__________________
1.
ΕΚΤΟς ΑΠΟ ΕΓΩΗΣΜΟς ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΟ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑς ???
-ΕΙΜΑΙ Ο ΜΑΡΚΟς
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
ΕΛΑ ΒΡΕ ΜΑΡΚΟ, ΑΠΛΩς ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΑΤΕ. ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙς ΑΛΛΗ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΟΛΑ.
__________________
2.
Αγαπητη Αμπα, πριν λιγους μηνες γνωρισα έναν άντρα που μου αρεσε πολύ. Υπήρχε ενα φλερτ στην ατμοσφαιρα και απο τις δυο πλευρες αλλά εμεινε εκεί. Προσπαθησα να τον προσεγγίσω και να τον γνωρισω καλύτερα και τελικά μαθαίνω ότι έχει μόνιμη σχέση εδώ και δύο χρόνια, κατι που ηταν αδύνατο να το αντιληφθω απο την αρχη. Αλλά πλέον έχει αρχισει να μου αρεσει πολύ και ουτε υπαρχει καποιος φαινομενικα τουλαχιστον αλλος τοσο ενδιαφερων όσο αυτος, που να με κανει να τον ξεχασω... Ειμαστε απλοι γνωστοι και οχι φιλοι και δεν γνωριζω καθολου την κοπελα του. Αυτος επισης ξερει οτι γνωριζω για τη σχεση του. Μιλάμε καμιά φορά στο φέισμπουκ χωρις να λέμε τιποτα ιδιαιτερο, περι ανεμων και υδατων. Το ερωτημα μου ειναι: να δειξω πιο ξεκαθαρα το ενδιαφερον μου με κίνδυνο να φαω χυλοπιτα ή να περιμενω μηπως κανει καποια κινηση αυτος; Κανω σκέψεις που ίσως δεν εχουν και νοημα οπως, "μηπως χασω την ευκαιρια αν δεν το το δειξω τωρα"; "Κι αν αυτος χωρισει καποια στιγμη και βρει αλλη"; "Αφου αυτος εχει σχεση και ξερει οτι εγω ειμαι ελευθερη, αν ενδιαφεροταν, αυτος δεν θα επρεπε να κανει κατι"; Και δεν ξερω αν ειναι ο φοβος της απορριψης ή το γεγονος οτι υπαρχει αλλη στη μεση που με φρεναρει. Υπαρχει καποιος σαφης μεν διακριτικος δε τροπος που να δειχνει ξεκαθαρα εδιαφερον αλλα να μην κινδυνευεις να εκτεθεις υπερβολικα σε περιπτωση που ο αλλος δεν θελει και οταν μιλαμε γαι τετοια περιπτωση; Εχω αισθηση της καταστασης, δεν περιμενω κατι τρελο, όπως να κανουμε σχεση, καποιες φορες λεω θα μου εφτανε μονο να βγουμε ή και μια μονο βραδια μαζι του, με το ρισκο φυσικα να εμπλακω περισσοτερο συναισθηματικά αλλά δεν μπορω και να τον βγαλω απο το μυαλο μου...
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σαν πολύ δεν προχώρησες τη σκέψη σου; Από το «φλερτ στην ατμόσφαιρα», που μπορεί να είναι και στο μυαλό σου, και τις κουβέντες περί ανέμων και υδάτων στο facebook, εσύ κάνεις σχέδια για μια βραδιά με πάθος. Για να μην πω ότι δεν τον ξέρεις και καθόλου. Δεν είσαστε καν φίλοι. Μάλλον δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις, αλλά πραγματικά πρέπει να βρεις κάτι καλύτερο να κάνεις. Τι σου φταίει στη ζωή σου και πας να μπλέξεις έτσι; Φοβάσαι ότι η χυλόπιτα από κάποιον διαθέσιμο θα είναι ακόμη πιο βαριά;
Εφόσον ξέρει ότι ξέρεις για την σχέση του, δεν υπάρχει τρόπος να μην εκτεθείς. Μαθήματα φλερτ δεν γίνονται μέσω ίντερνετ (αν και σίγουρα κάποιος θα τα προσφέρει). Αν θέλεις να δείξεις διακριτικά ότι ενδιαφέρεσαι, γίνεται, αλλά κατέβα λίγο από το καρουσέλ και διάβασε τι θέλεις να καταφέρεις: να βγείτε μια φορά ή έστω ένα one night stand με κίνδυνο να την πατήσεις ακόμη περισσότερο. Με αυτά που σκέφτεσαι βάζεις παγίδα στον εαυτό σου να την πατήσεις ακόμη περισσότερο. Αυτό ονειρεύεσαι για τον εαυτό σου;
Φυσικά και μπορείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου, ακριβώς όπως τον έβαλες, χωρίς καμία αφορμή. Μια ματιά σε έκανε να φτιάξεις ολόκληρο κάστρο.
__________________
3.
Αμπα, γεια σου, μετά από τόσο καιρό που διαβάζω τη στήλη σου αισθάνομαι σαν να είσαι η φίλη που συζητάμε το βράδυ χαλαρά στο τηλέφωνο ότι μας απασχολεί. Ελπίζω η θετική μου ενέργεια καθώς και όλων των συνενόχων που σε διαβάζουν να σου δίνουν δύναμη να συνεχίσεις αυτό που κάνεις για πολύ καιρό ακόμα. Θέματα έχω πολλά καθώς είμαι φρεσκοχωρισμένος μετά από 15 χρόνια με δύο μικρά παιδιά και λόγω οικονομικών προβλημάτων συνεχίζω να ζω στο ίδιο σπίτι με την πρώην σύζυγό μου. Ερώτηση δεν θα σου κάνω γιατί τα προσωπικά μου τα λύνω σιγά σιγά με την ψυχολόγο μου οπότε όπως λες κι εσύ θα βρω το δρόμο μου αργά ή γρήγορα. Μέσα όπως από τη διαδικασία της αυτογνωσίας που περνώ διάβασα το βιβλίο της Allice Miller με τίτλο "Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας" (αγγλικός τίτλος The drama of a gifted child) και εντυπωσιάστηκα. Πιστεύω πως αν το είχαμε διαβάσει όλοι θα είχες τις μισές ερωτήσεις από όσες έχεις. Είναι δε απαραίτητο εγχειρίδιο για κάθε γονιό σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν είναι το ή τα παιδιά του. Εμένα προσωπικά μου άλλαξε το τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου, τα παιδιά μου και την πρώην σύζυγό μου κατανοώντας και εξηγώντας συμπεριφορές που πριν αδυνατούσα και ήθελα αυτό να το μοιραστώ με όσους περισσότερους είναι εφικτό. Σ΄ευχαριστώ για το χρόνο σου.
- Εξερευνητής
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Χαίρομαι πολύ που βρήκες ένα βιβλίο που ένιωσες ότι μιλάει σε σένα, και θα το έχουμε υπόψη μας, αλλά τα βιβλία είναι μυστήρια πράγματα. Αυτό που για έναν είναι ιερό κείμενο για άλλον μπορεί να είναι αδιάφορο. Πάντως μπράβο σου που αντιμετωπίζεις τα προβλήματα σου και ναι, έτσι θα τον βρεις τον δρόμο σου.
Για όποιον ενδιαφέρεται, το κείμενο υπάρχει σε pdf στα αγγλικά, αν γκουγκλάρετε τον τίτλο.
__________________
4.
Έλεγα σε ένα φιλικό ζευγάρι την ιστορία ενός συναδέρφου ο οποίος ήρθε με μέσο στην δουλειά σε μία θέση χωρίς αντικείμενο.
Παίρνει πολύ καλά λεφτά ενώ και 12 χρόνια δεν κάνει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Πέρα από το να κουτσομπολεύει και να ξέρει με εκπληκτική λεπτομέρεια πού πήγες, με ποιόν μίλησες, τί έκανες και πότε γύρισες στο γραφείο σου. Ο εν λόγω είναι πάμπλουτος, το ίδιο και η γυναίκα του.
Έχει μεγάλη περιουσία και ενοικιαζόμενα δωμάτια μεταξύ άλλων. Έλεγα λοιπόν ότι στην θέση του θα ντρεπόμουν και θα δήλωνα παραίτηση.
Εκεί επάνω η γυναίκα λέει στον άντρα 'αυτά βλέπει ο γιος μας και μας λέει να του βρούμε δουλειά'. Ο γιός τους είναι τώρα φοιτητής.
Και θέλει προφανώς να του βρούνε δουλειά οι γονείς του.
Αναρωτιέμαι τί στάση ζωής έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Ο συνάδερφος μόνο κάθεται, κουτσομπολεύει και γλείφει τους πάντες. Χωρίς κανένα πρόβλημα. Είναι ευχαριστημένος με τον εαυτό του.
Οι γονείς κάνουν τα πάντα για το παιδί τους. Είναι και αυτοί ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους.
Το παιδί ζητάει τα πάντα από τους γονείς. Περνάει καλά ως φοιτητής και δεν έχει την παραμικρή ερώτηση 'γιατί ζητάω από τους γονείς μου να μου βρουν δουλειά;'
Είναι όλοι τους καλά. Πραγματικά είναι όλοι τους πολύ καλά.
- είναι στραβός ο γιαλός
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν υπάρχει ερώτηση, αλλά νομίζω ότι έχει αξία ως πρόζα.
__________________
5.
Αγαπητή μου Ά-μπα. Είσαι μια γλυκιά παρέα. Θα ήθελα να ζητήσω τη γνώμη σου σε ένα θέμα που με απασχολεί εδώ και αρκετό καιρό. Η αγαπημένη πρώτη μου ξαδέρφη έχει έναν σύντροφο που είναι αγαπημένοι και έχουν δυο παιδιά. Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Η ξαδέρφη μου έχει πολλά καλά στοιχεία χαρακτήρα, αλλά δεν είναι καθόλου ευφυής. Το αντίθετο θα έλεγα. Ο σύντροφός της είναι εύστροφος, αγαπάει την οικογένειά του κι εμάς, τους φροντίζει, αλλά είναι ο χαρακτήρας που τα γνωρίζει όλα. Έχω πολλή καλή σχέση μαζί του. Μαζί τους. Τους αγαπάω πολύ.
Το θέμα μου αφορά στη διαπαιδαγώγιση των παιδιών τους. Κυρίως της μεγάλης τους κόρης, η οποία είναι 13 ετών. Διακρίνω (όχι μόνο εγώ, και άλλοι συγγενείς) πως η μικρή έχει διαμορφώσει έναν πολύ άσχημο χαρακτήρα. Δεν έχει καθόλου σεβασμό, ευγένεια, είναι αυθάδης, δεν την ενδιαφέρει αν θα πληγώσει με τα λόγια της, είναι ειρωνική (πολύ ειρωνική) προς τους περισσότερους συνανθρώπους της και το χειρότερο όλων; Λέει συνεχώς πόσο μισεί τον μικρό αδερφό της. Πόσο χαζός είναι και πως δεν τον θέλει καθόλου. Είναι όλη την ώρα με ένα κινητό στο χέρι και όλα όσα συμβαίνουν μέσα στο κινητό τής φαίνονται να είναι περισσότερο σημαντικά από το οτιδήποτε. Τα πρώτα της ξαδέρφια δεν την θέλουν καθόλου εξαιτίας της συμπεριφοράς της. Οι γονείς δε λένε τίποτε. Ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν πει, εκείνοι τίποτα.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα για να σου δώσω να καταλάβεις. Είχαμε πάει στο κρεβάτι πρώτου μας ξαδερφού (θείου της). Σε ένα υπέροχο σπίτι που τα παιδιά το είχαν φτιάξει με μεράκι και απλά μας σερβίρισαν σε πλαστικά ποτήρια, κλπ, μιας και ήμασταν 40 περίπου άτομα. Η μικρή μόλις είδε το πλαστικό πηρούνι είπε δυνατά: "μμμμ, made in china!!". Οι γονείς της δίπλα της. Δεν είπαν τίποτα.
Δε μπορώ καν να σου πω πως αναγράφει την επαφή του αγοριού της στο κινητό της και ακόμη χειρότερα πως εκείνος εκείνη. Ντρέπομαι. Λυπάμαι. Σκέφτομαι πόσο κακό κάνει όλο αυτό στον αδερφό της, ο οποίος βιώνει κάθε μέρα την απόρριψη από την αδερφή του.
Σκέφτηκα να μιλήσω στην ξαδέρφη μου, μα η μητέρα μου με σταμάτησε. Μου είπε πως εκτός του ότι είναι πλέον αργά, καθώς τα παιδιά διαμορφώνουν χαρακτήρα έως το πολύ 6 ετών, επειδή η ξαδέρφη μου δε θα μπορέσει να το διαχειριστεί όλο αυτό απλά θα ψυχρανθούμε. Λέει πως έχουν καταλάβει το λάθος τους κι επειδή το παιδί τώρα είναι στην εφηβεία προσπαθούν να το έχουν από κοντά για να μην το χάσουν (επειδή οι κόρες της αδερφής του ξαδέρφου σε αυτή την ηλικία έπεσαν στα ναρκωτικά και φοβάται), απλά το κάνουν με λάθος τρόπο. Πως εγώ το μόνο που θα καταφέρω θα είναι να γίνω κακιά, γιατί κανένας δε θέλει να ακούει κακό για το παιδί του.
Λένα, τι να κάνω; Κι αν μιλήσω πως να μιλήσω για να φανεί ότι το κάνω από αγάπη κι όχι για να το παίξω δασκάλα; Δεν έχω παιδιά ακόμη. Αυτό σημαίνει πως δε μπορώ να μπω στη θέση ενός γονέα και να μιλήσω όπως θα μιλούσα αν ήμουν. Επιπλέον, μάλλον δεν το έχω πολύ στο λέγειν, γιατί σε κάποιο άλλο θέμα που μίλησα στην καλύτερή μου φίλη για μια άσχημη επιλογή της και πραγματικά της το είπα από αγάπη, κατάφερα να απομακρυνθεί. Εδώ, όμως, είμαι θεία. Έχω ευθύνη. Ή μήπως δεν έχω. Δεν ξέρω.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν έχεις καμία δουλειά να κάνεις κριτική, καλά λέει η μητέρα σου, έχει δίκιο σε όλα, κι ευτυχώς που ρώτησες κάποιον. Να μιλήσεις να της πεις τι; Ότι απέτυχε στην ανατροφή του παιδιού της; Έχεις λύση για το πρόβλημα; Γιατί η άποψη σου δεν θα την βοηθήσει σε κάτι. Δεν έχεις ιδέα τι λένε οι γονείς του παιδιού μεταξύ τους για το θέμα, τι γίνεται μέσα στο σπίτι τους, τι ισορροπίες υπάρχουν. Ούτε σε ρώτησε κανείς για να πεις τη γνώμη σου.
Δεν έχει σημασία που δεν έχεις παιδιά, και φυσικά δικαιούσαι να έχεις άποψη, και ως θεία, και ως παρατηρήτρια. Αυτό που πρέπει επίσης να ξέρεις είναι ότι επειδή έχεις άποψη, δεν σημαίνει ότι πρέπει να την ξέρουν και οι άλλοι. Αν σε απασχολεί ο ρόλος σου ως θεία, πολύ καλά κάνεις (αν και τυπικά δεν είσαι θεία, έτσι; Χαριστικός είναι κάπως ο τίτλος). Τότε, προσπάθησε να αναπτύξεις δική σου σχέση με το παιδί, για να καταλάβεις τι σκέφτεται, γιατί είναι έτσι, πώς έχει προκύψει η επιθετική συμπεριφορά. Αυτή είναι η ευθύνη που μπορείς να αναλάβεις.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα
Είμαι σε μία καλή σχέση εδώ και ένα χρόνο περίπου. Για σχέση ο σύντροφος μου με καλύπτει απόλυτα και δεν θέλω τίποτα και κανέναν άλλο. Είμαι 31 ετών και το θέμα του γάμου και της απόκτησης παιδιών με απασχολεί σε γενικές γραμμές. Θέλω κάποια στιγμή. Πως μπορώ να καταλάβω εάν ο σύντροφος μου είναι ο κατάλληλος για μένα για να κάνω μαζί του οικογένεια; όσοι το αποφασίζουν είναι απόλυτα σίγουροι? κρατούν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι μπορεί και να μην πετύχει? είναι ένστικτο? το ξέρεις δηλαδή μέσα σου? Η' ανάλυση των θέλω των δικών σου και του άλλου, των προϋποθέσεων και των συνθηκών επιστρατεύοντας τη λογική; Μήπως έρχεται σαν φυσική συνέπεια της συμβατότητας στην καθημερινότητας, της αρμονικής συμβίωσης και του ταιριάσματος;
- Χρύσα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όλα αυτά μαζί. Κάποιοι είναι πιο σίγουροι από άλλους, μην σε απασχολεί αυτό, μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι. Εσύ ξέρεις για τον εαυτό σου πόσο σίγουρη χρειάζεσαι να είσαι για να προχωρήσεις παρακάτω. Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας, οι αμφιβολίες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Για την απόκτηση παιδιών χρειάζεται λίγο παραπάνω λογική από τον γάμο, γιατί τα παιδιά θα κληρονομήσουν το 50% του άλλου, και θα δεθείτε μεταξύ σας για πάντα, είτε τα πάτε καλά, είτε όχι, οπότε σκέψου αν είναι ένας άνθρωπος που έχει αρκετά ακέραιο χαρακτήρα όταν βρίσκεται υπό πίεση, με άλλα λόγια, αν είναι καλός άνθρωπος. Εσείς μπορεί να μην τα βρείτε, αλλά θα πρέπει να τα βρείτε για τα παιδιά. Έχετε κοινό όραμα περί ανατροφής; Τι ρόλο πιστεύει ο καθένας ότι πρέπει να παίζει ο άλλος; Πόσο επιτρέπεται να συμμετέχουν τρίτοι, όπως γονείς; Σε ποιο σχολείο θα έπρεπε να πάνε; Μην περιμένεις να γεννήσεις για να τα συζητήσεις αυτά, μπορείς να τα ανακαλύψεις σε διάφορες συζητήσεις.
Από την άλλη, ένας χρόνος πέρασε. Χρειάζονται ίσως κι άλλες κοινές εμπειρίες. Ένας καλός μπούσουλας για το τι οικογένεια θέλει ο άλλος είναι η σχέση που έχει με την δική του άμεση οικογένεια.
_________________
7.
Τι να υποθέσω για φίλες δεκαετιας, που μου διηγούνται σημαντικα περιστατικα της ζωής τους γιατί θέλουν συμβουλή, με Α.εκδοχη- έκβαση, αλλά μετά από λίγα χρόνια μου τα ξαναλενε με διαφορετικές εκδοχες- εκβασεις;
-ΑΦ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εξαρτάται από τις αλλαγές. Εξαρτάται από το τι πιστεύεις ότι θέλουν να πετύχουν κάθε φορά. Αλλά μην είσαι τόσο σίγουρος/η ότι δεν το κάνεις κι εσύ. Το παρελθόν δεν είναι κάτι στατικό για το ανθρώπινο μυαλό, οι αναμνήσεις μας είναι μια σούπα που ανακατεύουμε συνέχεια, και το παρελθόν μας αλλάζει ανάλογα με το πώς αλλάζουμε εμείς. Δεν σου έχει τύχει να είσαι απόλυτα σίγουρος για κάτι που έζησες, και μετά να αποδειχτεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το θυμάσαι ανάποδα; Δεν σου έχει τύχει να αισθάνεσαι διαφορετικά για κάτι που έχει συμβεί, όσο περνάνε τα χρόνια; Είναι πολύ ενδιαφέρον το ανθρώπινο μυαλό, ειδικά στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον χρόνο.
«Η μνήμη είναι απαραίτητη για την κατασκευή σεναρίων για τον εαυτό μας στο μέλλον».
«Όταν ανακαλούμε μια παρελθοντική εμπειρία, την ξαναγράφουμε, κι έτσι την επόμενη φορά που θα την ανακαλέσουμε, δεν θα πάμε στην αρχική ιστορία, αλλά στην τελευταία που τροποποιήσαμε. Έτσι, κάθε φορά που λέμε μια ιστορία, την διανθίζουμε, ενώ είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι για την ακρίβεια της μνήμης μας».
Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα μπορείς να διαβάσεις εδώ, κι εδώ ένα άρθρο για τον άνθρωπο που ξέχασε τα πάντα
Έχουν γραφτεί πολλά καταπληκτικά βιβλία με αυτό το θέμα. Εκτός από το χρονικό του χρόνου, που όλοι θαυμάζουν αλλά κανείς δεν έχει διαβάσει, τώρα πρόχειρα μου έρχεται το «Ένα κάποιο τέλος» του Τζούλιαν Μπαρνς. «Οι διορθώσεις» του Φράνζεν. Ένα πολύ πρόσφατο, που νομίζω ότι δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, το "The man without shadow" της Joyce Carol Oats. Και φυσικά, ας μην ξεχνάμε τον πρώτο Τζέισον Μπορν, και τον Johnny Mnemonic με την ατυχέστατη μεταφορά του στον κινηματογράφο (όσο κι αν συμπαθώ τον Κιάνου Ριβς, που έχει περάσει πολλά στη ζωή του).
Πείτε κι εσείς παιδιά.
σχόλια