ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν αυτό που εχω ονομάζεται κατάθλιψη. Δε θέλω καν να το ονομασω. Έχω μια μονιμη θλίψη. Τα ματια μου γεμίζουν συνέχεια δάκρυα που προσπαθώ να τα σκουπίζω συνέχεια. Δε ξερω ποσά δάκρυα χάνω μέσα στ μέρα που σκουπίζω με το μανικι της μπλουζας μου. Έτσι ξαφνικα βγαίνουν μες τα ματια μου. Υπαρχουν στιγμές που ειμαι καλά. Χαίρομαι εκείνες τις στιγμές. Ξαφνικα μπορεί να αλλάξω διάθεση και να σκοτινιασω παλι. Μια λεξη κάτι που θα μου πουν κ παλι χαλιεμαι. Ίσως η κλεισούρα του σπιτιου, η ανεργία, η ελλειψη χρηματων επιδεινώνουν την κατάσταση μου. Δε μπορω να αλλάξω το σημερα, είμαι στο περιμενε. Το μονο που θέλω είναι να κοιμάμαι συνεχεια, είμαι συνέχεια κουρασμενη η πιο απλή δουλεια μου φαίνεται βουνό, αλλες φορες σε μια ωρα κάνω ενα σωρό δουλειές. Είμαι μια έτσι μια αλλιως. Υπάρχει κανεις που νιώθει έτσι;