__________________
1.
Αγαπητή Α, μπα,
έχεις πάει ποτέ σε στριπτιτζάδικο; Κι αν όχι, θα πήγαινες, αν σε προσκαλούσε κάποια παρέα; Και γενικότερα, πώς σου φαίνεται, ως μορφή ψυχαγωγίας;
-Spiderkid
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Με αυτή την ερώτηση μου θύμισες κάτι που είχα ξεχάσει σχεδόν τελείως. Πριν από πολλά χρόνια, είχα αγκαλιάσει μια κολώνα με όλη μου τη δύναμη ενώ με τράβαγαν από τα πόδια για να πάω με το ζόρι στο τοπικό στριπτιζάδικο «για πλάκα». Τελικά δεν με ξεκόλλησαν. Εννοείται ότι σέβομαι όσες γυναίκες επιλέγουν αυτή τη δουλειά με τη θέληση τους, αλλά αυτοί οι χώροι μου είναι πάρα πολύ ξένοι και δεν μπορώ να δω ποια είναι η πλάκα της υπόθεσης.
__________________
2.
Αγαπητή Α,μπα,
Σε πολλές απαντήσεις σου αναφέρεις τον ψυχολόγο/ψυχίατρο ως τον τρόπο για να ψαχτείς με το πρόβλημά σου και να βοηθηθείς και συμφωνώ απόλυτα! Τι γίνεται στην περίπτωση που δεν υπάρχει η οικονομική ευχέρεια για κάτι τέτοιο? Μένω σε επαρχιακή πόλη, σπουδάζω και δεν υπάρχει τίποτα δωρεάν, ούτε από το πανεπιστήμιο. Έχω την αίσθηση ότι τα θεματάκια μου έχουν φτάσει ταβάνι και δεν πάει άλλο να προσπαθώ να τα καλύπτω με ''εργασιοθεραπεία''. Υπάρχει τίποτα ή να συνεχίσω να συσσωρεύω?...(η γραμμή υποστήριξης δεν θεωρώ ότι θα με βοηθήσει μακροπρόθεσμα, γιατί θέλω έναν άνθρωπο που να έχω μια π.χ εβδομαδιαία επαφή).Ευχαριστώ για τον χρόνο σου
-_desperate teen
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Υπάρχουν ψυχολόγοι που προσφέρουν συνεδρίες μέσω σκάιπ. Δεν θα είναι δωρεάν, αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι πιο φτηνά. Δυστυχώς για το γεγονός ότι μερικές φορές για κάποιους δεν υπάρχει δωρεάν λύση δεν μπορώ να προτείνω κάτι. Τι είναι δωρεάν στα θέματα υγείας; Είναι απορίας άξιο πώς η Ελλάδα, στην κατάσταση που είναι, έχει έστω και αυτές τις δωρεάν επιλογές στα μεγάλα κέντρα. Προτείνω να μάθεις ποιες είναι οι τιμές μιλώντας με συγκεκριμένους επαγγελματίες, γιατί η οικονομική στενότητα είναι γενική πραγματικότητα, δεν είσαι η εξαίρεση που ξεφεύγει. Μπορεί να εκπλαγείς ευχάριστα.
__________________
3.
Α,μπίτα μου λατρεμένη,
Έχω το εξής θέμα και ζητώ μια μικρή βοήθεια απο όλους εδώ.
Είμαι 25 χρονών και 55 κιλά.. 1,68 ύψος.. βλέποντας με βλέπεις μια κανονικότατη σε κιλά κοπέλα προς το αδύνατο θα έλεγα (αν τυχόν σου φανούν πολύ λίγα για το ύψος να τονίσω πως δεν έχω ΚΑΘΟΛΟΥ στήθος!) Μιλόντας με γιατρούς (θέματα υγείας αλλα οχι σοβαρά!) έχω πειστεί πως είμαι τυχερή που μένω σε αυτά τα κιλά (υποθυρεοειδισμος+πολυκυστικές ωοθήκες) και προσπαθώ με μέτρο να μένω σταθερή στα κιλά μου.
Το άγχος μου ξεκινάει με το σκεπτικό "δεν πρέπει να βάλω παραπάνω κιλά γιατί θα απορυθμιστούν ολα" αλλά και "Δεν πρέπει να χάσω κιλά γιατί τα μούτρα μου γίνονται σαν ανάποδο γαμώτο!" Και όντως δεν υπερβάλω..όσες φορές έτυχε να χάσω 3-4 κιλά όλοι με κράζανε για το πόσο εχει κόψει το πρόσωπο μου και δεν μου πάει..αλλα κι εγώ το έβλεπα! Όταν όμως περνάω στεναχώριες δεν κατεβαίνει τίποτα! Σκέφτομαι το αγαπημένο μου φαγητό και μου έρχεται εμετός..Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να τρώτε με αηδία.. Είμαι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ το φαγητό..το λατρεύω! Όταν ομως φτάνουν τα πράγματα εκεί απλά δεν το ελεγχω! Και γράφω σήμερα γιατί περνάω πάλι μια φάση τέτοια (2 χρόνια είχα να το πάθω). Έχω μεγάλη απογοήτευση μέσα μου και άρχισαν πάλι τα ίδια! Μόλις νιώθω λίγο καλύτερα και πάω να φάω μια μπουκιά μου σκάνε στο μυαλό όσα με πλήγωσαν και ακόμα με πονάνε και μου κόβεται η ορεξη μαχαίρι! Μου έρχεται εμετός απο το άγχος.. έχω κάνει κιόλας!
Δεν νιώθω οτι με παίρνει να βάζω το σώμα μου σε τέτοια σκαμπανεβάσματα και να χαλάω τον οργανισμό μου αλλά δεν ξέρω τι μπορεί να βοηθήσει και που να απευθυνθώ.. Σκέφτηκα τον ψυχολόγο και είναι κάτι που ούτως ή άλλως θέλω να κάνω και είναι στο πρόγραμμα αλλά σκάλωσα στο γεγονός οτι το θέμα είναι διατροφικό και δεν ξέρω κατα πόσο θα μπορούσε όντως να βοηθήσει.
Έχει κανείς να προτείνει κάτι για να καταφέρνω να τρώω σαν άνθρωπος όταν είμαι στις μαύρες μου; Πώς το κάνουν αυτοί που τρώνε τούρτες και κλαίνε;!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι πάρα πολύ συνηθισμένη η αλλαγή στην όρεξη με αφορμή το συναίσθημα, είτε από την μια, είτε από την άλλη. Αυτοί που τρώνε τούρτες κλαίγοντας δεν είναι διαφορετικοί, κάνουν ακριβώς το ίδιο με σένα, από την ανάποδη.
Ο εμετός από το άγχος δεν είναι διατροφικό θέμα. Είναι σωματοποιημένη αντίδραση. Υπάρχουν ψυχολόγοι που είναι ειδικευμένοι στις διατροφικές διαταραχές. Δεν λέω ότι ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, το αναφέρω για να επιχειρηματολογήσω υπέρ του ότι η σχέση με το φαγητό για κάθε άνθρωπο είναι και βαθιά ψυχολογική. Η τροφή δεν είναι μόνο θερμίδες, είναι συμβολισμός. Από τα λίγα που λες νομίζω ότι ασχολείσαι πάρα πολύ με το βάρος σου, έτσι κι αλλιώς, ή ασχολείσαι υπερβολικά με αυτά που σου λένε οι άλλοι για την εμφάνισή σου, και αυτό δεν έχει να κάνει με την κατάσταση της υγείας σου. Ασχολείσαι ιδιαιτέρως με τα 3-4 κιλά που αμφιβάλλω πάρα πολύ ότι σε ασχημαίνουν, και δέχεσαι ως δίκαια τα αγενέστατα σχόλια τύπου «έχει κόψει το πρόσωπό σου και δεν σου πάει». Μου ανέβηκε η πίεση που το διάβασα, και μετά μου ανέβηκε η πίεση που κάθεσαι και τα ακούς και πιστεύεις ότι έχουν και δίκιο. Έχεις απολύτως κανονικό βάρος για να αναλύεις τον εαυτό σου τόσο πολύ. Ναι, να πας σε έναν ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσει οπωσδήποτε.
__________________
4.
Γεια σου, Λένα μου! Θέλω τη γνώμη σου πάνω σε κάτι που με απασχολεί όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα. Είμαι 29 χρονών και είμαι με το φίλο μου 4,5 χρόνια (σχεδόν συνομήλικος μου), τον αγαπώ και με αγαπά πολύ, και το προχωράμε σοβαρά, καθώς μόλις συγκατοικήσαμε και μιλάμε για το μέλλον για γάμο και παιδιά. Το θέμα είναι πως ενώ δε μπορώ και δε θέλω να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν από την άλλη νιώθω πως έχει χαθεί- από τη μεριά μου μόνο- η ερωτική έλξη. Δε νιώθω να με εξιτάρει σεξουαλικώς. Το σκέφτηκα πολύ το θέμα, μήπως έπαψα να είμαι ερωτευμένη, μήπως με απωθεί το γεγονός ότι έχει βάλει κιλά (πάνω από 10) αλλά νομίζω πως κατέληξα στο ότι ίσως δεν είμαι εγώ τόσο σεξουαλικό άτομο (δε θυμάμαι να είχα τέτοια θέματα στο παρελθόν βέβαια), κι αυτό γιατί πιάνω τον εαυτό μου να μην με ενδιαφέρει η ερωτική επαφή γενικά. Ωστόσο, από τη μια σκέφτομαι πως όταν αγαπάς κάποιον δε σε νοιάζει πώς είναι εξωτερικά, από την άλλη όμως σκέφτομαι πως είναι σημαντικό να σε ελκύει ο σύντροφός σου εξωτερικά, να τον ποθείς, να τον βρίσκεις σέξυ! Θυμάμαι στο παρελθόν να τον βλέπω και να σκέφτομαι «πόσο όμορφος είναι» και τώρα έχει αφεθεί, πάχυνε, δε φροντίζει ιδιαίτερα την υγιεινή του, δε φοράει κολόνιες κτλ. Έχει τύχει να δω τον πρώην μου, μεγάλος έρωτας και μεγάλος βλάκας επίσης (χαχααχα), και να είναι κομψός και στυλάτος και να κάνω σκέψεις τύπου πώς θα ήταν αν ήμασταν μαζί και την άλλη στιγμή φεύγει από το μυαλό μου, γιατί ο φίλος μου είναι ο άνθρωπος που όποια γυναίκα αγαπούσε θα την έκανε ευτυχισμένη. Ξέρω πως αυτόν τον άνθρωπο δε θέλω να τον χάσω, γιατί κάθε φορά που πάω να σκεφτώ κάποιον άλλον, αμέσως πιάνω τον εαυτό μου να τον συγκρίνω με τον φίλο μου και στη «μάχη» να κερδίζει ο φίλος μου! Επίσης, δε μπορώ να τον σκεφτώ σε σχέση και ερωτευμένο με άλλη γυναίκα. Τρελαίνομαι! Έκανα ψυχοθεραπεία στο παρελθόν για άλλους λόγους και με βοήθησε αρκετά, κυρίως γιατί εγώ ήθελα να βοηθήσω τον εαυτό μου, σκέφτομαι λοιπόν μήπως να ξεκινήσω και τώρα για να το ψάξω καλύτερα, γιατί ρε Λένα θεωρώ πως το sex ανάμεσα σε ένα νεαρό ζευγάρι που τώρα ξεκινάει τη ζωή του είναι σημαντικό και νιώθω τύψεις που ενώ ο φίλος μου θέλει, καταλήγουμε να κάνουμε sex 3 φορές το μήνα! Θα εκτιμούσα πολύ τη γνώμη σου πάνω στο θεματάκι
μου! Αννούλα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν αγαπάς κάποιον δεν σε νοιάζει πώς είναι εξωτερικά, αλλά όταν αγαπάς κάποιον και παράλληλα έχεις σεξουαλική σχέση μαζί του, φυσικά και σε νοιάζει πώς είναι εξωτερικά. Είναι αναμενόμενο, λογικό, και απολύτως υγιές να σε νοιάζει πώς είναι εξωτερικά αυτός ή αυτή με τον οποίο μοιράζεσαι το κρεβάτι σου, και αυτό δεν σε κάνει ούτε ρηχή, ούτε επιφανειακή, ούτε νυμφομανή. Δεν χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία για να καταλάβεις γιατί δεν σου αρέσει ο φίλος σου όπως σου άρεσε πριν πάρει δέκα κιλά και αρχίσει να μην φροντίζει την υγιεινή του, μολαταύτα η ψυχοθεραπεία δεν θα σου κάνει κακό. Όμως το πρόβλημα, αν το θεωρείς πρόβλημα, δεν το έχεις μόνη σου, το έχετε μεταξύ σας, και τα δικά του προβλήματα είναι ως ένα σημείο και δικά σου προβλήματα, εφόσον μοιραζόσαστε τη ζωή σας.
Αυτό που δεν φαίνεται να αναρωτιέσαι είναι τι έκανε τον φίλο σου να πάρει δέκα κιλά και να αφήσει τα θέμα της προσωπικής υγιεινής. Μπορεί να είναι η σιγουριά της μόνιμης σχέσης, αλλά αυτά τα δύο, σε συνδυασμό, μπορεί να δείχνουν κάτι άλλο, πιο βαθύ. Χρειάζεται επικοινωνία για να το ερμηνεύσεις, η παρατήρηση δεν αρκεί. Αν ξεκινήσεις ψυχανάλυση θα προκύψει αυτή η συζήτηση, οπότε σε κάθε περίπτωση είναι καλή ιδέα.
__________________
5.
Αμπα μου να σου πω..3 μήνες τώρα έχω νέα σχέση, στην οποία περνάω όμορφα και με το αγόρι ,τώρα που αρχίζει να φεύγει ο πρώτος ενθουσιασμός προσπαθώ να καταλάβω αν ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες και σε αλλα πράγματα εκτος απο το αγκαλιτσες-φιλακια-ταινιουλες -σεξ. Λοιπον χτές αφότου παίξαμε και οι 2 τζοκερ και όντας χερακι-χερακι ,τον ρωτησα αν κέρδιζε τι θα έκανε με τα χρήματα και μου ανακοινωσε με ενα χαριτωμένο χαμογελο πως θα χωρίζαμε γτ με ενα τοσο μεγαλο χρηματικό ποσό θα άλλαζαν πολλά πράγματα στη ζωη του και θα ήταν απολυτα φυσιολογικό καθως οι ζωες μας δεν θα συμπίπταν πλέον. εκανα ενα χαριτωμενο σχολιάκι λοιπον κι εγω, τύπου οκ αλλα για ψυχική οδυνη λόγω χωρισμού θελω μεριδιο, και εμεινε εκει. Για κάποιο λόγο όμως ρε αμπα μου, μου εκατσε άσχημα αυτη η ατακα, γτ ένοιωσα πως την εννοουσε και ενω ξερω πως οι πιθανότητες να πιασει το τζοκερ ειναι ίσες με το να γινω αστροναυτης ,ενοχλήθηκα. Ισως γτ ηταν το πρωτο που ξεστόμισε?ισως γτ αυτο με βάζει σε ενα σκεπτικο πως ο συγκεκριμένος μόνο βαση καποιων συνθηκων θα είναι μαζι μου? γενικά απ οτι τον εχω ψυχολογήσει ειναι ειλικρινής και σε ο
ρισμένα θέματα πεζός. εσυ θα το προσπερνούσες ή θα σκεφτοσουν πως ίσως είναι ενας ανθρωπος οποίος βαζει τη στυγνη λογική πάνω απο τα ανθρώπινα συναισθήματα και τις σχέσεις? είναι πολύ γλυκός μαζί μου και ουσιαστικά παράπονα δεν έχω :)
- ψειρίζω τη μαϊμού
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εσύ αν κέρδιζες το τζόκερ θα έμενες μαζί του; Αυτό ούτε καν σου περνάει από το μυαλό ως ερώτηση, και με στενοχωρείς πάρα πολύ.
__________________
6.
Καλημερα (η σπερα) Αμπα, ξερεις για να πιανουμε ολες τις ωρες.
Θα ηθελα να ρωτησω για ενα θεμα που προεκυψε πολυ προσφατα. Λοιπον, ζω στην Αθηνα kai eχω ενα φιλο που ειναι αρκετα καλο παιδι. Γνωριστηκαμε στη γειτονια και μου ειπε προσφατα οτι θελει να γνωρισει επιτελους μια κοπελα. , Εχει δουλεια και μιλαει και Ελληνικα αλλα ειναι μεταναστης δεν θελω να πω απο που. Εγω δεν ξερω τι να πω. Φοβαμαι κιολας γι αυτον. Αν κατι του συμβει? Δεν ειναι κι ευκολο πραγμα ειδικα οταν εισαι αγορι. Πως να τον συμβουλεψω? Κι αν δεν τον θελουν και φαει ολο το ρατσισμο? Και πως γινεται να γνωρισεις κοριτσια οταν δεν τα εχεις στην παρεα σου? Εγω ηξερα πως ετσι γινεται. Με βοηθας να τον βοηθησω?
Αραγε ποσο ετοιμες ειναι οι γυναικες της Ελλαδας για διεθνεις σχεσεις?,
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Βρε καλό μου παιδί, οι γυναίκες της Ελλάδας δεν είναι όλες ίδιες μεταξύ τους για να σου απαντήσω για όλες λες και είναι μια. Άλλες θα είναι ανοιχτές, άλλες θα είναι ντεμί, και άλλες θα είναι φριχτές ρατσίστριες. Ο ρατσισμός υπάρχει και είναι κραταιός. Λες ο καινούριος σου φίλος να μην τον έχει ζήσει ακόμα στο πετσί του; Λες να χρειάζεται να τον προειδοποιήσεις εσύ; Και τι εννοείς «αν του συμβεί κάτι;» Και ποιο είναι το δύσκολο πράγμα ειδικά αν είσαι αγόρι;
Ξέρεις καμία κοπέλα να του γνωρίσεις; Αυτό σε ρώτησε. Δεν σου ζήτησε να εξαφανίσεις τον ρατσισμό από τη γη.
_________________
7.
Παντρεμενοι με παιδια και οι δυο... Είπαμε δε θα το ζήσουμε. Σωστή επιλογή . Βασική προτεραιότητα η οικογένεια...κι ομως νιωθω να χάνω . Οσο περνούν τα χρονια τοσο πιο πολυ νιωθω να τον αγαπάω. Τοσο πιο πολυ να μου αρεσει. Και ειναι αμοιβαίο. Εχουν περασει και μηνες χωρίς ουτε ενα γεια, αλλα παντα δεν αντέχουμε χωρίς καμια επαφη. Λειπει απο τη ζωή μου. Λειπω απο τη ζωή του και υποφέρουμε και οι δυο. Τσακωθήκαμε, ξεκοψαμε πόσες φορες. Αλλα τα αισθήματα υπαρχουν παρολες τις προσπάθειες να θαφτούν με βια ή με το χρονο . Οποτε σταματήσαμε την προσπάθεια. Οταν βλεπομαστε ειναι σαν να βλεπω το πιο οικείο προσωπο στον κοσμο. Δεν πιστεύω οτι ειναι μονο ο ανεκπλήρωτος ερωτας ή τα ελλείμματα του καθενός μας. Όσες φορες με έπεισα γιαυτο μου ρθε σαν κύμα η αγαπη που νιωθω και νιωθει. Απλα τον βρίσκω καταπληκτικό... Και με βρίσκει καταπληκτική . Θελω μονο το καλο του, και αυτος το ιδιο... Αλλα κατι ποναει. Που δεν γνωριστηκαμε πιο νωρις; Πιο αργα; Που δεν μπορούμε να σποχαιρετηθουμε ; Που αγαπουμε τις ζωες μας και τους ανθρωπους σε αυτές; Α μπα μαρεσει η σκεψη σου αλλα θελω να σε ρωτησω . Υπαρχει μονο η λογική; Η αγαπη απλα συμβαίνει τελικα; Και αν δεν ταιριάζει με τις δεσμεύσεις που εχουμε αναλάβει απέναντι στον εαυτό μας και τους αλλους, τι την κανεις; everlasting
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη, το συναίσθημα χωρίς λογική στην καλύτερη περίπτωση είναι αυτοκαταστροφή, και στην χειρότερη, τρέλα. Η λογική μας προστατεύει από πάρα πολλές κακοτοπιές, και προστατεύει και τους άλλους από τις κακοτοπιές μας. Δεν είναι κάτι κατάπτυστο. Όμως όταν λέμε «λογική», χρειάζεται να προσδιορίσουμε τι εννοούμε, γιατί το πιο σημαντικό που έχουμε είναι η ειλικρίνεια με τον εαυτό μας. Τον άντρα σου μπορεί να τον απατάς χωρίς συνέπειες, αλλά αν εξαπατάς τον ίδιο σου τον εαυτό, τις συνέπειες δεν θα τις γλιτώσεις.
Η λογική που έχεις επιστρατεύσει είναι η λογική της αυτοσυντήρησης και του δικού σου συμφέροντος. Ξέρεις ότι κάνεις κάτι που δεν πρέπει, αλλά το συνεχίζεις επειδή σε κάνει να νιώθεις πάρα πολύ ωραία, επιθυμητή, ερωτεύσιμη, σπάνια, Θεά. Όμως δεν αποφασίζεις να το ζήσεις εξ'ολοκλήρου, γιατί η οικογενειακή σου ζωή σου προσφέρει ασφάλεια, διασκέδαση, σταθερότητα, ψυχική υγεία, κοινωνική αναγνώριση. Ζυγίζοντας τα, νιώθεις ότι αυτό που σε συμφέρει είναι να έχεις και τα δύο, το ένα από λίγο, γιατί είναι και επικίνδυνο. Αυτή είναι η λογική σου. Δεν είναι καθόλου κακό να σκέφτεσαι τον εαυτό σου. Κακό είναι όταν προκειμένου να είσαι εσύ καλά, εξαπατάς κάποιον άλλον, και αν ο άντρας σου πιστεύει ότι έχετε συμφωνία μονογαμίας, ακριβώς αυτό κάνεις.
Σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει «απλά» η αγάπη. Χρειάζεται άπειρο ξόδεμα ενέργειας για να αγαπήσεις κάποιον, πρέπει να θέλεις πάρα πολύ να παραμυθιαστείς για να ερωτευτείς, αλλιώς δεν γίνεται με τίποτα, σου φαίνονται όλοι απλές οδοντόκρεμες. Αγάπησες άλλον επειδή κάτι συμβαίνει στο γάμο σου, για τον οποίον δεν λες απολύτως τίποτα. Δεν είναι τυχαίο.
(Όταν λες «είπαμε ότι δεν θα το ζήσετε» αλλά προφανώς πού και πού το ζείτε, πώς το εννοείς;)
σχόλια