ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχετε ποτέ συναντήσει στη ζωή σας έστω ένα άτομο ,που δεν το έχετε δει να γελάει (αλλο να χαμογελάει όταν συναντάμε κάποιον αλλον) να γελάει να είναι εύθυμο ,να χαίρεται ! ? Ε ένα από αυτά είμαι κ εγώ ...από ανέκαθεν απόψε χαζεψα τις λιγοστές φωτογραφίες που έχω κ είμαι αγελαστη μες τη θλίψη κ τον πόνο μες τα μάτια κρίμα ούτε μια να χαμογελωωέχασα όλη μου τη ζωή να με ρουφούν τα προβλήματα και να είμαι απλά ένα θλιμμένο πλάσμα . Η βία το ξύλο και ο εκφοβισμός όλων των μελών από τον πα-τερα με έκανε να είμαι ένα θύμα που ήταν τόσο καλοβολο για να το εκμεταλλευτούν και να νομίζει ότι ισως θα έπαιρνε αγάπη ....και εννοείται εχω ζήσει πολύ χειρότερες στιγμές για ξεφύγω από τη μια κόλαση και να πέσω σε πολλές άλλες. Και πάνω σε αυτή την κατάσταση ήρθε η αρρώστια για να μου δείξει πως θα πρέπει να παραλύει το σώμα μου σταδιακά και εκεί η συντροφιά μου τα δάκρυα και η προσευχή . Για σας που στεναχωριέστε που οι γονείς σας χωρίζουν ,κατανοω οτι ειναι επωδυνο μα σκεφτείτε πόσο θα είχατε καταστραφεί ψυχικά αν βιωνατε τέτοιες καταστάσεις .Και επίσης μην κανετε το λαθοςπου εκανα εγω να ζητάτε αγάπη ,προστατεύετε τον εαυτό σας γιατί θα πληρώσετε ακριβά τα ψίχουλα που θα σας πετάξουν. Ίσως για κάποιους από μας, ο πόνος να ήταν μονόδρομος για να μάθουμε να αγκαλιάζουμε μόνοι μας τις πληγές μας και εν τέλει να μάθουμε να μας αγαπάμε..