Πανελλήνιες και σιγά τα ωά. Το έχετε μεγάλο ποιήσει πολυ αυτό το θέμα εσείς η νεολαία. Η ζωή σου δεν εξαρτάται από το τι θα γράψεις σ ένα χαρτί και αν μπεις στο πανεπιστήμιο για υπό σταματά να αγχώνεσαι. Κάνε την προσπάθεια σου και καλοδεχουμενομίζω το οποίο αποτέλεσμα. Ειδικά στις μέρες μας ή πλειοψηφία τελειώνει τις σπουδές και είτε είναι άνεργη είτε κάνει δουλειές του ποδαριού με πτυχίο.Αλλά πράγματα χρειάζονται στη ζωή για να πετύχεις. Ξέρω άτομο το οποίο και μένα μου κάνει ακόμα εντύπωση που είναι αγράμματος τελειως και εσύ ένα σωρό επιχειρησεις και τα χιλιάρικα τα βγάζει για πλάκα κάθε μήνα και από την αλλά ξέρω δεκάδες νέους με πτυχία που ζήτημα είναι αν βγάζουν 400 ευρω.πάρτο αλλιώς γιατί είσαι πολύ νέος για να σκας για αυτα
27.2.2017 | 12:54
Δεν θελω να μεγαλωσω..
Με τον τιτλο δεν θα καταλάβετε και πολλα.Να, εφτασα 17 χρονων, σε λιγους μηνες γινομαι 18.Βιαζομουν να μεγαλωσα. Ηθελα τοσο πολυ να μεγαλωσω και παραπονιομουν οτι δεν θελω να εξαρτωμαι απο τους γονεις μου. Φανταζομουν τον εαυτο μου ανεξαρτητο με την δικη μου δουλεια και τα λεφτα μου και να ζω μια ζωη ανετη. Απο μικρος εβλεπα ενα δυναμικο και μια εκρηκτικοτητα στον χαρακτηρα μου. Πιστευα οτι ημουν καποιος ξεχωριστος και οτι θα καταφερω να περασω οτι δυσκολια και να μου εμφανιστει. Εφτασα λοιπον σε αυτην την ηλικια.Στην χρονια των πανελληνιων. Και..; ΚΑΙ τιποτα. Με την πρωτη υποχρεωση που ειχα να αντιμετωπισω απλα τα παρατησα. Εκανα μια προσπάθεια καποιων μηνων και μετα σταματησα φροντιστηρια κι ολα. Έκλαιγα επειδη ενιωθα πίεση. Το μονο που ειχα ηταν να διαβασω. Ξεκινησα προχθες φροντιστηριο ξανα. Δικη μου αποφαση καθαρα απλα με παροτρεινε και ο ψυχολογος που ειχα επισκεφτει γυρω στις 6 φορες. Να σας πω την αληθεια δεν ενιωσα να θεραπευομαι απο οτι κι αν ειχα τελος παντων..(δεν εχω τιποτα απλα ελλειψη εμπιστοσυνης στον εαυτο μου οπως ειπε). Παλι δεν εχω καμια ορεξη για διαβασμα.. περασε αυτο το τριημερο και ολο αναβαλλω τα διαβασματα μου. Εχω μια κοπελα που με αγαπαει πολυ και με στηριζει.. μου λεει οτι ειμαι δυνατος πολυ. Και το ειδε απο την πρωτη στιγμη που με γνωρισε πριν 4 χρονια. Απλα λεει οτι εχω ζοριστει συναισθηματικα και δεν μπορω να λειτουργησω..Αλλα εχω αποδεχτει πλεον οτι ειμαι αδυναμος..Και δεν θα καταφερω τιποτα..Αν δεν μπορω απλα να ανοιξω το βιβλιο και να γραψω πανελλαδικες να μπω σε καμια σχολη, τι μελλον εχω; ακομα και να περασω, πως θα μεινω σε μια δουλεια αφου με το ζορι ουτε ενα βιβλιο δεν μπορω να διαβασω..;Τεσπα δεν κουραζω αλλο.. απλα σκεφτομαι ποσο πολυ μου λειπει να ειμαι στα αθωα παιδικα μου χρονια πκυ δεν είχα καμια υποχρεωση.. μεσα σε μια χρονια νιωθω να μεγαλωσα αποτομα..Μπαμπα και μαμα, δεν νιωθω ετοιμος να μεγαλωσω.. δεν θελω ομως και να σας απογοητευσω.. γι αυτο ξεροντας οτι θα αποτυχω απλα θα δωσω.. για να μην πεσω πιο πολυ στα ματια σας.. συγγνωμη για την απογοητευση..
20
