__________________
1.
Α μπα μου γεια σου! Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα, και χρειάζομαι συμβουλή: πώς αντιμετωπίζω τους συνομιλητές, που αρνούνται να πιστέψουν ότι δε με αφορούν οι εορτασμοί της μέρας αυτής και, όχι, δε θα με πείραζε αν ο σύντροφος μου δεν μου έπαιρνε δώρο/ κανόνιζε ρομαντική βραδιά κλπ (που δεν το κάνει). Disclaimer: δεν ξεκινώ ποτέ εγώ τη συζήτηση επί του θέματος, και θα εκφράσω την αδιαφορία μου σύντομα μόνο αν κάποιος με ρωτήσει. Ούτε θα απαγγείλω λογύδριο για τους (κλασικούς και χιλιοειπωμένους, αλήθεια) λόγους που επιλέγω να μην τη γιορτάζω, γιατί σέβομαι αυτούς που γουστάρουν τη φάση. Αλλά ρε α μπα, μου έχει τύχει τόσες φορές ο απέναντί μου να δυσπιστεί με έναν τρόπο που βρίσκω προσβλητικό, και να θεωρεί ότι "απλά το λέω για να το παίξω κουλ, αλλά κατά βάθος όλες κάτι θέλουμε". Συνήθως απαντώ σαρκαστικά και κόβω τη συζήτηση, αλλά δε μου φτάνει. Δε με νοιάζει να του αλλάξω γνώμη, να του την πω θέλω. Πώς κάνω κάποιον να νιώσει πόσο αγενές είναι το "δεν υπάρχει περίπτωση να μην φέρεσαι όπως περιμένω, οπότε θα σε αμφισβητήσω χωρίς να μου έχεις δώσει δικαίωμα";
-your sexism is the problem
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που έχεις βάλει εντός εισαγωγικών είναι αρκετά καλό, νομίζω. Πες αυτό που νιώθεις, δεν χρειάζεσαι ατάκα, δεν ζούμε σε ταινία για να αποστομωθεί ο άλλος και να ντροπιαστεί για πάντα. Σιγουρέψου ότι δεν θέλεις να αλλάξεις τη γνώμη του άλλου, όμως. Αν σίγουρα δεν θέλεις, τότε ίσως δεν θα είναι τόσο σημαντικό για σένα να έχεις τον τελευταίο λόγο.
__________________
2.
Α, μπα ...
Εδώ και πολύ καιρό (πάνω από ένα χρόνο) , έχω αρχίσει να νιώθω την ανάγκη (έντονα) πως χρειάζομαι βοήθεια από κάποιο ψυχολόγο ή ψυχίατρο .
Εχω θεματάκι με το άγχος μου το οποίο τσούπ εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένω και με κουράζει απίστευτα. Νομίζω ότι πλέον είναι παθολογικό και όχι το υγιές άγχος που πιάνει κάθε άνθρωπο, όταν υπάρχει κάποιος λόγος .
Το << πρόβλημα>> είναι ότι μένω στο εξωτερικό και θα ήθελα με τον ειδικό που θα επισκεφτώ να μιλάμε την ίδια γλώσσα . Μπορεί να είναι και δικό μου κόλλημα , αλλά το θεωρώ σημαντικό . Νιώθω ότι εκφράζομαι καλύτερα στα ελληνικά. Αυτός ο παράγοντας λοιπόν με κάνει να το καθυστερώ . Ωστόσο , είναι και κάπως πανάκριβα . Και μετά νευριάζω που το αναβάλλω . Αλλά έχω λίγο χαθεί , δεν ξέρω τι να κάνω .
Πιστεύεις ότι θα άξιζε τον κόπο να έκανα μια αρχή με κάποιον ειδικό μέσω διαδικτύου? Και αν ναι, έχεις κάτι να μου προτείνεις?
Να συμπληρώσω ότι είμαι 31 . 'Ετσι , πληροφοριακά .
Ποτέ δεν περίμενα πως θα σου γράψω , αλλά why not τελικά?
Να είσαι καλά. Φιλιά!
-Τζαζεμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μου φαίνεται λογικό να προτιμάς τα ελληνικά αφού σε αυτή τη γλώσσα εκφράζεσαι καλύτερα, και είναι σίγουρο ότι υπάρχουν λύσεις μέσω σκάιπ. Δεν ξέρω κατά πόσο θα είσαι ευχαριστημένη με την θεραπεία με απόσταση, οπότε πρέπει να ζυγίσεις τα υπέρ της άμεσης επαφής σε σχέση με την μητρική γλώσσα. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να κάνεις δοκιμές και να μην περιμένεις ότι θα το πετύχεις με την πρώτη, γιατί έτσι προσθέτεις επιπλέον άγχος στην ήδη αγχωμένη σου ζωή. Ίσως να ανακαλύψεις ότι τελικά μπορείς και σε δεύτερη γλώσσα, μην το αποκλείεις. Το σημαντικό είναι να ξεκινήσεις την διαδικασία από κάπου, και ας είναι από κάπου λάθος, δεν είναι προαπαιτούμενο να τα κάνεις από το πρώτο βήμα όλα σωστά. Είναι διαδικασία, δεν είναι εγχείρηση. Καλή τύχη!
__________________
3.
Αγαπητη α, μπα
Ειμαι 24 ετων και βρεθηκα εν αγνοια μου να ειμαι το 3ο προσωπο μιας σχεσης.
Χωρισα μετα απο 5 χρονια σχεσης στην οποια ζηλευα αρκετα και κατεκρινα οποια γυναικα προσπαθουσε να πλησιασει το αγορι μου. Μετα απο πολυ κλαμα γνωρισα καποιον (30 χρονων) και ενιωσα ξανα ερωτευμενη! Ολα πηγαιναν πολυ καλα.. βγαιναμε μιλαγαμε ολη μερα και αρχισε να το πηγαινει στο σοβαρο αυτος με μικρες ζηλιες γλυκολογα κλπ. Παρ ολα αυτα εγω ημουν επιφυλακτικη γτ πληγωθηκα πολυ με τον προηγουμενο χωρισμο.
Μετα απο 4 μηνες περιπου μου ανακοινωσε οτι επιστρεφει η κοπελα του απο το εξωτερικο.. εγω επαθα σοκ, δεν του ειπα ομως κατι και απλα σταματησαμε να μιλαμε. Αφου περασε ενας μηνας αρχισε να μου ξαναστελνει. Ειμαι ερωτευμενη και δεν μπορουσα να ξεκοψω. Οπως καταλαβαινεις ξεκινησε παλι η ιστορια με την κοπελα του πλεον Ελλαδα και εμας να βρισκομαστε στα κρυφα εδω και ενα χρονο. Πολλες φορες εχω προσπαθησει να ξεκοψω αλλα αρχιζει να με πολιορκει ειτε με τηλεφωνα ειτε με αλλους τροπους γτ ξερει οτι τον θελω.. παρ ολα αυτα ουτε λογος για να χωρισει μονο την καραμελα οτι δεν ειναι καλα στη σχεση του. Θελω να προχωρησω σε κατι φυσιολογικο. Τι να κανω??
-Το 3ο προσωπο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν βρέθηκες «εν αγνοία σου» σε αυτή τη θέση. Αν δεν ξέρεις τι σημαίνει η έκφραση, έχει καλώς, δες ένα λεξικό για να μάθεις. Αν ξέρεις, είναι κάπως ιδιαίτερος ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις την αλήθεια. Κατά τα άλλα, λυπάμαι αλλά η ιστορία σου έχει απαντηθεί ξανά και ξανά από πολλές γενιές γυναικών. Μολαταύτα, ας το πούμε άλλη μια φορά. Αν θέλεις να προχωρήσεις, μπορείς. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Αρκεί να σταματήσεις να ελπίζεις ότι τα πράγματα θα γίνουν όπως θα ήθελες.
__________________
4.
Αγαπητή Α μπουλα!
Πιστεύεις στην ύπαρξη του αληθινού έρωτα ?
--ρομαντική ψυχή-
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι ρομαντικό να πιστεύεις στις απόλυτες τιμές μιας λέξης, πόσο μάλλον αν θεωρείς αυτονόητη την δική σου ερμηνεία. Κάτι έχεις στο μυαλό σου όταν λες «αληθινός έρωτας», και καλά κάνεις, αλλά μην πιστεύεις ότι είναι αυτό που έχουν και οι άλλοι στο μυαλό τους όταν λένε αυτές τις λέξεις. Κράτα το ιδανικό ως μπούσουλα, όχι ως Άγιο Δισκοπότηρο.
Ό,τι νιώθουν οι άνθρωποι αληθινό είναι. Και τα ψέματα που λένε, και αυτά αληθινά είναι. Με στενοχωρείτε όταν κάνετε τέτοιες ερωτήσεις.
__________________
5.
Είμαι μισθωτή πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Πληρώνω τις υποχρεώσεις μου πάντα. Δεν χρωστάω πουθενά. Αλλά ξέρεις τι; Τα παίρνω άσχημα όποτε ακούω ότι αυξάνουν τις δόσεις γι'αυτούς που χρωστάνε. Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Αισθάνομαι μαλάκας. Και δεν είναι η μόνη φορά που αισθάνομαι έτσι.. βγαίνουν πάλι όλες οι σκέψεις που κάνω κατά καιρούς. Ότι δηλ οι μισθωτοί είναι τα κορόιδα αυτής της χώρας. Ανεβαίνει η εφορία; Οι μισθωτοί θα την πληρώσουν. Οι άλλοι θα δουλέψουν μαύρα, δεν θα κόψουν αποδείξεις, θα τα δηλώσουν σε offshore, θα κλείσουν τα βιβλία αλλά θα συνεχίσουν να δουλεύουν χωρίς να φαίνονται πουθενά. Είσαι ή δεν είσαι ο ηλίθιος; Και μετά τόσα χρόνια βλέπω ότι δεν γίνεται τίποτα, πραγματικά τίποτα. Έλεγχοι δεν γίνονται παρά μόνο για τα μάτια του κόσμου, όταν πιάνουν κάποιους και βάζουν πρόστιμα μετά από λίγο ή τα κατεβάζουν κάτω του μισού ή τα διαγράφουν. Αλλά κυρίως δεν ελέγχουν κανέναν. Εκτός από σένα που είσαι δηλωμένος στο σύστημα και δεν μπορείς να ξεφύγεις από πουθενά. Κι έτσι έχεις μία μόνιμη αίσθηση μαλάκα μέχρι που θα πεθάνεις.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν είναι έτσι γιατί δεν γίνεσαι ελεύθερος επαγγελματίας, για να δουλέψεις μαύρα και να μην δίνεις αποδείξεις και να δηλώσεις offshore;
Έχεις απλοποιήσει ένα πάρα πολύ σύνθετο θέμα και το βλέπεις μόνο από την μεριά σου. Η μεγαλύτερη παράβλεψη είναι η πιο απλή: δεν υπολογίζεις αυτούς που χρωστάνε επειδή δεν έχουν, ενώ το κράτος υποθέτει ότι έχουν (όπως υποθέτεις κι εσύ, εδώ). Θα ξεκινήσουν πολλά σχόλια που ίσως σου δείξουν πού αλλού κάνεις λάθος στο συλλογισμό. Από μένα μόνο το εξής: όταν νιώθεις αδικία, να κοιτάς προς τα πάνω, όχι στους δίπλα σου.
__________________
6.
Πάντα πίστευα και πιστεύω σθεναρά, ότι τα κατοικίδια είναι ισότιμα μέλη της οικογένειας που ζουν, αδιαπραγμάτευτο! Το ξέρουν οι φίλοι μου, ο κύκλος μου, όλοι και το σέβονταν πάντα! Πρόσφατα, στενή παιδική φίλη θα ερχόταν με τον άντρα της στην πόλη που ζω για ένα συνέδριο, φυσικά περίμεναν κι εγώ της πρότεινα να τους φιλοξενήσω σπίτι μου! Έχω έναν σκύλο και μία γάτα και δύο ημέρες πριν έρθουν, η φίλη μου με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε τα δύο βράδια που θα έρθουν να μείνουν σε μένα να στείλω αλλού τα ζωάκια μου, γιατί ο άντρας της "σιχαίνεται τα ζώα", έτσι μου το έθεσε... Ευγενικά αλλά με σαφήνεια της το απέκλεισα, της εξήγησα ότι τα ζώα μου δεν είναι αντικείμενα να τα αφήσω κάπου αλλού προσωρινά και αν υπάρχει κάποιο θέμα αλλεργίας κλπ, τότε απλά δεν θα μπορέσουν να μείνουν σε μένα. Πράγματι, ήρθαν και έμειναν σε ξενοδοχείο, τους πήρα τηλέφωνο, δεν μου απάντησαν καν, ούτε με κάλεσαν πίσω, έκτοτε και μέχρι σήμερα η φίλη μου έχει διακόψει κάθε επικοινωνία μαζί μου και, απ' ότι μαθαίνω από κοινούς φίλους, μου σέρνει τα εξ αμάξης! Κάποιοι άλλοι φίλοι, που το συζήτησα μαζί τους, μου λένε ότι ήμουν υπερβολική, ακραία και παραβίασα απαράβατους κανόνες ευπρέπειας και φιλοξενίας! Εγώ, πάλι, δεν μετανιώνω καθόλου για την απόφασή μου, ωστόσο με πληγώνει η αντίδραση της φίλης μου, προβληματίζομαι μήπως έπρεπε να το χειριστώ κάπως διαφορετικά, από την άλλη σκέφτομαι, για πόσο μπορεί να παραμείνει στενή φίλη μου μια γυναίκα που επέλεξε να παντρευτεί κάποιον που σιχαίνεται τα ζώα, όταν εγώ τα λατρεύω! Ήμουνα άραγε αγενής, αφιλόξενη και απόλυτη?
-Love pets
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συμφωνώ με την απόφαση σου, αλλά δεν έχει σημασία μόνο τι λέμε, εξίσου σημασία έχει ο τρόπος που το λέμε. Το «ευγενικά και με σαφήνεια» είναι η δική σου πλευρά της ιστορίας. Αν ήταν όντως έτσι, δεν μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο από αυτό που έκανες. Από την άλλη πιστεύω ότι από τη στιγμή που κάποιος δηλώνει ότι «σιχαίνεται τα ζώα» και πιστεύει ότι μια τέτοια δήλωση είναι φυσιολογική, έχει χάσει όποιο δικαίωμα είχε σε ευγενή μεταχείριση.
_________________
7.
Γεια σου αμπα και αναγνώστες! Δουλεύω στην Γαλλια και στην επιχείρηση που δουλεύω μιλάμε στα γαλλικά. Δεν ήταν προϋπόθεση από την αρχή να ξέρω καλά τη γλώσσα αλλά εφόσον τη γνωρίζω έτσι και γίνεται. Καταλαβαίνω σε ικανοποιητικό επίπεδο αλλά μερικές φορές χάνομαι η αλήθεια είναι κ όταν λέγονται πράγματα για εμένα δεν ξέρω πως να το διαχειριστω. Θα αναφέρω μερικά περιστατικά. Σε τραπέζι που ήμασταν όλοι μαζί σηκωνόταν ορθιος ένας ένας κ έλεγε διάφορα για την επιχείρηση πχ ευχαριστώ για τις ευκαιρίες κ πως έφτασε ως εδώ κλπ, ότι ήθελε ο καθένας.
Κ εγώ λοιπόν ξεκίνησα να το λέω στα γαλλικά. Σε κάποια φάση όμως είπα κατι μάλλον μπέρδεψα καποια λέξη με άλλη και ο ένας είπε δυνατά κάτι και όλοι γέλασαν αλλά από την άλλη προσπαθούσαν να κρατηθούν σαν να μην ήταν σωστό, μέχρι κ μία μου είπε "κακό το αστείο". Δεν ρώτησα την επόμενη μέρα κανέναν τι ήταν αυτό το αστείο, αν και έψαξα να βρω τι θα μπορούσε να είναι κ ρώτησα κ μία Γαλλίδα φίλη αλλά τίποτα δε βρήκα και απλά το καταπια. Στη συνέχεια είχαμε βγει για δείπνο με όλους για τα γενέθλια του μάνατζερ μου κ αφού είχαμε περάσει τέλεια στο τέλος την ώρα που φεύγαμε κάποιος μου είπε γιατί δε φεύγεις με ταξί αφού είσαι κοντά? Και πετάχτηκε ο μάνατζερ μου και είπε σε στυλ πλάκας μπροστά σε όλους αφού η τάδε παίρνει το χαμηλότερο μισθό στην επιχείρηση (έχω συμβόλαιο πρακτικής) και ένας γέλασε ασυναίσθητα και ο μάνατζερ συνέχισε τι γελάς ρε αμέσως να γελάσεις και τέτοια. Το σημερινό περιστατικό που έγινε: επειδή αύριο είναι τα γενέθλια του διευθυντή λέγαμε ποιος θα έρθει πιο νωρίς να ετοιμάσει κλπ κ μου λένε εσύ που μένεις δίπλα κ ο μάνατζερ μου πάλι πετάχτηκε κ λέει αφού αργεί συνήθως ενώ μένει δίπλα. Να σημειώσω ότι όντως αργω 5-10 λεπτα όπως και όλοι και δεν το λέω για να δικαιολογηθώ αλλά όλοι με κοροϊδεύουν επειδή μένω δίπλα και δε δικαιολογούμαι και καλα (η πόλη δεν είναι πολυ μεγαλη)! Και μετά με ρώτησε ο μάνατζερ κατάλαβες τι είπα? Λέω ναι αλλά με δισταγμό και τότε όλοι γέλασαν κ μου λέει ωραία γτ αλλιώς δεν θα είχε πλάκα. Και πάλι δεν είπα τίποτα γιατί ενώ είμαι σίγουρη τι έχει ειπωθεί και πάλι κάτι με κρατάει κ έχω αμφιβολίες η αν εγώ δε κατάλαβα καλά ή αν ακόμα και να γινόταν η συζήτηση στα ελληνικά δεν απάνταγα. Σας έχουν τύχει ανάλογα περιστατικά; Ποια πιστεύετε είναι η στάση που πρέπει να κραταμε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη η συμπεριφορά των συναδέλφων σου λέγεται bullying σε χώρο εργασίας. Δεν το έχεις καταλάβει επειδή νιώθεις ενοχές για το γεγονός ότι δεν ξέρεις γαλλικά όπως οι Γάλλοι, κάτι που κανένας δεν σου ζήτησε. Έχουν βρει αυτή την αδυναμία σου και την χρησιμοποιούν μεταξύ άλλων για να σε πληγώσουν, και το κάνουν ομαδικά, και αυτό λέγεται bullying. Το σκέφτηκα και δεν μπορώ να βρω καταλληλότερη λέξη για αυτή τη συμπεριφορά. Πρέπει να απαιτήσεις να σου φέρονται επαγγελματικά, γιατί από μόνοι τους δεν θα μπουν στη θέση τους, και με την στάση σου ενθαρρύνεις αυτή τη συμπεριφορά. Όταν σου φέρονται ανάρμοστα, όπως σε αυτές τις περιπτώσεις που αναφέρεις, θα πρέπει να το επισημαίνεις με αυστηρότητα και να τους επαναφέρεις στην τάξη. Οι μπηχτές δεν είναι αστείες αν δεν γελάει το αντικείμενο του αστείου, και αυτή είναι η απλή διαφορά (και πολύ ουσιαστική) μεταξύ του χιούμορ και της κακίας. Δεν έχει σημασία τι καταλαβαίνεις και τι όχι, σημασία έχει να μην νιώθεις άβολα, και είναι και δική τους ευθύνη αυτό.
ΥΓ. Σταμάτα να καθυστερείς έστω και λίγο στη δουλειά. Μην δίνεις πατήματα. Είσαι καινούρια εκεί, πρέπει να είσαι πιο τυπική στα τυπικά.
σχόλια