__________________
1.
Πιστεύεις πως οι άνθρωποι έχουν αληθινές σχέσεις; Προσωπικά πιστεύω πως όχι, εκτός λίγων εξαιρέσεων.
Αλλά δεν αναφέρομαι στην εξαιρέσεις, αναφέρομαι στην πλειοψηφία, στο σύνολο.
Πιστεύω ότι η μεγάλη πλειοψηφία νομίζει ότι έχει αληθινές σχέσεις, είτε γιατί θέλει να το πιστεύει
κι έτσι γλιτώνει την σύγκρουση με την πραγματικότητα ή γιατί δεν το ψάχνει από επιλογή
δηλ. δεν θέλει να ψάξει τον άλλον άνθρωπο, να τον μελετήσει.
Οπότε έχουμε σχέσεις στο περίπου.
Είτε θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε αληθινές σχέσεις ή προτιμάμε να μην μελετάμε τον χαρακτήρα των άλλων ανθρώπων,
και τα δύο σημαίνουν ότι οι περισσότεροι από εμάς ζούμε κυρίως με την πραγματικότητα που φτιάχνουμε μέσα στο κεφάλι μας
(με την δική μας σχετική πραγματικότητα) σε σχέση με τους άλλους. Αλλά όχι με την αληθινή πραγματικότητα.
Ο Σοπενχάουερ λέει ότι όσο πιο μακρυά βρίσκεται κανείς από την αλήθεια τόσο πιο διεφθαρμένος είναι. Είναι μία ρήση στην οποία αναφέρεται συχνά και ο Νίτσε.
Μας λέει δηλαδή ότι η διαφθορά δεν είναι αποκλειστικότητα των πολιτικών, ούτε του αν κάποιος έχει χρημάτα.
Μας λέει ότι η διαφθορά είναι θέμα χαρακτήρα. Δηλ είναι θέμα του τί άνθρωπος είσαι.
Έτσι λοιπόν οι σχέσεις που δεν είναι αληθινές δεν είναι αστείο πράγμα, ούτε αμελητέο.
Δεν είναι 'έλα μωρέ', ούτε 'και τι έγινε', 'όλοι έτσι κάνουν', 'εγώ να είμαι καλά και να πάνε να γα$# όλα τα άλλα', 'τί με νοιάζει εμένα',
'σιγά μην ασχοληθώ με τους άλλους, εγώ να περνάω' κλπ.
Αντίθετα έχουν μεγάλη σημασία γι'αυτό που δείχνουν: ότι είμαστε διαφθαρμένοι από χαρακτήρα.- ο ωχαδερφέ
Ό,τι πρέπει για την Βουλή των Εφήβων.
Μου φαίνεται ότι ή χυλόπιτα έφαγες, ή κάποιος φίλος σε απέρριψε. Γιατί είναι βέβαιο ότι όταν μιλάς για «αληθινές σχέσεις» αναφέρεσαι μόνο στους ανθρώπους με τους οποίους θα ήθελες ΕΣΥ να έχεις σχέσεις. Δε νομίζω ότι έχεις πραγματικά στόχο να κάνεις «αληθινές» σχέσεις με τον μυστήριο τύπο στα τυριά του σούπερ μάρκετ που σε κοιτάει στραβά κάθε φορά. Θέλεις να τον γνωρίσεις αληθινά, βαθιά; Ή μήπως κάνεις ειλικρινείς προσπάθειες να κατανοήσεις βαθύτερα και ουσιαστικά την αντιπαθητική ξαδέρφη σου που κουτσομπολεύει τους πάντες και όταν σε βλέπει το πρώτο πράγμα που σου λέει είναι ότι πάχυνες;
Συμφωνώ ότι οι μη αληθινές σχέσεις (με τον όρο που δίνεις, έστω) δεν είναι αστείο πράγμα, ούτε αμελητέο. Ευτυχώς που υπάρχουν όμως, γιατί αν έπρεπε να βάλουμε στα σοβαρά μέσα στη ζωή μας όποιον συναντάμε στο διάβα μας, μαύρο φίδι που μας έφαγε. Ο κόσμος δεν αποτελείται από ανθρώπους που κολυμπάνε στα ήσυχα νερά της ζωής και έχουν περιέργεια για τα ευγενή κίνητρα των άλλων. Ο κόσμος προσπαθεί να επιβιώσει. Αν μέσα από αυτή την προσπάθεια βρει συμμάχους, τόσο το καλύτερο.
Δεν ξέρω τι εννοούσε ο Σοπενάουερ με τη φράση που αναφέρεις, δεν ξέρω καν αν την είπε ή την έγραψε, αλλά δε νομίζω ότι αναφερόταν στις διαπροσωπικές σχέσεις. Επίσης, δεν υπάρχει πραγματική πραγματικότητα. Όλοι μέσα από το κεφάλι μας ζούμε, και μόνο αυτή την πραγματικότητα ξέρουμε, και αυτό είναι μια από τις ευλογίες και παράλληλα κατάρες της ανθρώπινης ύπαρξης. Και μόνο λόγω αυτού, είναι αδύνατον να κάνουμε τελικά «αληθινές» σχέσεις, αλλά ας αφήσουμε αυτή την κουβέντα για κάποια άλλη φορά.
__________________
2.
Γεια σου α μπα!!!αναρωτιέμαι για τα εξής και αν μπορείς και ξέρεις να μου απαντήσεις. Ή μουσική είναι ή μεγάλη μου αγάπη...θεωρώ ότι ξέρω αρκετά(αν και κάθε μέρα ανακαλύπτω όλο και κάτι καινούργιο, ή μουσική βιομηχανία άλλωστε είναι ατέλειωτη).Ένας μουσικός παραγωγός γνωρίζει τα πάντα;;;;μιλάμε πάντα για την μουσική που παίζει ο σταθμός, όπου είναι ροκ στην προκειμένη περίπτωση; Σε τι βαθμό πρέπει να είναι οι μουσικές σου γνώσεις ώστε να γίνεις μουσικός παραγωγός;;- camel7739
Εξαρτάται από την αξιοπιστία και τα στάνταρ του σταθμού, από τις απαιτήσεις του κοινού, και από τις απαιτήσεις που έχεις από τον εαυτό σου. Κανείς δεν περιμένει να ξέρεις τα πάντα, άλλωστε τώρα υπάρχει το google. Οι γνώσεις είναι μόνο ένα μέρος των εφοδίων που πρέπει να έχεις για να γίνεις μουσικός παραγωγός. Όπως άλλωστε ισχύει και σε όλες τις δουλειές.
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα,
Είμαι 30 και ο φίλος μου 35. Είμαστε μαζί 6 μήνες και πολύ ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι με τη σχέση μας σε αισθηματικό, φιλικό και σεξουαλικό επίπεδο. Στους πρώτους μήνες μου είπε ότι του αρέσουν τα δερμάτινα. Δεν έχει bdsm ορέξεις, απλά το βρίσκει σέξυ. Μου είπε ότι δεν είναι τίποτα τραβηγμένο και απλά θα του άρεσε να φόραγα κάτι πότε πότε. Πήρα μια δερμάτινη φούστα και ένα απο κεινα τα παντελόνια-κολάν και όποτε μου κάνει κέφι τα βάζω. Καμιά φορά μου υπενθυμίζει να τα φοράω συχνότερα αλλά δεν έγινε ποτέ φορτικός.
Τις προάλλες χρησιμοποίησα τον υπολογιστή του και κατά λάθος πάτησα μια συντόμευση και άνοιξε το ιστορικό. 'Ηταν γεμάτο σελίδες πορνό με λάτεξ, μιλάμε για κατεβατό και ώρες ανασχόλησης και αρκετά βαρύ περιεχόμενο. Δεν υπήρχε ούτε μια ''παραδοσιακή'' τσόντα. Είχα την εντύπωση ότι βλέπει τα δερμάτινα σαν αλατοπίπερο αλλά τώρα έχω προβληματιστεί. Αποζητά να κάνουμε ''σκέτο'' σεξ συχνά και το απολαμβάνει, αλλά για πόσο ακόμα; Νιώθω ανασφαλής, ότι θα με αφήσει για μια γυναίκα με τα ίδια γούστα. Θέλω να τον ικανοποιήσω και δεν τον βλέπω σαν φρικιό, απλά αυτά που είδα δεν εκφράζουν τη σεξουαλικότητά μου. Τώρα δεν μπορώ ούτε μια απλή φούστα να βάλω γιατί νιώθω ότι το ερέθισμα είναι το ρούχο, και όχι εγώ. Με ξενίζει και αισθητικά κάπως, ειδικά κάτι στολές που είναι σαν κάτι ανθρωπάκια στους Πάουερ Ρέιντζερς. Δεν είναι λόγω πουριτανισμού, απλά δεν μου ξυπνά καμία ερωτική διάθεση. Είναι η καλύτερη σχέση που είχα ποτέ μου, αλλά μήπως είναι ασύμβατη μακροπρόθεσμα; Τι να κάνω;- 50 αποχρώσεις του PVC
Μου κάνει εντύπωση που το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες δεν είναι το πώς αισθάνεσαι εσύ για το θέμα (ευτυχώς καταλήγεις εκεί), δεν είναι ότι δεν είχες καταλάβει καθόλου πόσο πολύ του αρέσει, δεν είναι κάποιος προβληματισμός για αυτόν, αλλά πω πω τι ανεπαρκής που είσαι και πω πω τώρα τι θα κάνεις αν βρει άλλη. Δηλαδή δεν μου κάνει εντύπωση, έτσι σκέφτονται συνήθως οι γυναίκες, αλλά στενοχωριέμαι.
Αν ήθελε άλλη που έχει τα ίδια γούστα, θα είχε άλλη που έχει τα ίδια γούστα. Δεν σου κάνει χάρη. Το πορνό είναι φαντασίωση, και η φαντασίωση δεν είναι πραγματικότητα. Αν ανησυχείς για το επίπεδο διείσδυσης της φαντασίωσης στην πραγματικότητα, αυτό πρέπει να το λύσεις με αυτόν, όχι με εμάς. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι καταρχάς να μην δημιουργήσεις θέμα αν δεν χρειάζεται. Εξακολουθείτε να είσαστε εσύ κι αυτός. Αν σε απασχολεί πόσο πολύ του αρέσουν οι δερμάτινες φούστες, ρώτα τον.
__________________
4.1,2
Λένα μου γεια σου,
Ελπίζω κ εύχομαι να είσαι καλά!
Ειμαι 26 χρονών και είμαι γυναίκα
Εδώ και μισό χρόνο έχω αρχίσει ψυχοθεραπεία διαπιστώνοντας πως ήταν εντέλει μια πολύ σωστη απόφαση.με έχει βοηθήσει πολύ
Αυτό που αναρωτιέμαι όμως κ θεωρώ πως θα με βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό η γνώμη σου είναι το εξής: αν ο ψυχοθεραπευτής σου σού πει κάποια στιγμή πάνω σε κάτι που συζητάτε,κάτι που δεν σου αρέσει ή κάτι που ίσως σε ξενίσει,ή σε ενοχλήσει ισως ο τρόπος που το λέει...θα ήταν λόγος αυτός ν απευθυνθείς σε κάποιον άλλο επαγγελματία;
Σίγουρα στον θεραπευτή δεν πας ούτε για να πιεις καφέ χαλαρά,ούτε θα σου πει αυτό που θες ν ακούσεις.πολλές φορές η συνεδρία είναι μέχρι κ επώδυνη.το γνωρίζω αυτό,κ άλλες φορές μου έχει πει πράγματα που θα μπορούσα να έχω σκεφτεί/αντιμετωπίσει με τρόπο διαφορετικό κ κυρίως πιο αποδοτικό,αλλά δεν ξέρω..μηπως το ότι ενοχλήθηκα αρκετά αυτή τη φορά σημαίνει κάτι όχι και τόσο θετικό;μήπως δεν έχω βρει τον κατάλληλο ψυχοθεραπευτή;έχω ακούσει ότι παίζει καθοριστικό ρόλο η "χημεία" μεταξύ θεραπευτή κ θεραπευόμενου.τι απ τα δύο συμβαίνει;το πήρα λάθος εγω;
Πραγματικά ελπίζω σε μια άμεση απάντησή σου,όσο κ αν είναι δύσκολο
Σ ευχάριστω πολύ εκ των προτέρων!!- Puzzled
-----------
Αγαπημένη Αμπά. Το ερώτημα μου είναι σαφές και μπερδεμένο παράλληλα.
Μετά από καιρό που εθελοτυφλούσα στην ανάγκη μου για βοήθεια, και λόγω πληθώρας αφορμών (μετακομίσεις, μετακινήσεις, αναζήτηση εργασίας και ένας βαρβάτος χωρισμός) αποφάσισα να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία και είμαι ήδη στον 4ο μήνα.
Όλα καλά όλα ωραία, γίνεται δουλειά, έχω όλη την όρεξη και την διάθεση να δουλέψω με τον εαυτό μου και να είμαι ειλικρινής με εμένα και την ψυχολόγο μου.Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι με την ψυχοθεραπεία θα τα λύσω όλα και θα γίνω η υπεργαμάτη, ξέρω ότι άνθρωπος είμαι και φυσικά και θα ξανακάνω λάθη.
Δουλεύουμε καλά, σκαμπανεβάσματα φυσικά και υπάρχουν μετά από "δύσκολες συνεδρίες", στο τέλος της ημέρα όμως πάντα χαίρομαι γιατί με καταλαβαίνω και με παρατηρώ καλύτερα.
Κάτι που μου λέει συχνά η ψυχολόγος μου είναι ότι ουσιαστικά αυτό που κάνουμε είναι να εξετάσουμε και να διαχωρίσουμε το τι προέρχεται σε σχέση με όσες επιλογές κάνω από βιώματα, οικογένεια και γενικώς συνθήκες στις οποίες με τα χρόνια έχω γίνει familiar, και τι από ένα σημείο και μετά προέρχεται από εμένα,από το μέσα μου και τις ανάγκες μου. Χοντρικά δηλαδή βρίσκουμε εμένα. Χαίρω πολύ.
Το πρόβλημά μου είναι ότο εξής: από τότε που μέσα από τις συνεδρίες κατάλαβα και αντιλήφθηκα πόσο το παρελθόν μου και τα βιώματά μου με έχουν χαρακτηρίσει και επηρεάσει στις επιλογές μου έχω μάθε8ι να διαχειρίζομαι και να φιλτράρω διαφορετικά τα γεγονότα και τις πληροφορίες. Αυτό το υπερφιλτράρισμα όμως και η ερμηνεία που δίνω, καταλήγει σε τρομερή εσωτερική ανάλυση και φτάνω να νιώθω ότι είμαι σαν ένα τρίτο πρόσωπο που στέκομαι από πάνω μου και με παρατηρώ εξονυχιστικά, με λογική στο 100 και συναίσθημα στο 0. Και αν στο τέλος αυτοματοποιείται έτσι το σύστημα μέσα μου και προφανώς προσπαθώ να πράττω βάσει όχι του παρελθόντος αλλά των αναγκών μου, άμα με μανιπιουλάρω έτσι και μετράω κάθε κίνησή μου εκλογικεύοντας την πως βρίσκω πραγματικά ποια είμαι και τι ανάγκες εχω σε συναισθηματικό επίπεδο?
Είναι χαοτικό το ερώτημά μου το ξέρω αλλά θέλοντας και μη η ψυχοθεραπεία οδηγεί σε ολοένα και περισσότερα ερωτήματα όταν αρχίζεις να μπαίνεις βαθιά.
Σε ευχαριστώ καλή μου—pressure
Παιδιά,
Όσοι έχετε απορίες/προβληματισμούς/παράπονα από τον θεραπευτή σας, να ρωτάτε τον θεραπευτή σας.
Γι' αυτό τον πληρώνετε. Γι' αυτό πάτε εκεί. Για να συζητήσετε όλα αυτά που οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν.
Δεν είναι απλό να πει κάποιος τη γνώμη του για τη σχέση που έχετε δημιουργήσει εκεί. Βασικά, είναι αδύνατο, ακόμα και για άλλο θεραπευτή. Αυτά που λέτε είναι η ερμηνεία σας, δεν είναι η αλήθεια, ούτε η πραγματικότητα. Δεν είναι παπούτσι που σας χτυπάει για να σας πούμε πού να αγοράσετε καινούριο. Αν κάποιος νιώθει κάτι αρνητικό για τον θεραπευτή του, πρέπει να του το πει, με κάθε ειλικρίνεια. Μπορεί να είναι μέρος της διαδικασίας, μπορεί να είναι κάτι θετικό, μπορεί να αποκαλύπτει κάποιο πρόβλημα στη θεραπευτική σχέση – ποιος ξέρει; Μόνο μέσα από μεγάλη κουβέντα με τον θεραπευτή του υπάρχει ελπίδα να το καταλάβει. Ειδικά για σένα puzzled, που ήθελες και άμεση απάντηση, και μάλιστα χωρίς να μας πεις τι ήταν αυτό που σου είπε και σε ενόχλησε: ούτε καφετζού δεν θα τολμούσε να σου δώσει απάντηση.
Pressure, το ερώτημα σου δεν είναι καθόλου χαοτικό. Μοιάζει με συνηθισμένο πρόβλημα ανθρώπου που έχει ξεκινήσει αυτή την διαδικασία. Ρώτα τον θεραπευτή σου και θα δεις.
__________________
5.
Γεια σου Λένα,
Πριν λίγες βδομάδες ένας φίλος μας (πιο πολύ φίλος του αγοριού μου) μας κάλεσε στο καινούριο του σπίτι, στο οποίο είχε μόλις μετακομίσει με τον καινούριο του σκύλο. Ο σκύλος αν και τεράστιος ήταν γλυκύτατος και παιχνιδιάρης. Ο οικοδεσπότης μπαίνοντας μας ζήτησε ευγενικά να βγάλουμε όλοι τα παπούτσια μας και προσέφερε σε όλους μας παντόφλες. Κάποια στιγμή αναζήτησα το σκύλο στο χολ για να παίξω λίγο μαζί του, για να διαπιστώσω με φρίκη ότι τόση ώρα ήταν ήσυχος γιατί μασουλούσε με ιδιαίτερο ζήλο τη μια μου μπότα. Όχι μόνο τη μασούσε αλλά όταν προσπάθησα να την πάρω τη δάγκωσε ακόμη πιο πολύ με αποτέλεσμα να τη χαλάσει περισσότερο και τελικά όταν ο ιδιοκτήτης κατάφερε να την πάρει από το στόμα του η μπότα είχε μια τεράστια τρύπα και πολλά σημάδια από τα δόντια του.
Ο ιδιοκτήτης απλά ζήτησε συγγνώμη και δικαιολογήθηκε ότι είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο σκύλος. Εγώ συγχύστηκα και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί είχα δώσει αρκετά χρήματα γι αυτές τις μπότες και τις πρόσεχα σαν τα μάτια μου- αλλά δεν είπα τίποτα ενώ για το υπόλοιπο βράδυ είχα κατεβασμένα μούτρα.
Φεύγοντας το συζήτησα με τις φίλες μου και μάλιστα αναφέρθηκα σε ένα επεισόδιο του sex and the city που είχε πάθει κάτι αντίστοιχο η πρωταγωνίστρια και αναρωτιόμουν τι θα έπρεπε να κάνω. Σε όσους εξομολογήθηκα τον καημό μου με προέτρεψαν να μείνω «κυρία» και να μην ζητήσω χρήματα ή αντικατάσταση των παπουτσιών-κυρίως γιατί σε τέτοιους καιρούς είναι πολλά τα χρήματα και θα φαινόταν σαν καπρίτσιο να ζητήσω τις ίδες ακριβώς-. Έτσι, μετά από μια δυο μέρες που μου στειλε ο φίλος μας μήνυμα ότι προτίθεται να μου πάρει καινούριες μπότες ή να του πω πόσο κάνουν για να μου δώσει τα χρήματα, απάντησα ένα ξερό, «όχι δεν χρειάζεται, ευχαριστώ»...αλλα ρε Α, μπα, δεν το εννοούσα...θέλω πίσω τις μπότες μου χωρίς όμως να χρειαστεί να του το ζητήσω (αν ήταν πιο φτηνές δε θα το εκανα θέμα αλλα από τη μια είναι πολλά τα χρήματα για τα ξαναδιαθέσω να τις πάρω μόνη μου, από την άλλη ακριβώς για τον ίδιο λόγο ντρέπομαι να τον βάλω σε αυτό το έξοδο) - έχω δώσει βέβαια τις λεπτομέρειες (χρωμα, μέγεθος,μαγαζί)στο αγόρι μου μπας και ο φίλος του τον ρωτήσει αλλά το ξέρω ότι είναι πολύ παιδιάστικο- σκέφτηκα να του ζητήσω τα μισά χρήματα αφού μόνο η μια χάλασε- αλλά και πάλι νιώθω σα να ζητάω ελεημοσύνη.
έχεις καμιά καλή ιδέα πως να το χειριστώ; - παπουτσωμένη γάτα
Να περιμένεις 500 χρόνια για να κατασκευαστεί η πρώτη μηχανή του χρόνου, να γυρίσεις πίσω εκεί που σε ρώτησε ο φίλος του φίλου πόσο κάνουν αυτές οι μπότες, και να του πεις πόσο κάνουν.
Τώρα τι να κάνεις; Τίποτα. Τώρα το θέμα έληξε. Από δω και πέρα, με όποιον τρόπο και αν ζητήσεις τα ρέστα, θα έχεις άδικο. Ίσως, αν καταφέρεις να του μιλήσεις και να πεις με καθαρά μάτια και ειλικρίνεια «σου είπα ότι δεν ήθελα λεφτά, αλλά τελικά ήθελα», ίσως να προχωρήσει το θέμα. Δεν θα βγεις και από πάνω, πάντως.
Σε ρώτησε, και είπες ότι δεν θες λεφτά, ενώ από μέσα σου ήθελες να σου δώσει. Για τους φίλους και τις φίλες που ρωτάνε μερικές φορές τι σημαίνει passive aggressive συμπεριφορά: να ένα λαμπρό παράδειγμα. Θέλεις να γίνει κάτι, και όταν σε ρωτάνε, λες ψέματα ότι θέλεις κάτι άλλο, και μετά όταν δεν γίνεται αυτό που θέλεις εξαρχής, κάνεις μούτρα.
Ο παραλληλισμός με την Κάρι δεν είναι και πολύ πετυχημένος, γιατί η Κάρι μια χαρά είπε πόσο έκαναν τα παπούτσια της, το πρόβλημα δημιουργήθηκε από την αντίδραση της οικοδέσποινας όταν άκουσε την τιμή. Η Κάρι ήταν κυρία. Εσύ αν θέλεις να είσαι κυρία, μάθε να λες αυτό που θέλεις την ώρα που σε ρωτάνε, και μην περιμένεις από τους άλλους να μαντεύουν τις σκέψεις σου.
Τις συμβουλές των άλλων, αφού δεν σου άρεσαν, γιατί τις ακολούθησες;
__________________
6.
Αγαπημένη Α, μπα,
Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι γιατί σε όλες τις ελληνικές ταινίες ή σειρές αλλά και στις πιο πολλές ξένες (που έχω δει εγώ τουλάχιστον) κάθε φορά που κάποιος πάει σε μπάρ να πιει ουίσκι ζητάει πάντα διπλό. ΠΑΝΤΑ! Να σημειώσω εδώ ότι όταν άρχισα να πρωτοβγαίνω σε μπάρ πίστευα ότι μόνο οι πολύ "κουλ" τύποι/τύπισσες το κάνουν αυτό. Έτσι λοιπόν στα 19 μου(τώρα είμαι 29), έπαθα το εξής:
Με έχει χωρίσει ένας από αυτούς τους "κουλ" τύπους που λέγαμε, και είμαι σε απόγνωση. Αποφασίζω λοιπόν να πάω στο μπαρ που συχνάζει και να γίνω και εγώ "κουλ" τύπισσα και πολύ μοιραία γυναικά ! Εκτός του ότι το μπάρ αυτό άνοιγε στις 11 και εγώ πήγα ακριβώς 11, όταν ο μπάρμαν με ρώτησε τι θα ήθελα να πιω, του είπα όλο χάρη και μοιραίο βλέμμα γεμάτο ντέρτια και καημό "ένα διπλό ουίσκι..." Αυτός αφού με κοίταξε γεμάτος απορία κατόπιν όλο ψυχραιμία μου είπε: "καλά πιές πρώτα το ένα και αν θές και δεύτερο σου βάζω .."
Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, όταν συνειδητοποίησα την αδιαβάθμητη βλακεία μου. Για να ελαχιστοποιήσω λίγο το ρεζίλεμα άφησα γέρο πουρμπουάρ, ήπια δυο ουίσκια μάνι μάνι και έφυγα σχεδόν μεθυσμένη (που να το σηκώσω το ουίσκι 19 ετών.!) ντροπιασμένη και χωρίς να δώ και το γκομενάκι. .
Κάθε φορά λοιπόν που βλέπω κάποιον στην τηλεόραση να ζητάει διπλό ουίσκι θέλω σε κάποιον να πω την ιστορία μου. Αυτό έγινε και σήμερα.
Σε ευχαριστώ πολύ που με κρατάς τόσο ωραία παρέα τα πρωινά μου. Είσαι στα αλήθεια πολύ κουλ τύπισσα ! :-)- Λίζα
Ευχαριστώ Λίζα, και ευχαριστούμε για την ωραία ιστορία, αλλά τελικά, έχεις καταλάβει γιατί στις σειρές ζητάνε διπλό ουίσκι;
__________________
7.
Αγαπητη Α μπα ,
σου ξανά έστειλα πριν ένα μήνα περίπου και δεν έλαβα προς λύπησιν μου απάντηση. Σίγουρα το πρόβλημα μου στα τόσα ανθρώπινα προβλήματα είναι σταγόνα στον ωκεανό , όμως επειδή ο μικρόκοσμος ότι καθενός μονοπωλεί το ενδιαφέρον του ίδιου κ επειδή το πρόβλημα εξακολουθεί να με τρώει , βρίσκω το θάρρος ή θράσος να σου ξαναστείλω .
Έχω σχέση κάποιους μήνες με ένα αγόρι συνομήλικο μου , περίπου 21 χρονών , με τον οποίο αγαπιόμαστε πολύ κι αληθινά. Συγκεκριμένα εγώ πρώτη φορά μπόρεσα να συνυπάρξω σε σχέση τόσο διάστημα και μπόρεσα να αναπτύξω τόσα δυνατά συναισθήματα , είμαι κ λίγο περίεργη . Ωστόσο, ενώ το παιδί αυτό αρχικά μου φαινόταν να ταυτίζεται απόλυτα με το σκεπτικό μου περί κοσμοθεωρίας , ότι πρέπει προπαντώς να είμαστε χαλαροί σε μια τόσο μικρή ζωή , να τη χαιρόμαστε κ να απολαμβάνουμε τις ωραίες στιγμές τελικά ειδικά το τελευταίο διάστημα παρατηρώ ότι ανοίγεται κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δείχνει κάποια στοιχεία του εαυτού του που δε μ αρέσουν Είναι ιδιαίτερα κτητικός και εγωιστής σε σημείο παραλογισμού , σε θέματα που άπτονται κυρίως των φιλικών μου σχέσεων. Συγκεκριμένα θα τον χαρακτήριζα επεμβατικό και περιοριστικό . αυτό δημιουργεί συχνές εσωτερικές συγκρούσεις και περιττές εντάσεις που μας κάνουν αναλωθούμε σε ανούσια ή και αυτονόητα πράγματα , ψυχοφθόρα σίγουρα πάντως διαδικασία. το χουμε φυσικά συζητήσει επανειλημμένα αλλά πάντα καταλήγουμε σε τέλμα . δε ξέρω πως να το χειριστούμε .Εγώ αδυνατώ να κάνω άλλες υποχωρήσεις σε παράλογα πράγματα .δε θέλω να πιστέψω πως ο χωρισμός είναι η μόνη διέξοδος . Άμα έβλεπα μια τέτοια σχέση η συμβουλή μου θα ήτανε να λήξει αλλα ...έξω από το χορό ! Είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσα συναισθήματα κ μηδενικά εξωτερικά εμπόδια αλλά να μην κυλάει όπως πρέπει ?- disappointed
Τα εξωτερικά εμπόδια στα 21 σας χρόνια σαν ποια να ήταν; Οι Μοντέγοι και οι Καπουλέτοι;
Αγαπητή φίλη. Το γεγονός ότι είσαι δύσκολη στις σχέσεις και «λίγο περίεργη», δεν είναι προτέρημα. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις εμπειρία, ούτε κριτήρια. Σημαίνει επίσης ότι θα ενθουσιαστείς πολύ εύκολα με κάτι λίγο. Σημαίνει και ότι δεν ξέρεις ποια είναι τα όρια σου, και δεν ξέρεις πότε κάποιος σου κάνει καλό και πότε κακό.
Αυτό έχει και το εξής αποτέλεσμα: αν λες ότι είναι η πρώτη φορά που άντεξες – ή σε άντεξε κάποιος – για μερικούς μήνες, δεν σημαίνει ότι έκανες καλή επιλογή. Με τι να το συγκρίνεις για ξέρεις; Με το τίποτα; Ευτυχώς που έχεις μυαλό και καταλαβαίνεις ότι υπάρχει πρόβλημα, και μάλιστα μεγάλο.
Τα συναισθήματα έχουν αξία όταν ευθυγραμμίζονται με την σχέση και την εξέλιξη της. Αν πιστεύεις ότι αγαπάς κάποιον που σε καταπιέζει και σε ζηλεύει και σου κάνει τη ζωή δύσκολη, να μη λες «αχ τι να κάνω τώρα που τον αγαπάω» αλλά «γιατί πιστεύω ότι αγαπάω κάποιον που με ζηλεύει και με καταπιέζει;»
Και κάτι ακόμη, ίσως το πιο σημαντικό από όλα. Λες ότι στην αρχή σου φάνηκε ότι με αυτόν ταιριάζετε απόλυτα. Ε, λοιπόν, είναι φανερό ότι έκανες λάθος. Τι μάθαμε από αυτή την ιστορία; Ότι λίγοι μήνες δεν είναι αρκετοί για να γνωρίσεις τον άλλον. Και ότι αυτός που αγάπησες, δεν υπάρχει. Αγάπησες μια εντύπωση. Να το θυμάσαι αυτό για την επόμενη φορά που θα αγαπήσεις βαθιά κάποιον από τον πρώτο μήνα.
σχόλια