ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι γύρω στα 30 και είμαι με το φίλο μου 1 χρόνο μαζί. Είναι πραγματικά υπέροχος! Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί. Μετά από σερί αποτυχημένων αποπειρών για (αποτυχημένες) σχέσεις βρήκα σε αυτόν τον άνθρωπο αγάπη, αποδοχή και ηρεμία.Το θέμα είναι το εξής. Πριν γνωριστούμε, τον είχε γνωρίσει μια φίλη μου της οποίας της άρεσε. Λίγες μέρες μετά γνωριστήκαμε κι εμείς (όχι μέσω της φίλης μου, αλλά σε χώρο που κινούμαστε και οι 3 μας) του άρεσα, μου άρεσε, μου ζήτησε να βγούμε and the rest is history.Το θέμα είναι ότι ποτέ η φίλη μου δεν ξεπέρασε το γεγονός ότι έκανα κάτι με κάποιον ο οποίος της άρεσε (και μάλιστα της άρεσε πρώτης). Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ χειρίστηκα καλά το θέμα (πριν ξεκινήσουμε να βγαίνουμε με τον φίλο μου) καθώς μπήκα εξ αρχής σε θέση άμυνας. Εδώ να σημειώσω ότι και παλιότερα άρεσε κάποιος στη φίλη μου, στον οποίο άρεσα εγώ και παρότι δεν μου ήταν αδιάφορος, επέλεξα να κάνω πίσω όταν με προσέγγισε. Καταλαβαίνω, λοιπόν, ότι όλο αυτό ήταν πολύ βαρύ γι’ αυτή.Από την άλλη πριν κάνω σχέση με τον τωρινό μου σύντροφο, είχα μια περιπέτεια με ένα άτομο από την παρέα (φίλο ενός φίλου) που με πλήγωσε πολύ. Αδίκως νευρίασα με τη φίλη μου, επειδή στο ενδιάμεσο είχε αναπτύξει φιλία με αυτό το άτομο και είχαμε μαλώσει τότε επειδή θεώρησα ότι σαν φίλη δεν σκέφτεται τα δικά μου συναισθήματα, αλλά προτίμησε να επιδιώξει την παρέα ενός ατόμου που είχε πληγώσει την φίλη της. Όταν λοιπόν με προσέγγισε ο τωρινός μου φίλος βρισκόμασταν σε αυτή την φάση με τη φίλη μου.Της ζήτησα συγνώμη και της εξήγησα ότι δεν έκανα κάτι για εκδίκηση αλλά γιατί μου άρεσε αυτός ο άνθρωπος.1 χρόνο μετά, η φίλη μου δεν είναι πια φίλη μου και μετά βίας μου μιλάει.Το θέμα είναι ότι εγώ νιώθω απίστευτες ενοχές και όποτε την πετυχαίνω στο δρόμο ή σε διάφορες δραστηριότητες μετά στο σπίτι δεν μπορώ να σταματήσω το κλάμα.Τι μπορώ να κάνω;