__________________
1.
Γεια σου Λένα! Θα ήθελα να θέσω ένα θέμα που έχω συναντήσει κάποιες φορές, το οποίο αφορά την εμφάνιση και τη διατροφή. Στα 35 μου πια εδώ και πολλά χρόνια είμαι σε σταθερό βάρος, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι τα τελευταία χρόνια να πιστεύουν ότι είμαι έτσι ανέκαθεν και εκ κατασκευής. Αυτό για μένα δεν ισχύει, πέρασα μέχρι και διατροφικές διαταραχές στα 20-25 μου μέχρι να μάθω το σώμα μου και να σταθεροποιήσω το βάρος μου, και από τότε προσέχω αρκετά τη διατροφή μου, γιατί έχω οργανισμό που παίρνει εύκολα. Όταν λοιπόν έρχεται σε κάτι τέτοιο η κουβέντα σε μία παρέα και λέω τη γνώμη μου ή μία συμβουλή, η αντανακλαστική απάντηση από τους γύρω είναι η απαξίωση, με την έννοια ότι θεωρούν πως μιλάω εκ του ασφαλούς, ότι δεν έχω ανάγκη, και τους φαίνεται ανέκδοτο αν αναφέρω ότι παχαίνω εύκολα. Επίσης η οικογένεια μου θεωρεί βέβαιο ότι μετά το γάμο θα παχύνω ώστε να επιβεβαιώσω τον κανόνα και να επαναφέρω την ομαλότητα. (!!) Είναι λίγο άδικο γιατί μπορώ να καταλάβω καλύτερα από τον καθένα μία κοπέλα πχ που προσπαθεί να χάσει κιλά, ή να δώσω μία συμβουλή όταν τα έχω βιώσει κι εγώ τόσο έντονα. Ή ερώτηση είναι εν μέρει φιλοσοφική και εν μέρει πρακτική. Α) Γιατί στους περισσότερους φαίνεται αδιανόητο να μιλάει για δίαιτες ένας λίγο αδύνατος άνθρωπος και θεωρούν ότι κοροϊδεύει? Είναι τόσο αυτονόητο ότι μόνο οι παχουλοί άνθρωποι ξέρουν από στερήσεις στο φαγητό? Β) Σε τέτοιες περιπτώσεις όταν σε μία συζήτηση συναντώ αυτού του είδους την απαξίωση πιστεύεις ότι είναι καλύτερο να εγκαταλείπω την κουβέντα? (Δεδομένου ότι δεν λέω στους πάντες την προσωπική μου ιστορία). Ως τώρα αυτό κάνω, εγκαταλείπω την κουβέντα.
-Ροζ Πάνθηρας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μωρέ μην προσπαθείς να πείσεις με κάθε ευκαιρία ανθρώπους που δεν σε ξέρουν ότι δεν αρκούν οι προκαταλήψεις τους για να κρίνουν τους άλλους ανθρώπους. Είναι μάταιο. Είναι πολύ πιθανό να το κάνεις κι εσύ, όχι με τα κιλά και τις δίαιτες, αλλά σε άλλα θέματα στα οποία δεν έχει καεί επαρκώς η γούνα σου, και δεν ξέρεις καν ότι είναι προκαταλήψεις, νομίζεις ότι είναι απολύτως λογικά συμπεράσματα. Αυτό που περιγράφεις θα ήταν πρόβλημα αν το είχες με τους φίλους σου και ανθρώπους που σε ξέρουν από παλιά. Σε παρέες, μην μπαίνεις στον κόπο να αλλάξεις την κοσμοθεωρία του άλλου σε πέντε λεπτά. Επίσης υπάρχει η περίπτωση, ακριβώς επειδή έχεις αυτό το παρελθόν, να παρερμηνεύεις αντιδράσεις. Μπορεί κάποιοι να αντιδρούν με ενδιαφέρον αλλά εσύ να το βλέπεις ως απαξίωση. Μην το αποκλείεις.
Οπότε, α) οι άλλοι δεν σε θεωρούν ειδική στο θέμα επειδή πιστεύουν ότι πάντα ήσουν στα κιλά που είσαι τώρα και δεν έχουν λόγο να σκεφτούν κάτι άλλο – γιατί να το κάνουν; και β) Αν είσαι σίγουρη ότι συναντάς απαξίωση, ναι, δεν είναι κακή ιδέα να εγκαταλείπεις την κουβέντα. Δεν είναι ανάγκη να λέμε κάτι μόνο και μόνο επειδή το ξέρουμε, πρέπει να υπάρχουν και άλλες προϋποθέσεις, όπως όρεξη και ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά. Το να ξέρεις πότε να εγκαταλείπεις μια κουβέντα δεν είναι παραίτηση αλλά ικανότητα.
Νομίζω ότι δεν έχεις συγχαρεί αρκετά τον εαυτό σου ακόμα για το μεγάλο επίτευγμα σου, και νιώθεις ακόμα υπόλογη. Δεν νιώθεις κανονική στα κιλά αλλά υποψήφια για πάχος. Είναι μια αίσθηση που έχω, που ίσως εξηγεί την ερώτηση που κάνεις. Καλά κάνεις και είσαι σε εγρήγορση, όχι επειδή το λένε στην οικογένεια σου (αν είναι δυνατόν) αλλά επειδή όλοι μας πρέπει να είμαστε. Όμως χρειάζεται να βρεις και τη δύναμη να νιώσεις λίγο ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Δεν είναι λίγο αυτό που έκανες, ήθελε πάρα πολύ μεγάλη δύναμη και μπράβο σου, μπράβο σου.
__________________
2.
Δυο ανθρωποι που υπηρξαν ζευγαρι γινεται να μεινουν φιλοι; πραγματικοι φιλοι με ουσιαστικη επικοινωνια, αμοιβαιο ενδιαφερον και χωρις ζηλιες οταν συζητανε για τα αισθηματικα τους;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσικά και μπορούν, συνήθως όμως δεν θέλουν. Όταν φεύγει η λαχτάρα της κατάκτησης ή/και κάψα της απόρριψης αναρωτιούνται «τι του βρήκα». Η ανάγκη μας για επιβεβαίωση μας κάνει να βάζουμε στη ζωή μας ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα αντέχαμε ούτε για καφέ στην αναμονή των ΚΤΕΛ. Εξαιρέσεις υπάρχουν, οπότε δώσε λίγο χρόνο, και θα δεις.
__________________
3.
Αγαπητή μου Ά μπα,
Θα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί περνάω είτε περιόδους ''ανομβρίας'' , είτε περιόδους ''πολιορκίας'' από πολλούς, όσον αφορά τα γκομενικά.
Δεν μπορεί να μου συμβεί κάτι ενδιάμεσο;
Το δεύτερο που θέλω να σε ρωτήσω είναι πως να διαχειριστώ τις καταστάσεις πολιορκίας. Νιώθω πως με αγχώνουν και δεν κάνω τις καλύτερες επιλογές για μένα. (Αντί να χαίρομαι. Λες και δεν κλαίγομαι στις φάσεις ανομβρίας...)
Είμαι 20 ετών.
Δεν θέλω να τα εξηγήσω με βάση τα ζώδια για αυτό σε παρακαλώ απάντησε μου.
Είμαι μεγάλη θαυμάστρια σου και με έχεις βοηθήσει πολύ ως τώρα!!!- Νεφέλη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η απάντηση είναι το πάρα πολύ περιορισμένο δείγμα και η επιλεκτική ανάγνωση που επιβεβαιώνει μια παρατήρηση που βασίστηκε σε μια τυχαία παρατήρηση. Επίσης, όταν είσαι είκοσι χρονών χαρακτηρίζεις ανομβρία τους δύο μήνες χωρίς ερωτικό ενδιαφέρον. Παράλληλα δεν έχεις αρκετή εμπειρία για να κάνεις σωστές επιλογές, και ας ελπίσουμε ότι μαθαίνεις και από τις λάθος.
Αν δεν πείθεσαι με αυτά που γράφω, σε εκλιπαρώ γονατιστή, μην το εξηγήσεις με τα ζώδια. Ούτε αυτό, ούτε οτιδήποτε άλλο σου συμβεί ποτέ στη ζωή σου, ή που νομίσεις ότι σου συμβαίνει. Αυτή είναι η καλύτερη βοήθεια που μπορώ να σου προσφέρω.
__________________
4.
Αγαπητή Λένα, διαβάζω τη στήλη σου εδώ και δύο χρόνια περίπου. Βρίσκω πολύ εύστοχες τις τοποθετήσεις σου και ιδιαίτερα ευρύ το φάσμα των ερωτήσεων. Η δική μου απορία έχει να κάνει με τη συναισθηματική μου ζωή. Χώρισα δυο χρόνια πριν ,μετά από 18 χρόνια σχέσης, και μένω μαζί με τα δυο μικρά μου παιδιά σε μια πολύ μικρή επαρχιακή πόλη. Ο χωρισμός ήταν για μένα πολύ ξαφνικός . Το θέμα είναι ότι νιώθω πολύ απομακρυσμένη από τη διαδικασία του φλερτ. Έχει αλλάξει και η νοοτροπία, είμαι σε άλλη ηλικία, νιώθω αμηχανία. Εδω, στην πόλη μου, δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον μέχρι σήμερα. Ον λάιν γνωρισα - μετά απο παρα πολλους που μπαινουν μονο για σεξ, ενω εγω θελω κατι παραπανω - 2-3 πραγματικα ενδιαφεροντες , με κοινούς κώδικες, καλη χημεία αλλα και παλι μετα τις πρωτες επαφες αυτοι εξαφανιζονται και μενω εγω μπουκαλα ν αναρωτιεμαι τι μπορει να πηγε στραβα. Η επαναληψη 2-3 φορες αυτης της καταστασης με εχει στεναχωρησει, γιατι νιωθω απορριψη. Με αποτέλεσμα να μην θέλω πια να μπαίνω σε σάιτ γνωριμιών. Μια χαρά είμαι εμφανησιακά, ψηλή, ωραία γυναίκα, καλοντυμένη, κομψή, με χιουμορ, με ενδιαφεροντα, μορφωμενη οικονομικα ανεξαρτητη, τι κανω λάθος? Ή τι άλλο θα μπορούσα να κάνω για να βελτιώσω τη συναισθηματική μου ζωή? Μακάρι μία πιο καθαρή ματιά να μου καθαρίσει κάπως το τοπίο που τωρα το βλέπω θολο. Σε ευχαριστώ εκ τω προτερων. ραπουνζέλ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
ΠΙθανότατα δεν κάνεις τίποτα λάθος. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα παράξενο στο γεγονός ότι δεν βρήκες σε δύο χρόνια κάποιον που θέλει να σε γνωρίσει περισσότερο. Τα 18 χρόνια σχέσης σε προστάτεψαν από την πραγματικότητα, η οποία είναι η εξής: είναι πάρα πολύ δύσκολο και σπάνιο να βρεις κάποιον για να κάνεις μια μόνιμη, σταθερή, ισότιμη σχέση. Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεσαι. Οι 2-3 φορές δεν είναι τίποτα. Αν διαβάζεις την στήλη εδώ και δύο χρόνια θα έπρεπε να ήσουν πιο υποψιασμένη. Λες οι άλλοι που ρωτάνε ακριβώς το ίδιο σε διάφορες παραλλαγές, να μην βρίσκουν ταίρι επειδή τους λείπει κάτι; Δεν έχει σημασία πόσο όμορφη, καλοντυμένη, κομψή είσαι. Δεν βρίσκουν μόνο οι ικανοί σχέση. Δεν είναι αξίωμα, δεν είναι κατόρθωμα, η συντροφικότητα είναι κάτι που αξίζει όποιος τη θέλει, ανεξαρτήτως προσόντων.
Αν δεν σου αρέσουν τα σάιτ, μην μπαίνεις στα σάιτ, αλλά μη νομίζεις ότι εκτός ίντερνετ οι άνθρωποι είναι πιο ειλικρινείς ή καλύτεροι. Χρειάζεται υπομονή, αυτοπεποίθηση, και θέληση να γνωρίσεις τον άλλον χωρίς να έχεις στο μυαλό σου έναν συγκεκριμένο στόχο, «ΤΗ ΣΧΕΣΗ» γιατί φαίνεται και κανείς δεν θέλει να τον προσλάβουν. Για δοκίμασε πρώτα τη διασκέδαση χωρίς δέσμευση – δεν είναι κακό, μπορούν να το κάνουν και οι "σωστές γυναίκες" - και θα δεις πόσο θα αλλάξει το κλίμα.
__________________
5.
Καλή μου Α μπα,
Έχω 2-3 θεματάκια με την 20χρονη κόρη μου και δεν είμαι βέβαιη πώς πρέπει να τα διαχειριστώ, οπότε επαφίεμαι στη συμβουλή σου! Είναι σωστό να εξαρτήσω την οικονομική ενίσχυση που της δίνω κάθε δεκαπενθήμερο από τη συνέπειά της στις οικογενειακές υποχρεώσεις, η οποία πρακτικά είναι η εξής μία: να τακτοποιεί και να καθαρίζει το δωμάτιό της έστω κάθε 15 μέρες; Κάνω υπομονή 2 χρόνια με αυτό το θέμα αλλά η κατάσταση πλέον είναι απελπιστική. Η ίδια κοιμάται συνήθως στο φίλο της, οπότε δεν πολυνοιάζεται, για μένα όμως η κατάσταση είναι ψυχοφθόρα και επηρεάζει την καθημερινότητά μου (δεν υπάρχει λόγος να περιγράψω το μέγεθος του μπάχαλου, υποθέτω μπορείς να καταλάβεις). Δεν προτίθεμαι να κάνω εγώ τις δικές της δουλειές, αλλά στο τέλος προκύπτει κάποια αφορμή (π.χ φιλοξενία συγγενικού προσώπου, γιορτή κλπ) που με υποχρεώνουν να επέμβω οπότε απελπίζομαι χειρότερα, γιατί νιώθω ότι με εκμεταλλεύεται (ότι περιμένει δηλαδή πότε θα αναγκαστώ να κάνω τις δουλειές εγώ). Επίσης, θα ήταν σωστό να κλειδώσω τα συρτάρια μου; Με το έτσι θέλω παίρνει ό,τι δικό μου πράγμα θέλει, χωρίς να το επιστρέψει και χωρίς να ειδοποιήσει και απλά το ψάχνω όταν το χρειάζομαι. Μέχρι τώρα θεωρούσα ακραίες αυτές τις λύσεις και δεν τις εφάρμοσα, συνειδητοποίησα όμως ότι η καθημερινότητά μου επιβαρύνεται πολύ από αυτές τις 'λεπτομέρειες' και πλέον αρχίζει η δυσαρέσκεια να ξεχειλίζει. Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως τραβώντας το σκοινί κάνω όμως την κατάσταση χειρότερη; Η ορθή λύση θα ήταν σαφώς να μείνει μόνη της μπας και αυτονομηθεί, έλα όμως που ενώ είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει σε άλλη πόλη με την αδελφή της και την παραινέσαμε θερμά να το κάνει προτίμησε να μείνει στην πόλη μας. Οπότε μέχρι να αποφοιτήσει η αδελφή της δεν υπάρχει δυνατότητα και για 3ο σπίτι! Να σημειώσω ότι αυτά τα ζητήματα με απασχολούν όχι μόνο λόγω της επίδρασης τους στην οικογενειακή καθημερινότητά αλλά και επειδή είναι ενδεικτικά μιας γενικότερης ασυνέπειας που την χαρακτηρίζει και σε άλλους τομείς και μου κακοφαίνεται. Αν μπορώ να τη βοηθήσω έστω και τώρα να γίνει πιο συνεπής θα ήθελα να το κάνω, αλλά δεν ξέρω πως!
Σε φιλώ
-Η μαμά της κακομαθημένης
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι είναι πολύ σωστό να θέσεις όρια και κανόνες στο σπίτι, τους οποίους πρέπει να ακολουθούν όλοι για να έχετε μια ομαλή συμβίωση. Κανένας δεν είναι υπηρέτης του άλλου, ούτε φιλοξενούμενος. Να κλειδώσεις τα συρτάρια σου ή το δωμάτιο σου, όπως θα έπρεπε να κάνει και εκείνη αν έμπαινες στο δωμάτιο της για να πάρεις ό,τι σου αρέσει. Σχετικά με τα χρήματα μπορείς να πεις ότι κρατάς ένα μέρος για τις υπηρεσίες καθαρισμού. Δεν ξέρω αν πληρώνετε κάποιον ή κάποια για τις δουλειές του σπιτιού, αλλά αν τις κάνεις εσύ, δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε να τις απολαμβάνει η κόρη σου δωρεάν.
Λες ότι φοβάσαι μην γίνουν χειρότερα τα πράγματα, δηλαδή σαν τι να γίνει; Αν αποφασίσει να μείνει στον φίλο της σταθερά, αν είναι ακατάστατη και εκεί (που θα είναι), θα βρει το πρόβλημα ξανά μπροστά της, αλλά μεγεθυμένο.
Πριν όμως βγάλεις τα κανόνια, είναι πολύ πιθανό να μην ξέρει καν να διαχειρίζεται και να κρατάει έναν χώρο καθαρό. Βρες το χρόνο και κάνε της μάθημα, χωρίς να έχεις διδακτικό τόνο. Η καθαριότητα μαθαίνεται, δεν είναι αυτονόητο ότι όλοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Ξεκίνα από κει, και μετά βλέπεις.
__________________
6.
Αγαπημένη Α, μπα,
Ελπίζω αυτή η ερώτηση να σε βρίσκει καλά. Μπαίνω στο ψητό:
Δεν υπάρχει δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη στο ίντερνετ. Έχει ειπωθεί πολλές φορές σε αυτή τη στήλη ότι με ένα απλό googlάρισμα θα βρεις δεκάδες αποτελέσματα, όμως δυστυχώς όλα τα αποτελέσματα είναι άκυρα – είτε οι υπηρεσίες στους δήμους δεν λειτουργούν, είτε επρόκειτο για περιορισμένου χρόνου προγράμματα [που έχουν λήξει], είτε, το πιο συχνό, οι θεραπευτές/γιατροί που προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες το κάνουν μόνο για το πρώτο session. Οπότε η ερώτηση παραμένει: Τι κάνει κάποιος που έχει κάνει το πρώτο βήμα, θέλει και έχει αποφασίσει να επισκέπτεται [όχι να έχει επισκεφτεί μία φορά] ψυχοθεραπευτή, αλλά δεν διαθέτει τα χρήματα;
Ευχές, L.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχω λάβει πολλές φορές μηνύματα από αναγνώστες που λένε ότι βρήκαν άκρη με υπηρεσίες του δήμου για ψυχολογική υποστήριξη και βοηθήθηκαν πολύ. Δεν λες πού μένεις, όπως φαίνεται παίζει ρόλο. Δεν μπορώ να σου πω συγκεκριμένη λύση γιατί δεν λες περισσότερα για τον εαυτό σου και τις συνθήκες που βρίσκεσαι, αν σπουδάζεις, αν δουλεύεις, αν είσαι άνεργος.
Η ουσία της απάντησης, δυστυχώς, είναι η εξής: η υγεία μας εξαρτάται και από την οικονομική μας κατάσταση. Η κοινωνική πρόνοια είναι πολιτική απόφαση, αλλά εξαρτάται και από τα οικονομικά του κάθε κράτους. Αν κάποιος σου έλεγε ότι πρέπει να πάει να κοιτάξει την πίεση του και δεν έχει τα χρήματα, τι θα του έλεγες;
_________________
7.
Πολλές φορές έχεις αναφέρει ότι η αγάπη δεν είναι αρκετή. Γιατί?
Δεν πιστεύω ότι με την αγάπη μπορούν να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες αλλά θεωρώ ότι διαδραματίζει ισχυρό ενωτικό ρόλο στην αντιμετώπιση κάποιων δυσκολιών, οι οποίες εν τέλει ξεπερνιούνται. - 19χρονη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για ξαναδιάβασε τι έγραψες. Δεν πιστεύεις ότι με την αγάπη ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες, αλλά τελικά εν τέλει, ξεπερνιούνται. Τελικά πιστεύεις ότι με την αγάπη ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες, ή δεν το πιστεύεις;
Αν το πιστεύεις, κάνεις λάθος, και είναι λογικό γιατί είσαι 19 και δεν φαντάζεσαι σε όλη του την έκταση τι μπορεί να εννοεί κάποιος όταν λέει «εμπόδια σε μια σχέση». Εμπόδια δεν είναι η απόσταση, τα κουτσομπολιά, οι πρώην στο facebook και οι φίλοι που πιέζουν για εξόδους. Δεν ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες με την αγάπη, αυτό το ξέρουμε από το δράμα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Η αγάπη διαδραματίζει ενωτικό ρόλο, αλλά δεν μπορεί να λύσει βαθιά προβλήματα συμβατότητας, κοινωνικής συνοχής, ισοτιμίας και πολλών άλλων, δηλαδή δεν μπορεί να λύσει τα πιο σοβαρά και ουσιαστικά προβλήματα που μπορεί να έχει μια σχέση για να συντηρηθεί.
Είναι σκληρό, όχι γιατί δεν είναι λογικό, αλλά επειδή μας έχουν μάθει αλλιώς. Έχουμε μεγαλώσει με την θεοποίηση της έλξης και του έρωτα, σα να είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο και σπάνιο. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να ερωτευτείς, συμβαίνει γύρω σου συνέχεια, πάντα κάποιος είναι ερωτευμένος ή υποφέρει από ερωτική απόρριψη. Η σχέση είναι εντελώς άλλο πράγμα, γιατί σε αντίθεση με τον έρωτα, δεν αρκεί να είναι μόνο στο κεφάλι μας. Χρειάζεται και συνεργασία, και αναγνώριση από τους γύρω.
σχόλια