__________________
1.
Αγαπητη α μπα. το τελευταιο τριμηνο μεταναστευσα. η φυση της δουλειας που βρηκα ειναι λιγο ασυνηηστη λογω ωραριων. Μενω πολλες ωρες μονη μου και το μονο που κανω ειναι να σκεφτομαι το παρελθον κ να βασανιζω τον εαυτο μου.
Σκεφτομαι τον ανθρωπο με τον οποίο εκανα την πρωτη μου σχεση . Αφοτου χωρισαμε εγω ξεκοψα μαζι του. Αυτος ανα διαστηματα τα εφτιαχνει κ με αλλη . εγω εκανα πολυ λιγες σχεσεις στη ζωη μου. ΚΑποια χρονια μετα με ξαναπροσεγγισε για να μου πει "συγνώμη ". ΑΡχισαμε να μιλαμε σαν φιλοι αλλα μετα μου την επεσε κ τελικα καταληξαμε ν κανουμε αλλα πραγματα... ενω ηθελα πολυ να ειμαι μαζι του γιατί ακομη ημουν ερωτευμενη , δεν εγινε κτ παραπανω γιατι ειχε αλλαξει χωρα. ΧΑθηκαμε παλι. παλι τον εβγαλα απο τη ζωη μου παλι προχωρησα και παλι μετα απο 2-3 χρονια με προσεγγισε. ΜΙλησαμε παλι σαν φιλοι κ παλι εγινε το ιδιο. ΑΥτη τη φορα και οσο ημασταν μαζι επιασα τον εαυτο μου να αναρωτιεται αν ειμαι ευτυχισμενη μ αυτο τον ανθρωπο. η απαντηση μου ηταν οχι. ενιωθα πλεον ενα κενο. ΜΠορει πλεον κ γω να τον εβλεπα σαν καβαντζα οπως προφανεστατα εβλεπε αυτος εμενα; τον ρωτησα τι γινεται με μας κ μου ειπε πως ειμαστε φιλοι . Μετανιωσα τοσο πολυ που δεν του εριξα το χεσιμο που του αξιζε ... σηκωθηκα κ εφυγα. στα μηνυματα του απαντουσα με εντελως φιλικο υφος .. οταν το πηγαινε στο ερωτικο σταματουσα ν απανταω . ΟΠοτε μου
ζητουσε να βρεθουμε του ελεγα οτι ειμαι πολυ απασχολημενη κ δεν εχω χρονο. ΣΥνεχισε να μου στελνει για εναν χρο ο ακομη. ηταν ηδη σε σχεση με μια αλλη. μιλουσε παράλληλα κ με μια τριτη. ακουγεται υπερβολικο το ξερω . ΕΙναι γελοιο. Με ρωτουσε αν εχω αγορι κ μου ελεγε οτι του λειπω. ΤΟυ απαντουσα οτι απλα ακόλουθω το επαγγεμα που παντα ηθελα να κανω κ δεν εχω χρονο για βλακειες, ο χρονος μου ειναι πολυτιμος. Μετα απο λιγους μηνες παντευτηκε μια αλλη κοπελα (οχι αυτη με την οποια ειχε σχεση ) πραγματικα ρε συ αμπα εχω σκεφτει να πληρωσω καποιον να του σπασει τα μουτρα ... μισω τον εαυτο μου που ημουν τοσο παθητικη κ δεν εκανε α τιποτα για να διεκδικησω αυτα που ηθελα απο αυτον. ΝΙωθω λουζερ. τωρα νιωθω και κενη. ενω συναναστρεφομαι με κοσμο δεν μ ενθουσιαζει κανεις. νομιζω πως δε θα ξαναερωτευτω ποτε μου . και πραγματικά θα το ηθελα πολυ. αλα κανεις δε με συγκινει. τι να κανω ; λες να εχω καταθλιψη ;;; ειμαι 30 και δεν θελω να παντρευτω. σκεφτομαι τον εαυτο μου κ πιστευω οτι ειμαι νεα ακομη . οι γυρω μου με φρικαρουν. με ρωτανε τις κλασσσικες αγενεστατες μπαρουφες . ΘΕλω να τοους φτυσω στη μουρη τους
ηλιθιους !!!
-Σερσει
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν έκανες τίποτα για να διεκδικήσεις αυτά που ήθελες από αυτόν, και νιώθεις λούζερ. Πιο πάνω λες ότι όταν σκέφτηκες αν πραγματικά θέλεις να είσαι μαζί του και αποφάσισες πως όχι, γιατί ένιωθες ένα κενό μαζί του, και από ένα σημείο και μετά, όταν σε προσέγγιζε, τον απέφευγες γιατί ήξερες ότι σε έβλεπε σαν καβάντζα (κι εσύ έβλεπες αυτόν με τον ίδιο τρόπο, όπως μόνη σου λες).
Και τώρα θέλεις να του σπάσεις τα μούτρα, και τα δικά του, και όλων γενικότερα.
Πρέπει να αποφασίσεις τι ήθελες τότε, γιατί έκανες ό,τι έκανες, και να μείνεις σταθερή σε μια ιστορία, γιατί τώρα μια Αλίσια Φλόρικ θα έδειχνε τις ασυνέπειες στην αφήγηση σου μέσα σε πέντε λεπτά. Δεν ήταν στον έλεγχό σου η εξέλιξη. Τον διεκδίκησες, και σου είπε ξανά και ξανά ότι σε βλέπει σα «φίλη», που σημαίνει ότι ήθελε να ασχολείται μαζί σου, αλλά δεν ήθελε να τα φτιάξει μαζί σου. Τον διεκδίκησες όταν τον ρώτησες τι είσαστε, και σου απάντησε. Τι άλλο δηλαδή θα μπορούσες να κάνεις; Όταν κατάλαβες ότι δεν θέλει κάτι άλλο, σταμάτησες να τον συναντάς, και πολύ καλά έκανες. Τελικά τα παράτησε και παντρεύτηκε κάποια. Ήθελες να σε διεκδικεί για περιστασιακό σεξ εις τους αιώνες των αιώνων; Περίμενες μέχρι το τέλος ότι η ιστορία σας θα έχει χάπι εντ;
Μάλλον το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχεις είναι ότι δουλεύεις με περίεργα ωράρια, είσαι μόνη σου, και δεν έχεις βρει κάτι άλλο να κάνεις από το να ανασκαλεύεις το παρελθόν. Είναι πολύ χρήσιμο να σκέφτεσαι τα περασμένα, αλλά μόνο αν προχωράς τη σκέψη σου και βγάζεις συμπεράσματα. Τώρα η σκέψη σου κάνει κύκλους και δεν καταλήγει πουθενά, επειδή σε απορροφά τόσο πολύ ο θυμός σου που δεν μπορείς να αναλύσεις. Ο θυμός σημαίνει ότι κάτι αποφεύγεις να σκεφτείς, και αυτό το κάτι έχει να κάνει με τη δική σου συμπεριφορά, όχι με τη δική του. Τώρα λες ότι αυτό που φταίει είναι ότι «δεν τον διεκδίκησες». Πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις πολύ πιο θαρραλέες και έντιμες τομές στην σκέψη σου για να είσαι ειλικρινής με το τι σε θυμώνει. Κάνε την προσπάθεια, γιατί ο θυμός σου επηρεάζει τις σχέσεις σου συνολικά και λειτουργεί εις βάρος σου.
Αν δεν βγάζεις άκρη μόνη σου και ο θυμός σου παραμένει, πήγαινε σε ψυχολόγο.
__________________
2.
Αμπούλα μου, θέλω να σε ρωτήσω αν πιστεύεις στο νόμο της έλξης, όπως περιγράφεται από τον Joe Vitale. Έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του "Έλξη - ο παράγοντας κλειδί" και είχα διαβάσει και στο παρελθόν "Το μυστικό" που είναι παρόμοιου περιεχομένου (μαντεύω ότι κάποιο θα έχεις διαβάσει). Το επεξεργάζομαι ακόμα, και δεν έχω καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα. Σε ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πήρε πάνω από έναν χρόνο για να σταματήσουν να έρχονται ερωτήσεις για ζώδια, μετά άλλο έναν χρόνο να σταματήσουν οι ερωτήσεις για τον Μπουκάι, και τώρα να η ερώτηση για τον Joe Vitale. Είναι σαν την Λερναία Ύδρα. Όχι, δεν έχω διαβάσει κανένα από τα πονήματα του, και θα σου πω γιατί δεν χρειάζεται να τα διαβάσω: επειδή ο συγγραφέας έχει τελειώσει το «Πανεπιστήμιο Μεταφυσικής» στην Αριζόνα και δεν ντρέπεται να το λέει. Το ίδρυμα αυτό σου δίνει πτυχίο ονλάιν, αν ενδιαφέρεσαι.
Απ' ό,τι βλέπω, ο φιλαράκος μας στο βιβλίο του «Έλξη – ο παράγοντας κλειδί»» υποστηρίζει ότι αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, θα το αποκτήσεις. Αυτό που θέλω να ρωτήσω εγώ είναι: πόσοι ακόμα θα γίνουν εκατομμυριούχοι υποστηρίζοντας ακριβώς αυτό, με ακριβώς τις ίδιες λέξεις; Και ακόμα πιο σημαντική ερώτηση: γιατί δεν κάνω ακριβώς το ίδιο, για να γίνω κι εγώ εκατομμυριούχος;
__________________
3.
Ό,τι μας έχεις πει για τις μπούκλες το έχω ακολουθήσει κατά γράμμα κι έχω σωθεί! Ευχαριστώ!
Θα ήθελες να μας πεις τώρα και πως τις χτενίζεις; Γιατί όταν το επιχειρώ, γίνονται χάλια.
- Νίκη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Χαρά μου που βοήθησα σε κάτι, γιατί η προηγούμενη ερώτηση μου έριξε κάπως το ηθικό. Χτενίζω τα μαλλιά μου μόνο στο λούσιμο, όταν έχω βάλει μαλακτικό, ή με τα χέρια ή με πολύ αραιή χτένα. Ποτέ άλλοτε, γιατί γίνονται χάλια ;) Αν χρειάζονται χτένισμα ενδιάμεσα, τότε καλύτερα να λουστείς, ή να αλλάξεις λίγο την διαδικασία περιποίησης, μάλλον χρειάζονται και άλλη ενυδάτωση. Πρόσθεσε μια κρέμα κατά του φριζαρίσματος (για μένα δεν είναι αρκετό το σαμπουάν, και τα λάδια κατά του φριζαρίσματος είναι πολύ βαριά. Καλύτερα μια κρέμα που δεν ξεπλένεται.)
__________________
4.
Αγαπητή Α,μπά
Ο γιος μου, 5 ετών, έχει τρομερό κόλλημα με το σπανακόρυζο. Όταν τον ρωτάς πιο είναι το αγαπημένο του φαγητό αντί να πει μακαρόνια με κιμά ξέρω 'γω ή κεφτεδάκια με τηγανιτές πατάτες όπως όλα τα άλλα παιδάκια που ξέρω, πάντα μα πάντα θα πει σπανακόρυζο. Και αυτό είναι και το φαγητό που μου ζητάει πιο συχνά, το τρώει με μια χαρά που με τρομάζει.
Η γιαγιά μου η συχωρεμένη λοιπόν, πάντα έλεγε πως όταν αναζητάς επίμονα ένα φαΐ ('οχι κρέπες και πιτόγυρα προφανώς) είναι γιατί λείπει από τον οργανισμό σου ένα στοιχείο που έχει μέσα, π.χ. βιταμίνη τάδε.
Επίσης όταν ήμουνα φοιτήτρια είχα περάσει το εξάμηνο της πιπεριάς. Έτρωγα κάθε μέρα πιπεριές, όλων των ειδών και σε όλους τους συνδυασμούς. Από τσούτσκες με τα κιλά, ως τα γεμιστά της λέσχης (που κανείς άλλος δεν ακουμπούσε), ως και πιπεριές κέρατα φρέσκες που τις γέμιζα με σαλάμι και κασέρι και τις έτρωγα αντί για ψωμί στο πρωινό. Και μετά μου έφυγε, έτσι ξαφνικά όπως άρχισε.
Αναρωτιέμαι τώρα εγώ, έχει καμιά επιστημονική λογική αυτό που έλεγε η γιαγιά μου; Να ρωτήσω τον παιδίατρο ή θα γελάσει μες τα μούτρα μου;
- Σπανακόπιτα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Διάφοροι επιστήμονες αναρωτήθηκαν αν αυτό που έλεγε η συγχωρεμένη γιαγιά τους ισχύει, και έκαναν έρευνες, και βρήκαν ότι δεν ισχύει, εκτός αν κάποιος πάσχει από κάποια συγκεκριμένη διαταραχή. Το τι θέλουμε να φάμε έχει ψυχολογικές και κοινωνικές καταβολές. Ας πούμε οι Νοτιοαμερικάνοι θέλουν σοκολάτα, ενώ οι Αιγύπτιοι όχι. Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα μπορείς να διαβάσεις εδώ.
Προτείνω την ίδια μέθοδο την επόμενη φορά που θα αναρωτηθείς αν η γιαγιά σου είχε δίκιο για κάτι – το πιο πιθανό είναι ότι κάποιος, ή μάλλον κάποιοι, το έχουν ήδη ερευνήσει.
Τα παιδιά περνάνε διάφορα κολλήματα με γεύσεις, ακόμα και οι μεγάλοι, αν και πιο δύσκολα, γιατί είναι πιο έμπειροι και λιγότερο διστακτικοί στον καινούριο. Καλύτερα να κολλάει με σπανακόρυζο παρά με τηγανιτές πατάτες ή με σοκολάτα. Μείνε στο γεγονός ότι είσαι τυχερή, για την ώρα. Και αν αμφιβάλλεις, υπάρχει τρόπος να εξακριβώσεις αν του λείπουν βιταμίνες, δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι.
__________________
5.
Αγαπητή Αμπα,
Σε διαβάζω τακτικά και παρατηρώ ότι πολύ συχνά παροτρύνεις τους αναγνώστες σου να επισκεφθούν κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας όταν δεν καταλαβαίνουν κάποια συμπεριφορά που τους δυσκολεύει και δε γνωρίζουν από που προέρχεται. Πολλές φορές δε απαντάς προσπαθώντας να κάνεις τον άλλον να αντιληφθεί "την πραγματική του ερώτηση" ή το "πραγματικό" του κίνητρό. Άλλες φορές εφιστάς την προσοχή όταν "εθελοτυφλεί" κάποιος και γενικά απ' ότι έχω καταλάβει θεωρείς την αυτογνωσία πολύ σημαντική υπόθεση σχεδόν απαραίτητη συνθήκη για την ανάπτυξη και την ευημερία ενός ανθρώπου. Πριν κάποια χρόνια αντιμετώπισα κάποια προβλήματα, κυρίως άγχος που με εμπόδιζε από το να δώσω μάθημα στη σχολή, μέχρι να πάω για δουλειά ή να βγω για καφέ. Αμέσως πήρα την απόφαση να επισκεφθώ κάποιον ειδικό. Από τότε έχω κάνει τα αδύνατα δυνατά για να ξεπεράσω αυτά τα προβλήματα, έχω επισκεφτεί πολλούς ειδικούς (ψυχολόγους και ψυχιάτρους) εκ των οποίων κάποιοι με βοήθησαν λιγότερο, κάποιοι περισσότερο όμως το πρόβλημα δε λυνόταν. Ώσπου δοκίμασα για πρώτη φορά να κάνω ψυχανάλυση. Και μετά από κάποιο καιρό έμαθα κάτι πολύ σημαντικό για εμένα. Έμαθα τι ήταν αυτό δημιουργούσε το σύμπτωμά μου. Και βρέθηκα να νοσηλεύομαι στο ψυχιατρείο. Από τότε δε μπορώ να κάνω τίποτα, δε μπορώ να βγω έξω μόνη μου, να πάρω τα μέσα, να μείνω μόνη μου , να να να να.. Έτσι αναθεώρησα πολλά πράγματα. Πλέον πιστεύω ότι ο καθένας μας έχει δώσει την καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης, ακόμα κι αν αυτή η λύση του δημιουργεί προβλήματα. Κι ερωτώ. Ποιος ο λόγος να μάθει εξαιτίας ποιας συνθήκης έχει δώσει αυτή τη λύση; Κι αν δεν υπάρξει άλλη λύση; Και για ποιο λόγο τελικά είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας ; Δεν είναι καλύτερα να τον αποδεχτούμε και να συμπλέουμε με τα όποια προβλήματά μας; Γιατί πρέπει να τρέχουμε όλοι στους ειδικούς;;;;
- 25 ετών
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πριν ξεκινήσεις την πορεία αυτή, δεν μπορούσες να δώσεις μαθήματα στη σχολή, να πας στη δουλειά ή να βγεις για καφέ. Τώρα αντιμετωπίζεις μια παρόμοια κατάσταση, αλλά ξέρεις το γιατί. Δεν ξέρω γιατί πιστεύεις ότι θα ήταν καλύτερα να μην ήξερες. Δεν ξέρω και τι να πω για το «κατέληξα να νοσηλεύομαι στο ψυχιατρείο». Τι θα πει «κατέληξα;» Θα μπορούσες να το είχες αποφύγει πιστεύεις, αν δεν είχες κάνει απολύτως τίποτα;
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με το «ο καθένας μας έχει δώσει την καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης, ακόμα κι αν αυτή η λύση του δημιουργεί προβλήματα». Φαίνεται να πιστεύεις ότι αυτό που έχεις προκλήθηκε ή «φούντωσε», ας πούμε, επειδή το έψαξες, ενώ αν δεν έκανες τίποτα τώρα θα ήσουν καλύτερα (ή θα σου είχε περάσει;) Η θεωρία σου μπορεί να σε ανακουφίζει, αλλά δεν μπορεί να την πιστεύεις στα αλήθεια. Ελπίζω να μην την πιστεύεις στ' αλήθεια.
Κρατάς κρυφά πάρα πολλά στοιχεία της ιστορίας σου, φυσικά όχι τυχαία, γιατί αν έλεγες αναλυτικά τι έμαθες για τον εαυτό σου και πώς εξελίχθηκες με την εξερεύνηση θα ήταν πολλοί που θα μπορούσαν να περιγράψουν την ιστορία σου με άλλα λόγια. Αν είσαι ακόμα εντός ψυχιατρείου, γιατί δεν είναι και πολύ σαφές αυτό που λες, ελπίζω να έχεις την καλύτερη δυνατή φροντίδα για να γίνεις καλύτερα και να βγεις. Δεν είναι όλα τα προβλήματα ίδια. Με μερικά δεν μπορούμε να «συμπλέουμε». Πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε όταν μας δημιουργούν σοβαρά εμπόδια, όπως στο να δώσουμε μαθήματα στο πανεπιστήμιο, να πάμε στη δουλειά μας, να πάμε για καφέ. Πώς θα συνέπλεες με αυτά τα προβλήματα;
Δεν τρέχουμε όλοι στους ειδικούς από κάποιο βίτσιο. Πάμε σε γιατρούς όταν έχουμε προβλήματα στην υγεία μας, για να γίνουμε καλά, ή για να προλάβουμε τα χειρότερα. Μερικοί είναι πιο άτυχοι από άλλους και πρέπει να πηγαίνουν πιο συχνά, γιατί έχουν πιο σοβαρά προβλήματα. Αυτά είναι τα λαχεία που μοιράζει η ζωή, και τα μοιράζει τυφλά χωρίς να διακρίνει σε νέους, γέρους, έξυπνους και άσχημους.
Ελπίζω όλα αυτά να τα συζητάς με τους γιατρούς που σε παρακολουθούν.
__________________
6.
Γράφεις συχνά ότι το ζευγάρι δημιουργεί ένα ολόκληρο σύμπαν. Τι εννοείς με αυτό; Ρωτάω γιατί εμένα αυτή η φράση μου λέει ότι
- το ζευγάρι είναι ουσιαστικά αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο
- ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει μέσα στο σύμπαν που δημιουργεί αρκεί να μην φανερωθεί προς τα έξω τι κάνει, έχει δηλ όλη την ελευθερία να κάνει ό,τι θέλει όσο αυτό δεν φαίνεται προς τα έξω
- έχει το προνόμιο να υποκρίνεται αφού το σύμπαν που δημιουργεί μπορεί να μην έχει σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο και αυτό δεν πειράζει κανέναν μια που δείχνει νορμάλ πρόσωπο προς τα έξω
Το σύμπαν που γράφεις μου κάνει σε ανομία, σε ασυδοσία, σε υποκρισία, σε ραδιουργία, σε κοινή δουλειά, σε κοινή στόχευση κλπ. αλλά σε κανέναν έλεγχο από κανέναν. Είναι ένα σύμπαν όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν χωρίς να λογοδοτήσουν σε κανέναν.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γουάου, που θα έλεγε και ο Γιάνης.
Δεν είπα ότι ένα ζευγάρι έχει δικαίωμα να κάνει σατανιστικές τελετές και να θυσιάζει προβατάκια επειδή είναι ζευγάρι. Ναι, έχει την ελευθερία να ζει σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες, εφόσον δεν καταπατάει δικαιώματα άλλων. Έχει την ελευθερία να ζει όπως θέλει, αρκεί να συναινούν όλοι οι ενήλικες που συμμετέχουν. Φυσικά και πρέπει να τηρεί τους κοινούς και αυτονόητους κοινωνικούς κανόνες και νόμους.
Υπάρχουν κάποια στερεότυπα για το τι θα έπρεπε να ισχύουν στα ζευγάρια, όπως είναι η μονογαμία, ας πούμε. Αν το ζευγάρι είναι οκ με εξωτερικούς συντρόφους, και εφόσον οι εξωτερικοί σύντροφοι είναι ενημερωμένοι, ναι, δεν πειράζει κανέναν, και όχι, δεν χρειάζεται να δείχνει μονογαμικό το ζευγάρι προς τα έξω, αλλά ούτε χρειάζεται να διαλαλεί και τον τρόπο ζωής του. Δεν πέφτει σε κανέναν λόγος για το τι κάνουν δύο άνθρωποι μεταξύ τους όταν είναι μόνοι τους (αρκεί να μην παραβιάζουν τους βασικούς κοινωνικούς κανόνες. Είναι ανάγκη να το διευκρινίσω ξανά αυτό;)
_________________
7.
Καλησπέρα καλησπέρα,
Α μπα μου σε διαβάζω και μου αρέσει πολύ η στήλη σου. Συγχαρητήρια.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ζω στο εξωτερικό, μακριά από τη χώρα μου και την οικογένεια μου. Κάνω το διδακτορικό μου στην Αμερική. Θα ήθελα να σε ρωτήσω πως καταφέρνεις να κάνεις την καρδιά σου πέτρα και να ζεις και εσύ σε μια χώρα που πλέον πρεσβεύει το μίσος και τον ρατσισμό; Σου αρέσει ο τρόπος ζωής των κατοίκων αυτής της χώρας; Τι κάνεις όταν σου λείπει η Ελλάδα μας με τα καλά της και τα κακά της;
- Απογοητευμένη αισιόδοξη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν κάνω καθόλου πέτρα την καρδιά μου για να ζω εδώ. Δε νιώθω ότι ζω σε μια χώρα που πλέον πρεσβεύει το μίσος και τον ρατσισμό. Μια χώρα είναι ο λαός της, όχι ο πρόεδρος της. Θα ήθελες να χαρακτηρίσει κάποιος εσένα μέσω της ελληνικής κυβέρνησης;
Προφανώς υπάρχει μίσος και ρατσισμός στην Αμερική, όμως ο τρόπος ζωής των κατοίκων μιας χώρας όπως η Αμερική δεν είναι ένα ενιαίο πράγμα. Μιλάμε για πενήντα πολιτείες και για τριακόσια εκατομμύρια. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές στην διαβίωση και στις συνήθειες ακόμα και σε απόσταση δύο ωρών με το αυτοκίνητο. Μου κάνει εντύπωση που ζεις εδώ ενάμιση χρόνο και μιλάς για την Αμερική σαν τουρίστας που έχει έρθει για βόλτα, με τις πασίγνωστες προκαταλήψεις περί Αμερικής. Από την τελευταία ερώτηση καταλαβαίνω ότι ο λόγος που δεν κάνεις λίγο πιο συγκεκριμένες παρατηρήσεις είναι ότι σου λείπει πάρα πολύ η Ελλάδα και αποφεύγεις να ζήσεις εκεί που ζεις. Εφόσον κάνεις διδακτορικό, είσαι σε ακαδημαϊκό περιβάλλον. Πολύ αμφιβάλλω ότι σε περιβάλλει ρατσισμός και μίσος εκεί που βρίσκεσαι.
Αν υποφέρεις τόσο πολύ από τον τρόπο ζωής των κατοίκων και από το μίσος που πρεσβεύει όλη η Αμερική, τότε άσε το διδακτορικό και γύρνα πίσω. Για καμία καριέρα δεν αξίζει να είσαι δυστυχισμένη και να προδίδεις τα πιστεύω σου. Γιατί κάνεις πέτρα την καρδιά σου; Φαντάζομαι ότι κάπου στοχεύεις με το διδακτορικό στην Αμερική, έτσι δεν είναι; Κάτι είχες στο μυαλό σου όταν επέλεξες αυτό τον δρόμο και δεν έκανες διδακτορικό στην Ελλάδα.
Κοίτα να είσαι δίκαιη όταν παίρνεις κάτι από μια χώρα, είτε είναι ασφάλεια, μελλοντική καριέρα, οικονομική ανεξαρτησία, όποιος είναι ο λόγος που σε έκανε να μεταναστεύσεις. Αυτό είναι το ελάχιστο χρέος κάθε μετανάστη, πιστεύω, και δεν προτείνω να το κάνεις για το καλό της χώρας αυτής, αλλά για το δικό σου το καλό. Σε περίπτωση που σε έκανα να θυμώσεις, τα ίδια ακριβώς θα έλεγα και σε κάποιον μετανάστη στην Ελλάδα. Φαντάζομαι ότι από αυτή την πλευρά θα σου φαίνονται πιο δίκαια.
σχόλια