ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομιζω πως εχω μπει για τα καλα σε ενα φαυλο κυκλο. Ουσα "φρεσκια" (μολις μισο χρονο) σε καινουριο εργασιακο περιβαλλον-στο οποιο η προισταμενη ειναι απο αυτες που αισθανεται πιο "ανετα" με τους αντρες συναδελφους και κοιτα ανταγωνιστικα και με τερμα σηκωμενο το φρυδι ακομα και την κοπελα του κυλικειου-προσπαθησα απ την αρχη να ειμαι ηρεμη, εργατικη, προθυμη, ευχαριστη. Η ιδια εκανε πολλες φορες παρουσια αρκετων συναδελφων ακυρα σχολια τοσο για μενα οσο και για αλλες κοπελες-νεοτερες απο εκεινη- τα οποια φυσικα δεν βρηκαν καμια ανταποκριση αφου φροντιζε επιδεξια να αφηνει τον κομπλεξισμο της να ρεει αφθονος..Η συμπεριφορα της απεναντι στο γυναικειο δυναμικο του γραφειου σχεδον αυταρχικη, εν αντιθεσει βεβαια με το αντρικο οπου η πλακα και ο χαβαλες.πανε συνεφο. Εφτασα σταδιακα και χωρις να το καταλαβω στο αλλο ακρο, του σχεδον θυματος. Να πηγαινω στη δουλεια και να κανω τα παντα για να ειμαι 0% ανταγωνιστικη και απαρατηρητη, οχι βεβαια σε οτι αφορα το αντικειμενο στης δουλειας αλλα στο θεμα εμφανισης. Δε βαφομαι ενω βαφομουν ανεκαθεν και ξαναφορεσα τα μυωπικα γυαλια μου βαζοντας στην ακρη μετα απο 10 χρονια τους φακους επαφης μου.. η συμπεριφορα της δε βελτιωθηκε ιδιαιτερα, σταματησε ομως να σχολιαζει βλακωδως το ποσο ξεκουραστη ειμαι για να βαλω κραγιον το πρωι (ακυρο).. το ξερω ακουγεται εντελως παρανοικο ολο αυτο αλλα πραγματικα, any ideas για το ποια ειναι η καλυτερη διαχειριση μιας ακραια ανταγωνιστικης γυναικας- προισταμενης ??