ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φαντάσου τώρα φάση:Μπαίνεις με το ζόρι, τον δένεις, αρχίζεις να τον βασανίζεις και εκεί που ο πόνος του και η χαρά σου για τον πόνο του αρχίζουν να κορυφώνονται, του πετάς "τί έχεις να πεις τώρα κε Παπαδόπουλε;" και εκείνος βογγώντας σου απαντάει "ποιός Παπαδόπουλος, Παπαδήμα με λένε, μωρό μου"...

Σαν να μου φαίνεται ότι λείπουν αρκετές λεπτομέρειες από την εξομολόγηση... Θα συμφωνήσω με την Κλέφτρα, πώς έφτασες στο σημείο να χτυπάς κουδούνια;Όπως και να έχει, η εκδίκηση είναι παντελώς περιττή. Ίσως να νιώσεις κάπως καλά και δήθεν δικαιωμένη στην αρχή, αλλά μετά θα νιώσεις πολύ χειρότερα. Εκτός αν σκοπεύεις να τον εκδικείσαι κάθω βδομάδα, μέχρι να σου περάσει ο πόνος και ο θυμός.

η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τελικά το τρώει μόνο αυτός που την πράττει. Boomerang, αν έχεις ακουστά.(εκτός πραγματικά εξαιρετικών περιπτώσεων που δεν θα αναφέρω γιατί μου χαλάει τη διάθεση)

Κοπελιά, ηρέμησε και μη λες μεγάλες κουβέντες για εκδίκηση και χαζομάρες, λες και παίζεις σε Βραζιλιάνικο σίριαλ να πούμε. Καταλαβαίνω πως έχεις νεύρα και είναι νορμάλ να θέλεις να ξεσπάσεις και να τα κάνεις όλα λίμπα, αλλά πρόσεχε μη κάνεις κάτι που πολύ σύντομα μετανιώσεις. Και πρόσεχε να μη ξεφτιλιστείς. Προσωπικά αυτά τα "θα σε εκδικηθώ" τα θεωρώ λίγο μαλακιούλες. Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει στο τέλος. Προσπάθησε να είσαι εσύ καλά και χαρούμενη και άσε την εκδίκηση για τον Μητροπάνο. (Και πες μας και πως φτάσατε στο σημείο να χτυπάς κουδούνια)

Σε λατρευωωωω

Πως το αντεξες;Μηπως να του τηλ. πρωτα;Ήταν σωστό να πας να χτυπήσεις το θυροτηλέφωνο του φίλου σου;Μηπως ήταν η οικιακή βοηθός;Μηπως ήταν ακουωαπατη;Οπως οφθαλμαπάτη;