__________________
1.
Αγαπητή Αμπά,
Θα σου πω και γω την ιστορία μου.
Ο φίλος μου με χώρισε την περασμένη εβδομάδα. Είχαμε 3+ χρόνια σχέσης. Τον πρώτο χρόνο είχαμε σχέση από απόσταση Ελλάδα-Εξωτερικό και μετά από ένα τετράμηνο διάστημα που περάσαμε χώρια επειδή εγώ είχα κουραστεί από την απόσταση, εγώ μετακόμισα στην Ελλάδα και ήμασταν και πάλι μαζί. Όλον αυτόν τον καιρό η σχέση μας είχε τα πάνω της και τα κάτω της όπως όλες οι σχέσεις αλλά σε γενικές γραμμές δεν είχαμε μεταξύ μας προβλήματα και περνούσαμε όμορφα και ήρεμα. Εγώ τον ένιωθα πολύ κοντά μου και αλλησυμπαραστεκόμασταν ο ένας στον άλλο στα όποια σκαμπανεβάσματα της καθημερινότητας. Η σχέση μας είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που εγώ είχα στο μυαλό μου όταν φανταζόμουν την σχέση που θα ήθελα να έχω. Δεν περνούσαμε και όλη τη μέρα μαζί αλλά κάναμε όμορφα πράγματα και ήμασταν αγαπημένοι. Πριν από δύο μήνες ο φίλος μου μου ζήτησε να χωρίσουμε γιατί θέλει να μείνει μόνος του επειδή δεν έχει μείνει ποτέ μόνος του. Ακόμη είπε πως η σχέση μας έχει σοβαρέψει και πως πέρασαν τα χρόνια και εγώ θα έπρεπε να μπαίνω σε μια φάση που να συγκατοικώ με τον σύντροφό μου και σύντομα να αρχίσω να σκέφτομαι να κάνω παιδιά και ότι αυτός είναι πολύ μακριά από αυτή τη φάση και ότι νιώθει ότι με κρατάει πίσω. Εγώ είμαι 28 και αυτός 23. Δεν έχει τελειώσει με τη σχολή του και θα αργήσει πάρα πολύ να τελειώσει και μου είπε ότι δεν μπορεί να φανταστεί κάποιο κοινό μας μέλλον. Εγώ κάνω ένα μεταπτυχιακό και δουλεύω παράλληλα και κατά καιρούς μου πετούσε ότι με το που τελειώσω το μεταπτυχιακό μάλλον θα έπρεπε να ξαναφύγω στο εξωτερικό αφού εδώ είναι τόσο χάλια τα πράγματα. Με τα πολλά το ίδιο βράδυ τα ξαναβρήκαμε και μου έλεγε ότι είναι μαλάκας και ότι δεν μπορεί να μου δώσει αυτά που αξίζω. Πέρασαν 2 μήνες μέλι γάλα και πάλι μια μέρα μου είπε πως θέλει να μείνει μόνος του και ότι το σκέφτεται συνέχεια και πως με αγαπάει και με θέλει αλλά αυτή η σκέψη δεν μπορεί να του φύγει από το μυαλό και ότι πνίγεται. Και ότι έχουμε την ιδανική σχέση όπως πάντα φανταζόταν ότι θα ήταν η σχέση ζωής του αλλά δεν φανταζόταν ότι αυτό θα συνέβαινε με την πρώτη σχέση που θα έκανε. Και ότι είναι πολύ μικρός για να έχει αυτή τη σχέση. Γενικά τον έχει φάει το κοντινό του περιβάλλον για την διαφορά ηλικίας και με αστειάκια του τύπου "εσείς είστε παντρεμένοι". Εγώ δεν έχω καμία προοπτική γάμου και παιδιών στο μυαλό μου ακόμα. Έχω τόσα πράγματα να δω και να κάνω μέχρι να έρθει αυτή η ώρα. Αλλά μου άρεσε τόσο αυτή η γλυκιά και ήρεμη καθημερινότητα μαζί του. Ένιωθα πως είναι ο άνθρωπός μου. Του είπα πως αν θέλει να μείνει μόνος του, ας μείνει. Πως τον αγαπάω και αυτό δεν αλλάζει και πως ίσως κάποτε ξαναβρεθούμε ίσως και όχι. Αυτός μου είπε πως νιώθει ακριβώς το ίδιο για μένα, μόνο όμορφα πράγματα και πως με ευχαριστεί. Καταλαβαίνω την ανάγκη του να ζήσει και λίγο μόνος και έχει χίλια δυο προβλήματα που θα έπρεπε να τον πνίγουν οπότε δεν καταλαβαίνω που φταίω εγώ και με χωρίζει. Θα γυρίσει κάποτε πιστεύεις ή τζάμπα κλαίω; Όσα με τόσο κόπο χτίζουμε πάνε τόσο εύκολα χαμένα;
Ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
Να είσαι καλά.
-Αγγελική
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ποιος είπε ότι φταις εσύ σε κάτι; Ούτε αυτός το είπε, ούτε το υπονόησε. Τον εαυτό του εξήγησε. Μήπως με το «φταίω» εννοείς «γιατί να συμβαίνει αυτό σε μένα;» Η απάντηση σε αυτό είναι πάντα «γιατί όχι σε σένα;» Μήπως εννοείς «αφού εγώ δεν έκανα κάτι λάθος, γιατί την πληρώνω εγώ;» Διότι η ζωή δεν είναι εργοστάσιο εκπλήρωσης επιθυμιών. Αυτό που ζούμε είναι αποτέλεσμα αλληλοεπίδρασης μεταξύ πολλών ανθρώπων, που άλλοτε γίνεται φανερά και άλλες φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Μια σχέση είναι μια αμοιβαία συμφωνία. Αν ο ένας από τους δύο δεν ικανοποιείται από τη συμφωνία, δεν υπάρχει σχέση. Ο άλλος δεν έχει λόγο σε αυτό. Δεν χρειάζεται να φταίει. Ούτε χρειάζεται να έχει δίκιο αυτός που δεν ικανοποιείται. Μπορεί να κάνει λάθος, αλλά δεν θα ζητήσει την έγκρισή σου.
Δεν ξέρω αν θα γυρίσει κάποτε, ξέρω ότι τώρα δεν κλαις τσάμπα, γιατί η πίκρα είναι εδώ και είναι πέρα ως πέρα αληθινή. Δεν πάνε καθόλου εύκολα χαμένα αυτά που χτίσατε, και αυτό συμβολίζει αυτό το κλάμα. Τώρα δεν θα σου αρέσει αυτό που θα σου πω, αλλά θα σου περάσει.
__________________
2.
Αγαπητή μου,
Θα ήθελα να σε ρωτήσω την γνώμη σου σχετικά με ένα προσωπικό μου θέμα. Είμαι σε μία σχέση σχεδόν 5 μήνες με κάποιον. Είμαστε και οι δύο χωρισμένοι με παιδιά. Ο λόγος που με κάνει να σου γράφω είναι ότι δεν καταλαβαίνω πολλά από όσα συμβαίνουν. Βρισκόμαστε μια φορά την εβδομάδα και αυτό στο σπίτι μου. Επειδή είμαστε συνάδελφοι βρισκόμαστε καθημερινά στη δουλειά στο διάλειμμά μας. Στο προσωπικό περιβάλλον δεν έχω εμφανιστεί ποτέ, ούτε σπίτι του ούτε με φίλους κτλ. Τον ρώτησα λοιπόν γιατί. Μου είπε πως έχει τρελά ωράρια λόγω της φύσης της δουλειάς του και είναι συνέχεια stand by μήπως τον χρειαστούν. Ως ένα σημείο το γνωρίζω αυτό και το κατανοώ αλλά θέλω περισσότερα. Έχω και εγώ υποχρεώσεις και πράγματα να κάνω, δεν θέλω μια σχέση «αυτοκόλλητοι». Αλλά κάτι δεν μου κολλάει. Μου είπε πως ήταν ξεκάθαρος εξαρχής και αν το αντέχω μένω. Δεν είναι ότι δεν με θέλει ή δεν του αρέσω αρκετά αλλά αυτή είναι η επιλογή του καθώς είναι φιλόδοξος. Αν δεν αντέχω θα το κατανοήσει. Δεν είμαι σίγουρη τι φταίει. Νομίζω πως φταίω εγώ που προσπαθώ πάρα πολύ, είμαι όσο διαθέσιμη γίνεται και τον βολεύω με όσα κάνω. Φαντάζομαι πως θα σε ρωτήσω και εγώ με τη σειρά μου αν είμαι υπερβολική και φέρομαι σαν κοριτσάκι που θέλει βόλτες και σκ στην εξοχή ενώ ο άλλος είναι κομμάτια. Έχω μπλοκάρει. Ελπίζω να μου απαντήσεις.
Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα.
-mara1981
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που «φταίει» είναι ότι θέλετε διαφορετικά πράγματα. Δεν φταις επειδή θέλεις κάποιον περισσότερο από όσο σε θέλει αυτός. Δεν μπορείς να τον χειριστείς για να αλλάξει γνώμη, αυτά τα παιχνίδια είναι αστεία πράγματα, λειτουργούν σε πολύ ανώριμες περιπτώσεις, και δεν κρατάνε για πολύ.
Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι πίστεψες την θεωρία με την δουλειά του, ακόμη περισσότερο επειδή είσαστε και συνάδελφοι. Δεν είναι ότι δεν σε θέλει ή ότι δεν του αρέσεις αρκετά, είναι ότι δεν σε θέλει όπως και όσο τον θέλεις εσύ, και δεν του αρέσεις αρκετά ώστε να θέλει να μοιραστεί τη ζωή του μαζί σου όπως το θέλεις εσύ. Η επαγγελματική του φιλοδοξία δεν έχει σχέση με το γεγονός ότι δεν ξέρεις τους φίλους του και δεν έχεις πάει στο σπίτι του. Καλώς δεν σου κολλάει κάτι, αυτό που αισθάνεσαι τώρα να μην κολλάει, μην το λογοκρίνεις, και μην το σκεπάζεις με τα λόγια που σου λέει, γιατί τα λόγια είναι λόγια.
Δεν υπάρχουν πολλά να καταλάβεις. Μην προσπαθείς να καταλάβεις «γιατί» δεν σε θέλει όπως τον θέλεις εσύ. Είναι έτσι επειδή έτσι είναι, ακόμα και ο ίδιος μπορεί να μην ξέρει, ή μπορεί να του φταίει η καμάρα του ποδιού σου. Αν μάθεις τι του φταίει, τι θα μπορούσες να κάνεις; Να αλλάξεις εσύ για να του αρέσεις; Δες αυτό που συμβαίνει και δέξου το χωρίς να προσπαθείς να το φέρεις στα μέτρα σου για να γίνει πιο εύπεπτο. Είναι σκληρό να σε απορρίπτουν, ακόμα και όταν σε απορρίπτουν μερικώς. Αυτό όμως, να θυμάσαι πάντα, δεν σημαίνει κάτι για την δική σου αξία. Δεν μας καθορίζουν τα γούστα του πάσα ένα, και μια γνωριμία πέντε μηνών επί μια φορά την εβδομάδα είναι ακριβώς αυτό. Αν περνάς καλά, κράτα αυτό το εβδομαδιαίο ραντεβού αλλά μην δεσμεύεσαι ψυχικά. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, πρέπει να απομακρυνθείς.
__________________
3.
Καλησπέρα Λένα και αναγνώστες!! :) είσαι μία πολύ όμορφη καθημερινή συνήθεια!!
Θα ήθελα πάρα πολύ τη γνώμη σου στο παρακάτω θέμα: Είμαι 26 και ο φίλος μου 32 και είμαστε μαζί 8 μήνες. Είναι αρκετά θρήσκος, νηστεύει τις περιόδους που πρέπει σύμφωνα με το χριστιανισμό, έχει εικόνες στο δωμάτιό του κτλ,.. Εγώ πάλι έχω σταματήσει πολλά χρόνια τώρα να ασχολούμαι με το θέμα καθότι δεν πιστεύω μεν αλλά δε με πειράζει κιόλας να συμμετέχω σε ό,τι χρειάζεται, πηγαίνω και εκκλησία Πάσχα, Χριστούγεννα (έτσι κάνουν όλοι στο χωριό), συμμετέχω σε γάμους και βαφτίσεις επειδή τα βλέπω σαν γιορτή (έτσι θέλω να το βλέπω) αλλά και για να μην έρθω σ µ διένεξη με γονείς, συγγενείς σε θέματα εκκλησίας αφού εγώ ουσιαστικά μέσα μου ξέρω τι πιστεύω και τι όχι και δεν με ενδιαφέρει να αποδείξω κάτι..
Το θέμα είναι ότι ενώ ουσιαστικά, αυτή τη στιγμή δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον φίλο μου, ούτε με κανέναν άλλο άνθρωπο σχετικά με τη θρησκεία και το επίπεδο πίστης του καθενός, με πιάνω να σκέφτομαι κατά πόσο είναι πιθανή μία οικογένεια με δύο ανθρώπους που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις.. Αυτή τη στιγμή όταν τα συζητάμε με το φίλο μου, δεν ερχόμαστε ποτέ σε κόντρα αλλά ο καθένας έχει την άποψή του. Ο καθένας ακολουθεί το πρόγραμμά του με εκείνον πχ. να νηστεύει κι εμένα να τρώω ό,τι θέλω χωρίς να έχουμε πρόβλημα. Όμως πως θα λειτουργήσει στο μέλλον? (γιατί πάει πολύ καλά, είμαι ευτυχισμένη μαζί του και θα ήθελα πολύ να συνεχίσουμε) Στο σοβαρό, δηλαδή, κομμάτι της υπόθεσης, πέρα από τη νηστεία, τι θα λέμε στα παιδιά μας? Καλά αυτός, εγώ τι θα τους λέω που δεν πιστεύω? Σήμερα σταυρώνεται ο καλός Χριστούλης και τώρα κάνουμε το σταυρό μας γιατί περνάμε μπροστά από εκκλησία και έτσι πρέπει για να μας έχει καλά?? Ή η μαμά πιστεύει αυτό κι ο μπαμπάς εκείνο??
Πείτε βρε παιδιά καμιά λύση αν το έχει περάσει και κάποιος άλλος!! Ευχαριστώ πολύ!! Φιλιά!!
-πεταλούδα-
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Βρε πεταλούδα, αυτό θα το λύσεις με τις ιδέες που θα σου πετάξουν άγνωστοι ανώνυμα στο ίντερνετ; Πρώτον, βιάζεσαι. Όσο καλά και να πηγαίνει το πράγμα, όσο και αν ήθελες να συνεχίσετε, αν δεν ξέρεις τι πιστεύει για την ανατροφή των παιδιών του, δεν τον ξέρεις αρκετά για να κάνεις σχέδια για το μέλλον, και αυτό είναι άσχετο με την προφανή σας διαφορά. Αυτό σημαίνει ότι δεν γνωρίζεστε καθόλου ακόμα, και δεν έχετε κάνει τέτοιου είδους συζητήσεις, και αν δεν τις έχετε κάνει, και αυτό κάτι σημαίνει.
Δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ και ο διπλανός για την μελλοντική σας οικογένεια, σημασία έχει τι όραμα ευτυχίας έχει ο καθένας σας, και το δικό σου δεν μας το λες (νομίζεις ότι η νηστεία είναι το πρόβλημα μόνο; Θα έστελνες ας πούμε τα παιδιά σου στο κατηχητικό, ή σε χριστιανική κατασκήνωση;) και το δικό του σου είναι άγνωστο. Πώς φαντάζεται τις οικογενειακές γιορτές, και πώς επηρεάζουν οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις τις απόψεις του για τα κοινωνικά ζητήματα (και πάλι, η νηστεία είναι το πρόβλημα λες;) Ας πούμε τι πιστεύει για τις εκτρώσεις, τι πιστεύει για τις προγαμιαίες σχέσεις; Ξέρεις; Ή νομίζεις ότι η νηστεία είναι η διαφορά σας;
Η διαφορά στην θρησκεία, στην πολιτική (που συχνά ταυτίζονται) και οι διαφορές στην σχέση με τα χρήματα είναι πολύ μεγάλα αγκάθια στη συμβίωση. Θα βρεθούν ζευγάρια που τα έχουν λύσει, θα βρεθούν άλλα που διαλύθηκαν. Το ζήτημα είναι αν μπορείτε να τα λύσετε εσείς, και αυτό θα το καταλάβεις όταν κάνετε αυτές τις θεωρητικές συζητήσεις. Μεταξύ σας. Όχι ο καθένας ξεχωριστά παρέα με αγνώστους.
__________________
4.
Χαιρεται κ συγχαρητηρια για τη στηλη!Πραγματικα υπεροχες απαντησεις.Αυτο που θα ρωτησω δεν συγκαταλεγεται στα προβληματα,ειναι αστειο αλλα μου προεκυψε απορια.Ο αντρας μου κ εγω ακουμε ροκ&μεταλ μουσικη κυριως κ κλασσικη ενιοτε.Χρονια τωρα δεν μπορω να ακουσω κατι αλλο,ποσο μαλλον ελαφρολαικα που τα θεωρω αστεια.Δεν κατηγορω οσους τα ακουνε απλα δεν μου αρεσουν.Φυσικο ειναι στο σπιτι κ στο αμαξι να ακουμε ροκ,χαλαρο βεβαια γιατι ακουν κ τα παιδια (9 κ 4 χρονων).Τα παιδια εχουν συνηθισει φανταζομαι κ τους αρεσει κιολας.Προσφατα ο γιος μου 9 ετων πηγε εκδρομη με το σχολειο κ γυρνωντας μου παραπονεθηκε οτι ολα τα παιδια τραγουδουσαν τα τραγουδια που επαιζε το ραδιοφωνο εκτος απο αυτον.Του ειπα οτι αν του αρεσουν αυτα τα τραγουδια φυσικα μπορει να τα ακουει.Παρ'ολα αυτα δεν μου αρεσουν τα προτυπα που προωθουν,η μουσικη ειναι απλοικη εως απαραδεκτη κ οι στιχοι επιπεδου νηπιαγωγειου.Νομιζω οτι δεν προσφερουν τιποτα,ουτε καν ψυχαγωγια.Πως χειριζεσαι κατι τετοιο χωρις να καταπιεσεις το παιδι κ να αποφυγεις να το "σπρωξεις" σε αυτο που εσυ θελεις;ευχαριστω
-μπετυ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο γιος σου δεν παραπονέθηκε επειδή έχασε κάποια μουσική εμπειρία. Παραπονέθηκε επειδή δεν του άρεσε που διέφερε από τα άλλα παιδιά. Τα παιδιά είναι μεγάλοι κομφορμιστές και μέχρι να φτάσουν στην εφηβεία δεν αντέχουν καθόλου την διαφορετικότητα. Οπότε, αυτό είναι το θέμα που πρέπει να συζητήσεις μαζί του και όχι η μουσική παιδεία. Το πώς θα το κάνεις δεν το ξέρω, εξαρτάται από τι θεωρείς εσύ σωστό. Είναι σε ηλικία να του εξηγήσεις ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ότι δεν πειράζει να διαφέρεις λίγο, και ότι υπάρχουν και άλλοι που δεν ξέρουν τα τραγούδια στο ραδιόφωνο; Ή πιστεύεις ότι πρέπει να τον καθησυχάσεις και να τον κάνεις να νιώσει ασφάλεια, ότι δεν διαφέρει και δεν χρειάζεται να διαφέρει εξαιτίας σας; Είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρεις ως γονιός που ξέρει το παιδί του.
__________________
5.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που απαντάς αμπα, θα ήθελα πολλά να σου πω και να σε ρωτήσω αλλά δεν θα το κάνω για να μη σε κουράσω, θα ρωτήσω μόνο ένα πράγμα που άκουσα πρόσφατα και με βρίσκει αντίθετη, με προβλημάτισε και θα ήθελα πολύ να ακούσω και εσένα πάνω σε αυτό. Γνώρισα έναν άντρα που μου αρέσει αλλά μου είπε σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο ότι συμφωνεί με τον αγοραίο έρωτα, το έχει κάνει και θα το κάνει. Μορφωμένος, ευγενικός και άλλα (θεωρητικά) καλά. Έπαθα σοκ για πολλούς λόγους που δεν θα αναλύσω γιατί περιμένω την άποψη σου.
-Αμελί
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η άποψη μου είναι ότι αν έπαθες σοκ με αυτό, σε περιμένουν πολλά σοκ ακόμα στη ζωή σου. Αυτή είναι μια απολύτως μέινστριμ άποψη. Αν την είχες ταυτίσει με παρακμή ή με ειδικές ομάδες αντρών, πολύ κακώς, κάτι αποφεύγεις να δεις, και κάπως έχεις καλουπώσει λίγο μονόπαντα στο μυαλό σου το «μορφωμένος, ευγενικός». Δεν ξέρω τι θέλεις να ρωτήσεις. Αν θα συνέχιζα με έναν άντρα που πιστεύει κάτι τέτοιο; Έχει σημασία τι θα έκανα εγώ; Σημασία έχει τι πιστεύεις εσύ. Δεν χρειάζεσαι άποψη άλλου.
__________________
6.
Α μπα και αναγνωστες, πιστευετε οτι παντα η επιθυμια για ρινοπλαστικη προκυπτει απο την ελλειψη αυτοπεποιθησης; Η μυτη μου ειναι πολυ μεγαλη, στραβη και μοιαζει δυσαναλογη σε σχεση με το υπολοιπο προσωπο μου και αν και μεχρι τωρα δεν εχω λαβει τετοιου ειδους σχολια απο κανεναν η μυτη μου δεν μου αρεσει. Το εχω συζητησει ως τωρα με δυο φιλικα μου προσωπα και η απαντηση που πηρα ειναι πως δεν αγαπω τον εαυτο μου. Αυτο που με προβληματιζει και αποφασισα να γραψω στη στηλη ειναι πως νιωθω ντροπη, οχι για τη μυτη μου αλλα για το γεγονος οτι δεν μου αρεσει. Φοβαμαι να παραδεχτω πως δεν μου αρεσει μηπως με χαρακτηρισουν κομπλεξικη η κατι παρομοιο, και δεν ξερω τι σταση πρεπει να κρατησω. Απο τη μια νιωθω πως το κανω κι εγω αυτο που κανουν οι φιλοι μου γιατι μια εγχειρηση ρινοπλαστικης μου φαινεται αποδεκτη αλλα πρεπει να παραδεχτω πως δεν συμβαινει το ιδιο με την αιδοιοπλαστικη.. Γιατι ομως συμβαινει αυτο, αφου και οι δυο αιθητικες επεμβασεις δεν ειναι;; Κι ομως εγω τις διαχωριζω οπως κανουν και οι φιλοι μου.. Και αναρρωτιεμαι: τελικα ολες οι αισθητικες επεμβασεις πηγαζουν απο αισθημα κατωτεροτητας; εαν οχι ποιοες πηγαζουν και ποιες οχι; και κυριως: πρεπει να αισθανομαι ενοχες που θελω να αλλαξω τη μυτη μου; ειμαι ενα θυμα της συχγονης εποχης -και καθε εποχης- ΄ή μηπως οχι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ε όχι, δεν είναι ίδιες επεμβάσεις, και να σου πω την αλήθεια με έπιασε λίγο νευρικό γέλιο όταν το διάβασα (τώρα μου πέρασε). Δεν είναι σε εξίσου εμφανές σημείο η μύτη σου με το αιδοίο σου. Δεν είναι πολύ πιθανό να πει κανείς «ωραία κοπέλα, αν έκανε και μια αιδοιοπλαστική, θα ήταν πιο συμμετρικό το πρόσωπό της». Δεν βλέπουν το αιδοίο σου οι υποψήφιοι εργοδότες σου όταν πας για συνέντευξη. Δεν είναι το αιδοίο σου η καρτ βιζίτ σου (φαντάζομαι), το πρόσωπό σου όμως, είναι.
Μπορεί κάποιος να θέλει να κάνει πλαστική μύτης επειδή έχει προβλήματα αυτοπεποίθησης, αλλά δεν είναι ο μοναδικός λόγος για να την κάνεις. Η απλοποίηση των φιλενάδων σου «δεν αγαπάς τον εαυτό σου» είναι επιπέδου αυτοβοήθειας φέισμπουκ. Δεν μπορούμε να αγαπάμε τον εαυτό μας αυτομάτως όπως κι αν είναι, επειδή είναι όπως είναι. Αυτό δεν είναι αγάπη προς τον εαυτό, αυτό είναι ναρκισσισμός. Ιδανικά και μετά από δουλειά και προσωπική προσπάθεια αγαπάμε την καλύτερη του εκδοχή, μέσα και έξω. Χρειαζόμαστε και τους άλλους για να νιώσουμε ασφάλεια, ότι ανήκουμε κάπου, ότι είμαστε μέλη μιας ομάδας. Και σε αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία η εμφάνιση μας, δεν γίνεται να το αγνοήσουμε αυτό. Δεν είναι αδυναμία να μην σου αρέσει κάτι πάνω σου. Δεν αποκλείεται να αγαπάει κανείς τη μεγάλη του μύτη, έχουν κάνει άνθρωποι καριέρα με τις μύτες τους, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι έχουν μεγάλες μύτες είναι υποχρεωμένοι να τις αγαπάνε, δεν είμαστε όλοι η Μπάρμπρα Στρέιζαντ (ούτε όλοι Αλέξις Τέξας).
_________________
7.
Αγαπημένη Α-μπα,
Σε διαβάζω χρόνια, εκτιμώ φοβερά την κρίση σου και σε θαυμάζω ζηλεύοντας την καθαρότητα της σκέψης σου. Η ερώτηση που θέλω να θέσω έχει να κάνει με την εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα....νιώθω εδώ και καιρό (3 χρόνια κοντά) πως είμαι ερωτευμένη με τον καλύτερο μου φίλο, τον Κ. ο οποίος είναι gay. Ο σεξουαλικός του προσανατολισμός ήταν ένα θέμα που ο συγκεκριμένος παλιά δεν ακουμπούσε καν αλλά τα τελευταία 2 χρόνια (ζώντας και στο εξωτερικό) τον βλέπω πως το έχει αποδεκτεί και συχνά πλέον θα μου αναφέρει φλερτ και περιπέτειες που μπορεί να είχε. Και χαίρομαι πραγματικά για αυτόν γιατί ένιωθα και ξέρω πως χρόνια τώρα αυτό το ζήτημα τον βασάνιζε και τον ταλαιπωρούσε εσωτερικά και τώρα επιτέλους βρίσκει τον εαυτό του, τον αποδέχεται και τον αγαπά όπως του αξίζει. Και εδώ είναι το πρόβλημα μου.... ενώ σε επίπεδο λογικής όλα αυτά μου είναι εντελώς ξεκάθαρα μπαίνει στην εξίσωση το συναίσθημα και μάλλον ο εγωισμός (; ) και καταλήγω να νιώθω χάλια κάθε φορά που θα μου αναφέρει κάτι σχετικό.....σε σημείο που δεν μπορώ να το ελέγξω καν και που έχω αρχίσει να ανησυχώ για την ψυχική μου ισορροπία. Τις προάλλες ήμασταν σε μπαράκι, και διέκρινα πως υπήρχε ένα φλερτ μεταξύ του Κ. και του μπάρμαν ... και τότε απλά άρχισαν να κυλούν δάκρυα από τα μάτια μου, δάκρυα που ήταν αδύνατο να συγκρατήσω (οι φορές που έχω δακρύσει σε δημόσιο χώρο στη ζωή μου είναι ελάχιστες). Καθώς στο γράφω αντιλαμβάνομαι τη γελοιότητα του γεγονότος αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωθα απλά μια απέραντη ασυγκράτητη θλίψη – φυσικά δεν είπα λέξη, ψέλλισα μια χαζή δικαιολογία και εξαφανίστηκα. Και μετά φοβήθηκα...πως έχω πάθει εμμονή, πως χάνω τα καλύτερα μου χρόνια (είμαι 33) κολλημένη με κάποιο που υπεραγαπώ αλλά ξέρω πως είναι αδύνατον να είμαστε μαζί με τον τρόπο που θα ήθελα εγώ. Και ξέρω πως εφόσον νιώθω έτσι θα έπρεπε ως μόνη λύση να κρατήσω απόσταση από τον Κ. αλλά οι ζωές μας είναι τόσο αλληλένδετες που δεν έχω το σθένος να το κάνω (ίδια γειτονιά, κοινές παρέες, ίδιος επαγγελματικός χώρος). Αντιλαμβάνομαι πως απλά συντηρώ μια ψυχοφθόρα για μένα κατάσταση, απλά για να καλύψω δικά μου κενά αλλά δεν ξέρω από που να πιάσω το κουβάρι που έχω μέσα μου για να το ξεμπλέξω. Εν τω μεταξύ είμαι μόνη τα τελευταία 5 χρόνια, όχι από συνειδητή επιλογή (ή τουλάχιστον αυτό λέω στον εαυτό μου). Η αλήθεια είναι πως όποιο γνωρίσω τον συγκρίνω σχεδόν ασυνείδητα, με τον Κ. και καταλήγω να τον απορρίπτω σχεδόν με συνοπτικές διαδικασίες. Μόλις κατάλαβα τι σεντόνι έγραψα οπότε μένω εδώ και αναμένω τα σχόλια σου – χρειάζομαι κάτι να με ταρακουνήσει!!!
-Λήδα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Λήδα, όπως λέω πάντα στους άλλους ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν τους άλλους, αν δεν θέλουν να βοηθήσουν τον εαυτό τους, έτσι κι εγώ δεν μπορώ να κάνω ή να πω κάτι για να σε ταρακουνήσει, αν δεν μπορείς να ταρακουνήσεις μόνη σου τον εαυτό σου. Έχεις αναλύσει το θέμα, έχεις καταλάβει γιατί λειτουργείς έτσι, έχεις εντοπίσει ότι η συμπεριφορά σου είναι μια προσπάθεια για να καλύψεις τα δικά σου κενά... οπότε, η λύση είναι να καλύψεις αυτά τα κενά με έναν άλλον, πιο υγιή τρόπο. Είναι πάρα πολύ δύσκολη η αλλαγή γιατί όσο βλαβερή και αν είναι μια συνήθεια, είναι αυτό που ξέρουμε, και το άγνωστο μας τρομάζει. Αν δεν είχες αυτό το δεκανίκι, θα έπρεπε να βρεις το θάρρος να βουτήξεις στα κρύα νερά, και προτιμάς τα στάσιμα που ξέρεις, κι ας σε τρώνε τα κουνούπια.
Όπως λέμε συχνά εδώ, όταν έχουμε μια συμπεριφορά που ξέρουμε ότι μας κάνει κακό, και δεν ξέρουμε πώς να ξεμπλέξουμε το κουβάρι, η λύση είναι ο ψυχολόγος. Υπάρχει λόγος, ή υπάρχουν πολλοί λόγοι που σε κάνουν να θέλεις να είσαι στάσιμη, που σε κάνουν να προτιμάς να κρύβεσαι πίσω από το ανέφικτο για να μην τολμήσεις στις δυσκολίες της ζωής. Μπορεί και να τους ξέρεις και να μην τους λες εδώ, μπορεί να νομίζεις ότι τους ξέρεις, μπορεί να μην έχεις καταλάβει καθόλου γιατί φέρεσαι όπως φέρεσαι, αλλά δεν μπορώ εγώ να μαντέψω για να σου πω αυτό που πρέπει να ακούσεις για να παραδεχτείς τα κίνητρα σου. Μολαταύτα, το γεγονός ότι προβληματίζεσαι και ζητάς βοήθεια εδώ σημαίνει ότι είσαι έτοιμη να κάνεις την προσπάθεια. Πρέπει να αποφασίσεις ποιο σε συμφέρει να είναι το επόμενο βήμα, χωρίς να περιμένεις από άλλον να σε ταρακουνήσει. Κανείς δεν μπορεί να σε ταρακουνήσει αν δεν είσαι αποφασισμένη.
σχόλια