Φιλαράκο κράτα γερά... το έζησα πρόσφατα και ξέρω πολύ καλά πως είναι να το ζεις, καταλαβαίνω απόλυτα τις αγωνίες και τους φόβους σου, όμως να είσαι εκεί οι στιγμές είναι μεγάλες.Αχ!!!!!!! τι μου θύμισες... νύχτες ολόκληρες εκεί να τις κρατώ το χέρι χωρίς να καταλαβαίνει, χωρίς να μιλά, απλώς ένας μεγάλος και βαθύς ύπνος, και ήρθε εκείνη η στιγμή μετά από ενάμιση μήνα νοσηλείας που "έφυγε", ήμουν εκεί και δοξάζω το θεό που έφυγε στα χέρια μου ήρεμα γαλήνια.Ρε γαμώτο ποοοοοσο μου λείπει, έχουν περάσει κάποιοι μήνες από τότε και ακόμα η απουσία της είναι τεράστια.Φιλαράκο υπομονή και καλή δύναμη, ότι και αν συμβεί, θέλει κουράγιο και να ξέρεις ένα πράγμα θα ζει πάντα όσο ζεις εσύ, ποτέ μην το ξεχνάς αυτό.Κουράγιο φίλε μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
28.3.2017 | 20:45
Στο νοσοκομειο..
Και βρίσκομαι εδω μονος να περιμενω απλα το ποτε θα πεθανει η μαμα μου.. Εχοντας κανει τα παντα για να τη σωσω, βρίσκομαι πλεον στο σταδιο να ευχομαι να φυγει στον υπνο της ηρεμα και απλα.. Α ρε μαμα.. Τι θα κανω χωρίς εσενα; μου λες; σε εχω διπλα μου και ουτε καν με γνωρίζεις.. Το σαγαπω που μου ειπες πριν λιγο θα με συντροφευει για παντα..Ενα θαυμα θεουλη μου σε παρακαλω...
3
