Η "κοινωνία" δεν απαγορεύει κάτι: οι κοινωνικές νόρμες δεν επιφέρουν κυρώσεις εάν παραβιάσουν. Εμείς με τη δική μας βούληση τις ακολουθούμε. Και πιστεύω ότι η γνώμη του "κόσμου" εξακολουθεί ενίοτε να διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στις αποφάσεις μας.
6.5.2017 | 01:29
Φόβος>Αγάπη
Μόλις χώρισα, από φόβο, γιατί το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον δε θα το δεχόταν ποτέ. Έτσι απλά. Ούτε φθορά συναισθημάτων, ούτε ρουτίνα, ούτε απιστία, ούτε απόσταση,ούτε βία, τίποτα από αυτά. Μόνο φόβος.Πώς προσδιορίζεις αυτή τη θλίψη, πώς ζεις με αυτό ?Εννοείται πως ο χρόνος θα δείξει, αλλά πώς ο χρόνος θα γιατρέψει μια τέτοια "απώλεια" . Δεν έχεις καν λόγο να κατηγορήσεις τον άλλον/η για κάτι που σου έκανε, ή να κατηγορήσεις την τύχη σου, που τα σπίτια σας βρίσκονται 500χλμ. μακριά. Να κατηγορήσεις τη λιγοψυχιά, ίσως θα μπορούσες, όμως από τη στιγμή που το τόλμησες, είχες δυνατή ψυχή.Δε θα αναφέρω αν η αιτία του φόβου είναι λόγω διαφορετικής θρησκείας, καταγωγής, φυλής, λόγω ομοφυλίας, λόγω διαφορετικών κοινωνικών τάξεων. Δε θα εστιάσω κάπου συγκεκριμένα. Όλα αυτά έχουν ένα κοινό σημείο, την οικογενειακή και κοινωνική μη αποδοχή.(Μακάρι η φράση ''πάνω από όλα η υγεία'' να γινόταν και πράξη)Ξέρω πως τίποτα δε θα αλλάξει.Αλλά και μόνο το γεγονός πως αύριο θα ξυπνήσω και δε θα έχω την ''καλημέρα'' του ανθρώπου της ζωής μου, είναι αρκετό για να μου ''τσακίσει'' την ύπαρξη μου, και να αναρωτηθώ ''γιατί''...
9
