ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογούμαι ότι δεν έχω καταλάβει τι μάθαμε από την κρίση.(αν και είναι αστείο να θεωρούμε ότι εφτά χρόνια μετά έχουμε ακόμα οικονομική κρίση. Εγώ τα Attica γεμάτα τα βλέπω, τα Public γεμάτα, ειδικά στον όροφο με τους υπολογιστές και τα τεχνολογικά gadgets χρυσές δουλειές κάνουν, μου έλεγε ένας γνωστός μου υπάλληλος. Και μη μιλήσω για τα φαγάδικα, πατείς με πατώ σε είναι η κατάσταση.) . Απλά κάποιοι άνθρωποι που υπέφεραν και πριν από την κρίση, τώρα υποφέρουν χειρότερα. Υρποφέρουν φρικτά. Έπιασαν δυστυχώς πάτο. Η αιώνια κοινωνική ανισότητα. Και οι πλούσιοι κλασσικά έγιναν πλουσιότεροι.Τέλος πάντων ,το θέμα μου είναι ότι όλοι νοσταλγούμε το παρελθόν. Παλιά που είχαμε δουλειά, παλιά που είχαμε λεφτά, παλιά που βγαίναμε, παλιά που μπορούσαμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας, παλιά που είχαμε ζωή. Δηλαδή στην ουσία νοσταλγούμε τις εποχές της ''πλαστής ευημερίας'' όπως τις λέμε σε κάποιες άλλες στιγμές μας που μας πιάνει κρίση αυτοκριτικής(;)Πραγματικά αυτή είναι η μεγαλύτερή μας σύγχυση.Λογικό είναι σαν άνθρωποι που είμαστε να νοσταλγούμε τις εποχές που οι ζωές μας δεν ήταν διαλυμένες.Από την άλλη εκείνες οι εποχές είναι αυτές που μας έφτασαν στο άσχημο παρόν, όπως λέμε.Μια συνεχόμενη αντίφαση. Φαύλος κύκλος.