ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τεσσερα αγορια...παντα αυτοι...οι ιδιοι.Απο την πρωτη γυμνασιου.Με ενοχλουν 6 χρονια τωρα στο σχολειο, με σποραδικα διαστηματα ηρεμιας βεβαια , αλλα παντα επανερχονται(κυριως την ανοιξη δεν ξερω τι παθαινουν)Εχω παρεες , εχω αγορι και μαζι με αυτους νιωθω δυνατη.Οταν ομως εμφανιζονται οι αλλοι μπροστα μου απλα χανονται ολα.Με εχουν βασανισει πολυ και τωρα που προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου γτ πραγματικα με ειχαν διαλυσει (δεν μπορω να πω τι μου κανουν) ξαναεμφανιζονται και ο εφιαλτης επανερχεται.Το αγορι μου που ειναι και ο κολλητος μου ειναι σε θεση να με προστατευσει απλα δεν θελω να τον μπλεξω γτ φοβαμαι πως αν μπει στη μεση θα παθει κακο.Και ετσι και αλλιως δεν του χω πει τα παντα για εκεινους οποτε ντρεπομαι.Σχεδον ποτε δεν κυκλοφορω μονη στους διαδρομους του σχολειου οταν ομως αυτο γινεται και τους συναντω τρεχω μη με ξαναπιασουν στα χερια τους.Τους σιχαινομαι και τρελαινομαι να ακουω απο τα περισσοτερα κοριτσια για το ποσο ωραιοι ειναι γτ απλα δεν μπορουν να ξερουν ποσο κακοι ειναι.Δε σημαινει κατι η εμφανιση τους.Απλα ξεγελουν.Εχω ζητησει απειρες φορες βοηθεια απο καθηγητες και τη διευθυνση του σχολειου υπονοοντας τι συμβαινει αλλα παντα γινεται μια μικρη επιπληξη και αυτοι συμορφωνονται περιστασιακα.Δεν μπορω να μιλησω ανοιχτα γτ ντρεπομαι και οι μαθητες θα παρουν εξισου το μερος τους καο γτ δεν μπορω να τα αποδειξω ολα αυτα και γτ ανηκουν στο δεκαπενταμελες οποτε ειναι αρεστοι σε ολους.Θελω απλα να περασω στη σχολη μου και να μη τους ξαναδω ποτε.Καθε φορα που καποιος απο αυτους με ακουμπαει εστω περνοντας απο διπλα μου θελω να γδαρω το δερμα μου.Δε μπορω να τους κοιταξω στα ματια.Καποιες φορες μετα το σχολειο επειδη πηγαινω απο την παραλια τους βλεπω οτι περπατανε πισω μου.Παλια πηγαινα απο αλλο δρομο αλλα αλλαξα για να τους αποφυγω καο παλι κανουν το ιδιο.Μακαρι να ξεραν τι κανουνε.Πως αισθανομαι.Δεν μου επιτρεπουν να ξεχασω.Δε μπορω να συγχωρησω αυτο που μου ειχαν κανει αλλα ουτε μπορω πλεον να το αποδειξω.Ειναι αργα...ο θεος να τους συγχωρησει.