Από την περιγραφή σου φαίνεται να μην "τραβάει" η σχέση σας, αυτός δεν πολυθέλει, δε σου συμπεριφέρεται με σεβασμό, αδιαφορεί όταν τον παίρνεις τηλέφωνο, δεν κάνει υποχωρήσεις.. Εσύ πάλι συμπεριφέρεσαι υποτακτικά· και εκδηλωτικά ως προς τα συναισθήματά σου, τα οποία, δυστυχώς, δε φαίνεται να συνάδουν με τα δικά του.Δεν έχεις εμπειρία ακόμη με τις ανθρώπινες σχέσεις, και δη τις ερωτικές ή συναισθηματικές, οπότε σου προτείνω να πάρεις το μάθημά σου αυτή τη φορά και να το εφαρμόσεις με τον επόμενο. Κοντολογίς, όταν κάποιος δε μας πολυθέλει κι εμείς τον θέλουμε, καλό είναι, όσο και να μας λείπει ή όσα συναισθήματα κι αν έχουμε, να προστατέψουμε τον εαυτό μας και να απομακρυνθούμε με όσον το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Όσο και να μείνετε μαζί, δε θα αλλάξει προσωπικότητα αυτός και θα γίνει αυτό που θες(δηλ μα σε θέλει, να σε παίρνει τηλέφωνα, να σε σέβεται, κτλ). Ψάξε αλλού αυτό που θες.Τέλος, οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν αρκετές σχέσεις μέχρι να καταλήξουν με κάποιον άλλον συνάνθρωπό τους. Πολλές φορές επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη με διάφορους ανθρώπους (π.χ.να σε φτύνει κάποιος κι εσύ να λες "όχι, θα αλλάξει, θα με αγαπήσει" κτλ.). Γι´ αυτό είναι σημαντικό μετά από κάθε σχέση (και κατά τη διάρκειά της εννοείται) να αναλύεις τι συμβαίνει και τι κάνεις εσύ λάθος. Εν προκειμένω, δε σε πολυθέλει αλλά δεν έχει και κάτι καλύτερο να κάνει κι εσύ συμβιβάζεσαι με αυτό νομίζοντας ότι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο(δε θα αλλάξει).Επίσης είσαι (και θα είσαι για μερικά χρόνια ακόμη) σε ψάξιμο του ποια είσαι εσύ και τι θέλεις από εσένα κι από τους άλλους. Λογικό είναι να κάνεις λάθη στις επιλογές σου και να πληγώνεσαι.
6.1.2017 | 23:26
Μου λείπει
Γειά σας! Με λένε Α και είμαι 17 χρονον. Προσφατα χωρισα με τον Χ ο οποιος ειναι 21 και είμαι πολύ στεναχωρημενη. Αρχικά να πω πως γνωριστήκαμε μέσω διαδικτύου και η απόσταση που μας χωρίζει είναι 8 ώρες. Έκανε ένα ταξίδι να ρθει να με βρει και ομολογώ πως ήταν οι δυο πιο πανέμορφες μέρες της ζωής μ. Συνεχίσαμε νιωσαμε συναισθηματα δεθηκαμε και καταλήξαμε να κάνουμε σχέδια και όνειρα μαζί. Φυσικά περίμενα να ξανά έρθει και να τον δω. Και τον είδα. Κάθε στιγμή μαζί του γινόταν ακόμα πιο μοναδική! Τσακωνομασταν αρκετές φορές λόγου απόστασης αλλά πιστευα ότι με υπομονή και θέληση θα κρατήσει . "Κρατιομουν " απ τα λόγια του. Μου έδινε κουράγιο να πω πως ναι θα το παλέψω και θα τα καταφέρουμε. Τον σεπτεμβρη μπηκε στρατο οπου και εκει γιναν τα πραγματα χειροτερα! Κράτησε όλο αυτό 1 χρόνο. Να τονίσω ότι δεν με έπαιρνε ποτε τηλέφωνο κ όταν το σήκωνε (σπανια) μου έβρισκε δικαιολογίες ότι κτ έκανε. Πριν 1 βδομαδα χωρισαμε επειδή λέει πως δεν μπορεί να προσπαθήσει για μένα γιατί προτιμάει να είναι με τους φίλους του και ότι καλύτερα να μην είμαστε μαζί (δεν τον πιεζα απλώς ήθελα να ακούω την φωνή του εφόσον δεν τν βλέπω. .δν ζήτησα κτ τραγικο) anyway το άφησα λίγες μέρες και αφού αδιαφορούσε είπα να κάνω μια τελευταία προσπάθεια (ήμουν η μόνη που έκανε υποχωρήσεις σε τσακωμούς και χωρισμους) τα βρήκαμε μου είπε πως δεν θέλει να φύγω και πως μ αγαπάει ώσπου μετά από 3 μερες αφού τα βρήκαμε μου είπε ότι δεν μιλάμε όπως πριν και ότι με βασανιζει. Έβγαλα τα νευρα μου και εγω γιατί ένιωθα πως με αδειάζει και πως όποτε είναι καλά με φέρνει κοντά του και οπότε θέλει με διωχνει. Του έδειχνα συνέχεια την αγαπη μου με πράξεις. Δεν ξέρω πως πρέπει να νιώσω τι πρέπει να κάνω . Απλώς μου λείπει..Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιερώσατε στο μεγάλο αυτό κείμενο δεν ήθελα να γίνω κουραστική. Περιμένω την απάντηση σας !
2
