ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

λοιπόν, για να μην χανόμαστε στις διάφορες στήλες κι αυτές με την σειρά τους αποπροσανατολίζουν τους απανταχού ενδιαφερόμενους, από τούδε και στο εξής θ αφήνω ανοιχτά τα σχόλια στις αναρτήσεις με τις περιπέτειες του πιστού λεγεωνάριου. Ευχαριστώ για την ανταπόκριση σας, χαίρομαι που μοιράζομαι την τρέλα μου με εσάς κι ελπίζω να συνεχίσουν να σας αρέσουν τα γραφόμενα, αλλά μάλλον θ αργήσω να ξαναποστάρω μιας και έχει έρθει ο λογαριασμός του ρεύματος και φοβάμαι να τον ανοίξω, οπότε στο διάβασμα του ποσού μάλλον θα τσιμπήσω κανένα εγκεφαλικό ή έστω ισχαιμικό και θα την πένα θα παραλάβει αναγκαστικά η καμήλα για να συνεχίσει την δημιουργική γραφή!!!

Μπονζούρ μεζ αμι από την Καζαμπλάνκα ή αν θέλετε από την σφαίρα της φαντασίας μου, που δημιούργησε τον ατρόμητο και ρομαντικό λεγεωνάριο που με χαρά βλέπω ότι αρκετοί/ες από εσάς τον διαβάζουν, admin επιτρέποντος. Για να μην μπλέξετε με αναλύσεις και χάσετε τον χρόνο σας, σας ξεκαθαρίζω πως οι περιπέτειες του ήρωα μου δεν είναι τίποτε άλλο από μια καταγραφή κάθε τρελής εικόνας που κατά καιρούς περνά από το μυαλό μου και αναμιγνύει ιστορία, φανταστικά και ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα και απλά μου χαρίζει ένα χαμόγελο και ίσως και έναν τρανταχτό γέλωτα, αν είναι επιτυχημένη. Κάποιοι φίλοι και φίλες που διάβασαν τα κείμενα μου έγραψαν ότι θυμίζει Τομ Ρόμπινς, συγγραφέα που έχω ακουστά αλλά δεν έχω διαβάσει ποτέ μέχρι τώρα,αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Εσείς πάντως κρατήστε αυτή την δήλωση, ως μια δικαιολογία για την...λεγεωνειάδα που εκτυλίσσεται στην στήλη "σε αναζητώ", και που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα είδος ψυχοθεραπείας και ίσως έμμεσης επικοινωνίας μιας και ο ταπεινός και μέτριος συγγραφέας του μεγαλειώδη ήρωα δεν υπήρξε ποτέ καλός με το επικοινωνιακό κομμάτι του βίου του και τα τελευταία χρόνια δεν νιώθει πια και την ανάγκη να ασχολείται με αυτή του την ατέλεια. Tώρα σε ότι αφορά την παραβίαση των αρχών της κάθε στήλης ή πιο κοινότυπα για το που θα με παρκάρει κάθε admin, αυτό είναι άλλο καπέλο και σίγουρα πάντως όχι δικό μου.Σας χαιρετώ προς το παρόν από την Καζαμπλάνκα, παρέα με την καμήλα και την ανάμνηση της βεδουίνας μου.

Πέρασα να τσεκάρω τον μπουφέ, μη μου δίνετε σημασία.

Λιγο απο "Ερωτα στα χρονια της χολερας" μου θυμισες...Προς το τελος εχωσες κ τον Χαριλαο κ το /#--%4σες...Πλακα ειχε Τho..;-)

Η ενδοεπικοινωνία στη lifoland,πέρασε σε άλλο επίπεδο...Άραγε,θα βγει και συνεννόηση;;;Όπως και να 'χει,υποθέτω ότι στο τέλος "θα έχουν για πάντα το Παρίσι"... :)

Αγαπημένη, Οι νύχτες στην έρημο είναι πάντα το ίδιο όμορφες. Η κρύα άμμος που ασημίζει στο φως του φεγγαριού και τ' αστέρια που κρέμονται σαν τσαμπιά από χουρμάδες μέχρις εκεί που φτάνει το βλέμμα. Μιλούσαμε για εκείνη , ακόμα , όταν πήραμε το γράμμα σου. Ο Ζυλιέν πιστεύει πώς όλα πια έχουν χαθεί και πρέπει να πάμε παρακάτω. Εμείς διαφωνούμε. Προσπαθούμε να τον μεταπείσουμε. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Όπως και να χει , αύριο το πρωί θα ξεκινήσουμε. Φορτώσαμε κιόλα την καμήλα με σμύρνα, λιβάνι και χρυσό. Ακονίσαμε τα σπαθιά. Στο πρώτο φύσημα του Χαμσίνι θα εκμεταλλευτούμε την αμμοθύελλα για να περάσουμε πίσω απ' τις γραμμές του εχθρού. Αν είναι θέλημα Θεού να τα καταφέρουμε , θα επικοινωνήσουμε ξανά μαζί σου. Από τοποθεσία ασφαλή και απάνεμη. Είναι επικίνδυνο να ανταλλάσσεις μηνύματα μ' αυτό το παράξενο λευκό πουλί. Αν μέχρι τότε τύχει να συναντήσεις τη βεδουίνα μας , κράτησε την μαζί σου. Μέχρι να μπορέσουμε να πλησιάσουμε. Λίγο πιο κοντά. Φρανσουά

Πωωωω σαν καλό oldfashion μυθιστόρημα μου τα έσκασε!!

Χαχαχαχαχαχαχαχα Τι κουφή εξομολόγηση!!!!Να είσαι καλά!!!!♥️

Ωχ! Τι εγινε ρε παιδιά;;; Μας την πεσαν οι μπάτσοι;;;