ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 25 ,άνεργη και έχω μόνο τη μαμά μου. Δούλευα σε ένα πρότζεκτ που τελείωσε και τώρα φτου και απ την αρχή. Πως αλλάζουν οι καιροί... Πότε ήμουν φοιτήτρια ξέγνοιαστη και χαρούμενη και πότε έφτασα εδώ.. Τη μητέρα μου την αγαπάω πολύ, είναι υπέροχος άνθρωπος. Πέρα απ αυτό βιώνω κάτι τραγικό κατ εμε που το βιώνουν οι περισσότεροι νέοι. Ετών 25 και η μανα μου με την σύνταξη της μου παρέχει κατά κάποιο τρόπο ασφάλεια. Λέω ότι και τώρα πχ που έμεινα άνεργη, δεν θα συμβεί κάτι τραγικό γιατί έχω ένα κεραμίδι πάνω απ το κεφάλι μου και κάποια χρήματα. Όμως φοβάμαι τόσο πως άμα πάθει κάτι, πέρα απ τη ψυχολογία μου, θα πεθάνω και εγώ η ίδια. Πώς θα συντηρηθω; πως θα συντηρήσω σπίτι και τα έξοδα που απαιτούνται; δουλειά στο αντικείμενο μου χωρίς μέσο δεν πρόκειται να βρω, τη στιγμή που η σχολή δεν έχει καν πολλά δικαιώματα. Η μητέρα μου έχει περάσει καρκίνο πριν 3 χρόνια και τώρα έκανε αιματολογικές και βρέθηκε ένα ένζυμο αυξημένο. Φοβάμαι τρομερά. Μα το χειρότερο είναι πως άμα μείνω μόνη θα αποδυναμωθω εντελώς. Θα κάνω ο, τι δουλειά μπορεί να υπάρξει μόνο και μόνο για να επιβιώσω. Δεν ξέρω, νιώθω ότι θα χάσω τα θέλω μου, θα είμαι ευχαριστημένη και ως καθαρίστρια. Απίστευτο. Και αυτό γιατί έχω τρομερή ανασφάλεια. Θεέ μου ένα δείκτη είδα ανεβασμένο και τρελάθηκα. Κάθε φορά οι ίδιες σκέψεις και ο ίδιος φόβος. Θα τη χάσω, δεν θα με δει να μεγαλώνω άλλο, θα μείνω μόνη και εντελώς απροστατευτη στα πάντα. Η πλάκα είναι ότι όσοι με γνωρίζουν θεωρούν ότι είμαι δυναμική. Εγώ πιστεύω πως πηγάζει απ τη μητέρα μου. Φοβάμαι τόσο ρε παιδιά. Δε φαντάζεστε