (Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν μικρή) Τσακωνόμασταν συνέχεια, με κατηγορούσε για ο,τι πήγαινε στραβά, μέχρι και ξύλο έφαγα μερικές φορές.
Είναι πολλά, πάρα πολλά αυτά που τράβηξα μαζί της και δυστυχώς δεν γράφονται εύκολα.
Μου πήρε 2 χρόνια εντατικής ψυχοθεραπείας με μια εξαιρετικη ψυχολόγο που βρήκα στο δήμο μου -δωρεάν ευτυχώς- για να βρω την δύναμη και την οικονομική ανεξαρτησία να φύγω από το σπίτι. Τώρα ζω αλλού κι έχω επαναπροσδιορίσει τη σχέση μου με τη μητέρα μου, έτσι που να μπορούμε τουλάχιστον να μιλάμε σαν κανονικοί άνθρωποι.
Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι ότι εξαιτίας των παραπάνω και μέχρι να μπορέσω να βρω την άκρη, άφησα εντελώς τη σχολή. Χρωστάω πάνω από τα μισά μαθήματα και όποτε πάω να τα πιάσω μου φαίνεται βουνό. Θέλω πολύ να πάρω το πτυχίο μου και να συνεχίσω ενδεχομένως τις σπουδές μου με ένα μεταπτυχιακό ή/και με ξένες γλώσσες. Σκέφτομαι πολλά για το μετά, αλλά μόλις πάω να τα οργανώσω, πελαγώνω.
Βλέπω συνομήλικους μου που ορκίζονται και κάνουν σχέδια για το μέλλον και -δεν θα στο κρύψω- ζηλεύω πολύ.Θα ήθελα κι εγώ να έχω περάσει τα τελευταία 4 χρόνια ρουφώντας ο,τι μπορεί να μου δώσει το πανεπιστήμιο, αλλά δυστυχώς δεν το έκανα.
Έχεις καμία συμβουλή για το πως να συμμαζέψω το χάος που έχει προκληθεί;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έλυσες πρώτα το μεγάλο πρόβλημα, και πολύ καλά έκανες. Είσαι αξιοθαύμαστη που έπιασες τον ταύρο από τα κέρατα και κατάφερες κάτι που άλλοι ούτε καν τολμούν να αγγίξουν (την προβληματική σχέση με τους γονείς).
Αφού κατάφερες αυτό, σίγουρα μπορείς να καταφέρεις να πάρεις πτυχίο. Το μυστικό (αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι), όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι που είναι πολύ μεγάλο και έχει πάρα πολλά ενδιάμεσα βήματα, είναι να μην επικεντρωνόμαστε στο τέλος (η ορκωμοσία), να μην κοιτάμε τι κάνουν οι άλλοι, αλλά να σχεδιάζουμε και να οργανώνουμε το αμέσως επόμενο βήμα. Και το Σινικό Τείχος να έπρεπε να χτίσεις, το πρώτο πράγμα θα ήταν να βρεις το οικόπεδο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει τώρα. Πτυχίο παίρνεις όταν περνάς έναν αριθμό μαθημάτων. Το ένα μετά το άλλο. Ποιο είναι το πρώτο μάθημα που θα μπορούσες να περάσεις, και πώς θα το κατάφερνες αυτό; Έχεις περάσει σχεδόν τα μισά μαθήματα, άρα και μπορείς, και ξέρεις πώς να το κάνεις. Το εμπόδιο είναι περισσότερο ψυχολογικό παρά πρακτικό, γιατί πρακτικά είναι βέβαιο ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Αν δυσκολεύεσαι στο πρώτο βήμα, πήγαινε πάλι σε αυτή την θαυμάσια ψυχολόγο που σε βοήθησε με το θέμα της μητέρας σου.
__________________
4.
Δεν μπορω να συναναστρεφομαι με ανθρωπους που ειναι κολλημενοι με την εκκλησια. Τους θεωρω αμορφωτους, ανοητους και χωρις παιδεια. Δεν εννοω τους ανθρωπους που πιστευουν στον Θεο-αν και αθεη δεχομαι την αναγκη για ελπιδα και προστασια. Εννοω ολους αυτους που εχουν πνευματικο και δεχονται οτι τους επιβαλει ως τιμωρια επειδη εκαναν εκτρωση ή επειδη μπορει να ειναι γκει ή επειδη καναν σεξ στα 15. Δεν μπορω αυτους που καθε χρονο θα κανουν αγιασμο στο σπιτι και στο μαγαζι τους γιατι ετσι μονο θα υπαρχει υγεια και ευημερια, Δεν μπορω αυτους που κοιτανε σαν προβατα τους λογους των παπαδων για αμαρτωλους μουσουλμανους και γκει που θα καουν στην κολαση. Και δυστυχως στην πολη οπου ζω (καπου στο εξωτερικο πολυ μακρια)ολοι μα ολοι οι άνθρωποι που συναναστρεφομαι ειναι ετσι. Ακομα γελαω με την απαντηση μιας κοπελας σε μια φιλη που αρρωστησε ολοι η οικογενεια πολλες φορεες μεσα στον χειμωνα ''Παρτε τον παπαμανωλη να σας διαβασει''. Και ξεματιαζονται, και εξομολογουνται και καθε κυριακη εκκλησια, και νυστευουν και με λενε αμαρτωλη που δεν νυστευω και με κοιταν με μισο ματι. Και ολοι αυτοι που σου περιγραφω ειναι τα ατομα του φιλικου μου περιβαλλοντος που με νευριαζουν γιατι ειναι ολοι ρατσιτσες και στενομυαλοι. Ειπα στην αντρα μου οτι δεν θελω να κανω παρεα με κανεναν απο αυτους γιατι δεν ταιριαζουμε, δεν παιρναω καλα και μου απαντησε οτι θα τον αποκοψω απο ολους., εκεινος δεν εχει προβλημα γιατι απο το ενα αυτι μπαινουν και απο το αλλο βγαινουν. Και αντε παλι στις μαζωξεις να μου μιλανε για ινδους πιθηκια και γκει που πρεπει να τους βαλουν φωτια. Και να με ξεματιαζουν και να πρεπει να παω να κατουρησω για να φυγει το ξεματιασμα.. Δεν είναι ενας δυο, ειναι ολοι ετσι οποτε αν ξεκοψουμε θα μεινουμε μονοι. Εμενα δεν με ενοχλει αλλα τον συζυγο τον πειραζει αυτο γιατι ειναι πολυ της παρεας. Εγω δεν θελω να περασω ενα μεγαλο μερος απο το μελλον μου με ανθρωπους που δεν εχω κατι κοινο, δεν ταιριαζω και δεν παιρναω καλα. Αρα τι γινεται?
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πρέπει να βρείτε μια φόρμουλα με τον άντρα σου έτσι ώστε αυτός να μην στερείται την «παρέα», χωρίς να καταπιέζεσαι ούτε εσύ. Δεν χρειάζεται να πηγαίνετε παντού μαζί. Αρχικά θα βρίσκει μερικές δικαιολογίες, με τον καιρό θα καταλάβουν ότι τους αποφεύγεις. Αυτό θα σημαίνει ότι θα χάσει ένα μέρος της «παρέας», αλλά θα του μείνουν αυτοί που τον συμπαθούν όντως, και δεν τον έχουν απλώς συνηθίσει. Εσύ θα πρέπει από την άλλη να το πάρεις απόφαση ότι θα σε κουτσομπολεύουν ακόμη περισσότερο, και ότι θα είναι μάλλον δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξαναμπείς στην παρέα τους (μην αποκλείεις να σε τσούξει η απόρριψη τους, όσο και αν τους απορρίπτεις τώρα εσύ). Με λίγα λόγια, και οι δυο σας θα χάσετε κάτι, αλλά αυτό που θα κερδίσετε θα είναι πιο σημαντικό.
Και αυτό, κυρίες και κύριοι, είναι ένα παράδειγμα πετυχημένου συμβιβασμού.
__________________
5.
Μετα απο 5 χρονια χωρισα με την κοπελα μου. Ειχαμε πολλα προβληματα στην επικοινωνια και θελαμε αλλα πραγματα. Τελευταια, με πιεζε να παντρευτουμε. Δεν ηθελα, γιατι εβλεπα οτι δεν υπαρχει μελλον μεταξυ μας. Θεωρησε οτι τοσο καιρο την ειχα για το σεξ και μου φωναζε και ελεγε οτι εχασε τον καιρο της μαζι μου και μετανιωσε για ολα. Δηλαδη...επειδη δεν κατεληξε σε γαμο η σχεση μας, μετανιωσε; ζησαμε και ωραιες στιγμες. Και τι ηθελε; να παντρευτουμε για να μην αισθανθει οτι εκανε "λαθος" επιλογη; η για να μην πανε "χαμενα" 5 χρονια; αφου αν παντρευομασταν συντομα θα χωριζαμε, δεν τραβουσε αλλο η κατασταση. Αν και πιστευω οτι θα ηταν ευχαριστημενη και ικανοποιημενη ακομα και αν ο γαμος μας κρατουσε ενα 24ωρο, ετσι μονο και μονο γιατι θα ελεγε οτι παντρευτηκε, αλλο τι εγινε μετα το γαμο. Σκεφτομαι λαθος; Γιατι καποιες εχουν εμμονη με το γαμο, ακομα και οταν βρισκονται σε μια σχεση που οδευει προς το τελος;
- Πετρος
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Διότι Πέτρο οι γυναίκες έχουν μεγαλώσει με την ιδέα ότι στα τριάντα πρέπει να είναι παντρεμένες για να προλάβουν να κάνουν παιδιά. Παράλληλα έχουν μεγαλώσει με την ιδέα ότι το σεξ είναι για διασκέδαση μόνο για τους άντρες, για τις ίδιες είναι μέσο για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, που είναι να είναι παντρεμένες μέχρι τα τριάντα, ή τουλάχιστον να είναι σε μόνιμη σχέση που οδηγεί εκεί. Ο στόχος αυτός είναι τόσο σημαντικός και απαραίτητος για να νιώσουν ολοκληρωμένες, ώστε είναι πρόθυμες μερικές φορές να παραβλέψουν πολλά απαγορευτικά στοιχεία, όπως ότι κάποια σχέση είναι καταδικασμένη σε διαζύγιο. Νιώθουν τόσο μεγάλη πίεση από τους γύρω τους (και μέσα τους) για να παντρευτούν και να γίνουν μητέρες, που προτιμούν να έχουν το ενδεχόμενο ενός διαζυγίου, παρά να δηλώνουν ανύπαντρες.
Εσύ έκανες πολύ καλά που σταμάτησες μια σχέση που ήταν προβληματική και προτίμησες τον δύσκολο δρόμο (ξέρεις, μερικοί αφήνονται και παντρεύονται, γιατί δεν ξέρουν πώς να χωρίσουν). Σου εύχομαι να βρεις μια κοπέλα που θα θέλετε τα ίδια πράγματα.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα εδώ και 3 μήνες ζω μόνη μου στο Λονδίνο. Είναι η πρώτη φορά που αποχωρίζομαι το σπίτι μου και φυσικά καθε αρχή και δύσκολη. Στην καθημερινότητα μου παρατηρώ τους ανθρώπους ευχόμενη οτι βλέποντας τα θετικά θα συνειδητοποιήσω πόσο τυχερή είμαι που έφυγα. Αυτο που παρατηρώ όμως είναι οτι παρόλο που οι ευκαιρίες στον εργασιακό τομέα είναι παρα πολλές και παροτι οι περισσότεροι ειναι άνετοι οικονομικά, φαίνονται δυστυχισμένοι. Δουλεύουν όλη μέρα γυρνάνε σπίτια τους τρώνε, κοιμούνται και η λούπα παίζει ξανά και ξανά. Εδώ έρχεται και το μεγάλο ερώτημα. Φταίω εγώ που έμαθα να ζω με τα ελληνικά δεδομένα (διασκέδαση και λούφα) ή είναι μίζερη η ζωή εδώ; και αν είναι μίζερα αξίζει να μείνω εδώ για να είμαι άνετη οικονομικά ή θα καταλήξω και εγώ δυστυχισμένη;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ούτε η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου, ούτε το Λονδίνο. Ειδικά το Λονδίνο, όπως όλες οι μεγαλουπόλεις, είναι πάρα πολύ ακριβό, εξωφρενικά ακριβό, και αυτό έχει άμεσες και σκληρές συνέπειες για όποιον δεν ανήκει στην ανώτερη τάξη (η πιο προφανής είναι η λούπα που αναφέρεις. Για να κάνεις κάτι άλλο από αυτή τη λούπα, χρειάζεσαι χρόνο και λεφτά. Σε μια τέτοια πόλη είναι πολύ πιθανό να δουλεύεις πολύ και να μην έχεις τίποτα από τα δύο).
Τρεις μήνες δεν είναι αρκετό διάστημα για να έχεις ολοκληρωμένη γνώμη. Αυτό που βλέπεις τώρα είναι προβολή και προσδοκίες αυτών που περίμενες να δεις. Ο κόσμος είναι μεγάλος και δεν εξαντλείται στο δίπολο «διασκέδαση και λούφα/γρανάζι του καπιταλιστικού συστήματος». Είναι καλό που βλέπεις πολλές ευκαιρίες επαγγελματικά, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα σου ταιριάξουν ή ότι θα μπορέσεις να τις εκμεταλλευτείς – επίσης δεν σημαίνει ότι αυτές οι ευκαιρίες θα σου δώσουν την δυνατότητα να έχεις μια καλή ζωή στο Λονδίνο, διότι το Λονδίνο είναι πάρα πολύ ακριβό. Υπάρχει ολόκληρη Αγγλία, υπάρχει ολόκληρη Ευρώπη. Το «εδώ» είναι το εδώ που θα διαλέξεις.
_________________
7.
Τι πρέπει να κάνει μια κομμώτρια για να είναι επιτυχημένη;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που πρέπει να κάνει είναι εύκολο (πολύ δύσκολο). Να μην κάνει συνέχεια το ένα κούρεμα που ξέρει, αλλά να ακούει τον πελάτη και να κάνει ειλικρινή προσπάθεια να τον καταλάβει. Για αυτό χρειάζονται γνώσεις, μυαλό, εμπειρία και προσπάθεια. Δεν εξαντλείται σε απλές οδηγίες. Μπορώ όμως να σου πω τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει. Aκολουθεί κατάλογος με πράγματα που δεν πρέπει ΠΟΤΕ να λέει μια κομμώτρια:
«Να τα κάνουμε ένα ακαζού/σαντρέ για να τα ΖΕΣΤΑΝΟΥΜΕ;»
«Αχ είναι χάλια τα μαλλιά σας, αφυδατωμένα, χάλια είναι, πώς τα αφήσατε έτσι.»
«Τι θα κάνουμε σήμερα με τα μαλλάκια; (ενώ τα μαλάζει σα να πιάνει φτηνή βελέντζα)»
«Λίγο φιλάρισμα χρειάζεται εδώ στις άκρες».
«Παντρεμένη;»
*προσθέστε ελεύθερα!
σχόλια