Ο Μπράντλεϊ Κούπερ υποδύεται τον Πατ Σολατάνο, έναν πρώην δάσκαλο που έχει χάσει τα πάντα: τη δουλειά του, το σπίτι και τη γυναίκα του. Έχοντας περάσει τα τέσσερα τελευταία χρόνια σε ψυχιατρικό ίδρυμα, αναγκάζεται να γυρίσει στο σπίτι των γονιών του (Ρόμπερτ ντεΝίρο και Τζάκι Γουίβερ), αποφασισμένος να ανακτήσει την παλιά του ζωή καθώς και την πρώην σύζυγο. Το μόνο που θέλουν οι γονείς του Πατ είναι να σταθεί ξανά στα πόδια του, τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν γνωρίζει την Τίφανι (Τζένιφερ Λόρενς), ένα μυστηριώδες κορίτσι με πολλά προβλήματα. Εκείνη προθυμοποιείται να τον βοηθήσει να επανασυνδεθεί με τη γυναίκα του και το μόνο που έχει να κάνει εκείνος είναι κάτι πολύ σημαντικό για να της το ανταποδώσει. Καθώς ο καιρός περνά, ένα αναπάντεχο δέσιμο δημιουργείται μεταξύ τους και σημάδια αισιοδοξίας αρχίζουν να παρουσιάζονται στις ζωές τους.

 

Αυτή είναι η ρομαντική κομεντί της χρονιάς, διότι δεν πρόκειται ακριβώς για ρομαντική κομεντί αλλά για σατιρικό ψυχόδραμα που κοροϊδεύει (με αγάπη) τις συμβάσεις από την αρχή και σχεδόν μέχρι το τέλος: από την κατάθλιψη και την ψυχιατρική, μέχρι τους οικογενειακούς δεσμούς και την ερωτική εμμονή. Ο Ντέιβιντ Ο’Ράσελ παίρνει έναν πρώην χοντρό με διπολική διαταραχή, τον προσγειώνει στο πατρικό του, στο οποίο ο πατέρας είναι ένας προληπτικός τζογαδόρος και η μάνα μαγειρεύει νευρικά, και τον εναποθέτει στα αβέβαια χέρια μιας επίσης ψυχικά διαταραγμένης νεαρής χήρας, νυμφομανούς και καταθλιπτικής.

 

Τον κουράρει όχι ένας ψυχίατρος από εκείνους που γνωρίζουμε, με τις φειδωλές σιωπές και τις σιβυλλικές συμβουλές, αλλά ένας Ινδός, οπαδός της ίδιας ομάδας ποδοσφαίρου, που τον παροτρύνει με κανονικές κουβέντες να συνέλθει από το μαράζι για την πρώην σύζυγό του και να την ξεπεράσει χωρίς σκηνές και κρίσεις. Με τόση ψυχική διαταραχή στον αέρα και, κυρίως, με τόσους χαρακτήρες να μιλάνε και να κλαίγονται για τα προβλήματά τους, ο Οδηγός Αισιοδοξίας πήγαινε για καραμπινάτη αποτυχία στα χαρτιά.

 

Ο Ράσελ, όμως, πείραξε τη νουβέλα στην οποία βασίζεται η ταινία και έδωσε ζωή, μπρίο και χιούμορ στις πολλαπλές μετωπικές συγκρούσεις των χαρακτήρων. Το σπίτι, η εστία δηλαδή, με τα προβλήματα και τις απανωτές συμφορές, ανέκαθεν απασχολούσε τον σκηνοθέτη, είτε σε δράμα, όπως το Fighter, είτε σε κωμωδία, όπως στο παλιότερο και παραγνωρισμένο Flirting with Disaster. Ο Οδηγός Αισιοδοξίας είναι μια πραγματικά μοντέρνα screwball κωμωδία, στη φλέβα του Δεν θα τα πάρεις μαζί σου των Χαρτ και Κάπρα, αλλά με μια γραφή που κινείται στην κόψη και στα όρια.

 

Γρήγορο, επινοητικό, γλυκόπικρο κι ευτυχώς πολύ αστείο, το φιλμ είναι αυτόματα κλασικό σε ένα πολύπαθο είδος και βγάζει τον καλύτερο εαυτό των ηθοποιών, από τους δεύτερους ρόλους, με έναν συγκινητικό, γρουσούζη, κι επιτέλους ευθύβολο Ντε Νίρο, τη συμπονετική Τζάκι Γουίβερ, τελείως αλλαγμένη από το Animal Kingdom, μέχρι τη σπινθηροβόλα, απρόβλεπτη Τζένιφερ Λόρενς (σε έναν ρόλο που μου θύμισε εκείνον της  Άνι Χολ στον Νευρικό Εραστή, γι’ αυτό και δεν είναι απίθανο να πάρει  Όσκαρ όπως η Νταϊάν Κίτον) και τον απόλυτο άρχοντα της ταινίας, τον Μπράντλεϊ Κούπερ, έναν jeune premier που εξαφανίζεται στο κολλημένο μυαλό του ψυχωτικού Πατ Σολατάνο.