__________________
1.
Αγαπημένη Λένα καλησπέρα και συγχαρητήρια για τη στήλη σου!
Θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σου και με τους αναγνώστες σου...
Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν πριν λίγο καιρό όταν βρήκα καταχωνιασμένο ενώ καθάριζα ένα γράμμα κι ένα δωράκι απ' τον πρώην μου (τη μεγαλύτερή μου σχέση). Με έπιασε ένα ελαφρύ σφίξιμο και μια νοσταλγία ξαναδιαβάζοντάς το και θυμούμενη τη μέρα που μου το είχε δώσει. Έτσι αποφάσισα 2 χρόνια μετά, χωρίς να έχουμε μιλήσει από τότε που χωρίσαμε να του στείλω να δω τι κάνει. Να πω εδώ ότι ο χωρισμός ήταν κοινή συναινέσει μετά από 3 χρόνια σχέσης επειδή είχαμε κουραστεί να έχουμε μια σχέση ρουτίνας όπως είχε καταλήξει να είναι. Απλά όταν το παραδεχτήκαμε πλέον κι οι δυο, το κλίμα ψυχράνθηκε πολύ απότομα και, εμένα τουλάχιστον, μου άφησε μια πολύ πικρή γεύση. Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι ήταν και για εκείνον για να μην επικοινωνήσουμε ποτέ ξανά από εκείνη τη μέρα. Για να επιστρέψω στο τώρα, στο μήνυμα προς έκπληξή μου πήρα μια πολύ θερμή και ενθουσιώδη απάντηση, το ένα έφερε το άλλο και δεν αργήσαμε να βγούμε για ένα καφέ να τα πούμε από κοντά. Έλα όμως που ο ένας καφές έγινε μια ταινία που έτυχε να θέλουμε να δούμε κι οι δυο, ένα ποτό, κάτι στο οποίο ήθελε βοήθεια (είμαι μεταφράστρια), και δώστου πάλι φαγητό για να μου το ξεπληρώσει, και όλα αυτά σε ένα κλίμα πολύ θερμό με αινιγματικές ματιές, αθώα υπονοούμενα και ιστορίες απ' τα παλιά που θυμόμασταν ο ένας για τον άλλο. Τίποτα παραπάνω όμως. Δεν ξέρω αν είναι τρελό αλλά ένιωσα ότι τον ερωτεύομαι ξανά απ' την αρχή και μάλιστα πολύ πιο έντονα απ' ότι την πρώτη φορά..σ' αυτό πιστεύω βοήθησε και το ότι είχαν αλλάξει πολλές απ' τις συθήκες της ζωής μας που κάποτε στέκονταν εμπόδιο και δυσκόλευαν τη σχέση μας. Να μη τα πολυλογώ, μετά από κάποια ραντεβού κοιμηθήκαμε μαζί. Αυτό έγινε κάποιες φορές κι ενώ τα συναισθήματά μου φούντωναν κι ένιωθα ότι εν τέλη τον αγαπούσα από πάντα και θέλω πολύ να ξαναείμαστε μαζί, μου σκάει βόμβα ότι ο κύκλος μας έχει κλείσει, οτι παρασυρθήκαμε κ ότι ενώ θα υπάρχει πάντα ερωτική χημεία και μερικές φορές μπορεί να φεύγει εκτός ελέγχου, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να ξαναεπενδύσει σε μας. Είμαστε λέει άνθρωποι που ταιριάζουμε πολύ και κάνουμε φοβερή παρέα, αγαπιόμαστε και θα ήθελε πολύ να είμαστε φίλοι, και ότι εκείνος πληγώθηκε την πρώτη φορά που χωρίσαμε, το ξεπέρασε (με ξεπέρασε;) και πλέον μπορεί να με βλέπει απόλυτα φιλικά, με αγαπάει (φιλικά;) και το περιστασιακό σεξ είναι αναπόφευκτο μερικές φορές αφού ο ένας ήταν η μεγαλύτερη σχέση του άλλου κι υπήρχε πάντα σεξουαλική χημεία..
Περιττό να πω το πόσο πληγώθηκα. Δεν ήταν ποτέ άνθρωπος των "εύκολων συνευρέσεων" κι ότι πλέον του βγαίνει τόσο αβίαστα και χαλαρά μαζί μου, την "μεγαλύτερή του σχέση" με κάνει να νιώθω ότι δεν μέτρησε τίποτα απ' τα 3 μας χρόνια μαζί. Αισθάνομαι ότι είμαι άλλη μια κλασική περίπτωση.. αλλά τουλάχιστον μέχρι πρότινος είχα την ψευδαίσθηση ότι παρά τις μ****ιες που έχω κάνει κι εγώ, υπήρχε ένας άνθρωπος με τον οποίο είχα χτίσει κάτι σεβαστό κι αξιοπρεπές κι ας τελείωσε. Φταίω εγώ που το ξανασκάλισα και είδα πως έχουν εν τέλη τα πράγματα; Αλήθεια νιώθω ότι εγώ το προκάλεσα όλο αυτό και τώρα απ' το πουθενά, 2 χρόνια μετά ζω ετεροχρονισμένα τον χωρισμό μου σε συνδυασμό με μια απότομη συνειδητοποίηση του πως κατέληξε "η πολύτιμη σχέση μου"
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι απολύτως κατανοητό ότι πληγώθηκες, αλλά επειδή ήθελες κάτι άλλο από αυτό που πήρες. Οι προεκτάσεις που έχεις κάνει βγάζοντας όλη την ιστορία σκάρτη, ξεκινώντας από το τώρα και φτάνοντας στα τρία χρόνια που είσαστε μαζί, αυτό όχι, αυτό δεν είναι κατανοητό. Το ότι τώρα δεν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου, γιατί ακυρώνει την κοινή σας ιστορία; Ξέρω γιατί – γιατί πιστεύεις ότι κάνατε σεξ χωρίς να ακολουθήσει δέσμευση, άρα όλα μηδέν, άκυρα, ασήμαντα, μέχρι και ντροπιαστικά για σένα. Πόσο κρίμα.
Κρίμα, γιατί ο άνθρωπος δεν σου είπε και τίποτα κακό. Είναι πολύ δυσάρεστο αυτό που έγινε (για σένα) γιατί εσύ ήθελες συνέχεια, αλλά η υποτίμηση είναι δική σου, εσύ αξιολογείς έτσι την ιστορία, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι αξιολογείται έτσι. Δεν είναι κατακριτέο ότι σας βγαίνει αβίαστα το σεξουαλικό επειδή υπάρχει οικειότητα. Γιατί είναι αναξιοπρεπές αυτό; Μπορεί να μην είναι των εύκολων συνευρέσεων, αλλά αν ήταν, θα ήταν μειωμένης αξίας άνθρωπος; Slut shaming από την ανάποδη; Και επειδή τώρα δοκίμασε μαζί σου αλλά αποφάσισε ότι δεν θέλει συνέχεια, αυτό κάνει εσένα αναλώσιμη;
Ακόμα και αν κάποιος έκανε μαζί σου περιστασιακό σεξ χωρίς καμία πρόθεση για περαιτέρω, που τώρα δεν είναι αυτή η περίπτωση, και πάλι δεν θα ήταν δικαιολογημένη η «αναξιοπρέπεια» που νιώθεις τώρα. Η αξία σου δεν εξαρτάται από τις προθέσεις ενός άντρα για σένα. Δεν θα σου δώσει άλλος την έγκριση του για να αναγνωριστείς, δεν θα σου δώσει άλλος την αξία σου με το τι του έχει έρθει στο κεφάλι σχετικά με το αν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου ή όχι. Αυτό είναι δικό του θέμα, όχι δικό σου.
Βασανίζεσαι από την απόρριψη, αλλά βασανίζεσαι και επιπλέον χωρίς να χρειάζεται, από απόψεις που έχεις μάθει ότι πρέπει να έχεις ως «σωστή» γυναίκα που κάνει σοβαρές σχέσεις. Τώρα όμως έφτασες σε σημείο να αμφισβητείς την προσωπική σου αξία επειδή κάποιος δεν θέλει να τα φτιάξετε. Είναι το σημείο που πρέπει να σε ταρακουνήσει για να αρχίσεις να αναθεωρείς τα δεδομένα που έχεις δεχτεί ως αυτονόητα όλα αυτά τα χρόνια.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα... Σου έχω ξαναγράψει, ελπίζω αυτή να είναι η τυχερή μου! Είμαι κοντή και θέλω να γίνω χειρουργός! Αυτό! Παίρνω πτυχίο, από το πρώτο έτος χειρουργική ήθελα, όταν γνώριζα δε και κάπως από μέσα τα πράγματα, το ήθελα ακόμα ποιο πολύ.. Έλα μου όμως που είμαι μικροκαμωμένη, είμαι και γενικά και θέλω να μπω σε έναν κόσμο αντρών... Το αγαπάω όμως ρε Λένα, αλλά βλέπω τον εαυτό μου λιλιπούτειο σε ένα κόσμο γιγάντων.. Μου λένε ότι αυτό μου ταιριάζει, αυτό πρέπει να γίνω, αλλά είμαι 1,60 γ@@@@ και όσο με βλέπω σκάω, τρελαίνομαι που χάνομαι μεταξύ του κόσμου. ΄Ίσως να μν είναι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζω, αλλά το κόμπλεξ φέτος μου βγαίνει πιο έντονα, και λέω που πάω Θεε μου εγώ στη χειρουργική... Αλλά δεν θέλω να συμβιβαστώ με κάτι άλλο.. Πες κάτι ρε Λένα, πες μια άποψη. Αν έβλεπες μία καλή χειρουργό και ας ήταν 1.60 θα την πέρναγες για λιγότερο καλή, δεν θα της έδινες σημασία... (Προσπαθώ να εφεύρω μέθοδο να πάρω μπόι, αλλά είναι ενάντια στους νόμους βιολογίας κλπ_)
-Είμαι η desperate
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θέλεις να πεις ότι σε όλη τη γη δεν υπάρχει χειρουργός που είναι κοντός;
Η εμφάνιση παίζει μεγάλο ρόλο σε όλα τα επαγγέλματα, όπως παίζει και πάντα ρόλο το φύλο. Όσο μεγαλύτερη η εξουσία και το πρεστίζ, τόσο πιο συμφέρον είναι να είσαι αρτιμελής, εμφανίσιμος λευκός στρέιτ άντρας. Αυτό είναι βέβαιο. Εσύ ως γυναίκα πρέπει να είσαι διπλά καλή για να επιβιώσεις. Και αυτό είναι βέβαιο. Δεν είναι το ύψος το πρόβλημα σου (μόνο). Δεν ξέρω γιατί κόλλησες τόσο πολύ σε αυτό το θέμα, πάντως πίστεψέ με, δεν θα άλλαζε δραματικά η θέση σου αν ήσουν 1,70.
Όλοι σου λένε ότι αυτό πρέπει να κάνεις και ότι αυτό σου ταιριάζει. Σου είπε κανείς «αυτό σου ταιριάζει, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις επειδή είσαι 1,60';» Αν όχι, προσπάθησε να σταματήσεις να δημιουργείς επιπλέον εμπόδια από μόνη σου, έχεις ήδη αρκετά.
To εκτόπισμα που χρειάζεσαι για να σε εμπιστευτεί κανείς αρκετά ώστε να ξαπλώσει στο κρεβάτι του χειρουργείου θα το αποκτήσεις με την δουλειά σου, με την σιγουριά σου, με τις γνώσεις σου, και το στάιλινγκ που βοηθάει πάντα πολύ.
__________________
3.
Τον τελευταίο καιρό οι απαντήσεις σου περιλαμβάνουν όλο και περισσότερο την λύση του ψυχολόγου. Μήπως είσαι και δεν μας το λες; (Αν ναι το τηλέφωνό σου παρακαλούμε). Σε κάθε περίπτωση και χωρίς να θέλω να μειώσω την σημασία της στήλης, τα περισσότερα προβλήματα δεν μπορούν να αναπτυχθούν σε 10 σειρές πόσο μάλλον να απαντηθούν. Η συζήτηση και ο διάλογος με την οικογένεια και τους ειδικούς μπορεί να ξαφνιάσει. Η προκατάληψη που υπάρχει στην χώρα μας στερεί σημαντική βοήθεια από άτομα που την χρειάζονται και πρέπει να κατανοήσουν ότι η αναζήτηση ενός ανθρώπου που μπορεί πραγματικά να βοηθήσει καθημερινά δεν είναι ντροπή.
Για τα άλλα, τα μικρά θέματα, έχουμε εσένα.
-Με αγάπη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α,ΜΠΑ
Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο σκοπός και ποιο το νόημα αυτού που έγραψες. Αρχικά κατάλαβα ότι προτείνω υπερβολικά συχνά τον ψυχολόγο, μετά μάλλον λες ότι δεν μπορώ να κάνω τη δουλειά του ψυχολόγου, με το οποίο βέβαια συμφωνώ, άλλωστε γι'αυτό τον προτείνω όταν πιστεύω ότι χρειάζεται (αλλά το παρακάνω;) Προφανώς, για να το προτείνω, δεν πιστεύω ότι είναι ντροπή, και το στίγμα το έχουμε αναλύσει πολλές φορές στη στήλη. Τι θέλεις να πεις;
__________________
4.
Ο δικός μου μου ζήτησε να κρύψω από τους γονείς του την εθνικότητά μου γιατί είναι ρατσιστές, να το κάνω σαν χάρη. Εγώ θεωρώ απαράδεκτο και μόνο που μου το ζήτησε. Λεει οτι αφου το ονομα μου μοιαζει Ελληνικό τοτε δεν υπαρχει λογος να του δημιουργησω προβλημα. Τι να κάνω;
-Ναταλία
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν η σχέση σας είναι κάζουαλ, δεν χρειάζεται να τους γνωρίσεις, αν πάτε για γάμο, δεν γίνεται να το κρύψεις. Το πρόβλημα που έχεις βέβαια, όπως κατάλαβες και μόνη σου, δεν είναι οι γονείς, αλλά ο δικός σου, που τόλμησε να σου ζητήσει κάτι τέτοιο για να μην «του δημιουργήσεις πρόβλημα». Δηλαδή, πάνω κάτω εσύ θα φταις που αυτός δεν μπορεί να υποστηρίξει τις επιλογές του μπροστά στη μαμά. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να το κάνεις. Καλά ξεμπερδέματα σου εύχομαι.
__________________
5.
Γεια σου Α Μπα
Προχθές ήμουνα σε μια παρέα και μαθεύτηκαν τα νέα κάποιων τρίτων κοινών γνωστών που βγαίνουν 4 μήνες και επειδή προέκυψε εγκυμοσύνη, θα το πάνε για γάμο.
Το φοβερό ήταν ότι όλοι, γυναίκες και άνδρες, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «η κοπέλα τον τύλιξε». Άνθρωποι 33-35 χρονών να μειώνουν με τέτοιο τρόπο μια κοπέλα που φαντάζομαι δεν έμεινε μόνη της έγκυος, και να λένε «ότι εαν ήθελε μπορούσε να προστατευτεί και να βρει τη λύση». Κουφάθηκα εντελώς και προσπάθησα να συζητήσω μαζί τους, ότι ναι μεν η αντισύλληψη είναι ευθύνη και των δυο, όμως εάν συμβεί το «μοιραίο» γιατί πέφτει στην κοπέλα η ευθύνη για το «τύλιγμα του κελεπουρίου»;
Είναι δυνατόν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι είναι σπουδαγμένοι, ανοιχτόμυαλοι (τάχα μου, τάχα μου) και σύγχρονοι, να σκέφτονται έτσι;
- Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι δυνατόν να πέφτεις από τα σύννεφα όταν ακούς τέτοια σχόλια; Αν πραγματικά πέφτεις από τα σύννεφα, και δεν το γράφεις εδώ για να ξεκινήσει γενικός σχολιασμός τύπου καφενείου, δεν είσαι συντονισμένη με το κλίμα που σε (μας) περιβάλλει, άρα ευάλωτη. Αν αυτοί οι «όλοι» είναι γενικώς γνωστοί, που δεν σε απασχολούν ιδιαίτερα, δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι πέρα από να τους αποφεύγεις και να μην τους λες τα προσωπικά σου. Αν όμως τους θεωρείς φίλους σου, πρέπει να βρεις άλλους φίλους, γιατί μπορεί να είναι αυτή η πλειοψηφία, αλλά δεν είναι όλοι έτσι. Αν εσύ δεν είσαι έτσι, πρέπει να βρεις και άλλους σαν κι εσένα για να πορευτείς στη ζωή σου.
__________________
6.
Γεια σου Α,μπα μου! είπα κι εγώ να σου γράψω το πρόβλημα μου, ύστερα από πολλή σκέψη γιατί δεν ήξερα αν είναι αρκετά σημαντικό. Λοιπόν, το θέμα μου από'τι φαίνεται είναι η κτητικότητα και συγκεκριμένα το έχω παρατηρήσει με την πιο καλή μου φίλη. Με αυτή την κοπέλα γνωριστήκαμε στη σχολή και κάνουμε πάααρα πολλή παρέα αλλά γενικότερα είμαστε μεγάλη παρέα κοριτσιών. Τώρα τελευταία έχω παρατηρήσει ότι όταν μου πει ότι θα παω γυμναστήριο με την Χ ή θα παω στην Χ να κοιμηθώ (η Χ είναι και αυτή στην παρέα και την συμπαθώ πολύ) με πιάνει αυτό το αίσθημα ότι «α θα περάσουν χρόνο μαζί και θα κάνουν πολύ περισσότερη παρέα από μένα» και στεναχωριέμαι και μετά μπορεί να κρατήσω μούτρα (το οποίο ξέρω οτί είναι ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος).Φταίει που δένομαι τόσο πολύ με άτομα; Μπορεί. Η ερώτηση μου είναι πως μπορώ να το αντιμετωπίσω γιατι πραγματικά με στεναχωρει και με επηρεάζει.
-ζηλιάρα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι, δεν φταίει που δένεσαι πολύ με άτομα. Φταίει που δεν ξέρεις ακριβώς ποια είσαι, ποια είναι τα όρια σου, ποια τα προτερήματα σου και ποιες οι αδυναμίες σου, που δεν τα έχεις δεχτεί όλα αυτά, και περιμένεις να καταλάβεις πόσο αξίζεις από το πόσο σε υπολογίζουν οι άλλοι. Η ζήλια είναι έκφραση της δικής μας αίσθησης ανεπάρκειας, και κανείς δεν μπορεί να μας καλύψει αυτό το κενό για όσο διάστημα χρειάζεται, στον βαθμό που μας χρειάζεται.
Αυτό αντιμετωπίζεται με προσωπική δουλειά. Χρειάζεσαι ασχολίες, νέες γνωριμίες, νέες κατακτήσεις, νέες δραστηριότητες, νέες δεξιότητες, συνέχεια, με όλο και μεγαλύτερες απαιτήσεις. Κατακτώντας στόχους, κατακτάς και την αυτογνωσία, και μαζί της, την εσωτερική ισορροπία.
_________________
7.
Αγαπημένη Αμπα,
Μόλις έμαθα για την αυτοκτονία μιας κοπέλας που έχουμε μεγαλώσει μαζί. Ήταν 16 χρόνων. Δε ξερω τι να πω, δε ξερω τι εκανε αυτη η μάνα για να το αξίζει αυτο, και φοβάμαι τη στιγμή που θα βουίξει όλος ο τόπος απο την είδηση αυτη. Γιατι; αυτη η ερώτηση πλανάται στα μυαλά όλων μας. Κανεις δεν ήξερε τιποτα. Και κανεις δεν αντέχει το σήμερα, μετα απο αυτο. Παιδιά, μιλήστε. Αναλύστε τα προβλήματα σας μέχρι αηδίας. Και εσείς οι αλλοι, προσπαθήστε να κάνετε τους άλλους να σας ανοιχτούν. Αληθεια μπορει να σώζετε μια ψυχή χωρίς καν να το ξέρετε. Επικοινωνήστε.
-Α
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν και έχεις δίκιο στο πόσο χρειάζεται η επικοινωνία, είναι αρκετά πολύπλοκο το θέμα της αυτοκτονίας για να το περιορίζεις έτσι, στο «μιλήστε». Δεν σώζονται έτσι τυχαία οι ψυχές, χωρίς να το ξέρουμε, ωραία θα ήταν. Για να σωθεί μια ψυχή από την αυτοκτονία χρειάζεται πολλή δουλειά, και μάλιστα επαγγελματική. Το «γιατί» δεν απαντιέται εύκολα. Περισσότερο όμως θέλω να σταθώ στο ανατριχιαστικό «δεν ξέρω τι έκανε αυτή η μάνα για να αξίζει αυτό». Η σκληρότητα αυτού του είδους, ειδικά όταν δεν έχεις ιδέα τι έχει συμβεί, είναι ανήκουστη. Πρώτον, εκτός από μάνα, είχε και πατέρα. Δεύτερον, δεν «αξίζεις» κάτι τέτοιο. Ξέρω ότι το είπες αυτόματα, χωρίς να το σκεφτείς, ίσως χωρίς να πιστεύεις ότι φταίει σε κάτι η μάνα της, αλλά αυτή η μητέρα είναι ένας άνθρωπος, δεν είναι στερεότυπο, ούτε κάποια αφηρημένη έννοια, και έχασε το παιδί της. Ό,τι και να γίνει, τις μάνες κατηγορούμε, αλλά κάποτε ας βάλουμε ένα φρένο σε αυτό επιτέλους.
