ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Φωτογραφία /

Η φωτογραφία της χρονιάς

Ενα 11χρονο κορίτσι, χτυπημένο από βλήμα έξω απ' το σπίτι τoυ στο Χαλέπι, καθώς έπαιζε

Η φωτογραφία της χρονιάς Facebook Twitter
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
8

[Από τον Θανάση Χαραμή]

 

Ο Σουηδός φωτογράφος Niclas Hammarström απαθανάτισε το συγκλονιστικό πορτρέτο της 11χρονης μαθήτριας Dania σε κλινική στο Αλέπο. Το μικρό κορίτσι έπαιζε με τα δύο της αδέρφια στον δρόμο όταν το πολεμικό βλήμα έπληξε τη γειτονιά της και τα θραύσματα τραυμάτισαν όλο της το σώμα. Ο μεγάλος της αδερφός την έχει μόλις μεταφέρει στο ιατρείο του νοσοκομείου στο Χαλέπι. Όση ώρα το νοσηλευτικό προσωπικό φροντίζει τις πληγές της, η Dania παραμένει αμίλητη και με το βλέμμα παγωμένο. Δεν διαμαρτύρεται και δεν αντιδρά. Ο αδερφός της κρατάει με τα χέρια του το κεφάλι της. Λίγο καιρό μετά θα βγει από το νοσοκομείο έχοντας διαφύγει τον κίνδυνο. Το νοσοκομείο θα καταστραφεί αργότερα από πύραυλο. Σήμερα ο φωτογράφος δεν ξέρει τι κάνει η Dania.

 

Η κριτική επιτροπή της Unicef της έδωσε την διάκριση της πλέον δυνατής εικόνας που αποτυπώνει πλήρως την κατάσταση στη Συρία και τα συγκλονιστικά αθώα θύματα του πολέμου, χαρακτηρίζοντας και βραβεύοντας την ως τη φωτογραφία της χρονιάς. Μαζί με την δημοσιοποίηση της κάνει έκκληση να αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας εδώ

Φωτογραφία

Tags

8

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τάκης Τλούπας: Ο φωτογράφος που αποτύπωσε μοναδικά την «ασπρόμαυρη» Ελλάδα

Φωτογραφία / Η απλότητα και η δύναμη των προγόνων μας στις φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα

Η ιστορία του φωτογράφου που απαθανάτισε το δριμύ μεγαλείο της ελληνικής φύσης και τους φτωχούς ανθρώπους που έφτιαξαν κόσμο απ' τα χρειώδη: Μιλούν στη LIFO η κόρη του, Βάνια Τλούπα, και η εκδότρια Ραχήλ Μισδραχή–Καπόν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Φωτογραφία / Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Παρίσι μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σουρεαλισμός ήρθε να κατακτήσει την πόλη

Φωτογραφία / Μια επίσκεψη σε ένα Παρίσι που αναζητά την επόμενη μέρα

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
6 σχόλια
Spyridon
προς αγαπητους σχολιαστες που ψηφισαν αρνητικα τα σχολια μου εχω μια απορια να εκφρασω: σε φιλελευθερη δημοκρατια δυτικου τυπου ζουμε (απ-αυτες που κυριοι σαν τον Stamati F αγαπουν να μισουν αλλα δεν ξερουν ποσο τυχεροι ειναι που την εχουν) και για αυτο η ελευθερια της εκφρασης ειναι κατοχυρωμενη και σεβαστη. However, με ποια λογικη ψηφιζετε αρνητικα? Εχετε παρατηρησει το επιπεδο των σχολιων του κυριου αυτου και το οτι ακολουθει στενα και σχολιαζει αρνητικα εως υβριστικα ολα μου τα σχολια? Τι ζορι τραβατε εσεις, ειστε μηπως φιλοι του η συναγωνιστες στην ιδια τοπικη επιτροπη του κομματος στο οποιο ο εν λογω κυριος ανηκει? Κατα τα αλλα δικαιωμα σας, η επιθεση στο δικαιωμα της ελευθερης εκφρασης ειναι κατι που χαρακτηριζει καποιους σαν τον εν λογω κυριο και οχι εμενα...
Ιαπετός
Ιαπετός
Από την άλλη όμως, τώρα που το καλοσκέφτομαι, και οι μεγάλοι ζωγράφοι αποτύπωναν ρεαλιστικά τη φρίκη στα πεδία των μαχών. Επικεντρώνονταν συναισθηματικά και με λεπτομέρεια στους νεκρούς. Τα πτώματα στους πίνακες του Ντελακρουά π.χ. Γιατί -θα μπορούσαμε να πούμε-, η τέχνη της φωτογραφίας να μην αποτυπώνει καλλιτεχνικά τα θύματα; Αυτή η σκέψη μου ήρθε όταν φαντάστηκα τη Σφαγή της Χίου του Ντελακρουά σαν να ήταν αληθινή φωτογραφία. Ίσως να είναι τρομερά αδιάκριτο να χώνεις το φακό στο πρόσωπο ενός νεκρού κοριτσιού, και η εικόνα αυτής της σκέψης να προκαλεί δυσαρέσκεια.
Ιαπετός
Ιαπετός
Αδιάκριτη θα τη χαρακτήριζα τη φωτογραφία. Τη δόξα και την παγκόσμια αναγνώριση κυνηγούσε ο φωτογράφος. Αποτυπώνει ωμά τις συνέπειες του πολέμου για να δείξει στον κόσμο τη φρικαλεότητά του, να μου πείτε. Ίσως να είμαι συντηρητικός. Δεν ξέρω...
Simon
Την δόξα κ την παγκόσμια αναγνώριση , όπως θεωρείς , ο φωτογράφος την κυνηγάει στην Συρία , σε πόλεις κ νοσοκομεία που βομβαρδιζόταν καθημερινά , με ρίσκο την ζωή του , όχι απο το σπίτι του . Κ για να το πετύχει αυτο , σου υπενθυμίζω , ότι ήρθε απο την Σουηδία ...Επίσης , διαβάζοντας κ το δεύτερο σχόλιο σου απο κάτω , μετα απο 20 λεπτά κ αφού το "καλοσκεφτηκες" όπως λες , θα σου πρότεινα να "καλοδιαβασεις " κ το άρθρο , το οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι το κορίτσι βγήκε απο το νοσοκομείο έχοντας διαφύγει τον κίνδυνο οπότε ο "αδιακρίτος" δημοσιογράφος δεν έχωσε τον φακό του στο πρόσωπο ενός νεκρού κοριτσιού ...
Ιαπετός
Ιαπετός
Οκ, φάουλ που διάβασα βιαστικά το άρθρο. Αν ήταν νεκρό το παιδί ας πούμε, δε θα έβγαζε τη φωτογραφία; Δεν αλλάζει κάτι το ουσιαστικό. Ναι, να δω την άλλη πλευρά, ότι κάνει τέχνη, αλλά οι προβληματισμοί μου παραμένουν. Το ότι ο φωτογράφος βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη, ακυρώνει ότι μπορεί κυνηγάει τη δόξα; Είναι άδικο να πούμε ότι μπορεί να καταντήσουν σαν τους δημοσιογράφους που κυνηγάν για επαγγελματικούς λόγους, τελείως αδιάκριτα, τον πόνο και το κλάμα; Για μένα, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, είναι δυσδιάκριτη η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο θεμιτό και την αδιακρισία. Δεν είναι πολεμικό φωτορεπορτάζ. Καλλιτεχνική φωτογραφία είναι. Και εδώ προβληματίζομαι. Δε θέλω να είμαι απόλυτος. Ίσως να είμαι λάθος... Τι νιώθω λέω.