ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κολλημένη ακόμα με τον πρώτο μ έρωτα τον εφηβικο/σχολικό.Ένας έρωτας μονόπλευρος και που ποτέ δεν έδειξα τι νιώθω σε εκείνον φοβούμενη μήπως εκτεθώ στο σχολείο και στην παρέα.Είχα πάρει την απόφαση ότι αν περάσουμε στην ίδια σχολή (είχαμε ίδια πρώτη επιλογή) θα προσπαθούσα να του δείξω ότι με ενδιαφέρει και ας έτρωγα άκυρο,θα ήταν καλύτερα τουλάχιστον θα πληγώνουν και θα τον ξεπερνούσα.Τελικά η μοίρα δεν τα έφερε έτσι και πέρασε σε διαφορετική σχολή και χάσαμε κάθε επαφή.Εγω όμως δεν έπαψα να τον σκέφτομαι και σε αυτό έπαιξε και ρόλο το γαμ!@## το φειςμπουκ που έμπαινα να δω τι κάνει και πως περνάει και κυρίως αν έχει κάνει σχέση.Με αποτέλεσμα 4 χρόνια σπουδών να αναλώνομαι με βλακείες και με τυφλές ελπίδες,έμεινα στάσιμη στα προσωπικά μου γιατί όλοι μ ξίνιζαν και όλοι μ βρωμούσαν και έκανα συγκρίσεις και τους απέρριπτα.Ενώ είχα ανάγκη να κάνω σχέση δεν ήθελα να κοροϊδεύω έναν άλλον δεν μ φταίει σε τίποτα.Εχώ ανάγκη να κάνω σχέση με εκείνον ίσως είναι το απωθημένο που είναι δυνατό αίσθημα.Οι φίλες μου με κράζουν και με θεωρούν παράλογη γιατι είναι μεγάλο το διάστημα ''κολλήματος'' για κάτι που δεν ήταν καν σχέση.Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω.Τώρα που είμαστε και 2 στην ίδια πόλη σκέφτομαι μήπως κάνω προσπάθεια να τον προσεγγίσω (που δεν ξέρω πώς) ή να καταβάλω πραγματική προσπάθεια να σταματήσω κάθε σκέψη που κάνω και να τον ξεπεράσω.Δεν ξέρω αν αξίζει να υποφέρω συναισθηματικά έτσι...Ίσως είναι αυτο που λέει η μάνα μου οτι δεν έχω βρεί κάποιον που πραγματικά να μου κινήσει το ενδιαφέρον γιατι πολύ απλά δεν τους αφήνω...Ευχαριστώ που διαβάσατε το μεγάλο κείμενό μου,είχα ανάγκη να γράψω.