Στην ίδια λούμπα πέφτουμε όλοι μας λίγο πολύ...Κι εγώ στα 18, με τον πρώτο μου γκόμενο, νόμιζα ότι βρήκα τον άντρα της ζωής μου. Στη δεύτερη μεγάλη σχέση μου, μετανάστευσα για πάρτη του, σκεφτόμουν παιδιά, γάμους, οικογένειες και τούλια. Χώρισα και με τους δύο. Θέλω να πω, ότι το να κάνεις όνειρα, είναι σχεδόν συνώνυμο μιας σχέσης (ερωτευμένων). Ο έρωτας από μόνος του είναι όνειρο, μπορεί να φαντάζεσαι τα πάντα όλα. Ο καθένας τα δικά του, δεν λέω ότι όποιος κάνει σχέση ονειρεύεται γάμους. Ο έρωτας είναι δυνατός και σε "αναγκάζει" συνέχεια να προβάλλεις τον εαυτό σου και τον άλλον στο μέλλον, γιατί ως γνωστόν κάθε φορά που ερωτευόμαστε φουλ, ονειρευόμαστε ότι θα κρατήσει για πάντα (αν και όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε, υπάρχει μια φωνούλα κάπου στον εγκέφαλο που ξέρει ότι το συναίσθημα αυτό του για πάντα είναι ολίγον ψευδαίσθηση-με την έννοια του ποτέ δεν ξέρεις).Πρόσφατα παραλίγο να πέσω στο ίδιο τρυπάκι και παραλίγο να διαλύσω μια σχέση, μόνο και μόνο επειδή αυτή η περίφημη προβολή στο μέλλον δεν μου "καθόταν" καλά, για διάφορους λόγους. Μιλώντας με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, με τον εαυτό μου, αλλά και τον σύντροφό μου, κατάλαβα ότι κάνω τεράστιο λάθος να κάθομαι να φαντάζομαι τι θα γίνει σε 1 χρόνο από τώρα, αντί να ζω κάθε στιγμή μαζί του στο τώρα, το σήμερα, άντε και το αύριο. Κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει τι θα γίνει, όχι απλά στο συγκεχυμένο "μέλλον", αλλά ούτε στο επόμενο λεπτό. Δεν λέω να μην σχεδιάζουμε, να μην ονειρευόμαστε. Δεν υπάρχει αυτό. Αλλά μην προδιαθέτεις τον εαυτό σου θετικά ή αρνητικά για πράγματα που καλά-καλά δεν αρμόζουν στην ηλικία σου όπως η ίδια λες, μην αναρωτιέσαι για πράγματα που ακόμα δεν ήρθε η ώρα να αναρωτηθείς. Είσαι μόλις 24, πολύ μικρή για να σκέφτεσαι ποιον θα παντρευτείς στα 30 ή στα 32 ή δεν ξέρω πότε. Ζήσε τη σχέση σου στο τώρα, όχι στο μετά από 5 χρόνια. Δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να συμβεί ως τότε, είναι κρίμα να χάνουμε έτσι τις στιγμές μας.ΥΓ: αν έγραφες την ίδια εξομολόγηση αλλά έλεγες: "είμαι 24 και αυτός 45", και κατά τα άλλα όλα τα υπόλοιπα, θα σου απαντούσα αλλιώς, όχι εντελώς διαφορετικά αλλά σε άλλη βάση.
31.1.2017 | 21:33
'Αραγε υπερβάλλω;
Εκείνος 19 εγω 24. ειμαστε πολυ ερωτευμένοι και ειναι πολυ δυνατο και αμοιβαιο. επικοινωνουμε αψογα παρα τη διαφορα μας.. αλλα πραγματικα δεν ξερω.. εχει πιθανοτητες μια τετοια σχεση να κρατησει? οταν εγω θα ειμαι 30 και ισως να θελω να προχωρησω στη προσωπικη μου ζωη, εκεινος ακομα θα ειναι σε φαση που θα θελει να δει τι θα κανει με το μελλον του, να ζησει. Δεν βιαζομαι και ουτε ειμαι σε φαση για παντρειες, να μου λειπουν σε τετοια ηλικια.. αλλα πραγματικα πως να κανω μια σχεση οταν σκεφτομαι πως οι περισσοτερες πιθανοτητες ειναι εναντιον μας; πως να κρατησω μια σχεση που σκεφτομαι διαρκως οτι ειναι καταδικασμενη; οταν εχεις μια σχεση θελεις να κανεις ονειρα, ας μην γινουν κ ποτε, να μπορεις ομως να τα κανεις :( Οποιαδηποτε γνωμη θα με βοηθουσε πολυ..νιωθω οτι ειμαι σε αδιεξοδο..
3
