Κόντρα δίχως τέλος φαίνεται πως υπάρχει ανάμεσα στη συγγραφέα Χρυσηίδα Δημουλίδου και την Έλενα Ακρίτα. Μπορεί να πέρασαν τέσσερις μήνες από το post της συγγραφέως στο Facebook για το θέμα των δανειστικών βιβλιοθηκών και την κριτική της Έλενας Ακρίτας που ακολούθησε ωστόσο η κ. Δημουλίδου φαίνεται πως δεν ξέχασε τα όσα έγραψε η δημοσιογράφος.
Ας ξεκινήσουμε από την πρόσφατη απάντηση της κ. Δημουλίδου προς τη δημοσιογράφο μεσω της εφημερίδας News.
H συγγραφέας χρησιμοποίησε βαρείς χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπο της κ. Ακρίτα προσθέτοντας την κυνηγά πέντε χρόνια.
"Εγώ δεν έστειλα καμία επιστολή, ανάρτησα ένα παράπονό μου για να το σχολιάσω με τους αναγνώστες μου. Κανείς δεν είπα κάτι αρνητικό, το αντίθετο έγινε. Όμως, ως συνήθως, το 'ράδιο αρβύλα' δεν έχει ταίρι στην Ελλάδα. Ο κόσμος που μου επιτέθηκε δεν ήξερε μέχρι χθες το όνομά μου, όπως για παράδειγμα η Ακρίτα", είπε.
Η συγγραφέας συνέχισε: "Άλλα είπα εγώ και άλλα γράφτηκαν και το κείμενο διαστρεβλώθηκε από τη δημοσιογράφο-συγγραφέα του κ***ου, που με κυνηγά πέντε χρόνια και με περιμένει στην γωνία να δει τι ανάρτηση θα κάνω ή τι θα πω σε συνεντεύξεις για να μου επιτεθεί".
Η ίδια ωστόσο προσέθεσε πως δεν την ενδιαφέρει πια αυτό το θέμα καθώς κατά την άποψή της ο κόσμος ξεσπάσει όπου βρει λόγω της απελπισίας που νιώθει:
"Δεν με ενδιαφέρει πια αυτό το γεγονός, επειδή κατάλαβα πώς ο κόσμος από την απελπισία και το θυμό του ξεσπάει, όπου βρει, χωρίς να ψάξει ή να ρωτήσει τι πραγματικά συνέβη. Όλοι είναι θυμωμένοι γιατί είναι τρομαγμένοι και απελπισμένοι από το τεράστιο οικονομικό στρίμωγμα της τελευταίας κυρίως τριετίας.
Οι Έλληνες έχουν γίνει υπερβολικά επιθετικοί και στο διαδίκτυο δεν χάνουν την ευκαιρία να τσακωθούν και να βρίσουν άσχημα τον οποιονδήποτε είτε είναι ένας απλός πολίτης είτε ευρέως γνωστός! Γι αυτό και μετά από αυτό το γεγονός αποφάσισα να απέχω από το facebook και να εμφανίζομαι αραιότερα", τόνισε.
Το ιστορικό
Για όσους δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη και ειπώθηκε: Τον περασμένο Οκτώβριο, η Χρυσηίδα Δημουλίδου ανέρτησε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook την άποψή της για τις δανειστικές βιβλιοθήκες η οποία ήταν τελείως αρνητική λέγοντας μεταξύ των άλλων ότι επικοινώνησε με τη δικηγόρο της για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων.
"Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες,
Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε μερικά πράγματα και επειδή το κακό παράγινε, θα το κάνω θέμα. Πρέπει λοιπόν να μάθετε πως η συγγραφή, τουλάχιστον από την πλευρά μου, είναι επάγγελμα και όχι χόμπι. Επομένως αφού είναι επάγγελμα και ο άλλος μοχθεί για αναπαράγει έργο, θα πρέπει και να αμείβεται γι αυτό. Κάποιοι λοιπόν αναγνώστες, μου δηλώνουν με ιδιαίτερη μάλιστα υπερηφάνεια ότι δανείζονται όλα τα βιβλία μου από δανειστικές βιβλιοθήκες ή τα ανταλλάσσουν γιατί δεν έχουν χρήματα λόγω της οικονομικής κρίσης.
Όμως αυτό δεν είναι τωρινό, γινόταν πάντα από τότε που άρχισα να πρωτογράφω. Ως ένα σημείο το καταλαβαίνω, όμως δεν καταλαβαίνω, πως είναι δυνατόν ένα βιβλίο να βρίσκεται στις προθήκες δανειστικών βιβλιοθηκών μια εβδομάδα μετά την έκδοσή του και μάλιστα χωρίς την άδεια του συγγραφέα; Ένα βιβλίο για να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να έχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10 χρόνια, όχι όμως βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν.
Επίσης σχολεία και αναγνώστες μου ζητούν να τους χαρίσω βιβλία. Δηλαδή να πληρώσω για να τα αγοράσω, και μετά να χρεωθώ τα έξοδα αποστολής και να τους τα στείλω. Χώρια το πήγαινε έλα. Τόσο θράσος.
Αγαπητοί αναγνώστες θα πρέπει να μάθετε να σέβεστε τον μόχθο ενός δημιουργού. Ο συγγραφέας εργάζεται σκληρά και πληρώνει ένα απίστευτο τίμημα μοναξιάς και σωματικής υγείας γιατί καταπονείται όχι μόνο το σώμα του , αλλά και ο εγκέφαλος του. Και ενώ παράγει κοινωνικό και επιμορφωτικό έργο, αμείβεται στο κάθε βιβλίο του από 0.20 λεπτά έως 1 ευρώ [καθαρά], δηλαδή ψίχουλα. Τα άλλα πάνε υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Επομένως το να ζητάτε εσείς να σας δίνει δωρεάν αυτή την σταγόνα μόχθου του, όχι μόνο τον υποβιβάζει σαν επαγγελματία, αλλά και τον πλήττει οικονομικά. Το ίδιο γίνεται και με τα λαθραία cd και ταινίες , αλλά εκεί τουλάχιστον πληρώνετε ένα ποσό. Στην περίπτωσή μας όχι μόνο δεν δίνετε δεκάρα τσακιστή, αλλά ζητάτε να πληρώσει επιπρόσθετα ο δημιουργός για να έχετε εσείς το έργο του. Μάλιστα κάποιοι αναγνώστες είχαν το θράσος να με βρίσουν και να με στολίσουν με χείριστα κοσμητικά επίθετα επειδή αρνήθηκα να τους χαρίσω βιβλία μου.
Οι δε δανειστικές βιβλιοθήκες έμειναν κατάπληκτες που δεν ήθελα να μοιράζω στους Έλληνες τα πνευματικά μου έργα δωρεάν, με πρόσβαλλαν επίσης με τα λεγόμενά τους λες κι εγώ βρίσκω τα προς το ζείν στον δρόμο κι αν αύριο μείνω κουλή η στραβή ή πάθω κάτι σοβαρό και δεν μπορώ να γράψω, αυτοί θα με ταΐσουν. Αν είναι έτσι, τότε να υπάρχει και δανειστική ταινιοθήκη και δανειστική ιματιοθήκη, πινακοθήκη, φαγοποτοθήκη κλπ.
Οι δανειστικές βιβλιοθήκες δημιουργήθηκαν με σκοπό να δανείζουν βιβλία που έκαναν το κύκλο τους και πλέον μένουν στα αζήτητα. Ήδη η δικηγόρος μου που είναι η καλύτερη στα πνευματικά δικαιώματα, ανέλαβε να το ψάξει. Βιβλία μου χαρίζω εκεί που κρίνω εγώ ότι πρέπει να δώσω και το κάνω με όλη μου την καρδιά. Οι υπόλοιποι καλό θα είναι να το σκεφτούν καλύτερα. Ποτέ στην ζωή μου, ακόμη κι όταν σπούδαζα και δεν είχα μια, δεν δανείστηκα βιβλίο. Έκανα οικονομίες και αγόραζα. Απλά ήμουν πολύ επιλεκτική. Πως στο καλό τα κατάφερνα να έχω πάντα βιβλία σπίτι μου;".
Η κριτική της Έλενας Ακρίτα στα Νέα
Εκείνη την περίοδο αρκετοί εξέφρασαν την αντίδρασή της ως προς τα όσα έγραψε η συγγραφέας μεταξύ εκείνων και η Έλενα Ακρίτα μέσα από τη στήλη της στα Νέα, στις 26 Οκτωβρίου.
"Προς την κυρία Χρ(υσούλα;) Χρ(ύσα;)
Χρ(υσηίδα;) Δημουλίδου.
Κυρία μου,
Διάβασα με προσοχή την οργισμένη επιστολή με την οποία επιτίθεστε στις δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν το «θράσος» (δικός σας ο χαρακτηρισμός) να σας ζητούν βιβλία για τους αναγνώστες τους. Με αποτέλεσμα εσείς να χάνετε χρήματα από το κάθε αντίτυπο που διατίθεται δωρεάν.
Κατ' αρχάς, διευκρινίζω: Εγώ συγγραφέας δεν είμαι. Ενα θεατρικό έργο έχω γράψει όλο κι όλο. Τα βιβλία μου είναι σταχυολόγηση κειμένων που έχουν ήδη δημοσιευθεί στην εφημερίδα. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε «συνάδελφοι». Ως αναγνώστρια και μόνο σας απευθύνομαι, λοιπόν.
Ομολογώ ότι αγνοώ τη συγγραφική σας δεινότητα. Δεν έχω διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο σας. Τώρα που δημιουργήθηκε αυτό το θέμα μπήκα στο προφίλ σας στο facebook.
Είδα φωτό σας με μαγιό σε αισθησιακές πόζες. Είδα το σπίτι σας πνιγμένο στα τιγκρέ μαυροχρυσοκόκκινα... Δικό μου το πρόβλημα αλλά, όσο να πεις, όλο αυτό το πακέτο δεν
με προδιαθέτει να τρέξω στο πρώτο βιβλιοπωλείο και να εντρυφήσω στο έργο σας. Ίσως μια άλλη φορά... Σε μια άλλη ζωή...
Για να γίνει κατανοητό το όλο θέμα, παραθέτω αποσπάσματα της επιστολής σας (ορθογραφία+σύνταξη κειμένου τα αφήνω ανέπαφα):
Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες. Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε μερικά πράγματα και επειδή το κακό παράγινε, θα το κάνω θέμα. Πρέπει λοιπόν να μάθετε πως η συγγραφή, τουλάχιστον από την πλευρά μου, είναι επάγγελμα και όχι χόμπι. Επομένως αφού είναι επάγγελμα και ο άλλος μοχθεί για αναπαράγει έργο, θα πρέπει και να αμείβεται γι αυτό.
Γράφει μια σχολιάστρια κάτω από την επιστολή: «Ο Καβάφης εργάστηκε 30 χρόνια στο γραφείο Αρδευσης, ο Καρκαβίτσας ήταν γιατρός, ο Βάρναλης καθηγητής, ο Βρεττάκος δούλεψε σαν ιδιωτικός και σαν δημόσιος υπάλληλος, ο Εμπειρίκος εργαζόταν και αυτός και μάλιστα ήταν ο πρώτος έλληνας ψυχαναλυτής, ο Καββαδίας ασυρματιστής, ο Καραγάτσης δούλευε σε διαφημιστική εταιρεία. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό με όλους τους λογοτέχνες που ευτυχώς δεν ήταν επαγγελματίες συγγραφείς, όπως η κυρία Δημουλίδου».
«Ενα βιβλίο για να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να έχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10 χρόνια, ή να βρίσκεται στα αζήτητα. ή π.χ. ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια».
Απάντηση 1: Δεν υπήρξε ποτέ συγγραφέας με το όνομα «Λιλίκα Ζωγράφου». Υπήρξε η ΛΙΛΗ Ζωγράφου («Η αγάπη άργησε μια μέρα», «Νίκος Καζαντζάκης ένας τραγικός» και πολλά άλλα), μητέρα της αξιόλογης ποιήτριας Ρένας Χατζηδάκη που με το ψευδώνυμο «Μαρίνα» υπέγραψε την έξοχη ποίηση στο μεγαλειώδες έργο του Μίκη Θεοδωράκη «Κατάσταση πολιορκίας»... Σε «Λιλίκα» μόνο σε Νάκου θα βρείτε κάτι.
Απάντηση 2: Αναφέρεστε στον Καζαντζάκη και στον Ντοστογιέφσκι που βρίσκονται στα «αζήτητα». Αυτά τα «αζήτητα» εμάς μας έκαναν ανθρώπους με γνώση, γνώμη, ευαισθησία, άποψη. Μέσα από αυτά τα «αζήτητα» γνωρίσαμε Ιούλιο Βερν και Ντοστογιέφσκι, τις «Μικρές κυρίες» και την Περλ Μπακ, την «Πολυάννα», τον Στάινμπεκ, την Πηνελόπη Δέλτα, τον Φόκνερ... Την «Αννα Καρένινα», τον «Μάγκα» και τον «Τρελλαντώνη», τη «Νανά» του Ζολά, το «Τρίτο στεφάνι» του Ταχτσή...
«Επίσης σχολεία και αναγνώστες μου ζητούν να τους χαρίσω βιβλία. Δηλαδή να πληρώσω για να τα αγοράσω, και μετά να χρεωθώ τα έξοδα αποστολής και να τους τα στείλω. Χώρια το πήγαινε έλα. Τόσο θράσος».
Οπως είπα, δεν έχω διαβάσει βιβλία σας και δεν γνωρίζω γιατί καθηγητές και δάσκαλοι σας τα ζητάνε. Προφανώς τα θεωρούν εξαιρετικά πολιτιστικά οχήματα για μυαλά που τώρα διαμορφώνονται. Μπορεί εμείς που μεγαλώσαμε με Βίκτορα Ουγκό να μετρηθήκαμε και να βγήκαμε λειψοί στο ζύγι.
«Ο συγγραφέας εργάζεται σκληρά και πληρώνει ένα απίστευτο τίμημα μοναξιάς και σωματικής υγείας γιατί καταπονείται όχι μόνο το σώμα του, αλλά και ο εγκέφαλος του». Πρώτον, αυτό το «ο συγγραφέας» συλλήβδην είναι για πολλά χαστούκια, συγγνώμη κιόλας. Ας μην τσουβαλιάσουμε βασανισμένα μυαλά, κυνηγημένες ψυχές, κατεστραμμένες ζωές που άφησαν πίσω τους κληρονομιές πολύτιμες, με βιβλιαράκια ξαπλώστρας δίπλα στο κύμα. Χρήσιμα κι αυτά - άλλωστε υπάρχουν διεθνώς - αλλά μην τρελαθούμε και τελείως!
Και για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, γιατί σαν να το έχουμε παραξεφτιλίσει, μου φαίνεται - κι ο καθένας σε αυτόν τον τόπο λέει ό,τι του κατέβει: Δεν ξέρω τι διεύθυνση δηλώνετε ως μόνιμη κατοικία. Δεν ξέρω πού ζείτε, σε ποια ήπειρο, σε ποιον πλανήτη, σε ποιο ηλιακό σύστημα. Γιατί εδώ ο κόσμος πεινάει, κυρία μου.Υπάρχει κάτι που λέγεται «κρίση», υπάρχει κάτι που λέγεται «ύφεση», υπάρχει κάτι που λέγεται «απελπισία». Ο κόσμος πεινάει - και βγαίνετε εσείς ΤΩΡΑ να του κουνήσετε το δάχτυλο; Βγαίνετε εσείς ΤΩΡΑ να του πείτε να αγοράσει το βιβλίο σας; Μήπως είναι καιρός να προσγειωθείτε την ελληνική πραγματικότητα του 2012; Μήπως είναι καιρός να μπείτε το τιγκρέ διαστημόπλοιό σας και να διακτινιστείτε τον ίδιο πλανήτη με τους αναγνώστες σας; Ετσι - μια τρελή ιδέα ρίχνω κι εγώ!
Τέλος, να σας συγχαρώ ολόψυχα: Μέσα σε ένα απόγευμα, κατορθώσατε να γκρεμίσετε μια καριέρα χρόνων. Αθλος, κυρία Χρυσούλα μου, άθλος! Πάντα τέτοια σας εύχομαι...
Και μην ιδρώνει το αυτί σας... Αν ζούσε ο Τολστόι ή ο Δουμάς ή ο Κάφκα θα σκάγαν από τη ζήλεια τους. Αντε μωρέ, εκεί χάμω! Που μας πουλάει και μούρη ο κάθε αζήτητος"!
* Ως σχόλιο μας ήρθε από αναγνώστρια "maria fragk" η παρακάτω δήλωση-απάντηση στο άρθρο του Cosmo.gr το οποίο αναδημοσιεύσαμε:
Η απάντηση στο Cosmo.gr έχει ως εξής:
"maria fragk": Επειδή είμαι μέσα στα πράγματα, ενημερώθηκα απο την ίδια την εφημερίδα "News" ότι απο λάθος δικό τους γράφτηκε ότι αναφερόταν στην Κ. Ακρίτα. Το αρχικό κείμενο που έστειλε η Δημουλίδου γραπτώς στη συνέντευξη το έχω στα χέρια μου, και φαίνεται πεντακάθαρα το τί έγραψε η Δημουλίδου και τί έγραψαν αυτοί. Σας το αναρτώ ώς έχει:
"21) Ερώτηση: ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΣΤΟ FACEBOOK ΣΤΙΣ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΣ ΘΥΕΛΛΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΣΕ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΝΑΝΤΙΩΘΗΚΑΝ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ , ΑΛΛΑΞΕΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΑΥΤΗ; Η ΕΜΜΕΝΕΙΣ ΣΤΑ ΙΔΙΑ; "
Απάντηση:"Δεν έστειλα καμία επιστολή στις δανειστικές βιβλιοθήκες, ανάρτησα ένα παράπονο μου για το σχολιάσω με τους αναγνώστες. Κανείς συγγραφέας δεν μου εναντιώθηκε και ούτε σχολίασε αρνητικά, το αντίθετο έγινε, όμως ως συνήθως το «ράδιο αρβύλα» δεν έχει ταίρι στην Ελλάδα. Ο κόσμος που μου επιτέθηκε δεν ήξερε μέχρι χθες ούτε το όνομά μου όπως πχ. η Ακρίτα εξ ου και το θέμα πήρε τέτοια διάσταση. Άλλα είπα εγώ και άλλα γράφτηκαν και το κείμενο διαστρεβλώθηκε από δημοσιογράφο–συγγραφέα του κώλου που με κυνηγά πέντε χρόνια και με περιμένει στην γωνία να δει τι ανάρτηση τι θα κάνω ή τι θα πω σε συνεντεύξεις για να μου επιτεθεί Δεν με ενδιαφέρει πια αυτό γεγονός επειδή κατάλαβα πως ο κόσμος από την απελπισία και τον θυμό του ξεσπάει όπου βρει, χωρίς να ψάξει ή να ρωτήσει τι πραγματικά συνέβη. Όλοι είναι θυμωμένοι γιατί είναι τρομαγμένοι και απελπισμένοι από το τεράστιο οικονομικό στρίμωγμα της τελευταίας κυρίως 3ετίας. Οι Έλληνες έχουν γίνει υπερβολικά επιθετικοί και στο διαδίκτυο δεν χάνουν την ευκαιρία να τσακωθούν και να βρίσουν άσχημα τον οποιονδήποτε είτε είναι απλός πολίτης, είτε ευρέως γνωστός. Γι αυτό και μετά από αυτό το γεγονός αποφάσισα να απέχω από το fb και να εμφανίζομαι αραιότερα. "
Η ίδια η δημοσιογράφος Τζώρτζια Ζυρίχα ανέλαβε ευθύνη και δήλωσε πως θα αναρτηθεί στην εφημερίδα το λάθος που έγινε απο την πλευρά τους."
*Update: 26/2: Το επίσημο σάιτ του εκδότη της εφημερίδας δεν έχει μέχρι στιγμής αναρτήσει κάποια διόρθωση.
**Νέο Update: 28/2: Ακόμα δεν έχει αλλάξει τίποτα στην επίσημη συνέντευξη.
***Τελευταίο Update: 1/3. Η άποψη της συγγραφέως ακούστηκε και εδώ.
Δεν έχει διορθωθεί / διευκρινιστεί ακόμη τίποτα στο σάιτ της εφημερίδας....
σχόλια