Απευθύνομαι σε εσένα, στον ''φερόμενο ως πατέρα'' της μικρής Άννυ και βιαστή όλων εμάς. Λέω βιαστή, γιατί βίασες με τον πιο φρικτό τρόπο τις ψυχές μας. Εσύ, δεν σκότωσες μόνο το παιδί σου αλλά εισέβαλες και στα σπίτια μας με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Εισέβαλες στην καθημερινότητα μας για να μας θυμίσεις πόσο τέρατα μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι. Λέω τέρατα, γιατί μόνο τη μορφή τέρατος μπορείς να πάρεις στα μάτια όλων εμάς που με δυσκολία προσπαθούμε να χωρέσουμε στον νου μας το αποτρόπαιο έγκλημα που διέπραξες.
Ναι, ήταν αποτρόπαιο, ελεεινό, στυγερό. Όχι μόνο γιατί σκότωσες το ίδιο σου το παιδί, όχι μόνο γιατί αποφάσισες να το τεμαχίσεις, όχι μόνο γιατί, επίσης, αποφάσισες να το βράσεις και να το πετάξεις στα σκουπίδια αλλά και γιατί όλα τα έκανες όντας εν συνειδήσει. Ναι λέω με απόλυτη σιγουριά πως ήσουν συνειδητοποιημένος τη στιγμή εκείνη. Γιατί βαρέθηκα να δικαιολογώ τέτοιου είδους εγκλήματα. Γιατί σιχάθηκα να ακούω από τέτοιου είδους τύπους τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν, τον ρατσισμό που βίωσαν, την αγάπη που ποτέ δεν πήραν από τη δική τους οικογένεια, τον αγώνα επιβίωσης που δίνουν καθημερινά...
Βαρέθηκα γιατί τίποτα και κανείς δεν μας οδηγεί σε μία τέτοια πράξη πέρα από το αρρωστημένο μας μυαλό. Γιατί καμία δικαιολογία τέτοιου είδους δεν χωράει όταν όλοι γνωρίζουμε παραδείγματα ανθρώπων που ανέτρεψαν τη ζωή τους και από κόλαση την έκαναν παράδεισο. Γι' αυτό λοιπόν είμαι σίγουρη για σένα. Γι' αυτό σε μισώ τόσο. Αυτός είναι και ο λόγος που σου γράφω τώρα. Γιατί αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι, πώς μπόρεσες; Γιατί δεν διάλεξες απλώς να της πεις ένα παραμύθι; Γιατί δεν την άφησες να παίζει με τις κούκλες της όσο εσύ έκανες χρήση; Τι είδους ''τύποι'' είναι αυτοί που διαπράττουν ένα τέτοιο έγκλημα; Δεν σκόνταψες στα παιχνιδάκια της μικρής όταν την πλησίασες;
Δεν άκουγες το κλάμα της όταν την σκότωνες; Τελικά ναι. Τα χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα του ανθρώπινου νου απαντούν στην παραπάνω ερώτηση. ΚΤΗΝΗ είναι. Κτήνη είναι όταν δεν μπορεί να τους σταματήσει η όψη του ίδιου τους του παιδιού. Κτήνη είναι όταν δεν μπορεί να τους σταματήσει το χαμόγελο του. Κτήνη είναι όταν δεν μπορεί να τους σταματήσει η αγνή ψυχή τους. Ξέρεις γιατί όταν γεννιέται ένα μωρό γελάει συνέχεια; Γιατί βλέπει αγγέλους. Ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η ψυχή τους είναι αγνή. Εσύ όμως δεν θα έχεις την ευκαιρία ούτε μετά θάνατον να το ζήσεις αυτό. Γιατί στέρησες από αυτήν την ψυχή να σβήνει ξέγνοιαστη τα κεράκια σε μία τούρτα, να πάει σχολείο, να χαμογελάει... Γιατί θα πνιγείς στην κόλαση. Γιατί το κοινό ''αίσθημα περί δικαίου'' δεν θα σε αφήσει να ζήσεις.
Δεν θα επιτρέψει στην τερατώδη μορφή σου να αναπνεύσει και να στερήσει το οξυγόνο κάποιου άλλου, κάποιου ανθρώπου. Ό,τι και να σου συμβεί σου αξίζει. Και όχι, δεν μιλάει μόνο η οργή ενός ανθρώπου αυτήν την στιγμή. Μιλάει η ανάγκη για δικαιοσύνη. Η ανάγκη να καθαρίσει ο τόπος μας από κάτι τέρατα σαν εσένα. Ο τρόμος, η απέχθεια που μας προκάλεσες είναι τόση που για όλους εμάς ο θάνατος σου θα είναι λύτρωση, γιατί θα ξέρουμε ότι εκεί έξω κυκλοφορεί ένας λιγότερος.
