ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήρθε πρίν 2-3 μέρες ο αδελφός μου και η μητέρα στο σπίτι μου. Τους ανακοίνωσα ότι κάνω δίαιτα και ήμουν χαρούμενη επειδή ήδη έχω χάσει 2κιλά και επειδή κατάφερα να πάω 2 ώρες στο γυμναστήριο. Για μένα αυτό είναι κάτι πολύ μεγάλο διότι προσπαθούσα πολύ καιρό να χάσω βάρος και να γυμναστώ. Τέλος πάντων, μόλις το είπα, ο αδελφός άρχισε να με ρωτάει συνέχεια πόσα κιλά ειμαι. Δεν ήθελα να πω επειδή ντρέπομαι για το βάρος μου, είμαι και κοντη.. Στη συνέχεια άρχισε και έλεγε αριθμούς για να μαντέψει. Έλεγε αριθμούς όμως που ήταν 5-10 κιλά πιο πολλά από όσα είμαι σταληθεια. Και η μητέρα από δίπλα με κοίταζε από πάνω μέχρι κάτω με ένα βλέμμα σαν να έλεγε από μέσα της "ε δε θα ναι καμία εκατοστή". Και ντράπηκα αλλά πιο πολύ θίχτηκα. Δείχνω να είμαι τόσα πολλά κιλά ; Τρομάρα μου είχα βάλει και μαύρο κολάν. Νομιζα η χαζή ότι άρχισα να δείχνω ωραία. Μετά είχα ενοχληθεί που ο αδελφός είπε "εεε τόσα θα σαι , δε παω πιο κάτω αποκλείεται. " και συμφώνησε και η μητέρα. Τότε εγώ βγάζω από το ντουλάπι τις δυο λιπομετρησεις που είχα κάνει μια πριν αρχίσω και μια αφου έχασα τα πρώτα 2 κιλά. Πλάκωσαν και οι δυο από πάνω και τις κοίταζαν εξονυχιστικά. Φυσιολογικό βάρος, φυσιολογικό λίπος, υπέροχο ποσοστό μυϊκής μάζας κτλ. Η μητέρα γυρνάει και μου λέει "ε αφού είσαι στα φυσιολογικά τι θες να χασεις;" και πριν καν ανοίξω το στόμα μου να απαντήσω, πετάγεται ο αδελφός και λέει "είναι στα όρια." Με πολύ απόλυτο τρόπο. Μετά άρχισε το κήρυγμα "να πηγαίνεις γυμναστήριο συνέχεια, να πίνεις πολύ νερό, τώρα εγώ εγώ θα σε στρωσω". Ένιωσα τόσο ντροπιασμενη και μέσα μου ένιωθα ότι δε θέλω να ξαναφαω, να ξαναβγω απο το σπίτι και να ξανατολμησω να βάλω κολάν ή οτιδήποτε. Με λυπησαν πάλι. Στα αυτιά μου συνέχεια η φωνή του να με αποκαλεί φάλαινα. Ευχαριστώ. Και μετά γιατί είμαι όλο μοναχή μου; Αφού η συναναστροφή ακόμη και με "δικά" μου άτομα με πληγώνει τόσο. Μου χάλασαν τη διάθεση. Ευχαριστώ.