Η Πομπηία ήταν μια πανέμορφη ακμάζουσα πόλη στην Τυρρηνική θάλασσα όπου λόγο κυρίως του εξαιρετικού της κλίματος είχε γίνει πόλος έλξης για τους ευγενείς και ισχυρούς της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Έμεινε στην ιστορία λόγω της μεγάλης καταστροφής που υπέστη από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. όταν οι κάτοικοί της πιάστηκαν στον ύπνο και εξαφανίστηκαν μέσα στην καυτή λάβα και εκατομμύρια τόνους σκόνης.
Έχω την αίσθηση ότι κάτι ανάλογο ζούμε τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας, την Πομπηία της Μαλακίας, όπου η ηλιθιότητα και ο κρετινισμός έχει φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα. Φαίνεται ότι το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ζει τις τελευταίες του αναλαμπές και για αυτό βλέπουμε ένα παροξυσμό ασυνήθιστο ακόμα και για τα δικά τους δεδομένα:
Μόλις σήμερα ο υφυπουργός Παιδείας Κώστα Ζουράρις είπε επί λέξει ότι «Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν.» Λες και η γλώσσα μας κινδυνεύει περισσότερο από κάτι άλλο κι όχι από τον τρόπο που βυσσοδομεί βουστροφηδόν πάνω της ο Ζουράρις με τον παραληρηματικό λόγο δήθεν γραμματιζούμενου σε διαρκές εγκεφαλικό επεισόδιο. Η αλήθεια είναι ότι μπροστά στον κίνδυνο να σταματήσει να μας κυβερνάει ο Ζουράρις ο μέσος Έλληνας δεν έχει πρόβλημα να χάσει 3-4 νησάκια.
Ίσως αυτό εξηγεί βέβαια την εμμονή να θεωρεί το Μέγαρο Μαξίμου τη Λέσβο και τη Μυτιλήνη δύο διαφορετικά νησιά, αφού μετά την αξέχαστη δήλωση του Τσίπρα ήρθε χτες και γραπτό non paper που ενημερώνει για έκτακτη ενίσχυση τους αγρότες σε Λέσβο, Μυτιλήνη, Χίο και Σάμο. Οι άνθρωποι δεν είναι ντιπ αγράμματοι, έχουν σχέδιο να παρουσιάζουν ένα νησί σαν δύο, προφανώς για να παραχωρήσουν λιγότερα στους Τούρκους.
Η αίσθηση ότι μπορείς να παριστάνεις τον σκληρό διαπραγματευτή ενώ ζητιανεύεις για λεφτά προσφέρει άφθονο γέλιο σε όποιον έχει δουλέψει έστω μια μέρα στη ζωή του.
Χτες ο Πρωθυπουργός σε επίσημες δηλώσεις του από τη Νίσυρο αποκάλεσε τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης «Μπούλη» που όμως είναι ένας ζεστός άνθρωπος και μας αποκάλυψε ότι τον συνάντησε για πρώτη φορά στο όμορφο νησί του Αιγαίου όπου είχε πάει διακοπές με σκηνή, σλίπινγκ μπαγκ, φορητό καμινέτο και δέκα κονσέρβες ζβαν. Μπορεί λοιπόν ένας μπούλης με τρυφερή ψυχή να υπερασπιστεί τα νησιά μας; Όχι βέβαια, το μόνο πράγμα το οποίο είναι ταγμένοι αυτοί οι τύποι να υπερασπίσουν, είναι η εξουσία και για αυτό το σκοπό θα κάνουν τα πάντα.
Το πράγμα άρχισε να στραβώνει για τα καλά όταν ο Πολ Τόμσεν έγραψε έξω από τα δόντια ότι η λιτότητα δεν είναι επιλογή του ΔΝΤ αλλά ξεκάθαρη επιλογή της κυβέρνησης η οποία συνειδητά επιλέγει να επιβάλει ατέλειωτους φόρους για να μην περικόψει τις δαπάνες του κράτους. Όταν δε αποκαλύφθηκαν τα έγγραφα που δείχνουν ότι ο Τσίπρας έχει ήδη συμφωνήσει σε πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2028, η απάντηση της κυβέρνησης ήταν να διαμαρτυρηθεί ότι το ΔΝΤ δεν πιέζει για να μην εφαρμοστούν αυτά που η ίδια έχει συμφωνήσει. Γεγονός παραμένει ότι για να πετύχουμε τέτοια πλεονάσματα τα μέτρα που θα πρέπει να επιβληθούν θα είναι πιο μεγάλα κι από τη βλακεία του Βούτση που φωτογραφήθηκε να υπογράφει το γραφείο του.
Τι κάνει λοιπόν ο Αλέξης: Ό,τι κάνει πάντα φυσικά, πετάει ένα λαϊκίστικό ξεροκόμματο στους συνταξιούχους και βγαίνει σε διάγγελμα να το διατρανώσει. Πετυχαίνει έτσι δύο πράγματα: Και δείχνει φιλολαϊκός, και δείχνει μάγκας που δεν έχει πάρει την άδεια των δανειστών για την παροχή. Το πρόβλημα είναι ότι με σημερινή ανακοίνωση του Eurogroup, οι δανειστές μάλλον δεν μάσησαν αφού ως αποτέλεσμα της μονομερούς μαγκιάς του Αλέξη, ανακοίνωσαν το πάγωμα του μοναδικού έστω ελάχιστα θετικού μέτρου που είχε αποσπάσει ο Τσίπρας, των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.
Για μια ακόμη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται παγιδευμένος στους κουτσαβακισμούς του. Αν αποσύρει το έκτακτο επίδομα, θα γίνει εντελώς ρεζίλι αλλά να μου πεις δεν θα είναι και η πρώτη φορά. Αν επιμείνει, πάει σε ευθεία σύγκρουση. Η αίσθηση ότι μπορείς να παριστάνεις τον σκληρό διαπραγματευτή ενώ ζητιανεύεις για λεφτά προσφέρει άφθονο γέλιο σε όποιον έχει δουλέψει έστω μια μέρα στη ζωή του. Τι σκέφτηκε λοιπόν ο Τσίπρας; Μα ένα ακόμα φτηνό τέχνασμα πόλωσης και εντυπώσεων, να ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία για το επίδομα για να παραδώσει βορά στο λαό όποιον βουλευτή παρουσιαστεί να καταψηφίζει την ελεημοσύνη στους χαμηλοσυνταξιούχους. Θα έχει τα κότσια η αντιπολίτευση να αντισταθεί στον εκβιαστικό λαϊκισμό; Αμφιβάλλω.
Όλα δείχνουν ότι οι εκλογές είναι κοντά, το παπατζιλίκι έχει πλέον ξεθυμάνει, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν διαφορές πάνω από 10% από τη χλωμή Νέα Δημοκρατία, ο θίασος Κωνσταντοπούλου-Λαφαζάνη-Αλαβάνου παίρνει ένα ποσοστό των αμετανόητων οπαδών της δραχμής και οι δανειστές είναι πλέον υποψιασμένοι με τα τερτίπια της κυβέρνησης. Ίσως αυτό εξηγεί και το χυδαίο φλερτ με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής που φαίνονται η τελευταία δεξαμενή «αντιμνημονιακών» ψηφοφόρων για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Είναι αυτό το φλερτ που έκανε σήμερα την οικογένεια του Παύλου Φύσσα να εκδώσει ανακοίνωση που μιλά για «ξεδιάντροπο ξέπλυμα του φασισμού» και καταλήγει ότι «Όποιοι πιστεύουν ότι οι θιασώτες του φασισμού και των νεοναζιστικών μορφωμάτων μπορούν να εκδημοκρατισθούν, είναι πολιτικά αφελείς και επικίνδυνα ανιστόρητοι, είτε σε συνδυασμό με αυτά, εξυπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες».
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους. Όμως ο Βεζούβιος της κοινής λογικής είναι έτοιμος να εκραγεί και να καλύψει την Πομπηία της Μαλακίας για πάντα.
σχόλια