__________________
1.
Αγαπητή Α Μπα,
Σε διαβάζω καιρό μαζί με τον καφέ και είσαι κάτι παραπάνω από καλή συντροφιά. Το ξέρω πως γράφουν και άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα και προέχουν οι απαντήσεις τους και ότι δεν έχει όρεξη ο καθένας να ακούει τις χαζομάρες του καθενός. Επειδή όμως έτυχε να διαβάσω κάτι θα ήθελα να προσθέσω την ανάλαφρη και ανούσια νότα στη στήλη- κουβέντα να γίνεται βρε αδερφέ. Ξεκινώ. Είμαι 1.5 χρόνο με ένα παιδί, (24 εγώ, 26 αυτός) και όλα κυλάνε καλά. Μου έχει αποδείξει πως θέλει να διαθέτει όλον τον ελεύθερο χρόνο του και όσο μπορεί να ξεκλέβει από τη δουλειά του για να κάνουμε πράγματα (εγώ φροντίζω να κρατάω και μια ισορροπία στο θέμα προσωπικός χώρος), είναι ευγενικός και υποστηρικτικός, έχει αλλάξει πράγματα που του είχα μισοαστεία μισοσοβαρά επισημάνει παλιά και βασικά έχει καταφέρει να με ξεκλειδώσει και εμένα σαν άνθρωπο που ήμουν αρνητική στο θέμα να δείξεις έστω και λίγο ότι είσαι σε σχέση και γενικά καθόλου συναισθηματικά εκφραστική σε αυτόν τον τομέα (χωρίς να σήμαινε βέβαια πως από μέσα μου δεν μαίνονταν θύελλες :P ). Και στους υπόλοιπους τομείς (If you know what I mean, όλα κυλάνε μια χαρά). Θεωρητικά ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά εντωμεταξύ στο οποίο δεν πιστεύω αλλά δεν θα το αναλύσω τώρα (και αυτό). Όπως και να έχει, ένα πράγμα με απασχολεί. Ενώ γενικά δεν τσακωνόμαστε ποτέ (freaky, το ξέρω) αν δείξω ότι κάτι με ενοχλεί, και ας μην είναι σημαντικό, θα κάνει σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Θα μου μιλάει κανονικά, θα στέλνει, θα παίρνει τηλέφωνο και ας είμαι ψυχρή. Λες και περιμένει μαγικά να αλλάξει κάτι. Του έχω πει πως αυτό κάνει χειρότερα τα πράγματα και επίσης πως δεν καταλαβαίνω πως γίνεται κάποιος να το παίζει κινέζος ενώ ο άνθρωπός του έχει κάτι. Αυτό έχει συμβεί 2-3 φορές. Την τελευταία φορά, ενώ έφευγα για επαγγελματικό ταξίδι 3 μέρες, αντί να κάτσει να με ρωτήσει τι έχω, να το λύσουμε, μου έλεγε άσχετα, για τις γιορτές κλπ. Μόλις άνοιξα κουβέντα μου ζήτησε συγγνώμη και μου είπε ότι δεν θα ξαναγίνει (όπως και την προηγούμενη φορά) και ότι θα συζητάμε αμέσως τα προβλήματα. Του είπα πολλά, πχ ότι δεν θα υπάρξει άλλη φορά που θα το δεχτώ αυτό και μέσα σε αυτά και το εξής απλό και σωστό γενικά, ότι δεν γίνεται με το ζόρι να συζητάει αμέσως για τη λύση ενός προβλήματος, ότι πρέπει να θέλει να τo κάνει αλλιώς δεν έχει νόημα. Δεν ξέρω πώς να του συμπεριφερθώ όταν τον ξαναδώ. –Γιαπωνέζα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν κατάλαβα καλά, αυτό που λες είναι ότι όταν κρατάς μούτρα, ο φίλος σου δεν σε ρωτάει γιατί έχεις μούτρα και κάνει σα να μη συμβαίνει τίποτα. Σχεδόν θέλω να του δώσω δίκιο. Μάλλον όχι σχεδόν – του δίνω δίκιο. Τα μούτρα δεν είναι δήλωση, αγαπητή Γιαπωνέζα. Τα μούτρα είναι επιθετική-παθητική, υπόγεια και πλάγια συμπεριφορά. Είναι η συμπεριφορά που έχουν μάθει οι γυναίκες πολύ καλά, γιατί έχουν μάθει να μην εκφράζουν άμεσα και εντελώς ξεκάθαρα, χωρίς καμία περιστροφή, αυτό που νιώθουν, για να μην τις πουν επιθετικές, απότομες ή ειρωνικές. Αυτό που καταφέρνουν όταν παραμένουν τον πλάγιο δρόμο, είναι να χάνουν το δίκιο τους ακόμη περισσότερο.
Αν κατάλαβα καλά, και δεν εννοείς κάτι άλλο, αυτό που έχω να πω είναι το εξής: όταν έχεις κάτι, να λες αυτό το κάτι που έχεις. Μην κατεβάζεις ασφάλειες περιμένοντας τον άλλον να σε ρωτήσει τι έχεις. Γιατί περιμένεις να σε ρωτήσει; Γιατί πιστεύεις ότι η συζήτηση μπορεί να ξεκινήσει μόνο από τον άλλον; Γιατί κάνεις τον άλλον υπεύθυνο για τα δικά σου συναισθήματα;
__________________
2.
Γεια σου Λενάκι μου!
Αν έπρεπε να μείνεις κλεισμένη σε ένα δωμάτιο με τις αδερφές Καρτάσιανς και Τζέννερ και τη μάνα τους, με ποιά θα έκανες παρέα και σε ποιά δεν θα μιλούσες καθόλου;
-Απορίες που έχω κι εγώ ε..
.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γεια σου και σένα! Νομίζω ότι σχεδόν με όλες θα ήθελα να μιλήσω, γιατί για την καθεμία έχω μια ιδέα στο μυαλό μου που θα ήθελα να δω αν είναι κοντά στην πραγματικότητα. Εκτός από τη μαμά που μου φαίνεται πολύ νάρκισσος για να είναι σε θέση να κάνει συζήτηση, και μάλλον θα απέφευγα την Kylie γιατί όταν μιλάει νιώθω σα να βλέπω ρομπότ που έχει πάθει εγκεφαλικό.
__________________
3.
Αγαπητή Αμπά,
διαβάζοντας αυτό μου δημιουργείται η εξής απορία: πώς γίνεται η επιλογή του τόσο συντηρητικού ντυσίματος, η οποία πηγάζει από θρησκευτικές πεποιθήσεις, να συμβαδίζει με τη συμμετοχή σε καλλιστεία?
Δεν είναι ο σκοπός μου να τοποθετηθώ κατά του ντυσίματος. Νομίζω ότι η μουσουλμανική θρησκεία (όπως και οι περισσότερες) υπαγορεύει την ταπεινότητα και την απομάκρυνση από τη ματαιοδοξία και τον θαυμασμό "επιφανειακών" πραγμάτων όπως είναι η εξωτερική ομορφιά. Τα καλλιστεία πάλι, περιστρέφονται γύρω από την προβολή της ομορφιάς.
Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, αν θέλεις όντως να ακολουθείς πιστά τη θρησκεία σου?
Αντίστοιχο παράδειγμα νομίζω είναι οι φανατικοί χριστιανοί Αμερικάνοι οι οποίοι/ες συμμετέχουν σε καλλιστεία συνεχώς.
Για οποιονδήποτε/οποιαδήποτε συμμετέχοντα/ουσα που δηλώνει ακόλουθος κάποιου δόγματος μου δημιουργείται η ίδια απορία.
Δεν είμαι θρησκευόμενη και σαν εξωτερικός παρατηρητής αναρωτιέμαι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι η πρώτη ανακολουθία μεταξύ θρησκείας, οργανωμένης θρησκείας, δόγματος, θρησκευτικής φιλοσοφίας, και επίγειας εφαρμογής από τους πιστούς. Φυσικά δεν είναι και η τελευταία.
Ακριβώς επειδή πρέπει να ικανοποιούνται και περιλαμβάνονται τεράστια πλήθη υπό την ομπρέλα μιας τεράστιας εταιρείας, γίνονται πολλά σκόντα, απλοποιήσεις, εξαιρέσεις, εναλλακτικές ερμηνείες, παραλλαγές, και οι Εκκλησίες βάζουν συνέχεια κι άλλο νερό στο κρασί τους. Αλλιώς θα ήταν αδύνατον να κρατάνε για αιώνες. Σκέψου – ποια άλλη οργάνωση κρατάει τόσο καιρό; Μόνο η θρησκευτική. Για την συνέχεια της και την επιβίωση της είναι αναγκαία η τεράστια λάσκα στις ερμηνείες για το σωστό.
Μια μουσουλμάνα πήγε στα καλλιστεία με θρησκευτικό ένδυμα. Αν το έκανε μια άλλη μουσουλμάνα σε άλλη περιοχή της γης μπορεί να την πετροβολούσαν μέχρι θανάτου. Σε άλλο μέρος θα πετροβολούσαν όλους όσους αναφέρουν καλλιστεία. Η θρησκεία υποτίθεται ότι είναι η ίδια, αλλά είναι; Όποιον ρωτήσεις από αυτούς, θα σου πει ένα επιχείρημα για το πώς συμβαδίζουν οι πράξεις του με ένα Άγιο Κείμενο. Και όλοι δίκιο θα έχουν, σύμφωνα με την δική τους θρησκευτική αντιμετώπιση. Και όλοι οι άλλοι, φυσικά, άδικο.
__________________
4.
Αγαπητη Αμπουλα καλησπερα.Στα 30 μου συνειδητοποιησα οτι μαλλον ειμαι απιστευτα ανθρωποδιωχτης, εχω μια σχεση περιπου 3 ετων που ειναι πολυ περιεργη και σχεδον πλεον δεν εχω φιλους γυρω μου. Μετα απο χρονια που εθελοτυφλουσα, καταλαβα οτι προφανως φταιει η συμπεριφορα μου. Καπως πληγωνω τον κοσμο η τον τσαντιζω η δεν με συμπαθει και δεν θελει να κανει παρεα μαζι μου. Στη αρχη νομιζα οτι η απομακρυνηση ανθρωπων οφειλεται στο οτι αλλαζουν οι ζωες τους και οτι κανουν οικεγενειες κλπ και δεν εχουν χρονο αλλα μετα σκεφτηκα...μαλλον δεν εχουν χρονο για εμενα, τους την σπαω, δεν με θελουν, ειμαι και μιζερη, ποιος εχει ορεξη για μια μιζερη. Προσφατα εχασα μια φιλη που ειχα χρονια, στην οποια ελεγα τα παντα, για την τωρινη μου σχεση ηξερε τα παντα, γενικως την εμπιστευομουν ωσπου καποια στιγμη αρχισε να με ξεκοβει, οταν μαλιστα ειχε οικεγενειακα προβληματα. Προσπαθησα να την προσεγγισω αλλα δεν ειναι το ιδιο πλεον. Τεσπα..δεν θελω να αναλυσω αυτα εδω. Νιωθω λοιπον φριχτα μονη μου και εχω αποφασισει να παω σε ψυχολογο-ψυχιατρο. Το θεμα μου ειναι οτι δεν ξερω αν πρεπει να παω σε ψυχολογο η ψυχιατρο. Εχω αρκετα θεματα ψυχολογικα που πρεπει να τα συζητησω με εναν ψυχολογο αλλα μου βγαινουν και σωματικα θεματα του τυπου να ανασαινω περιεργα, να μου ποναει η μεση αν μαθαινω μια δυσαρεστη ειδηση, να μην μπορω να σηκωθω απο ο κρεββατι, να νιωθω απεριοριστη θλιψη. Και δεν ξερω που να απευθυνθω. Επισης δεν εχω το περιθωριο το οικονομικο να πηγαινω σε ψυχολογο μεχρι να καταλαβει αν χρειαζομαι ψυχιατρο. Εχω μπερδευτει αν χρειαζομαι χαπια για να συνελθω η απλα να μιλαω σε εναν ψυχολογο. Το εχω googlaρει, ακρη δεν εβγαλα. Εχεις καποια προταση?Σε ευχαριστω
- ανθρωποδιωχτης
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να πας σε ψυχίατρο λοιπόν για να εξετάσει και τα σωματικά συμπτώματα, και να πάρει αποφάσεις σχετικά με τα φάρμακα που μπορεί να χρειαστεί να πάρεις. Είναι πολύ καλή η απόφαση σου, ελπίζω μόνο να μην περίμενες την δική μου απάντηση για να ξεκινήσεις την διαδικασία.
__________________
5.
Γεια σου Λένα. Ποια είναι η άποψη σου περί δουλειάς/εργασίας; πιστεύω ότι είσαι δούλος, αν δεν σ' αρέσει η δουλειά που κάνεις(γιατί περί δουλείας πρόκειται) και την κάνεις καθαρά και μόνο από ανάγκη, χρηματική. Αν σ' αρέσει η "δουλειά" που κάνεις τότε ναι, έχει χρηματική αμοιβή αλλά δεν είναι μόνο αυτή η αμοιβή, λαμβάνεις και άλλου είδους ικανοποίηση. Και όσο μεγαλύτερη είναι αυτή, τόσο περισσότερο θα ασχολείσαι οικειοθελώς με το αντικείμενο της εργασίας και θα παράγεις έργο. Άρα εργάζεσαι.
- σοφ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σε έναν κόσμο στον οποίο υπάρχουν πραγματικοί δούλοι σε τρομαχτικούς αριθμούς, και μαζί με την αδιαφορία ή/και αδυναμία των πιο ισχυρών να κάνουν κάτι για να τους ελευθερώσουν, είναι προκλητικό να δηλώνεις ότι η δουλειά με αμοιβή είναι δουλεία. Όχι, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για δουλεία να δουλεύεις και να πληρώνεσαι. Η «καθαρά και μόνο χρηματική ανάγκη» είναι τα πάντα, γιατί χωρίς λεφτά δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα. Μου κάνει και κάπως εντύπωση που εξακολουθείς να πιστεύεις τέτοια πράγματα, τώρα που πολλοί Έλληνες ζουν σε ανήκουστα επίπεδα ανεργίας με χιλιάδες οικογένειες σε πραγματική ανάγκη για τα πολύ απαραίτητα. Η αξιοπρεπής αμοιβή για αξιοπρεπή δουλειά είναι τεράστιο αγαθό, πρωταρχικό και απολύτως αναγκαίο. Το κατά πόσο σε ολοκληρώνει η δουλειά σου είναι το απόλυτο first world problem. Προϋποθέτει ότι έχεις λύσει πρώτα πολλά άλλα.
Στο βάθος διακρίνω τον προβληματισμό σου. Αλλά δεν είναι δυνατόν να κάνουμε συζήτηση αν πραγματικά πιστεύεις ότι όταν δουλεύεις για λεφτά είσαι δούλος. Κάτι μέσα μου επαναστατεί.
__________________
6.
Χαίρεται, χθες στο δωμάτιο ήμασταν 3 φίλες και ένας φίλος . Η κάθε φίλη με την σειρά της είπε τα γεγονότα που έγιναν στο προχθεσινό πάρτυ , τα οποία ήταν ερωτικής φύσεως . Και μετά από ένα εικοσάλεπτο συζήτησης , πετάγεται ο φίλος ο οποίος δεν είχε μιλήσει μέχρι εκείνη την ώρα και λέει :"Πωω, οι συζητήσεις τον γυναικών είναι αίσχος, μόνο κουτσομπολιά και γκομενικά. Εμείς δεν συζητάμε ποτέ για γκόμενες" .
Λέω τότε και εγώ: "Μα δεν μιλάτε για γκόμενες , γιατί δεν έχετε γκόμενες ". Και αυτό ισχύει για όλη την παρέα του . Και ναι είναι πάρα πολύ προσβλητικό αυτό που είπα, αν το σκεφτόμουν 2 δευτερόλεπτα δεν θα το έλεγα -τουλάχιστον τόσο χύμα-, αλλά είναι εξίσου προσβλητικό και αυτό που είπε εκείνος . Γιατί να είναι αίσχος που συζητάω με τους φίλους μου τα προσωπικά μου και ας είναι χαζοερωτικά? Γιατί επειδή είμαι γυναικά να πρέπει να αποδεικνύω συνεχώς ότι μπορώ να συζητήσω και φιλοσοφικά/πολιτικά θέματα? Θίχτηκα από τον συγκεκριμένο γιατί με ξέρει 2 χρόνια και ξέρει ότι μπορώ άνετα να συμμετέχω σε διάφορες συζητήσεις , έχοντας άποψη και ξέροντας να κάνω διάλογο . Δηλαδή οι πολύωρες συζητήσεις τους για παιχνίδια-στις οποίες δεν συμμετέχω γιατί δεν ασχολούμαι- είναι πιο σοβαρές? Ναι είπα χοντράδα , αλλά να ξέρουμε ότι και οι ατάκες που κρύβουν μέσα το "οι γυναίκες είναι για τα χαζά μόνο και ότι κάνουν οι άντρες είναι πάντα κάποιου επιπέδου" είναι το ίδιο προσβλητικές . Δεν έχω καμία ερώτηση και αμφιβολία για αυτό το θέμα. Καλή συνέχεια !
- η-αντι-κρυφο-μισογυνισμού
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συνήθως λέω ότι δεν ζούμε σε ταινία για να ψάχνουμε την ατάκα που θα κάνει τον άλλον να χάσει τα λόγια του, αλλά εσύ και την βρήκες, και την είπες!
_________________
7.
Αγαπημένη μου Α-μπα,
Σου γράφω με αφορμή την ερώτηση που αναφερόταν στις υποτροφίες/αίτηση σε ΑΣΕΠ, από μη Ευρωπαίο πολίτη. Διάβασα την απάντησή σου καθώς και τα σχόλια και ήθελα να παραθέσω εν συντομία τη δική μου ιστορία.
Κατάγομαι από την Αλβανία, είμαι 2ης γενιάς μετανάστρια 24 ετών. Ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 5χρονων, φοίτησα 12χρονια σε ελληνικό σχολείο, είμαι διπλωματουχος ελληνικού ΑΕΙ και αυτή τη στιγμή ειδικευομαι. Δεν είμαι Ελληνίδα υπήκοος ακόμη. Σωστά θα αναρωτιέσαι γιατί.
Διότι, θεωρητικά, νόμος υπάρχει για απόδοση ελληνικής υπηκοότητας. Ωστόσο, μέχρι τον Ιούνιο του 2015, δεν υπήρχε νομοθετική διάταξη ειδική για όλα τα παιδιά δεύτερης γενιάς που έχουμε πάει σχολείο και πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Έτσι, ήταν στην ψηφοθηρικη δικαιοδοσία της εκάστοτε κυβέρνησης αν θα "παγωνει" ή θα "ξεπαγωνει" τον νόμο περί απόδοσης ελληνικής ιθαγένειας σε δεύτερης γενιάς μετανάστες. (ΠΑΣΟΚ ξεπαγωνε, ΝΔ ξαναπαγωνε, ΣΥΡΙΖΑ ξαναξεπαγωνε).
Αξίζει να σημειώσω ότι ο νομοθέτης θεωρεί τους όρους ιθαγένεια και υπηκοότητα ταυτοσημους, στην προκειμένη περίπτωση, διότι πολλοί αναρωτιουνται γιατί λέγεται ιθαγένεια και όχι υπηκοοτητα.
Έχω αιτήθει απο το 2009 για να γίνω Ελληνιδα υπηκοος, όταν δειλά δειλά ξεκίνησε η πρώτη νομοθετική διάταξη, η οποία σύντομα "παγωσε". Τελειώνει το 2016 και μπαίνω στον 7ο χρόνο αναμονής. Έχω ελληνική παιδεία, μεγάλωσα στην Ελλάδα, οι φίλοι μου είναι εδώ, πολλοί συγγενείς μου είναι εδώ, το σπίτι μου
ειναι εδώ, η ζωή μου ολόκληρη είναι εδώ. Το κράτος, όμως, δε μου το αναγνωρίζει, ακόμη.
Με τη δική μου σύντομη ιστορία ήθελα να πω ότι το πρόβλημα δεν είναι πώς δίνονται οι υποτροφίες, δεν είναι αν μπορώ να αιτηθω στον ΑΣΕΠ. Το πρόβλημα είναι ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο στην Ελλάδα να σου αποδοθει η ελληνική υπηκοότητα. Όσες προϋποθέσεις κι αν έχεις, είναι άθλημα που απαιτεί πολλή υπομονή και γερά νεύρα.
Ομολογώ ότι στεναχωρηθηκα με την απάντηση καθώς και με κάποια συννεφιασμενα σχόλια, που παρότρυναν τον ερωτηθεντα για την υποτροφία πάει σπίτι του. Διότι το σπίτι του/μου/μας είναι εδώ. Και παλεύουμε για το αυτονόητο. Ανακουφιστηκα, όμως, όταν διάβασα ότι η πλειοψηφία των σχολιαστών αντέδρασε σε αυτα τα λίγα μεν, πικροχολα δε, σχόλια.
Γνωρίζω ότι στη συγκεκριμένη ερώτηση που αναφέρομαι, απάντησες στο "Γιατί δε μπορεί ενας μη Ευρωπαίος πολίτης να αιτηθεί για ΑΣΕΠ και υποτροφίες;". Ωστόσο, η πικρία που ένιωσα έμεινε.
Δεν έχω ερώτηση. Ήθελα να εκφράσω απλά το συναίσθημα που μου προκλήθηκε απ την συγκεκριμένη ερωταπαντηση/σχόλια.
Συγγνώμη αν υπάρχουν συντακτικα λάθη και λέξεις χωρίς τονισμό. Γράφω από το κινητό, σε ενα μικρό παραθυράκι, οπότε είναι πολύ πιθανό να μου έχουν ξεφύγει τέτοιου είδους λαθάκια.
Σε φιλώ Αμπα μου!
-Greek (?) Citizen
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν γνωρίζεις σε τι απάντησα, γιατί με κατηγορείς για κάτι που δεν είπα; Γιατί η πικρία; Η ερώτηση είναι «γιατί ένας μη Ευρωπαίος δεν μπορεί να πάρει ευρωπαϊκή υποτροφία». Η απάντηση ήταν για αυτή την ερώτηση, και για καμία άλλη. Το τεράστιο θέμα του ποιος έχει δικαίωμα υπηκοότητας και υπό ποιες συνθήκες, είναι ένα εντελώς άλλο θέμα, το οποίο ούτε καν άγγιξα. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ όταν από κάτι που γράφω κάποιος νιώθει ότι μιλάω σε αυτόν επειδή το θέμα άπτεται έστω και επιφανειακά σε κάτι που τον πονάει πολύ και νιώθει αδικημένος. Εσύ στενοχωριέσαι για κάτι που δεν είπα, κι εγώ όμως στενοχωριέμαι που με κατηγορείς για κάτι που ξέρεις ότι δεν είπα. Κι όταν λέω ότι στενοχωριέμαι, το εννοώ.
Ξέρω το κρυφτούλι που παίζει η ελληνική κυβέρνηση (όχι αυτή, και οι προηγούμενες) με το θέμα των παιδιών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα. Το παρακολουθώ, διαβάζω πάντα τις σχετικές ειδήσεις. Είμαι μετανάστρια για δεύτερη φορά στη ζωή μου, και τα θέματα υπηκοότητας μαζί με όλα τα σχετικά, με απασχολούν σε πολύ προσωπικό επίπεδο. Δεν χρειάζεται να έχεις προσωπική εμπειρία για κάτι για να συμπάσχεις, αλλά μη νομίζεις ότι τα λέω έτσι, στον αέρα.
Αγανακτώ και διαφωνώ με τον χειρισμό του θέματος από την μεριά της Ελλάδας όσο δεν φαντάζεσαι. Όχι όσο εσύ, δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω τι περνάς. Μπορώ μόνο να σου πω ότι αν ήταν στο χέρι μου, θα έδινα αυτόματη υπηκοότητα σε όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα. Για μένα είναι η μοναδική, ανθρώπινη και λογική λύση με τα καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για όλους.
σχόλια