ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.2.2017 | 18:43

Το ξερω οτι θα ακουστει ασχημα

αλλα ρε παιδια θελω να αγγιξω ενα θεμα που δεν τολμαει κανεις να συζητησει.ΔΕΝ θελω να εργαστω. Και πριν προλαβει καποιος να με πει τεμπελα, να ξερει οτι η τεμπελια δεν προερχεται απο αναγκη για καθισιο, εξ ορισμου οι ανθρωποι εχουν την ταση για δημιουργικοτητα. Δεν εχω το κουραγιο, ουτε το ψυχικο και σωματικο σθενος να χτυπαω 8ωρα (στην καλυτερη). Δυο τομεις οριζουν τη ζωη μας, ο επαγγελματικος και ο προσωπικος. Δηλαδη για ποιο λογο εχει καποιος το δικαιωμα ας πουμε να μην εχει προσωπικη ζωη, να μην κανει παιδια κλπ ενω ειναι υποχρεωμενος να εργαζεται? Δεν εχω την ορεξη να επωμιστω τις μαλακισμενες απαιτησεις του καθε αουγκανου. Δεν εχω απαιτησεις ουτε πλουσια θελω να γινω. Θελω απλα την ηρεμια μου. Κραξτε οσο θελετε
21
 
 
 
 
σχόλια
Γιατι να σε κραξουμε? Ετσι οπως εχει δομηθει η κοινωνια και οπως εχουν γινει οι εργασιακες σχεσεις, το να θες να δουλεψεις ειναι το περιεργο. Κι εφοσον λες οτι δε θες να γνεις πλουσια τοτε δεν ειναι κατι μεμπτο. Λες αυτο που σκεφτονται ολοι.
Το μονο που μπορω να πω ειναι πως η αξια της εργατικοτητας ειναι πολυ ιν, ενω της τεμπελιας πολυ αουτ... Τωρα το ποση τεμπελια επιθυμει η μπορει να αντεξει ο καθενας ειναι προσωπικο θεμα, ωστοσο εχουμε καταντησει να θαυμαζουμε καποιον που τρεχει απο το πρωι ως το βραδυ, ενω καποιον που εχει μια πιο χαλαρη δουλεια η κοινωνια τον θεωρει συνηθως λιγοτερο σημαντικο.... Ανεξαρτητως αποδοχων... Παντως κ εγω που απο μικρη ηθελα να δουλευω πολυ κ τελικα το επαθα αυτο που επιθυμουσα, τωρα που εχω μια αλφα ηλικια κ οικογενεια, συν πως μου εφυγαν κ τα σχετικα απωθημενα ισως, δλδ καταφερα καποια πραγματα που νομιζα σημαντικα, θα ηθελα μια πιο χαλαρη ζωη κ χρονο για μενα κ την οικογενεια μου... Για σχολιο ξεκινησα, εξομολογηση κατεληξε,....
Δεν βρίσκω κανένα λόγο για να σε κράξω! Από τότε που έπιασα δουλειά, συνηθίζω να λέω πως ο εργαζόμενος δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από μια πόρνη, που πουλάει το κορμί της, για μερικές ώρες την ημέρα, για να μπορεί να επιβιώσει! Μισώ τη δουλειά μου όσο δεν πάει! Την κάθε δουλειά, που δεν σου επιτρέπει να έχεις γνώμη, δεν αξιοποιεί την δημιουργικότητα και τις ικανότητες σου, και δεν σε αφήνει να παίρνεις πρωτοβουλίες! Μισώ την αθλιότητα των δήθεν συναδέλφων μου, που δουλεύουν λιγότερο εις βάρος μου, που ξέρουν μόνο να γλύφουν για να περνάνε καλά, τους ρουφιάνους, τους τεμπέληδες, την υποκρισία και τη ''διπλωματία'' τους. Τους δήθεν, τους τραμπούκους, το καθημερινό bullying και mobbing, και όλα αυτά για να καταφέρνουμε να επιβιώνουμε, ενώ μεγαλύτερη σημασία έχει να ζούμε! Η δουλειά, σε ανταμείβει όχι για τη σωματική και ψυχική σου κούραση, αλλά για την συμμόρφωση και την υπακοή σου! Μισώ τη δουλειά γιατί μου κλέβει χρόνο από τη ζωή! Χρόνο δημιουργικό, ευχάριστο, περιπετειώδη, γεμάτο φιλοσοφία και ποίηση, και ότι πιο πολύτιμο έχει ο καθένας για τη ζωή του!
Γι αυτο τη λένε δουλειά,δουλεία!!Ο Χριστός είπε με κόπο να βγάζουμε το ψωμί που τρώμε...Μακαρι να ήσουν εισοδηματίας και να μην αισθανοσουν ετσι!!
Τα έχεις λίγο μπερδεμένα στο κεφάλι σου. Το να μην έχεις προσωπική ζωή είναι επιλογή και δεν έχει αντίκτυπο σε κανένα άλλον εκτός από εσένα. Το να μην έχεις δουλειά, αν δεν έχεις εισόδημα από πουθενά, σημαίνει ότι φορτώνεις έναν άλλον άνθρωπο π.χ. γονιό, σύζυγο κλπ με τα δικά σου έξοδα άρα έχει αντίκτυπο και σε άλλους ανθρώπους. Γι αυτό το πρώτο είναι δικαίωμά σου ενώ το δεύτερο όχι.
Ο ανθρωπος εκ φυσεως εχει φτιαχτει για να συνεχισει να αναπαραγεται, την εργασια την εχουμε εφευρει εμεις οι ιδιοι. Εσυ μαλλον εχεις μπερδευτει. Αν η κοινωνια ηταν αλλιως δομημενη και στηριγμενη στην αλληλοβοηθεια τοτε δε θα ενιωθε κανεις αχρηστος ουτε τετοια υποχρεωση.
Αγαπητή μου, και εγώ δεν θέλω να δουλεύω.Προτιμώ να είμαι στο σπίτι με τα παιδάκια μου και τον άντρα μου.Να ξυπνώ μαζί τους και να αφιερώνω χρόνο σε αυτούς.Αντίθετα ξυπνώ απο το μαύρο χάραμα,δουλεύω αρκετές ώρες την εβδομάδα,επιστρέφω στο σπίτι πτώμα αλλά δεν έχω την πολυτέλεια να κάτσω να ξεκουραστώ πάνω απο μισή ώρα.Η δική μου εργασία φυσικά δεν αναγνωρίζεται, όπως στους περισσότερους εργαζομενους,απο τον εργοδότη και φυσικά δεν αμοιβομαι όπως θα έπρεπε.Παρ'όλα αυτά επειδή κάθησα αρκετά με δύο εγκυμοσύνες,αν και χάρηκα τα παιδιά μου, άρχισε να μου λείπει η δουλειά σαν προσφορά δηλαδή.Διακρίνω όμως απο τη γραφή σου οτι ακόμη τουλάχιστον η δουλειά για εσένα δεν είναι ανάγκη άμεση, μιας και αν είχες απο πίσω έξοδα να τρέχουν θα έκανες διαφορετική εξομολόγηση.
Όταν θα χρειαστεί να στηριχτείς στις δικές σου δυνάμεις,δεν θα έχεις άλλη επιλογή εκτός αν ψήνεσαι να κάνεις αυτά που είπε ο Διογένης από πάνω. Γι αυτό και παλεύουμε να κάνουμε μια δουλειά που να μας αρέσει,για να μην το κάνουμε αγγαρεία. Όχι ότι έχεις και επιλογή πάντα βέβαια.
Φυσικά και είναι δικαίωμά σου να μην εργασθείς ποτέ. Για βιοπορισμό, είτε θα αρχίσεις να κλέβεις, είτε θα γίνεις η κυρία κάποιου κυρίου ο οποίος θα σε ταΐζει, είτε θα βγεις με κάποιο δίσκο έξω από εκκλησία. Καλή τύχη ό,τι και να διαλέξεις.
Δυστυχώς όμως και αυτά που αναφέρεις έχουν χμμ αρκετό κόπο:Οι ληστείες θέλουν σχεδιασμό, συνεργάτες και δεξιότητες(π.χ.χάκερ). Πέρα από το τρελό άγχος μη σε πιάσουν.Ο γάμος με πλούσιο/α σύντροφο σημαίνει συνήθως ότι θα πρέπει να ανέχεσαι πολλά εκ μέρους του/της. Δυστυχία.Να ζητιανεύεις, πάλι δεν είναι πολύς κόπος; Και είσαι εκεί, απίκο, με κρύο, ήλιο, αέρα..Να κερδίσεις ένα λαχείο, αυτό μάλιστα.Όλοι τα έχουμε σκεφτεί αλλά εάν δεν ανήκεις στο 1%, δύσκολα τα πράγματα...
Διογένη έχεις δίκιο, όμως αυτό που λέω το λεχω δεί με τα μάτια μου.Εχω δεί 50αρα,με πολύ καλή δουλειά σε ΔΕΚΟ (ανω εων 2000 μηνιαιως) με οικογενεια και συζυγο και παιδιά που ακόμη της μαγειρεύει η μάνα της, η ίδια ούτε βραστό νερό δεν ξέρει.Δεν φταίει η κόρη αλλά η μάνα που δεν έβαλε ένα όριο όταν έπρεπε.Η ελληνίδα εξαρτάται απο τη μάνα της δεν παει να γίνει η ίδια μανα και γιαγια μη σου πω.(Το ξέρω το πήγα αλλού το θέμα)
Ναι, βέβαια η πενηντάρα εργάζεται, εδώ η εξομολογούμενη λέει ότι θέλει να αποφύγει την εργασία. Πάντως, συμφωνώ μαζί σου στην εξάρτηση της Ελληνίδας από τη μάνα της. Είναι κάτι που υπάρχει (όταν υπάρχει) σε εξωφρενικό βαθμό και ''καταστρέφει'' ζωές. Μην επεκταθώ παραπάνω, γιατί θα συνδράμω στην περαιτέρω εκτροπή από το θέμα μας.
Η εργασία όμως είναι μέρος της ταυτότητάς μας και το να καταφέρνουμε στην εργασία μας συντελεί στην προσωπική μας εξέλιξη, στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας και μας κάνει ενεργούς και χρήσιμους πολίτες. Κατά τη γνώμη μου, το βλέπεις εντελώς μονοδιάστατα το θέμα.
Scroll to top icon