ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο μικρη ακουω απ τους αλλους να με ρωτανε παραξενεμενοι "γιατι δεν μιλας πολυ εσυ?". Την ακουγα τοσο συχνα αυτη την ερωτηση που θεωρουσα οτι, για να με ρωτανε ολοι, μαλλον θα ειναι κακο το οτι δεν μιλαω πολυ. Μεγαλωνοντας διαπιστωσα οτι κακο δεν ειναι το να μη μιλας πολυ, αλλα κακο ειναι το να μιλας ασταματητα κ χωρις να εχεις κατι να πεις. Εχω βρεθει πολλες φορες σε παρεες, οπου καποιοι μιλανε συνεχως, για πραγματα τα οποια δεν εχουν κανενα ενδιαφερον για τους αλλους κ μαλιστα αν τους αφησεις, μπορει να συνεχισουν να μιλανε για τετοια ασημαντα θεματα για καμια βδομαδα. Μιλανε απλα για να ακουγονται, απλα κ μονο για να ειναι το κεντρο της προσοχης, χωρις να μπαινουν στον κοπο να αναρωτηθουν αν κανεις ενδιαφερεται γι αυτα που λενε. Σ αυτους λοιπον θα ηθελα κ γω να κανω την ερωτηση "εσυ γιατι μιλας?". Εχουμε φτασει στο σημειο να θεωρουμε φυσιολογικο το να μιλας(ακομα κ αν λες ασυλληπτες παπαριες), αλλα το να μη μιλας, οταν δεν εχεις κατι να πεις, ειναι κατακριτεο. Κ σας ρωτω: γιατι?? Γιατι εγω επρεπε να απολογηθω σ ολους αυτους που με ρωτουσαν για το οτι δεν μιλαω? Ειναι κακο που εγω δεν εχω μαθει να μιλαω απλα για να μιλαω? Ειναι κακο που μιλαω οταν και ΑΝ εχω κατι να πω? Ειναι κακο που εχω επιγνωση οτι δεν μπορω να συμμετεχω σε ολες τις συζητησεις κ που ξερω οτι για καποια θεματα δεν εχω αποψη, οποτε προτιμαω να σιωπω, απ το να λεω αρλουμπες?? Ε λοιπον σας πληροφορω οτι δεν ειναι κακο να μην ξερεις τα παντα. Κακο ειναι να νομιζεις οτι τα ξερεις ολα κ να νομιζεις οτι μπορεις να εχεις αποψη για τα παντα. Κ φυσικα οταν δεν μιλαω, δεν σημαινει οτι ειμαι αλλου. Μπορει να μην εχω αποψη για ενα θεμα, αλλα ακουω πολυ προσεκτικα τους αλλους που συζητανε γι αυτο το θεμα. Ναι, ακουω. Κατι που δεν ξερουν να κανουν οι περισσοτεροι ανθρωποι. Εγω λοιπον μπορει να μη μιλαω πολυ, αλλα ξερω να δινω χωρο στους αλλους, οταν θεωρω οτι εχουν να πουν κατι σημαντικο. Κ φυσικα περα απ το να ακουω τους αλλους, προσπαθω να τους καταλαβω. Μακαρι να μπορουσαν οι ανθρωποι να μιλανε λιγοτερο κ να ακουνε περισσοτερο.