__________________
1.
Γεια σας Α, Μπα. Έχετε κάνει σπουδές σχετικές με την ψυχολογία ή διαβάζετε πολλά βιβλία και είστε σε θέση να δίνετε συμβουλές; Αρκετοί ζητούν βοήθεια ωστόσο δεν παύει να πρόκειται για μια υποκειμενική άποψη βασισμένη καθαρά σε προσωπικές εμπειρίες, αντιλήψεις, βιώματα.
-δικηγόρος του διαβόλου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γεια σας κι εσάς. Είναι γνωστό ότι δεν έχω σχετικές σπουδές. Η έλλειψη σχετικού πτυχίου θα ήταν πρόβλημα αν έλεγα ψέματα ότι έχω, ή/και αν ζητούσα χρήματα για τις υπηρεσίες μου με ψευδή ιδιότητα. Από κει και πέρα είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές ακριβώς όπως είσαστε κι εσείς, όταν οι φίλοι και οι γνωστοί σας ζητούν τη γνώμη σας.
__________________
2.
Γεια σου αμπα μου
Ειμαι 20 χρονων και ειμαι στο 3ο ετος των σπουδων μου. Χρωσταω 3 μαθηματα κ εχω μετριο βαθμο πτυχιου. Παραλληλα πηγαινω σε ωδειο κ μολις μπηκα στην 1η κατωτερα στο κλασσικο τραγουδι και ασχολουμαι και με τον συγχρονο χορο.
Οταν πρωτομπηκα στην σχολη μου(επιστημη υπολογιστων) δεν μ αρεσε καθολου αυτη η εξελιξη αλλα ειπα θα το προσπαθησω κ αν δεν μ αρεσει βλεπουμε. Να σημειωσω οτι δεν μ ενθουσιαζε τρελα καποια σχολη που μπορουσα να μπω μεσω των πανελληνιων
Εκτος ισως των θεατρικων σπουδων, κινηματογραφου η φωτογραφιας τις οποιοες ομως ειτε δεν εβαλα στο μηχανογραφικο ειτε δεν μπορουσα να δηλωσω λογω θετικης κατευθυνσης.
Θα μου πεις γιατι πηγες θετικη κατευθυνση; Η γιατι δεν εβαλες αυτες τις σχολες στο μηχανογραφικο σου;
Πηγα θετικη κατευθυνση διοτι πιστευα οτι ο τροπος προσεγγισης των αντικειμενων αυτης της κατευθυνσης ειναι πιο επιστημονικος και ορθος απο τον αντιστοιχο της θεωρητικης που εχει πολυ περισσοτερη παραγαλια(και η θετικη εχει αλλα λιγοτερη) την οποια δεν συμπαθω ιδιαιτερα, παρ'ολο που και τα αντικειμενα της θεωρητικης μου φαινοντουσαν ενδιαφεροντα. Επισης μεσω της θετικης μπορουσα να ανοιξω τα περισσοτερα δυνατα πεδια αλλα ανοιγα πολυ περισσοτερες επιλογες σχολων για να αποφασισω. Οποτε δεν ειναι οτι ειχα ενα συγκεκριμενο στοχο
Και προφανως μ αρεσαν τα μαθηματα της θετικης
Στο αλλο ζητημα τωρα, γιατι δεν δηλωσα πχ την σχολη κινηματογραφου που μπορουσα να δηλωσω μεσω της θετικης. Διοτι α) δεν ειχα την στηριξη των γονιων μου και δεν ειναι οτι πεθαινα γ αυτη την σχολη απλα μ φαινοταν ενδιαφερουσα οπως και αλλες τοσες
Οποτε αφου δεν ειχα την στηριξη αλλα και καποιο ξεκαθαρο οραμα την αφησα στην ακρη.
Γενικα σε αυτο το σημειο να αναφερω σε περιπτωση που δενε χει γινει αντιληπτο οτι ειμαι αρκετα καλλιτεχνικος τυπος,με ενδιαφερει η τεχνη, αγαπω ολες τις μορφες της και παντα φλερταρα με αυτη( εχω περασει απο θεατρικες ομαδες απο χορωδιες απο μαθηματα σχεδιου κτλ)
Αλλα επισης
Με γοητευει και η επιστημη
Η συστηματικοτητα της και οι μεθοδοι της που μας οδηγουν σε συμπερασματα και προσφερουν μια καποια σιγουρια στην απροσδιοριστια αυτου του συμπαντος.
Για αυτο και την σπουδαζω
Αλλα δεν μπορω να φανταστω, η δεν θελω, τον εαυτο μου ως computer scientist η researcher μπροστα απο βιβλια και pc για μια ζωη.
Θελω να ζησω την ζωη και η τεχνη με κανει να νιωθω οτι μπορω να το κανω αυτο καλυτερα μεσω εκεινης παρα της επιστημης.
Back to the real facts: στην σχολη μου δεν δινω το 100% των δυνατοτητων μου γιατι αποσπουμαι απο τετοιες σκεψεις κ δεν βρισκω παντα το νοημα να πηγαινω σε πολυ μεγαλο βαθος στο εκαστοτε αντικειμενο που πρπεει να μελετησω και μενω σε ενα συγκεκριμενο βαθος που με ενδιαφερει.
Αυτη η τακτικη με εχει οδηγησει στον μετριο βαθμο πτυχιου.
Παραλληλα στο ωδειο τα παω καλα και θελω να τα παω ακομα καλυτερα γιατι οσο ασχολουμαι με την μουσικη τοσο περισσοτερο με τραβαει.
Γενικα νομιζω οτι θελω να ασχοληθω πιο σοβαρα με την τεχνη
Αλλα δεν ειμαι σιγουρη και αυτο πιστευω οφειλεται στον φοβο
Στο φοβο μιας πιθανης αποτυχιας στο φοβο of letting down τους γονεις μου οι οποιοι επικροτουν απειρα την σχολη μου και στον φοβο να ξεκινησω απο την αρχη
Και εστω οτι ξεκιναω
Ποτε
?
Τωρα? Που εχω φτασει στο 3ο ετος? Και να παρατησω ιλη την προσπαθεια μου πισω?
Αλλα ξερω οτι για να σθνεχισω την σχολη πρπει να φτυσω αιμα γιατι ειναι πολυυυυ απαιτητικη
Αλλα αν συνεχισω την σχολη οταν την τελειωσω θα μαι μεγαλη για να ξεκινησω σπουδες πανω στην τεχνη
(Σκεφτομαι performing arts η συνθεση μουσικης)
Ειμαι αρχαρια στον κοσμο της μουσικης
Και πρπει να εντρυφησω σε οτι κανω
Το ξερω
Και ειμαι μπερδεμενη
Να τελειωσω μια δυσκολη σχολη σε 2 το ανωτερο 3 χρονια και μετα να κοιταξω τι θα κανω με την τεχνη? Η να το κυνηγησω εδω και τωρα γιατι μια ζωη την εχουμε?
Συγγνωμη για το σεντονι απλα ηθελα να δωσω οσο πιο πληρη εικονα μπορουσα. Αναμενω την απαντηση σου
-dazed n confused
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είσαι μπερδεμένη γιατί έχεις δεχτεί ως δεδομένο κάτι που δεν ισχύει, και γι'αυτό φταίει ίσως ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένο το σχολείο: ότι η τέχνη και η επιστήμη είναι σε διαφορετικούς πόλους. Ότι η τέχνη είναι στα σύννεφα και η επιστήμη στη γη.
Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο απλουστευτικό, και άρα λανθασμένο τρόπο για να δει κανείς τα ανθρώπινα επιτεύγματα.
Κανείς δεν σου απαγορεύει να μεγαλουργήσεις και στη σχολή σου και στη μουσική και σε άλλους δέκα τομείς, αν μπορείς (μπορείς;). Μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ή το ένα, ή το άλλο. Είναι κρίμα που αυτός ο δρόμος σου είναι κρυμμένος. Οι σπουδές σου κατεξοχήν συνδέονται με άπειρους τρόπους με την τέχνη, κι εσύ, εφόσον λες ότι αγαπάς τις τέχνες, είσαι ελεύθερη να βρεις άλλον έναν. Οι υπολογιστές είναι τμήμα της σύγχρονης τέχνης από τότε που εμφανίστηκαν. Νομίζω ότι δεν έχεις εξερευνήσει κανέναν τομέα σε βάθος ακόμα και μένεις στις αντιλήψεις του Λυκείου. Επίσης νομίζω ότι βασίζεσαι υπερβολικά πολύ στην αποδοχή και στο «μπράβο» των γονιών σου, ακριβώς επειδή δεν έχεις χαράξει ακόμα δική σου πορεία.
Ο φόβος είναι καλός γιατί σε προστατεύει, ο φόβος είναι καλός γιατί έχεις συναίσθηση (αόριστη ακόμα, αλλά κάποια συναίσθηση) των περιορισμών σου. Αυτό που δε λες είναι ότι φοβάσαι να αφήσεις μια σχολή με πρεστίζ που πάνω κάτω θα σε βγάλει κάπου για να κυνηγήσεις ένα όνειρο στο οποίο δεν ξέρεις αν θα διακριθείς. Ξαναλέω, δεν είναι ή το ένα ή το άλλο. Δεν υπάρχει δίλημμα. Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς σε όλα, και όλα μαζί θα σε βγάλουν κάπου, αν τα συνδυάσεις, όταν αποκτήσεις αρκετές γνώσεις ώστε να καταλάβεις πώς συνδυάζονται. Τα πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα έχουν βγει από υβρίδια διαφορετικών προσεγγίσεων.
__________________
3.
Δεν προετοιμαζόταν το υπέδαφος για τον Τραμπ δεκαετίες τώρα; Όταν εκείνος περνούσε σαν μυθριδατικό δηλητήριο, μέσα από τα media, δεν εννοώ τις αυτονόητες συνεντεύξεις και τα talk shows, πιο πολύ σε προοδευτικές σειρές όπως π.χ. το καθόλα φεμινιστικό sex and the city (είμαι φαν μη παρεξηγηθώ) δεν ήταν σαν ένα ξεκάθαρο υποσυνείδητο μήνυμα; Ο "γλυκούλης", ο "ιππότης" ο "αστείος" ανάμεσα σε γυναίκες, έγχρωμους πρωταγωνιστές και παιδάκια; Δεν είναι υποκριτικό να εμφανίζονται τώρα σοκαρισμένοι οι άνθρωποι του θεάματος; -όχι δεν τους βάζω όλους σε ένα σακί αλλά όσοι δεν ήταν συντελεστές ήταν τουλάχιστον μάρτυρες και ουδέποτε είχαν κάποια ένσταση. Γιατί το σοκ τώρα στον προοδευτικό καλλιτεχνικό κόσμο; Αυτοί δεν του σκιαγράφησαν την φωτεινή σκιά της σκοτεινής ύπαρξής του;
-α,μπα-lee
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συμφωνώ στο ότι προετοιμαζόταν το υπέδαφος για τον Τραμπ δεκαετίες τώρα, αλλά μετά εκεί που λες για το Sex and the City και ιππότες ανάμεσα σε έγχρωμους πρωταγωνιστές και παιδάκια, με μπέρδεψες. Δεν πιστεύω ότι οι υπεύθυνοι για την καλλιέργεια αυτού του κλίματος είναι οι συντελεστές του Χόλιγουντ ή οι άνθρωποι του θεάματος, ούτε θεωρώ υποκρισία την σοκαρισμένη τους αντίδραση. Πιστεύω ότι είναι πραγματικά σοκαρισμένοι, ακριβώς επειδή ζουν χρόνια στα προστατευμένα τους κάστρα και δεν ξέρουν πώς ζει ο υπόλοιπος κόσμος – έχουν μάθει να τους αποθεώνουν και ειλικρινά σοκαρίστηκαν όταν έμαθαν ότι υπάρχει κόσμος που τους περιφρονεί και τους απεχθάνεται.
Θεωρώ ότι το υπέδαφος καλλιεργήθηκε εδώ και δεκαετίες από την ακροδεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων και τα πράγματα πήραν οριστική τροπή με το Tea Party και την Σάρα Πέιλιν. Αυτή η ομάδα που σε άλλη χώρα θα ήταν ξεχωριστό κόμμα, στην Αμερική χρησιμοποιεί το Ρεπουμπλικανικό ως ξενιστής, ως παράσιτο, υποσκάπτει και υποδαυλίζει αισθήματα ματαίωσης ενισχύοντας την άποψη «όλοι ίδιοι είναι» και αποδομώντας την αλήθεια, ενισχύοντας την ιδέα ότι δεν υπάρχει μια πραγματικότητα, ότι δεν υπάρχουν δεδομένα και κοινές παραδοχές, σωστό ή λάθος, αλλά μόνο 'απόψεις', δηλαδή τα γνωστά πια 'alternative facts' που έγιναν κυβέρνηση. Η αντίδραση σε αυτή τη ρητορική που κρατάει δεκαετίες έχει επιτέλους ξεκινήσει, και ελπίζουμε όλοι να μην είναι αργά.
__________________
4.
Γεια σας γεια σας ! αμπα μου, ειμαι σε σχέση εδώ και ένα χρόνο περίπου, κ νιωθω ότι κατά βαθος εχω την αναγκη να κανω κάτι με αλλους. Τι εννοω μ αυτό ; αναστατωνομαι αρκετα όταν βλεπω καποιον που με ελκυει αλλά κανω ο,τι μπορω για να κρατησω αποστασεις. Για παραδειγμα δε θα κατσω διπλα στο τεκνακι που με κοιταζει σε ένα μαγαζι, αλλά καπου πιο περα και στο μεταξυ δε θα τον κοιταζω. καταλαβαινω πως θα μουν τελειως διαφορετικη αν ημουν ελευθερη, όπως επίσης ότι μέχρι στιγμης (25 χρονων) δεν ημουν ποτε η κοπελα που εκανε ευκολα κάτι με καποιον και όλα αυτα είναι απωθημένα. Δεν με ηλκυε καποιος ευκολα, και ακόμα κ αν με ηλκυε δεν εκανα ευκολα κάτι γιατι δε μου εβγαινε αν δεν ενιωθα αρκετα αισθηματα. Αυτό αλλαξε χάρη σ αυτό το παιδι που ειμαι τωρα. Τωρα διαπιστωσα την πραγματικη ομορφια του σεξ, της απελευθέρωσης, της αγαπης για το σωμα σου. Μέχρι τωρα δεν τυχαινε να συναντω συχνά χημεια στο σεξ, και οποτε εβρισκα, δε προλαβαινα να την χαρω σε ποσότητα με τους συγκεκριμενους ανθρωπους ώστε να αρχισω να απλοποιω το ποσό ομορφο πραγμα είναι το σεξ κ ότι δε χρειαζεται τοση ντροπη και σκεψη. Μέχρι κ πριν καποιο καιρο, όλα αυτά τα ελεγα θεωρητικα, στις φιλες μου, αλλα δε μπορουσα να τα κανω πραξη. Εχω βρεθει σε καταστασεις στις οποίες θα μπορουσα να κερατωσω το αγορι μου, και μάλιστα ακόμη και με πρωην που ειχαμε και οι 2 εντονα συναισθηματα, αλλά δε το εκανα, ουτε απλα συγκρατηθηκα την τελευταια στιγμη. Ημουν καθετη από το πρώτο λεπτο. Θελω να πω ότι στη πραξη, μπαινει η λογικη και το συναισθημα και δεν διατιθεμαι να κερατωσω. Όμως νομιζω πως αυτό το ''ξυπνημα'' του κορμιου μου για αυτά που δεν εζησα μέχρι τωρα καποια στιγμη θα μεγαλωσει κ θα με κανει να νιωσω ότι εχω άλλες αναγκες για τη ζωη μου εκεινη τη δεδομενη στιγμη. Μηπως απλα νιωθω ό,τι νιωθουν ολοι οι δεσμευμενοι ανθρωποι κι εγω μέχρι τωρα δε μπορουσα να νιωσω επειδη ειχα μέσα μου το σεξ πιο ταμπου; Εννοειται πως στο μεταξυ μπορεί να έχουμε χωρισει για δεκαδες λογούς που μπορεί να προκυψουν, όμως δε ξερω... πρέπει να νιωθω ασχημα γι αυτά που καταπιεζω ; σημαινει οντως κάτι για το μελλον μας ; σ ευχαριστω πολυ πολυ πολυ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ότι περνάς καλά με αυτό το αγόρι στο κρεβάτι δεν σημαίνει ότι ξεκλείδωσε κάποια μαγική πόρτα και τώρα θα περνάς έτσι και καλύτερα με όλα τα αγόρια από δω και πέρα. Περνάτε καλά επειδή ταιριάζετε, μην θεωρήσεις τώρα ότι αυτό είναι αυτονόητο και θα συμβαίνει πάντα επειδή πλέον είναι στο χέρι σου. Τώρα δεν με πιστεύεις, νομίζεις ότι έχεις τον πλήρη έλεγχο και όλα εξαρτώνται από σένα, αλλά θα το καταλάβεις όταν κάνεις τα λάθη που σου αναλογούν σε αυτή τη ζωή. Πριν κάνεις την πατάτα όμως ελπίζω να εξαντλήσεις όλα τα περιθώρια με το λαχείο που σου έτυχε τώρα.
__________________
5.
Γιατί φοβάμαι τόσο πολύ την σύγκρουση με κάποιον άνθρωπο, ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα ; Όταν έρχεται η ώρα να διεκδικήσω κάτι για τον εαυτό μου, φαντάζομαι ένα σενάριο όπου κλιμακωνεται η ατμόσφαιρα και φτάνω να τσακωνομαι με τον άλλο, οπότε δεν ξεκινώ καν τη διαδικασία να ζητήσω αυτό που θέλω. Και το κυριότερο, που με απασχολεί -γιατί όσο και να λέω στον εαυτό μου ότι όλα αυτά είναι στο μυαλό μου, όταν έρθει η ώρα χάνω το θάρρος μου - πώς το ξεπερνω αυτό;
Σε ευχαριστώ πολύ Α μπα!
-Peace and love
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν φοβάσαι την σύγκρουση σε σημείο να μην μπορείς να περιφρουρήσεις τα όρια σου, σε σημείο που να έχεις προβλήματα με τους γύρω σου και στην καθημερινότητα σου, τότε καλύτερα να πας σε ψυχολόγο για να εξερευνήσεις για ποιο λόγο υπάρχει αυτός ο φόβος, από πού έχει προκύψει, και πώς να τον αντιμετωπίσεις. Το «γιατί» δεν μπορώ να σου το πω εγώ, ούτε κανείς άλλος, εσύ ξέρεις, αλλά χρειάζεσαι βοήθεια για να το δεις, να το αναγνωρίσεις, και να το παραδεχτείς. Είναι βέβαιο ότι υπάρχει κάποιος λόγος, δεν είναι επειδή έτσι γεννήθηκες, ούτε είναι κάτι που δεν αλλάζει (αρκεί να κάνεις θεραπεία και να προσπαθήσεις πολύ, δεν θα γίνει από μόνο του).
__________________
6.
Αγαπητη Α μπα,
Πώς αντεχεις τον πονο του χωρισμου? πώς αντεχεις να σκιζεται η καρδια σου στα δυο? αν ειναι ο ανθρωπος σου, γιατι να σε χωρισει? Γιατι, Λενα μου, γιατι? Ευχομαι σε κανενα να μη βιωσει τετοιο πονο-ΤΡΥΠΑ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι σχεδόν αδύνατο να ζήσεις μια ολόκληρη ζωή και να μην ζήσεις αυτόν τον πόνο. Το γιατί που σε πονάει τώρα δεν είναι το «γιατί υπάρχουν χωρισμοί», αυτό το ξέρεις και δεν σου φαίνεται περίεργο, αλλά «γιατί να συμβεί αυτό σε μένα». Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει εμβόλιο κατά της απόρριψης. Όλους κάποιος τους απορρίπτει. Θα καταλάβεις γιατί δεν ταιριάξατε όταν δεν θα σε νοιάζει πια η απάντηση. Και ξέρω ότι αυτό δεν σε βοηθάει, αλλά υπάρχει πολύ χειρότερος πόνος στη ζωή από την πίκρα της χυλόπιτας.
_________________
7.
Καλησπέρα Α, μπα και πολλά συγχαρητήρια γι αυτήν την τόσο διαφωτιστική στήλη!
Τα δεδομένα είναι ως εξής:
Είμαι 34 ετών και έχω σχέση μ' ένα συνομήλικο μου εδώ και 8 μήνες. Εγώ μένω μόνη μου από τα 26.Αυτός μένει με τους γονείς του τα τελευταία 3 χρόνια.
Είχε να κάνει σχέση 3,5 χρόνια .Η τελευταία του σχέση ήταν ότι χειρότερο έχω ακούσει σε σχέση, με απιστίες ,ζήλιες, ελεγκτική συμπεριφορά και γενικότερα μία καταπίεση από την πλευρά της κοπέλας, Αυτός απλά έκανε υπομονή ώσπου δεν άντεξε και μετά από 7 χρόνια χώρισαν.
Στην αρχή όταν πρωτομπλέξαμε ήταν πολύ κρύος μαζί μου, είχε μια αμηχανία θα έλεγα. Να φανταστείς όταν πήγαινα να τον αγκαλιάσω η να τον φιλήσω είχε τα χέρια στις τσέπες. Πραγματική αγκαλιά ένιωσα το καλοκαίρι όταν πήγαμε διακοπές, όπου εκεί στ 'αλήθεια ήταν πολύ πιο χαλαρός και διαχυτικός.
Αφού είχα να αντιμετωπίσω αυτά τα ζητήματα τρυφερότητας δεν αντιλήφθηκα ένα άλλο πρόβλημα, το οποίο το κατάλαβα αργότερα. Έχει εθισμό στο κινητό. Ενώ βρισκόμαστε μόνο 2 φορές την εβδομάδα και ως εκ τούτου ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, ασχολείται με το κινητό. Παίζει παιχνίδια ,τάβλι κάτι πολέμους κτλ. και όταν του μιλάω ακούει μεν αλλά η προσοχή του είναι ελλειμματική, ειδικά όταν εγώ θα μαγειρεύω ή θα πλένω πιάτα βρίσκεται σε άλλο χώρο.
Έχει και στιγμές που δε θα ασχοληθεί αλλά όταν είμαστε με κόσμο ή έξω κ μετά από δική μου παρατήρηση .
Έχουμε γνωριστεί με τους γονείς του .Η μαμά του είναι πολύ καλός άνθρωπος αλλά θεωρώ ότι επειδή έχει προβλήματα με τον πατέρα τους έχει ρίξει όλο το βάρος στον φίλο μου ,να του πλένει να του μαγειρεύει , μια φορά σ΄ένα τραπέζι του καθάρισε τα κόκαλα από το κοτόπουλο και μια άλλη φορά του έβγαλε τις κάλτσες. Εγώ έμεινα με το στόμα ανοιχτό, αλλά πιστεύω ότι την λυπάται .Ότι και να συμβαίνει τα λέει στον φίλο μου και έχει μια πολύ κακόμοιρη στάση στη ζωή ίσως γιατί εξαρτάται πλήρως οικονομικά από τον πατέρα τους ο οποίος ξεπορτίζει απ' ότι έχω καταλάβει και έχουν γκρίνια.
Ενώ μου έχει δηλώσει ότι εγώ τον ξεκλειδώνω και ότι είμαι ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή του ,εγώ από την άλλη προβληματίζομαι γιατί θα ήθελα να συγκατοικήσουμε και τα προβλήματα στο σπίτι του, ή μάλλον η μη απόφασή του να φύγει δεν τον καθιστά έναν άντρα που βλέπει τη ζωή κατάματα και την αντιμετωπίζει, πάρα παρακολουθεί μία άλλη πραγματικότητα μέσα από το κινητό του κλείνοντας τα μάτια στα θέματά του. Υπάρχουν στιγμές που κουράζομαι με την παθητικότητά του.
Η ερώτησή μου είναι η εξής:
Τι μπορώ να κάνω εκτός από το να χωρίσω?' Όλον αυτό τον καιρό έχει κάνει θετικά βήματα δε μπορώ να το παραβλέψω απλά είναι με πολύ αργούς ρυθμούς και δεν είμαι ούτε η μαμά του ούτε η ψυχολόγος του. Είμαι η κοπέλα του και θέλω να ζήσω μέσα απ' αυτόν και αυτός μέσα από μένα. Να υπάρχει συμμετοχή στο κοινή στιγμή!!!Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο από το να χωρίσεις, και αυτό όχι εξαιτίας όσων περιγράφεις (όχι ότι δεν είναι σημαντικά), αλλά επειδή ίσως εξαιτίας όλων αυτών που περιγράφεις, είσαι στην αρχή μιας σχέσης και δεν νιώθεις ούτε καψούρα, ούτε έρωτα, ούτε αγάπη, ούτε θαυμασμό, ούτε σεβασμό, ούτε καν συμπάθεια δεν βλέπω. Η ερώτηση είναι δομημένη «αγόρασα αυτό το μοντέλο, μου βγήκε τελικά ελαττωματικό, να το γυρίσω πίσω ή να το κρατήσω;» Ίσως να είσαι πρακτικός άνθρωπος, αλλά όταν δεν βγαίνει καθόλου συναίσθημα από ένα κείμενο τέτοιας έκτασης, μάλλον δεν υπάρχει.
Είμαι σίγουρη ότι κατά τα άλλα είναι καλό παιδί. Για σένα όμως, δεν είναι, όπως δεν είσαι εσύ γι'αυτόν.
σχόλια