ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν τρεις εβδομάδες χώρισα από μια σοβαρή σχέση ενάμιση χρόνου...του ζήτησα χρόνο και χώρο, πιεζόμασταν και οι δυο. Μόλις είχα τελειώσει τις πανελλήνιες και ήθελα να ζήσω, δεν άντεχα άλλη πίεση ήθελα να δω πως νιώθεις όταν είσαι ξέγνοιαστος και ελεύθερος...Πήγα διακοπές με την παρέα μου. Ήπια, χόρεψα, φλέρταρα γνώρισα κόσμο, έκανα φίλους ήταν τόσοοο ωραία!!! Προέκυψε και ένα έντονο φλερτ με ένα αγόρι που μία εβδομάδα μετά τη γνωριμία μας πήγε φαντάρος. Μου είπε πως με ερωτεύτηκε, είπε μεγάλα λόγια...δέθηκα μαζί του. Φαίνεται τόσο αληθινός...ενθουσιάστηκα μαζί του και σιγά σιγά νιώθω να τον ερωτεύομαι. Είμαι άθλια, πως μπόρεσα?! Πως μπόρεσα να ξεπεράσω έτσι μια σχέση ενάμιση χρόνου...?! Νιώθω τρομερές τύψεις, εκείνος δεν με έχει ξεπεράσει...Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως με θέλει πίσω στη ζωή του. Είπε πως άλλαξε, είπε πως με αγαπάει και πως έχει όνειρα για εμάς...Του είπα πως τον ξεπέρασα με δάκρυα στα μάτια και πως καλύτερα να μείνει μακρυά μου. Δεν με άκουσε συνεχίζει να επιμένει....Θέλοντας ψυχολογική βοήθεια και στήριξη απευθύνθηκα στον αδερφικό μου φίλο που γνωρίζω απο νηπειακή ηλικία. Ήρθε στο εξοχικό μου όπου έκανα τις διακοπές μου...Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά βρεθήκαμε με δύο μπουκάλια ουίσκι στο χέρι και γίναμε πίτα. Μου εξομολογήθηκε πως τόσο καιρό καταπίεζε τα ερωτικά αισθήματα που είχε για εμένα και πως είμαι η γυναίκα της ζωής του. Μέσα στη ζάλη φιληθήκαμε και σαν να μην έφτανε αυτό έκανε εμέτο στον ύπνο του και παραλίγο να τον πάω στο νοσοκομείο...Ένιωσα ΑΠΕΣΙΑ. Του ζήτησα να ξεχάσουμε όλα όσα έγιναν και να είμαστε όπως πρώτα. Είπε πως θα με αγαπά για πάντα και πως όλα αυτά που είπε στο μεθύσι του τα εννοεί.Είμαι λέει ο άνθρωπος του. Μα είναι ο κολλητός μου, υπάρχει τελικά ρε παιδιά φιλίαα μεταξύ των δύο φύλλων? Είμαι ψυχολογικά ένα ράκος. Νιώθω οτι χάνω τον κολλητό μου και μαζί τις ηθικές μου αξίες. ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΦΑΝΤΑΡΟ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟΟΟ! Ένα μπέρδεμα....