ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μήπως να συμμετέχεις λίγο σε αυτήν την οικογένεια και δεν είσαι επισκέπτης;Δεν είσαι ο φίλος της οικογένειας που ήρθε να κρατήσει λίγο το παιδί και μετά όπου φύγει φύγει γιατί δεν αντέχει περισσότερο!Αγκάλιασέ το, νανουρισέ το, άλλαξε το, ταϊσέ το, μεγάλωσε μαζί του.Δες τον σαν τον μικροσποπικό εαυτό σου, που χρειάζεται την αγάπη και η φροντίδα σου. Κατά 50% (είτε Χ είτε Υ) είσαι εσύ. Ζήτησε να σε βοηθήσει κάποιος (ειδικός) αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από αυτά.

Καθόλου ευτυχισμένη δεν είναι εφόσον τη γράφεις, δεν ενδιαφέρεσαι και έχεις γυναίκα και παιδί γραμμένα στα παλιά σου τα παπούτσια. Κοίτα να είσαι το λιγότερο συνεπής απέναντι στο παιδί σου και ειλικρινής στη γυναίκα σου.

Τι πάει να πει έκανες το χατήρι της γυναίκας σου?σοβαρεψου λίγο. Στην απόκτηση οικογενειας πρέπει να συμφωνούν και οι 2 και να είναι και οι 2 έτοιμοι. Αν δεν ένιωθες τον ίδιο, ας μην έκανες παίδι.τώρα πρέπει να αναλάβεις και να επωμιστεις το βάρος των ευθυνων σου.συνέβαλλες και εσύ να γίνει αυτό το παιδι και φέρουν ως σωστος πατέρας και σύζυγος

* οταν αναφερομαι οτι δεν επρεπε να περαστει η εξομολ.Ειναι με την ιδια λογικη που δεν ανεβαινουν κ' καποιες αλλες που δεν ειναι ακραιες αλλα απλα καποια 'πιστευω' του καθενος και απορριπτονται.ως εκει.Δεν ειναι το θεμα αυτο ομως.Ειρωνιες τυπου πατα το κουμπιΕιναι ψοφια αστεια κ κουραστικα.Οταν καποιος φερνει ενα παιδι στ κοσμοΜονο κ μονο για να μη χαλασει χατηρι..Ε...ναι υπαρχει θεμα, σοβαρο μαλιστα.Οταν καποιος δεν αγαπαει το ταιρι του και προσποιητε..Ε..ναι παλι προβλημα.Και φανταζομαι ποσα αλλα θα χει στ μυαλο του αυτος που εγραψε την εξομολ.Ζωη ψευτικη, υποκριτικη.Αν αυτος νιωθει δυστυχισμενοςΕιναι υποχρεωμενοι να δυστυχισουν κ οι αλλοι?Με το ζορι πραγματα δε γινονται κ ουτε αποδιδουν.Ας παζαρεψουμε λοιπον τι θα κανει με την οικογενεια του.Πρωτη φορα το ακουω κ αυτο.Ας ξεκαθαρισει ο κυριος τη θεση του εκει που πρεπει,Πως μπορει να ανταπεξελθει λοιπον.1 κιλο ειναι?Να τ' αφησω?

Να τραβιόσουν άμα δεν ήθελες παιδί.Το μωρό δε σου φταίει τίποτα ούτε η κοπέλα.

Εγώ πάντως εκτιμώ την ειλικρίνειά σου και το γεγονός ότι αναγνωρίζεις πως δεν θα έπρεπε να νιώθεις έτσι. Δεν ξέρω σε ποια ηλικία είσαι, θα έπρεπε ίσως να έχεις αναφέρει κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες. Παρόλα αυτά, όλο αυτό μπορεί να είναι προσωρινό και απλά να σε έχει πιάσει πανικός με την καινούρια κατάσταση, ειδικά αν πριν το παιδί ζούσατε σε εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς. Δώσε στον εαυτό σου λίγο χρόνο ή πήγαινε να μιλήσεις σε έναν ειδικό.

Προσπαθω να σε καταλαβω κ να ερθω στη θεση σου. Αυτο που πρεπει να κανεις asap ειναι να το παλεψεις με την οικογενεια σου κ να μη φερεσαι σαν αφελης. Δευτερον αν βλεπεις οτι δεν αντεχεις να χωρισεις κ να εισαι διπλα τους κ οικονομικα κ με φυσικη παρουσια . Αλλα αρχικα να το παλεψεις κ να προσπαθησεις πραγματικα. Κ ολες εσεις οι γυναικες που σχολιαζετε πρεπει να καταλαβετε οτι εμεις οι αντρες δεν ειμαστε φτιαγμενοι για τα ιδια πραγματα κ για να σας κανουμε πολλες φορες ευτυχισμενες γινομαστε αφελεις. Οποτε μην κραζετε με την πρωτη ευκαιρια.

Ξέρω ότι είμαστε σε σελίδα εξομολογήσεων, αλλά η συγκεκριμένη εξομολόγηση με ζόρισε πολύ. Πάρα πολύ.Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι στην θέση της γυναίκας σου, αφού νιώθεις έτσι. Δεν ξέρω ποιος φταίει, μπορεί να μαλώνατε και να νόμιζε ότι ένα παιδί θα σώσει την σχέση σας, μπορεί να ήθελε πολύ να κάνετε οικογένεια και εσύ να μην ήξερες που πάνε τα 4, πολλά μπορεί.Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να σας νοιάζει το παιδί σας, ότι και αν αποφασίσετε να κάνετε μεταξύ σας. Άμεση και ξεκάθαρη συζήτηση εφ'όλης της ύλης. Το παιδί δεν είναι αξεσουάρ.

άχου τον μωρέ του είπανε να μεγαλώσει και δε θέλει , σύνελθε αγοράκι και γίνε άντρας , σταμάτα τη γκρίνια και στήριξε την οικογένεια σου και μάζεψε τις μύξες σου...

Συνήθως αυτά είναι συμπτώματα της επιλοχείου κατάθλιψης... Γενικά θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο. Αν θες να χωρίσεις, χώρισε, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να αποποιηθείς τις ευθύνες σου.Και μια ερώτηση... πριν τον ερχομό του παιδιού, πώς ήταν η σχέση σου με τη γυναίκα σου;

Μαλιστα...Κανατε λοιπον το χατηρι στη γυναικας σας να κανετε ενα παιδι.Ωραια πραγματα, ορθη λογικη θα ελεγα.Αποστασιοποιηθειτε ετσι πως πρεπει,Πριν τους κανετε δυστυχισμενους.Εσεις καντε οτι θελετε μετα.Αλλο ειναι του ζητουμενο μετα.Η προσποιηση ειναι υποκρισια.Μην το δοκιμασετε.(Κανονικα δεν θα επρεπε καν να περαστει αυτη η εξομολογηση.)

Δεν κάνουμε παιδιά για να κάνουμε το χατήρι κάποιου αλλά γιατί το θέλουμε. Ο λόγος που έκανες παιδί ήταν λάθος όμως έχεις και υποχρεώσεις. Προσπάθησε να συμμετέχεις πιο πολύ στην αναντροφή του παιδιού σου, να το γνωρίσεις. Ετσι όπως μιλάς είναι σαν να το νοιωθεις βάρος. Εχεις μιλήσει με τη γυναίκα σου για το πως αισθάνεσαι? Ενας σύμβουλος γάμου δε θα ήταν κακή ιδέα

Φρόντισε να αναλάβεις τις ευθύνες σου τουλάχιστον και να βοηθάς την οικογένειά σου άσχετα αν θα χωρίσεις ή όχι με τη γυναίκα σου.