Ο Δημήτρης ζει στην Ισπανία και τα τελευταία πέντε χρόνια, έχοντας υιοθετήσει το ψευδώνυμο Dyon Baco, παρέχει σεξουαλική βοήθεια σε ανάπηρους ανθρώπους. Είναι ένας «ερωτικός συνοδοιπόρος» -όπως το αποκαλεί ο ίδιος και η ομάδα του- για άτομα που λόγω της αναπηρίας τους, δυσκολεύονται να ζήσουν τη σεξουαλικότητά τους.
Ήταν από τους πρώτους άντρες που ασχολήθηκαν με τη σεξουαλική βοήθεια σε άτομα με αναπηρία στην Ισπανία, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα μιας σεξολόγου για τη δημιουργία σχετικής ομάδας.
Όπως σημειώνει ο ίδιος ωστόσο, «πριν συσταθούν αυτές οι ομάδες, που ήμουν και είμαι μέλος, αυτόν τον ρόλο τον είχαν αναλάβει αναγκαστικά οι οικογένειες και οι εργαζόμενοι των ΑμεΑ. Είναι ένα τραγικό χαρακτηριστικό αυτής της κρυφής πραγματικότητας. Στον κόσμο που ζούμε, θεωρούμε λανθασμένα πως τα ΑμεΑ είναι "αγγελούδια" χωρίς σεξουαλικότητα. Aπό τη θέση μου μπορώ να το διαψεύσω απολύτως. Πρόκειται για ενήλικες, που έχουν απόλυτη συνείδηση της σεξουαλικότητάς τους και του σεξουαλικού αποκλεισμού που υφίστανται διαρκώς από τους υπόλοιπους. Φαντάσου για ένα λεπτό πώς θα ήταν η ζωή σου αν ήσουν υποχρεωμένη να ζεις όλη σου τη ζωή πάνω σε μια καρέκλα, χωρίς τη δυνατότητα να σηκωθείς από αυτή και χωρίς το δικαίωμα να συμμετέχεις στο ερωτικό παιχνίδι όπως όλοι οι υπόλοιποι, με τα διαρκή σεξουαλικά ερεθίσματα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά. Οι οικογένειες και οι εργαζόμενοι του κλάδου, είναι αυτοί που πρώτοι συνειδητοποιούν την αμεσότητα της ανάγκης αυτής και πολλές φορές φτάνουν να αυνανίζουν ή ακόμα και να συνουσιάζονται με τα αγαπημένα τους πρόσωπα για να καλύψουν αυτό το μεγάλο κενό. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει αυτό για την πνευματική και συναισθηματική υγεία αυτών των ανθρώπων...».
Το κάλεσμα για τη δημιουργία της πρώτης ομάδας για διάλογο και συλλογή πληροφοριών πάνω στο θέμα, ήρθε από τη σεξολόγο Σιλβίνα Πεϊράνο. Ο Δημήτρης είχε μόλις τελειώσει την εκπαίδευσή του ως «Ντάκα» -«σεξουαλικός θεραπευτής» μέσω ταντρικού μασάζ- επικοινώνησε μαζί της και έγινε ιδρυτικό μέλος της ομάδας. «Μόλις δημοσιεύσαμε σε ένα blog τις πληροφορίες που μαζέψαμε από το εξωτερικό και τις ιδέες που έδεναν καλύτερα με την ισπανική κοινωνία, δεχτήκαμε έναν καταιγισμό τηλεφωνημάτων και email, που ζητούσαν πληροφορίες για το πότε επιτέλους θα ξεκινήσουμε να προσφέρουμε τη συγκεκριμένη υπηρεσία. Τότε συνειδητοποίησα πως είναι μια άμεση κοινωνική ανάγκη, όχι μια διέξοδος για λίγους και "ψαγμένους"», αναφέρει.
Στον κόσμο που ζούμε, θεωρούμε λανθασμένα πως τα ΑμεΑ είναι "αγγελούδια" χωρίς σεξουαλικότητα. Aπό τη θέση μου μπορώ να το διαψεύσω απολύτως. Πρόκειται για ενήλικες, που έχουν απόλυτη συνείδηση της σεξουαλικότητάς τους και του σεξουαλικού αποκλεισμού που υφίστανται διαρκώς από τους υπόλοιπους.
Την πρώτη φορά που έμαθε γι' αυτό ωστόσο, ήταν μέσω ενός άρθρου μιας εφημερίδας όταν ήταν περίπου 15 χρονών. «Επρόκειτο για μια συνέντευξη μιας γαλλίδας φοιτήτριας, η οποία το έκανε για να πληρώσει τις σπουδές της. Το άρθρο με συγκίνησε βαθύτατα, όχι για το ανθρωπιστικό κομμάτι της υπόθεσης, αλλά για το πώς εξηγούσε την όλη εμπειρία. Πώς ανακάλυψε, μέσω αυτής, το πόσο ανάγκη έχουμε μια στιγμή ειλικρινούς αγάπης και επαφής, χωρίς απαιτήσεις και συμβάσεις, πώς κατέρριψε τα ψευδή ιδεώδη της ερωτικής αγάπης που μας εμφυτεύουν στο κεφάλι από την Αναγέννηση μέχρι τον Ντίσνεϋ και το Χόλιγουντ και πώς άλλαξε μέσα της ο ορισμός της ομορφιάς και της καλαισθησίας».
Ο Δημήτρης, 37 ετών σήμερα, μετακόμισε στην Ισπανία γιατί, όπως λέει, δεν άντεχε να ζει στην προολυμπιακή Αθήνα και «τα παράτησα όλα για να ζήσω μια πιο ανεξάρτητη ζωή». Μάλιστα, πριν από δέκα χρόνια έμεινε και ο ίδιος για λίγο καιρό παραπληγικός, από ένα εγκεφαλικό, αλλά επανήλθε πολύ γρήγορα.
Αυτό που κάνει δεν το βλέπει «σαν επάγγελμα, αλλά πιο πολύ σαν προσωπικό ενδιαφέρον», ενώ δουλεύει παράλληλα και αλλού για να μην εξαρτάται οικονομικά από αυτό. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας Sex Asistent Catalunya, ύστερα διοικητικό μέλος της Tandem Team BCN και αυτή τη στιγμή έχουν δημιουργήσει με την σεξολόγο και ΑμεΑ Charo Ricart, την οργάνωση Sexualidad Funcional, «όπου εκπαιδεύουμε συνοδούς και προσφέρουμε σεξολογική κάλυψη και πρακτικοθεωρητικά εργαστήρια για ΑμεΑ και μη. Επίσης, έχουμε την υποστήριξη του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και του υπουργείου Ισότητας», σημειώνει.
Ο Δημήτρης ξεκαθαρίζει πως «η σεξουαλική συνοδεία είναι για αυτούς που δεν έχουν άλλη διέξοδο. Ευτυχώς δεν είναι όλα τα ΑμεΑ σε αυτή τη θέση και στόχος της δουλειάς μας είναι να μην υπάρχει στο μέλλον η ανάγκη για αυτού του είδους την υπηρεσία».
Ποια είναι όμως η διαδικασία παροχής των συγκεκριμένων υπηρεσιών; Όπως διευκρινίζει ο ίδιος, «η πρώτη προσέγγιση γίνεται μέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μετά μπαίνει σε λειτουργία το πρωτόκολλο που έχουμε καθορίσει το οποίο έχει τέσσερα βήματα.
- Συνέντευξη. Αναλυτική συνέντευξη με το άτομο που ζητά την υπηρεσία. Η σεξολόγος αναλύει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περιστατικού και φέρνει σε επαφή τις δύο πλευρές. Πρωτίστως γνωρίζουμε μέσω συνεντεύξεων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των "Συνοδοιπόρων" ή βοηθών και φροντίζουμε να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή συμβατότητα. Δεν κάνουμε όλοι τα ίδια πράγματα, κάθε συνάντηση είναι διαφορετική από την άλλη και κάθε βοηθός έχει τη δική του/της προσέγγιση και όρια. Μπορεί να είναι π.χ. ένα θεραπευτικό μασάζ, μια βόλτα πιασμένοι απ' το χέρι, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση ξαπλωμένοι στο κρεβάτι ή οτιδήποτε άλλο. Εξαρτάται μόνο και μόνο από τις δυο πλευρές. Κάθε ζήτηση είναι ξεχωριστή, γιατί ο καθένας μας ζει τη σεξουαλικότητά του με τον δικό του/της τρόπο, και με τους δικούς του/της κώδικες. Επίσης κάθε βοηθός έχει τα δικά του/της προσωπικά όρια.
- Καφές. Τα όρια και οι επθυμίες καθορίζονται στο δεύτερο βήμα, όπου βοηθός και χρήστης γνωρίζονται για πρώτη φορά σε δημόσιο χώρο, για έναν καφέ. Εκεί καθορίζονται τα όρια των δυο πλευρών και η φύση της επόμενης συνάντησης (πού, πότε και πώς). Επίσης, σε αυτό το βήμα οι δύο πλευρές συναντώνται για πρώτη φορά και βλέπουν εάν υπάρχει χημεία μεταξύ τους.
- Συνάντηση. Το τρίτο βήμα είναι εκεί που γίνεται ό,τι έχει συμφωνηθεί στο προηγούμενο βήμα. Έχει μεγάλη σημασία ό,τι γίνεται, να γίνεται με απόλυτη συνείδηση και συναίνεση. Δεν είναι υποχρεωμένη καμία από τις δύο πλευρές να κάνει κάτι που δεν θέλει και μπορεί να κάνει πίσω όποτε το θελήσει.
- Feedback. Το τέταρτο βήμα είναι μια απλή αναφορά στην ομάδα, από τις δύο πλευρές ξεχωριστά, για το αν ήταν ικανοποιητική η συνάντηση, αν όλα πήγαν καλά και οποιοδήποτε σχόλιο νομίζουν εποικοδομητικό για την καλυτέρευση της ποιότητας της υπηρεσίας».
«Τα αποτελέσματα και οι αντιδράσεις είναι, μέχρι στιγμής, πάντα θετικά. Έχω ακούσει σχόλια από τις οικογένειες που λένε πως άλλαξε το κλίμα στο σπίτι, πλέον δεν τσακωνόμαστε, δεν φωνάζουμε, ανοίγουμε τα παράθυρα κλπ. Ή φράσεις όπως, ο γιατρός μου έκοψε τρία φάρμακα κλπ. Το πιο όμορφο απ' όλα είναι όταν βλέπεις τα πρόσωπα να αλλάζουν, να μαλακώνουν, οι φωνές να βρίσκουν τον τόνο τους ή να προσέχουν περισσότερο τον εαυτό τους, φορώντας πιο χρωματιστά ρούχα και πιο μεγάλα χαμόγελα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να σου πει κάποιος πως του άλλαξες τη ζωή και να σε ευχαριστεί γι' αυτό», προσθέτει ο Δημήτρης και συνεχίζει:
«Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να δώσεις σε κάποιον να καταλάβει τη σημασία που έχει στη ζωή μας η επαφή με τους συνανθρώπους μας και πως σεξ δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε στην πορνογραφία, αλλά έχει να κάνει με όλες τις πτυχές της ανθρώπινης υπόστασης και πως μπορεί να πάρει απεριόριστες μορφές. Ο καθένας έχει τις ιδέες του πάνω στο θέμα και μερικές φορές είναι δύσκολο να τις αλλάξεις. Το πιο ευχάριστο είναι να βλέπεις και να σου εξηγούν το θετικό αντίκτυπο που έχει πάνω σε αυτούς και αυτές που μας εμπιστεύονται».
Φαντάσου για ένα λεπτό πώς θα ήταν η ζωή σου αν ήσουν υποχρεωμένη να ζεις όλη σου τη ζωή πάνω σε μια καρέκλα, χωρίς τη δυνατότητα να σηκωθείς από αυτή και χωρίς το δικαίωμα να συμμετέχεις στο ερωτικό παιχνίδι όπως όλοι οι υπόλοιποι, με τα διαρκή σεξουαλικά ερεθίσματα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά.
Τη στιγμή που το ζήτημα αναπηρία και σεξουαλικότητα συνεχίζει να παραμένει ταμπού για αρκετούς, αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι για τον Δημήτρη να μιλάει για τη δουλειά του και τι αντιδράσεις εισπράττει. «Κατάλαβα με τον καιρό πως όταν εξηγείς τα πράγματα ξεκάθαρα και όπως τα βιώνεις πραγματικά, όλοι το εισπράττουν με κατανόηση. Αν προσπαθείς να θολώσεις την πραγματικότητα για να μη θίξεις ευαισθησίες και αρρωστημένες ιδέες, τότε δίνεις υπόσταση σε αυτούς τους στρεβλούς τρόπους σκέψης και βήμα στους ανίκανους να συμπονέσουν τον συνάνθρωπο», απαντάει.
Οι αντιδράσεις είναι «προσωπικά μόνο θετικές», συνεχίζει, «οι κριτικές φωνές δεν τολμούν να μπουν σε διάλογο γιατί ξέρουν πως δεν έχουν επιχειρήματα πέρα από τα δόγματα στα οποία νομίζουν πως πιστεύουν. Όποιοι το προσπάθησαν γελοιοποιήθηκαν δημοσίως από τα δικά τους λεγόμενα και δεν το ξαναεπιχείρησαν. Μακάρι να υπάρξει κάποιος ή κάποια που να έχει επιχειρήματα ή να θέλει να μπει σε διάλογο, είναι απόλαυση να βλέπεις να συνειδητοποιούν το πόσο λάθος κάνουν. Ο διάλογος είναι δημιουργία, αλλά δεν βλέπω να έχω την ικανοποίηση ενός εποικοδομητικού διαλόγου».
Κλείνοντας, τον ρωτάω αν έχει σκεφτεί να κάνει την ίδια δουλειά στην Ελλάδα. «Πριν από τρία χρόνια έκανα μια απόπειρα να επιστρέψω στην Ελλάδα για να ζήσω εκεί. Έστειλα μηνύματα σε μερικούς συλλόγους ΑμεΑ που βρήκα στο διαδίκτυο και κανένας δεν μου απάντησε. Υπέθεσα τότε πως ήταν νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο. Στην Ελλάδα τα περισσότερα μέρη δεν είναι προσβάσιμα εάν κινείσαι με αναπηρική καρέκλα και δύσκολα βλέπεις κάποιον/κάποια στο δρόμο. Έχουμε έναν μακρύ δρόμο μπροστά μας στα ζητήματα της προσβασιμότητας των κτιρίων και δημόσιων χώρων και στο θέμα της αποδοχής των ΑμεΑ σαν ισότιμα μέλη του κοινωνικού ιστού. Αν μου ζητηθεί βοήθεια, με χαρά θα προσφέρω τις γνώσεις και την εμπειρία μου στο θέμα», αναφέρει.
Το πρόγραμμα Sexualidad Funcional, που έχει συνδημιουργήσει ο Δημήτρης, υποστηρίζεται από το εθνικό σύστημα υγείας και άλλους φορείς, δημόσιους και ιδιωτικούς, και παρέχει διάφορες υπηρεσίες. Πρώτον, σεξολογική κάλυψη για ΑμεΑ, τις οικογένειές τους και εργαζόμενους με ΑμεΑ. Μια άμεση γραμμή για κάλυψη οποιασδήποτε σεξολογικής ερώτησης, ανάγκης ή προβλήματος, χωρίς την ανάγκη να περάσει πρώτα από το σύστημα υγείας. Το δεύτερο σκέλος είναι θεωρητικά και πρακτικά εργαστήρια (workshops), εξειδικευμένα για συγκεκριμένες παθήσεις και εναρμονισμένα με το επίπεδο κινητικότητας των συμμετεχόντων. Ξεκαθαρίζονται ορισμοί σχετικοί με τη σεξουαλικότητα και πραγματοποιούνται ασκήσεις που δίνουν πρακτική υπόσταση στη θεωρία. Το τρίτο μέρος αφορά τη σεξουαλική βοήθεια. Η ομάδα περιλαμβάνει γιατρούς, νοσοκόμους, καλλιτέχνες, επιστήμονες και κοινωνικούς λειτουργούς, με διαρκή εκπαίδευση.
*Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από τον Δημήτρη για αποκλειστική χρήση από το LIFO.gr
σχόλια