ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σταματησα να διαβάζω στο μεγαλοκοπελα...

Συζήτησε το εάν θες το γεγονός πως σε στεναχωρεί που έχετε άλλες απόψεις σε αυτόν τον τομέα. Νομίζω πως στερεί από σένα την χαρά το να κολλάς σε τέτοιες σκέψεις. Εφόσον είσαι ειλικρινής δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις ενοχές. Εάν είχε προτεραιότητα τα παιδιά από την συντροφικότητα δεν θα ήταν μαζί σου υποθέτω, αρκεί βέβαια να μην θέλει υποχρεωτικά να σε αλλάξει, θα ήταν άσχημο κάτι τέτοιο γιατί μόνο φυσικά και πηγαία είναι καλό να παίρνονται τέτοιες αποφάσεις.

Στα 24 πίστευα ότι στα 34 θα είμαι ένα κατασταλαγμένο άτομο,με φοβερό επίπεδο αυτογνωσίας και συναισθηματικής ωριμότητας,θα έχω επιτύχει τους στόχους μου και θα έχω θέσει καινούργιους,θα έχω γίνει όλα όσα ήθελα να γίνω και δεν θα αμφιβάλλω για τίποτα πια...Εντάξει,μεγάλες προσδοκίες...Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση,όμως...δεν είμαι φτερό στον άνεμο,έχω πάθει κι έχω μάθει,αφουγκράζομαι καλύτερα τις ανάγκες τις δικές μου,αλλά και του άλλου...κι έχω αποδεχτεί την ανάγκη μου για την διαρκή αναζήτηση που θα νιώθω μέσα μου,μέχρι να με χτυπήσουν τα πρώτα σημάδια της γεροντικής άνοιας!Σχεδόν συνομήλικη εξομολογούμενη(αν και βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο,γυναίκα να αποκαλεί τον εαυτό της "μεγαλοκοπέλα",χωρίς αυτοσαρκαστική διάθεση-θα απαντήσω κι ας είναι και τρολ)...Μπορεί να μην ξέρουμε πολλά,κάποιες φορές μπορεί να μην ξέρουμε και τίποτα,αλλά όταν θέλουμε,θέλουμε κι όταν δεν θέλουμε,δεν θέλουμε...τα"θέλω"μας τα ξέρουμε...αυτό που δεν ξέρουμε είναι,αν τελικά είναι και τα σωστά... :)

Δεν του στερείς κάτι, εν γνώσει των απόψεών σου κάθεται μαζί σου.