__________________
1.
Οταν ημουν 19 χρονων ειχα μια υπεροχη σχεση μεχρι που πηγα στο πανεπιστημιο και αρχισε να με καταδιωκει ερωτικα ενας συμμαθητης μου. Με κυνηγουσε για 2 χρονια μεχρι που τον ερωτευτηκα και χωρισα και τα φτιαξαμε. Ειμαστε μαζι εδω και 4 χρονια και ειμαι δεκτης μιας παραλλογης συμπεριφορας. Θυμωνει υπερβολικα και με βριζει χυδαια, μειωνοντας την νοημοσυνη μου και μου λεει οτι δεν μπορει να επικοινωνησει μαζι μου γιατι δεν τον καταλαβαινω. Οταν θυμωνει φωναζει πολυ και δεν μου μιλαει για μερες μεχρι να παω εγω να τον βρω. Ο λογος που θυμωνει και ουρλιαζει ειναι γιατι π.χ θελει να θυμαμαι καθε λεπτομερεια της συζητησης και να απανταω σε πολυ συγκεκριμενο βαθμο. Εχει κανει παρα πολλα παραλογα που δεν χωρανε εδω. Το Σαββατο τον επιασε παλι κριση χωρις λογο και με εβριζε και θεωρει οτι κανει κατι φυσιολογικο οποτε δεν ζηταει συγγνωμη γιατι ετσι νιωθει να κανει λεει. Εκτος αυτου πηγε εκδρομη με την ξαδερφη του ενω ειχαμε κανονισει μαζι, επειδη δεν απαντουσα στο τηλ 2 μερες λογω της συμπεριφορας του. Μαλιστα μου ειπε οτι δεν επρεπε να φυγω το Σαββατο απο το σημειο συναντησης μας παρολο που με έβριζε, ηθελε να μεινω να μου εξηγησει ( ο λογος ηταν γιατι δεν απαντησα συγκεκριμενα σε κατι αλλα απαντησα με δικο μου τροπο).Δεν θελει να αλλαξει. Μηπως ειναι ναρκισσος η ψυχοπαθης; Εχει δειξει πολλα δειγματα. Η αυτοπεποιθηση μου ειναι στο πατωμα και σημερα το πρωι μου ζητησε να χωρισουμε επειδη λεει δεν μπορει να επικοινωνησει μαζι μου. Νιωθω πως εχω χαμηλη νοημοσυνη και πως δεν αξιζω. Το πιο γελοιο; Γυρναει και μου λεει πως οι υπολοιποι φιλοι του καταλαβαινουν μονοι τους τα λαθη τους και διορθωνονται!!
-Μαρια
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μαρία, για λόγους που δεν μας λες εδώ, και δεν φαίνονται από τα συμφραζόμενα, αδυνατείς να προστατέψεις τον εαυτό σου, σε σημείο που αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο. Δεν ξέρω γιατί σε όλα αυτά δεν έχεις ούτε ως υπόνοια αναφέρει το ενδεχόμενο να τον χωρίσεις εσύ. Αυτό που ξεχωρίζει στην ιστορία και έχει σημασία είναι το «νιώθω ότι έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση και δεν αξίζω.» Όσο το νιώθεις αυτό, τέτοιους ανθρώπους θα τραβάς, νάρκισσους ή ψυχοπαθείς, και θα πιστεύεις ότι δεν σου αξίζει κάτι καλύτερο. Δεν έχει σημασία τι από τα δύο είναι. Αυτό που έχει σημασία είναι να βρεις τον εαυτό σου και να τον βοηθήσεις. Αν δεν ξέρεις πώς να βοηθήσεις τον εαυτό σου, αν δεν ξέρεις πώς να εγκαταλείψεις αυτή την ιστορία, πώς να δημιουργήσεις γύρω σου ένα ασφαλές περιβάλλον, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
__________________
2.
Έχω παρατηρήσει το εξής: μόλις απομακρύνομαι από τους ανθρώπους γιατί δεν μου συμπεριφέρονται καλά ή βλέπω πράγματα στην όλη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα τους που με χαλάνε, τότε εκείνοι τρέχουν να με προσεγγίσουν πάλι. Με πλακώνουν στα τηλ., μου μιλάνε όμορφα κι ευγενικά σαν να μην έχει συμβεί τίποτα και με προσκαλούν σε events που παλιότερα δεν είχαν διανοηθεί να το κάνουνε. Το μοτίβο αυτό έχει συμβεί μέχρι στιγμής πέντε φορές. Πώς το ερμηνεύεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν λες «τους ανθρώπους» δεν εννοείς όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη, εννοείς δύο ή τρεις ή ίσως έναν. Άντε πέντε, έναν για κάθε ηβέντ, που λες κι εσύ. Δεν ξέρω τι κίνητρα έχει ο καθένας για να μην θέλει να σε απομακρύνει εντελώς. Πρόχειρα θα έλεγα ότι κάποιοι φέρονται ακριβώς όσο καλά χρειάζονται να φέρονται, χωρίς να κάνουν τον κόπο να είναι πραγματικά καλοί, ώστε να έχουν όσο πιο μεγάλη αυλή γνωστών γίνεται. Στην διαδικασία αυτή μερικές φορές τεστάρουν τα όρια, ή μάλλον τα πιέζουν. Δεν απομακρύνονται όλοι όταν τους φέρονται άσχημα (δες και την παραπάνω ερώτηση). Επειδή εσύ το κάνεις, το καταλαβαίνουν και αλλάζουν συμπεριφορά για να επιστρέψεις. Τα ηβέντς τουλάχιστον είναι άξια λόγου;
__________________
3.
Bγαίνει σε κάποιον άλλο η πίστη με αυτή την άσκηση με την μπάλα? Νόμιζα ότι είναι απλή και μπορώ να κάνω μέχρι 5.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εγώ άρχισα να πονάω μόνο βλέποντας το βίντεο. Πώς είναι δυνατόν να σου φάνηκε απλή;
__________________
4.
Hola α μπα!
Έχω μία ερώτηση να κάνω. Είμαι σε μία σχέση εδώ και 3,5 χρονια. Εγώ είμαι 27, αυτός 34. Δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία οι ηλικίες, απλά σχετίζονται με την ερώτησή μου. Δεν ξέρω πως να αναφέρω το αγόρι μου σε τρίτους που δεν τον ξέρουν. Σαν "αγόρι" μου, σαν "φίλο" μου, σαν "σύντροφό" μου, σαν "σχέση" μου, πως;; Το αγόρι μου φαίνεται κάπως πιο αφελές, ίσως για πιο μικρές ηλικίες. Αλλά και με το σύντροφό μου δε νιώθω τόσο εξοικειωμένη. Έχεις εσύ κάποια ιδέα; Όχι ότι παίζει μεγάλη σημασία αυτό, αλλά έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να σκέφτεται τις εναλλακτικές.
Ευχαριστώ πολύ!
-Σαπουνάδα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εξαρτάται σε ποιον μιλάς. Για το αφεντικό είναι ο σύντροφος, για τη μαμά ο καλός σου, για φίλη ο Βλάσσης, και αν έγραφες Άρλεκιν, είναι ο εραστής σου.
__________________
5.
Πήρα πτυχίο και θεωρούμαι χημικός. Η λέξη 'χημικός' μου προκαλεί μια αναστάτωση γιατί νιώθω ότι δεν μπορώ να αυτοαποκαλούμαι κάτι τέτοιο. Να εξηγηθώ, ναι έχω πτυχίο και τα μαθήματα που πέρασα προσπάθησα να τα κατανοήσω χωρίς παπαγαλίες κτλ, όμως, διαίσθηση απέκτησα μόνο στον τομέα που μου άρεσε (Φυσικοχημεία) . Διαίσθηση σημαίνει ότι μπορώ να κάνω μια συζήτηση για κάτι καινούριο σε μένα αλλά του τομέα χωρίς να πω βλακείες. Αντίθετα, στους άλλους τομείς η γνώση που έχω είναι βασική και θα μπορούσα να συζητήσω αφού πρώτα διαβάσω περί του θέματος αν κα πολλές φορές δημοσιεύσεις άλλου τομέα με δυσκολεύουν στο διάβασμα. Αυτό στην πραγματικότητα μου είναι το αποτέλεσμα του να έχω πτυχίο. Είμαι μεταπτυχιακό, οι άλλοι χημικοί αν δεν κάνεις συνθέσεις δεν σε θεωρούν χημικό. Με επηρεάζει αλλά τους αγνοείς, μπαίνω σήμερα σε διάλεξη μαθήματος εκτός τομέα για να διευρυνθώ λιγάκι και ο καθηγητής αντίστοιχα με έκανε να νιώσω πως αφού δεν ασχολούμαι με υλικά δεν είμαι χημικός και είμαι ' εκτός κλίκας ' και μάλιστα φυσικοχημικά πράγματα είτε έλεγε πως δεν θα τα πούμε είτε ότι είναι άλλος κόσμος... Μου αρέσει ο τομέας μου, βρήκα αυτό που μου αρέσει αλλά μήπως εξειδικεύτηκα πολύ γρήγορα? Επίσης μήπως επειδή βγήκα εκτός comfort zone νιώθω έτσι? Επίσης, τι σημαίνει τελικά έχω πτυχίο στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ξέρω τίποτα για χημεία, αλλά μου φαίνεται ότι βρίσκεσαι ακαδημαϊκά σε λάθος περιβάλλον. Αντιζηλίες εντός κλάδων για το ποιος είναι ο «κανονικός» και ο «σωστός» και ποιος ο γιαλαντζί υπάρχουν σε όλες τις επιστήμες.
Εννοείται ότι όταν παίρνεις ένα βασικό πτυχίο δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις όλους τους τομείς μιας επιστήμης. Πιστεύω ότι είναι πολύ καλό ότι κατάλαβες από νωρίς ποια πτυχή του τομέα σου αρέσει. Οπότε, τι δουλειά έχεις με ανθρώπους που περιφρονούν αυτόν τον τομέα; Βρες τους υπόλοιπους που αγαπάνε την Φυσικοχημεία και γίνε μέλος αυτής της ομάδας.
__________________
6.
κατα ποσο πιστευεις οτι οι ερωτικες σχεσεις των ανθρωπων δημιουργουνται για ικανοποιηση προσωπικων αναγκων του ατομου (π.χ.αισθημα μοναξιας/σεξ/επιβεβαιωση/συμμορφωση στις κοινωνικες επιταγες/υλικο κερδος) και κατα ποσο μπορουν να υπαρξουν ανιδιοτελη συναισθηματα προς το αλλο ατομο χωρις απωτερο και ενδομυχο σκοπο και οφελος.θεωρεις οτι υπαρχει καποια απολυτη αληθεια οσον αφορα τα ανθρωπινα κινητρα για συναψη σχεσεων; ευχαριστω πολυ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποια απόλυτη αλήθεια. Πιστεύω όμως ότι η προσπάθεια μας να δημιουργούμε τεχνητά δίπολα όταν ένα θέμα μας μπερδεύει, δείχνει αμηχανία και φόβο να δούμε την ζωή σε όλη της πολυπλοκότητα. Ο στόχος της ζωής είναι η ζωή. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ύπαρξη, από κάθε άνθρωπο μέχρι κάθε κύτταρο που μας περιβάλλει, προσπαθεί να συνεχίσει να υπάρχει, και για να γίνει αυτό, βρίσκεται σε συνεχή προσπάθεια να αντλεί δυνάμεις. Αυτή είναι η κατάρα που μας συνοδεύει. Η αγιοποίηση της «ανδιοτέλειας», η ασκητική στάση, είναι θρησκευτική εφεύρεση, που παρεμπιπτόντως, πάντα απευθύνεται στο ποίμνιο, δεν είναι κάτι που ασκούν με ιδιαίτερο ζήλο οι ηγέτες ή οι εμπνευστές τέτοιων ιδεών. Ο στόχος αυτής της ρητορείας είναι ο έλεγχος. Μην ψαρώνεις.
Όταν δίνεις, παίρνεις, και παίρνοντας, είσαι σε θέση να ξαναδώσεις. Και κάπως έτσι κυλάει το πράγμα.
_________________
7.
Αγαπημένη μου Αμπά, καθημερινή μου απόλαυση, ιδού το ερώτημά μου: Όταν ήμουν μικρή διαγνώστηκα με υποφυσιογενή νανισμό, το οποίο σημαίνει ότι χωρίς να έχω γονιδιακό νανισμό και τα υπόλοιπα εξωτερικά χαρακτηριστικά αυτού, παρέμενα κολλημένη στο 1,39. Αφού συμμετείχα στο πειραματικό τότε (προ23 ετών) πρόγραμμα καθημερινών ενέσεων με αυξητική ορμόνη για πέντε περίπου χρόνια, έφτασα τότε στο 1,61 και πλέον στο 1,65. Να πω εδώ ότι η καρτέλα μου έγραφε ότι έφτασα 1,75μ- μοντέλο ολόκληρο- για να φαίνονται καλύτερα τα αποτελέσματα του πειράματος και έτσι διέκοψα την αγωγή πρόωρα... (Το τελευταίο σχόλιο απλώς για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων των πειραμάτων)
Τέλος πάντων, τα χρόνια πέρασαν, είχα την τύχη να γίνω μία όμορφη γυναίκα, σχεδόν είχα ξεχάσει εκείνη την αρκετά επώδυνη εμπειρία και τα συνοδευτικά συμπλέγματα, αν και πάντα –υποσυνείδητα- έψαχνα άντρες πάνω από 1,85μ για καλό και για κακό. Έφτασα στα 34 μου και ο σύντροφός μου (που τυχαίνει να είναι μετά βίας 1,75), με τον οποίο είμαστε θετικοί στο να κάνουμε ένα παιδί, δεν ξέρει ότι είχα πάρει αυτή την αγωγή. Γενικά, εκτός από την οικογένειά μου και τους γιατρούς δεν το ξέρει κάποιος άλλος. Σκέφτομαι αν θα πρέπει να του το πω, καθώς –παρότι δεν χαρακτηρίζεται ως κληρονομικό- υπάρχει πιθανότητα να επηρεαστεί το ύψος του παιδιού και το κόστος αποκατάστασης ενός τέτοιου προβλήματος είναι δυσθεώρητο, και η ταλαιπωρία πολύ μεγάλη. Επίσης, το ότι βλέπει απέναντί του έναν άνθρωπο με τη σημερινή μου μορφή ενώ κανονικά θα ήμουν max στο 1,45 με άλλη σωματοδομή και όλα όσα συνεπάγεται η έλλειψη αυξητικής ορμόνης, με κάνει να νιώθω ότι του λέω ψέματα για το πώς είμαι στην πραγματικότητα.
Το ερώτημά μου είναι: πώς σου φαίνονται οι σκέψεις μου; να το πω ή να βγει κανένα νανάκι και να εξηγώ μετά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εδώ έχουμε ένα ιατρικό θέμα, και ένα συναισθηματικό θέμα. Για το ιατρικό με μπέρδεψες. Ή είναι κληρονομικό, ή δεν είναι. Αν είναι, μπορείτε ίσως να το παρακάμψετε με εξωσωματική και εξετάσεις γονιδιακές, αλλά και πάλι, αυτό είναι ιατρικό θέμα, δεν είναι για να το συζητάμε εδώ. Με όποιον και να κάνεις παιδί, αυτές τις απαντήσεις πρέπει να τις ξέρεις, και να έχεις σκεφτεί τι μπορείς να κάνεις για να παρακάμψεις το πρόβλημα, αν είναι γονιδιακό θέμα. Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει με γιατρούς, με γενετιστές ίσως, ή με ειδικούς στην εξωσωματική, όχι με το αγόρι σου, ούτε με εμάς στο α μπα.
Για το συναισθηματικό τώρα: είσαι αυτή που είσαι, επειδή έζησες αυτά που έζησες. Αυτό ισχύει για όλους μας. Όλοι μας θα ήμασταν αλλιώς αν δεν μας είχε συμβεί το ένα, το άλλο, το παράλλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που είμαστε τώρα είναι ψεύτικο. Φαίνεται σα να μην έχεις επεξεργαστεί αυτή την περιπέτεια μέχρι το τέλος. Σα να πιστεύεις ότι δεν έπρεπε τελικά να ψηλώσεις, γιατί αυτό το λαχείο σου έτυχε στη ζωή, και έπρεπε να το υπομείνεις. Σα να πιστεύεις ότι ξεγέλασες τη μοίρα. Φαίνεται και στο πόσο σημαντικό σου φαίνεται να είναι ψηλός ο άλλος, λες ότι ο φίλος σου είναι μετά βίας 1,75, λες και είναι κάτι το ντροπιαστικό (μια χαρά ύψος έχει). Αν συμβαίνει αυτό, είναι πολύ κρίμα. Η ιατρική είναι μέρος της ζωής. Η αυξητική ορμόνη που πήρες, είναι μέρος της φύσης. Αλλιώς θα έπρεπε όσοι σπάνε πόδια να μένουν με σπασμένα πόδια ή κολλημένα στραβά για να μην κοροϊδεύουν τους άλλους. Ή να μένουν με χαλασμένα δόντια. Ή, ή, ή (βάλε με το μυαλό σου).
Αυτή η στάση σου στο θέμα εξηγεί πώς γίνεται να έχεις φτάσει σε σημείο να συζητάς για παιδί με κάποιον άνθρωπο και να του έχεις κρύψει κάτι τόσο καθοριστικό για σένα. Δεν υπάρχει κάτι για να ντρέπεσαι, δεν χρειάζεται να είναι μυστικό. Σίγουρα δεν είναι πληροφορία για να μοιράζεσαι εύκολα, αλλά μιλάμε για τον άντρα που διάλεξες για να κάνεις παιδί. Τι φοβάσαι ότι θα γίνει αν το πεις;
ΥΓ. αυτό με την καρτέλα είναι απαράδεκτο, αλλά οφείλω να πω ότι από το 1,39 μέχρι το 1,65 είναι πολύ μεγάλη η διαφορά. Στα δικά μου μάτια και στο δικό μου μυαλό η διαδικασία ήταν απολύτως πετυχημένη.
σχόλια