__________________
1.
Αγαπητή Αμπά, γεια σου. Είσαι η λαχταριστή καθημερινή μου συνήθεια! Ένα θα σου πω, ότι όταν σε ανακάλυψα έμπαινα κάθε βράδυ (γιατί έχω και 7 ώρες διαφορά με Ελλάδα) για να δω αν είχαν ήδη ανέβει οι ερωταπαντήσεις της επομένης .
Είναι η πρώτη φορά που σου γράφω και η αλήθεια ειναι ότι θα δυσκολευτώ να συνοψίσω 4 χρόνια σε ένα σεντόνι. Το θέμα αφορά στη φίλη μου η οποία εδώ και ένα χρόνο (ίσως και λίγο παραπάνω) έχει κατάθλιψη. Για να σε προλάβω, πηγαίνει εδώ και αρκετό καιρό σε ψυχολόγο και παίρνει αντικαταθλιπτικά και η ίδια από αυτά που λεει θεωρεί ότι η θεραπεία τη βοηθάει πολυ. Το θέμα είναι ότι εγώ στη συμπεριφορά της και στις διαπροσωπικές της σχέσεις (συμπεριλαμβανομένης και της δικιάς μας) βλέπω το ακριβώς αντίθετο.
Την γνώρισα πριν απο 4 χρόνια όταν μετακόμισα στα εξωτερικά κι έκτοτε είναι η πιο κοντινή μου φίλη εδώ. Τα πρώτα 1-2 χρόνια κάναμε πολύ καλή παρέα, είχαμε κι ένα ακόμα τσούρμο που συναναστρεφόμασταν μέχρι που το παρεάκι έσπασε (επειδή για να μην τα πολυλογώ η φιλη μου, ας την πούμε Λ, έκανε σεξ με τον Α που τα ειχε (για την ακριβεια έμενε μαζί) με την Κ ενώ υποτίθεται ότι όλοι ήμασταν φίλοι). Έκτοτε η Λ έχει πέσει πάρα πολύ ψυχολογικά- (βέβαια είχε και μια σχέση κάπως προβλήματική με τους γονείς από αυτά που έχει πει, και μια δουλειά που δεν την καλύπτει και κυρίως θέμα αυτοπεποίθησης), και ενώ κοντεύουν σχεδόν 2 χρόνια απο αυτά τα περιστατικά με τον Α, όλο τον αναφέρει, όλο θάβει την πρώην την Κ και συνεχώς ασχολείται με την καινούρια σχέση του Α. Όλα αυτά τα αναφέρει άμεσα η έμμεσα όποτε συναντιόμαστε (δηλαδή 1-2 φορές τη βδομάδα) κλαίει και ζητά εξηγήσεις.
Το αυτονόητο είναι οτι θέλω να είναι καλά, θέλω να είναι ευτυχισμένη, θέλω να προχωρήσει τη ζωή της, θέλω πάνω απο όλα να είναι υγιής . ΑΛΛΑ έχω κουραστεί εδώ και 1 χρόνο και βάλε να ακούω όλες τις τις γκρίνιες, να μου δημιουργεί προβλήματα όποτε την φέρνω σε κοινές παρέες, επειδή η Λ απαιτεί όλη μου την προσοχή, και στην τελική το πρόβλημά μου είναι ότι μου λείπει η φίλη μου- θέλω να βγω μαζί με τη φίλη μου και να περάσω κ-α-λ-ά. Όποτε τη βλέπω είναι όλο πικρία, κάνει αρνητικά σχολιάκια (και για μένα), και κάθε έξοδός μας λήγει με ένα κλαμα για τον Α.
Αλλά αυτό που μου τη δίνει πιο πολύ απόλα και με έχει βγάλει από τα ρούχα μου και που με ωθεί στον να σου γράψω, είναι ότι θεωρεί ότι όλα της συγχωρούνται επειδή έχει κατάθλιψη. Το τελευταίο από τα πολλά που έχουν γίνει: Έχω κανονίσει δείπνο στο σπίτι μου και καλώ αρχικά τη Λ και μετα 4 άτομα με τα οποία ξέρω ότι η Λ τα πάει καλά (γιατί πίστεψέ με αν δεν τους χωνεύει το δικό μου απόγευμα θα το περάσω προσπαθώντας να διατηρήσω χαμηλά τους τόνους). Και η Λ μου στέλνει μήνυμα μια ώρα πριν το δείπνο και μου λέει «σορρυ δε μπορώ, προσπάθησα να βγω απο το σπίτι αλλά δεν μπορώ». Και δεν απάντησε σε τιποτα από αυτά που της έστειλα μετά προσπαθώντας να την παροτρύνω να έρθει, κάνοντας χιούμορ και λέγοντας της για το μενού και για το πόσο συμπαθεί τους υπόλοιπους καλεσμένους.
Μετα από 1 μέρα αφού ηρέμησα της είπα ότι ένιωσα απογοητευμένη και «ρηγμένη» επειδή θεώρησε ότι μπορουσε απλά να ακυρώσει χωρίς να νιώσει την ανάγκη να μου πει ρε παιδί μου ένα καταλαβαίνω ότι έκανες ένα σωρό ετοιμασίες, λυπάμαι που θα το χάσω αλλά αλήθεια δε θέλω να είμαι με κόσμο σήμερα. Και ρε συ αμπα, άρχισε να μου τη λέει, ότι αν ήταν οποιαδήποτε άλλη ασθένεια (πχ γρίπη, καρκίνος) δε θα της ζητούσα τα ρέστα ούτε θα το έπαιρνα σαν προσβολή που δεν ήρθε και ότι αυτή δεν ξέρει τι να πει που δεν της έστειλα μήνυμα μετά για να σιγουρευτώ ότι ήταν καλά κι ότι δεν έκανε καμιά τρέλα.
Θέλω λοιπόν να μου πεις τη γνώμη σου, κι εσύ και οι αναγνώστες: πως γίνεται να σταθείς σε έναν φίλο που περνάει δύσκολα και που σε ρίχνει ψυχολογικά, που θεωρεί την προσοχή και το χρόνο σου αυτονόητα, που νιώθει ότι όλα τα άλλα δεν έχουν τόση σημασία γιατί η κατάσταση του είναι πιο σοβαρή; Πως υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και τον χώρο σου (και το πως σε κάνει να νιώθεις με τη συμπεριφορά του/της) χωρίς να έχεις τύψεις ότι εγκαταλείπεις κάποιον που δείχνει σα να έχει την ανάγκη σου μονίμως;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Με διπλωματία. Δεν υπάρχει κατάλογος με συμβουλές ή συγκεκριμένα βήματα, αλλά αν θέλεις να είσαι εκεί χωρίς να περιορίζεται η ζωή σου, γίνεται. Γίνεται αν πραγματικά πιστεύεις ότι χρειάζεται χρόνο και βοήθεια, και αν πραγματικά καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να την κάνεις καλά γρηγορότερα. Μην την καλείς μαζί με κόσμο αν νιώθεις πίεση, απλώς σταμάτα να το κάνεις. Αν χρειάζεσαι χρόνο μακριά της, να τον παίρνεις, δεν χρειάζεται να εξηγείς κάθε φορά, όπως δεν θα το εξηγούσες σε άλλον. Μην κάνεις πράγματα που δεν θέλεις, ενώ δεν χρειάζεται να τα κάνεις. Δεν φταίει αυτή αν εσύ δεν μπορείς να της πεις όχι.
Οι σχέσεις δεν είναι ή όλα ή τίποτα, και περνάνε από διάφορα κύματα. Άλλοτε είμαστε κοντά με τον άλλον, άλλοτε απομακρυνόμαστε, αναλόγως, και οι άλλοι, και εμείς, περνάμε από φάσεις έτσι κι αλλιώς, και αυτό επηρεάζει τις σχέσεις μας. Η φίλη που ονειρεύεσαι να έχεις, δεν είναι εδώ αυτή την περίοδο. Αν μπορείς να περνάς καλά μαζί της κάνοντας κάτι συγκεκριμένο, κάνε αυτό το συγκεκριμένο, και όταν δεν σε ευχαριστεί άλλο η παρέα, απομακρύνσου με ευγένεια. Αν νιώθεις ότι σε χρησιμοποιεί, μην την αφήνεις. Παράλληλα μην περιμένεις κάθε φορά να ήταν αλλιώς, γιατί δεν είναι, και απογοητεύεσαι από προσδοκίες που μόνη σου βάζεις.
Για το παράδειγμα που έφερες, πραγματικά δεν καταλαβαίνω ποια είναι η διαφορά του μηνύματος «σορρυ δε μπορώ, προσπάθησα να βγω από το σπίτι αλλά δεν μπορώ» και του «ρε παιδί μου ένα καταλαβαίνω ότι έκανες ένα σωρό ετοιμασίες, λυπάμαι που θα το χάσω αλλά αλήθεια δε θέλω να είμαι με κόσμο σήμερα», που θεωρούσες σωστό. Ότι αναγνωρίζει τις ετοιμασίες σου; Ότι δηλώνει πόσο λυπάται που θα χάσει την παρέα σου; Γιατί ένιωσες ριγμένη; Σίγουρα έχεις καταλάβει τι είναι η κατάθλιψη; Δεν είναι απλή στενοχώρια και «αχ τελικά βαριέμαι να πάω εκεί που με κάλεσαν». Είναι να σε πλακώνει ο ουρανός και να μην μπορείς να σηκώσεις το κεφάλι σου. Είναι κανονική ασθένεια. Αν σου έστειλε μήνυμα ότι δεν μπορεί να βγει από το σπίτι, σημαίνει ότι περνάει μια από τις δύσκολες μέρες της ασθένειας. Δεν περνάει με χιούμορ και παροτρύνσεις για παρεούλα.
__________________
2.
Λυπηθείτε μας με αυτά τα 'έχω μία υπέροχη σχέση με έναν υπέροχο άνθρωπο' ή 'οι γονείς μου είναι υπέροχοι', 'η δουλειά μου είναι υπέροχη' και γενικά όλα είναι υπέροχα. Αν ήταν υπέροχα τότε γιατί ακολουθεί κατεβατό με τα προβλήματα που έχετε με τον υπέροχο άνθρωπο, τους υπέροχους γονείς και την υπέροχη δουλειά;
Μας τά'χετε πρήξει.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δύσκολη μέρα;
__________________
3.
Αμπουλα..ειναι δυνατον το αγορι σου να αποκαλει την αδερφη της πρωην του μωρο μου? Και να κανονιζουν να βρεθουν ξημερωματα? Εμενα μου βρωμαει λιγο η μηπως ειναι φυσιολογικες αυτες οι πρσφωνησεις προς φιλους?
- Ψαρουκλα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ούτε καν την πρώην, αλλά την αδερφή της πρώην, μπροστά στη νυν. Μεγάλος παίκτης o filoc.
Τι λες εσύ βρε Ψαρούκλα; Λες να κανονίζουν για να πηγαίνουν μαζί στην εκκλησία;
__________________
4.
Υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι ο προϊστάμενος πηδάει την γραμματέα. Πώς το χειρίζεσαι όταν στο τμήμα την γλείφουν όλοι, αυτή έχει κάνει κλίκα, όλοι μαζί μαζεύονται καθημερινά και κουτσομπολεύουν - χασκογελάνε θαρρείς και είναι σε καφετέρια και ο προϊστάμενος της κάνει όλα τα χατίρια;
- ελληνική περίπτωση δουλειάς
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι φράχτης η γραμματέας. Υποθέτω ότι υπάρχει συναίνεση, αλλιώς κάνεις λάθος ερώτηση. Με ποιον τρόπο είναι αυτό δικό σου πρόβλημα για να το «χειριστείς»;
__________________
5.
Αγαπητή Λένα,
την Κυριακή πέθανε ο παππούς μου. Έφυγα άρον άρον και πήγα στο σπίτι, όπου τον κλαίγαμε όλο το βράδυ, κόσμος ερχόταν κι έφευγε, το πρωί το ίδιο, ήρθε παπάς το πρωί τον πήγαμε συνοδεία ως την εκκλησία, υπομείναμε μία ώρα λειτουργία, τον φιλήσαμε, πήγαμε συνοδεία ως το νεκροταφείο, τον θάψαμε, συνοδεία ως το καφενείο για τον καφέ, το φαγητό και πάλι σπίτι. Είναι η πρώτη μεγάλη απώλειά μου, η πρώτη κηδεία που πήγα στη ζωή μου. Θυμάμαι κάθε στιγμή του τελετουργικού σαν να έγινε πριν 2 λεπτά και ειλικρινά ήταν από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου. Και σε ρωτώ: Γιατί τέτοιο βάναυσο τελετουργικό; Χάνεις έναν άνθρωπό σου, πρέπει να υποχρεωθείς ένα βράδυ να τον βλέπεις νεκρό, να δεχτείς σπίτι σου ένα σωρό αγνώστους να τους τραπεζώσεις και στην τελική τι; Ο παππούς πίσω δεν γυρνάει, ούτε βλέπει πλέον ούτε αισθάνεται. Χάνω κάτι σημαντικό στη σκέψη μου επειδή είμαι μικρή;
- Ανώνυμη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η τελετουργία είναι πραγματικά πάρα πολύ βάναυση. Δεν γίνεται για τον νεκρό, αλλά για αυτούς που μένουν πίσω. Είναι εσκεμμένα βάναυση, γιατί αν δεν περάσεις όλα αυτά προκειμένου να μπει στο κεφάλι σου η πληροφορία ότι κάποιος που αγαπάς δεν υπάρχει πια, δυσκολεύεσαι ακόμη περισσότερο να δεχτείς ότι πέθανε, και διατηρείς μια μικρή, παρανοϊκή ελπίδα ότι μπορεί να ζει ακόμα, και αυτό είναι πολύ χειρότερο μακροπρόθεσμα από το συνεχές σοκ της τελετουργίας.
Αυτές οι συνήθειες δεν εμφανίστηκαν από την μια μέρα στην άλλη. Είναι αποτελέσματα τριβής του ανθρώπου με τον θάνατο επί πολλούς αιώνες, αν όχι χιλιετίες, και έχουν μέσα τους μια συλλογική σοφία και οικονομία και πολύ συγκεκριμένους στόχους. Το υλικό υπάρχει, όποιος θέλει, το χρησιμοποιεί.
(Το ξενύχτι με το νεκρό έχει άλλη αφετηρία, στην εξέλιξη της ιατρικής. Έχει ατονήσει τα τελευταία χρόνια γιατί πια έχουμε όργανα για να ξέρουμε πότε ένας νεκρός είναι νεκρός. Θα μπορούσες να το είχες γλιτώσει, αλλά και αυτό εντάσσεται στο συνεχές σοκ που είναι απαραίτητο για να χωρέσει στο μυαλό η νέα πραγματικότητα).
__________________
6.
Αμπα μου, γεια σου!
Συγνώμη αν υπάρξουν λάθη γράφω πο κινητό.
Αγαπώ υπερβολικά τον ύπνο και την καθιστική ζωη, όχι δεν είμαι τεμπελα, δουλεύω πολλές ώρες όρθια και νύχτα και ότι υποχρέωση έχω την κάνω.
Απλά κοιμάμαι πολλές ώρες ότι ώρες να 'ναι και μου αρέσει πολύ να κάνω πράγματα ξαπλωμένη οπω: βα βλέπω ταινία, να διαβάζω βιβλία, να αραζω γενικά !
Το θέμα μου είναι ότι Κουράστηκα να αισθάνομαι ενοχές η να ακούω εκφράσεις του τύπου:
Κατάθλιψη έχεις?
Χάνεις τον χρόνο σου !
Κάνε κάτι σημαντικό και ωραίο!
Γιατί τόσο ενοχή για τον ύπνο?
Εγώ περναω καλά.
Δεν πρέπει να φτάνει αυτό πρέπει να το δω ως πρόβλημα, πρέπει ντε και καλά να οφείλεται κάπου αλλού!
Δυστυχώς το πρόβλημα μου είναι ότι καμία φορά αισθάνομαι πολύ άσχημα και αρχίζω και σκέφτομαι μήπως εχω πρόβλημα η είμαι τεμπελα η δεν έχω ζωη ? έχω! Δεν ξέρω εσύ τι λες?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ότι μάλλον ξέρουν υπερβολικά πολλοί άνθρωποι τις συνήθειες σου. Μην τις συζητάς. Αν είναι συγκεκριμένοι αυτοί που σου τα λένε, μην τους επιτρέπεις να σου τα λένε. Όλοι έχουν άποψη για την ζωή των άλλων. Αν σταματήσεις να τα ακούς, θα καταλάβεις τι πιστεύεις.
_________________
7.
Αγαπητή Α μπα
Έχω δυσμηνόρροια. Το ξέρω έχουν αρκετές γυναίκες και για αυτό το λόγο είπα να σου γράψω μπας και βρω βοήθεια μέσα από την απάντηση σου και τα σχόλια των αναγνωστών ή βρω έστω λίγο κουράγιο για αυτό που περνάω από τα 11 μου χρόνια μέχρι τα 33 που είμαι σήμερα. Έχω δοκιμάσει άπειρα χάπια, ασκήσεις, διατροφή, μασάζ και ομοιοπαθητική (το κορόιδο ακόμα κλαίω τα λεφτά μου), έχω ψάξει μήπως είναι κάτι ψυχολογικό, δεν είναι. Μιλάμε για πόνους απίστευτους που με κάνουν τη στιγμή που τους νιώθω να θέλω να πεθάνω για να τελειώσει τουλάχιστον το μαρτύριο. Κύκλος 27 ημερών με διάρκεια περιόδου 7 ημερών . Ακριβώς μια βδομάδα πριν την περίοδο πόνοι σχετικά υποφερτοί, αλλά μαζί με ο,τι άλλο συμπεριλαμβάνει το PMS η κατάσταση δεν είναι ιδανική για εμένα και πολλές φορές για τους γύρω μου. Δυσκολεύομαι να κάνω ο,τι κάνω τις μέρες που είμαι 'φυσιολογική', ακόμα και να σκεφτώ ή να συζητήσω νορμάλ. 10 στις 12 φορές το χρόνο, τις πρώτες 2 μέρες που θα έρθει η περίοδος από τους πόνους δεν μπορώ ούτε καν να σηκωθώ από το κρεβάτι. Πιο μικρή έτρεχα στα νοσοκομεία για παυσίπονες ενέσεις αλλά η ταλαιπωρία ήταν μεγάλη και σταμάτησα. Έχω αλλάξει άπειρους γιατρούς και γυναικολόγους που όλοι πάνω κάτω μου λένε ότι πρέπει να το πάρω απόφαση ότι έτσι θα είμαι εφόσον δεν μου περνάει με τα χάπια και ο,τι άλλο δίνουν συνήθως στις γυναίκες με αυτό το πρόβλημα. Ίσως όταν κάνω παιδί λένε να αλλάξει η κατάσταση, αν και δεν το βλέπω μιας και η μάνα μου έκανε δύο και μέχρι την κλιμακτήριο υπέφερε. Νομίζω ότι θα ήταν ανώφελο να αραδιάσω όλο το συγκεκριμένο ιατρικό ιστορικό μου. Πάντως ούτε έχω ούτε ποτέ είχα κάποιο άλλο γυναικολογικό πρόβλημα. Η δυσμηνόρροια παίζει σημαντικό ρόλο και στο ότι είμαι άνεργη, οκ δεν φταίει μόνο αυτό αλλά είναι αρκετό για να μην θέλω να πάω σε δουλειά που απαιτεί ορθοστασία, να χάνω συνεντεύξεις για δουλειές που πέφτουν την πρώτη μέρα της περιόδου, να με παίρνουν χαμπάρι εργοδότες και να μην με θέλουν άλλο στη δουλειά τους μετά από μερικούς μήνες ή όπως στην περίπτωση μίας προϊσταμένης να με εξαναγκάσει να πάρω και τρίτο χάπι μέσα σε ένα δίωρο γιατί δεν άντεχε να με βλέπει να δουλεύω διπλωμένη στο γραφείο και στο τέλος να μην καταλαβαίνει γιατί δεν λειτούργησε και πονάω ακόμα αφού σε αυτή ένα κάνει πάντα τη δουλειά του. Ορισμένοι γιατροί πολλές φορές με θεωρούν υπερβολική (αυτή τη εντύπωση έχω) όταν διηγούμαι τις νορμάλ μέρες μου το τι περνάω τις υπόλοιπες, πολλές γυναίκες με κατακρίνουν και μου λένε 'Πως κάνεις έτσι; Και εμείς έχουμε περίοδο δεν κάνουμε έτσι!' , ευτυχώς στενοί και μακροχρόνιοι φίλοι καταλαβαίνουν (σε συζητήσεις, εξόδους, αλλαγή ημερομηνιών για τις κοινές διακοπές) αλλά πολλές φορές μέσα στα τόσα χρόνια πετάνε τις μπηχτές τους και δυσανασχετούν. Ευτυχώς ο σύντροφος μου και η οικογένεια μου συμπαραστέκονται και με φροντίζουν στα πολύ χάλια μου (θερμοφόρες, μαγείρεμα ελαφριού φαγητού, βοήθεια να σηκωθώ να πάω τουαλέτα κτλ) Ώρες ώρες μισώ το σώμα μου, μισώ που είμαι γυναίκα και μισώ τους γύρω μου που όταν υποφέρω αυτοί μου δείχνουν το αντίθετο της συμπόνιας. Σε 2 μέρες έχω ραντεβού για μια συνέντευξη για δουλειά... Μάντεψε! πέφτει την πρώτη μέρα της περιόδου μου και δεν γίνεται να το αλλάξω. Αν δεν υπάρχουν χρήσιμες συμβουλές , τουλάχιστον σας παρακαλώ όσοι διαβάζετε αυτές τις λέξεις κατανοείστε πως οι γυναίκες σαν και εμένα δεν ευθυνόμαστε για αυτό που μας συμβαίνει, ούτε μας αρέσει να πονάμε κάθε 25-30 μέρες σχεδόν για όλη μας τη ζωή. -23 χρόνια περίοδος
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα διαβάσεις εκατό διαγνώσεις στα σχόλια. Eγώ θα σου πω το εξής. Πήγαινε σε όσους γυναικολόγους χρειαστεί μέχρι να βρεις αυτόν που θα ασχοληθεί στα σοβαρά μαζί σου. Ο γυναικείος πόνος υποβαθμίζεται περισσότερο από κάθε άλλο πόνο διότι –ξέρετε γιατί. Κάτι έχεις, και δεν το έχουν βρει. Κάποιος θα το βρει. Θα είναι κάποιος που θα σε ακούσει και θα κάνει πολλές ερωτήσεις και θα σου πει να κάνεις εξετάσεις που δεν έχεις κάνει ακόμα (υστεροσκόπηση έχει προτείνει κάποιος γιατρός;) Μην το δέχεσαι με τίποτα ως καταδίκη. Ακόμα και αν δεν βρεθεί τίποτα, που πολύ αμφιβάλλω, θα βρεις κάποιον που θα ασχοληθεί στα σοβαρά στην διαχείριση του πόνου. Δώσε σε κάθε γυναικολόγο ένα μισάωρο. Αν βλέπεις να σε αντιμετωπίζει ως «υπερβολική», γεια σας και στον επόμενο.
Ενέσιμα παυσίπονα υπάρχουν στα φαρμακεία. Πιθανόν να κάνουν και στα φαρμακεία. Στην ανάγκη μάθε να κάνεις μόνη σου.
σχόλια