ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου. Πριν ένα χρόνο ακριβώς παντρευτηκα και εδώ και 4 μήνες είμαι σε διάσταση με την σύζυγο μου. Ευτυχώς δεν υπάρχουν παιδιά. Πριν το γάμο είμασταν μαζί 7 χρόνια, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, εκτός βέβαια από τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όπου όλα άλλαξαν. Επαψα να νιώθω πράγματα, άφησα τον γάμο να γίνει (θα σας εξηγήσω παρακάτω), και έφτασα σε ένα σημείο που δεν άντεχα ούτε καν την παρουσία της και τα διελησα όλα. Δεν άντεχα να κάθομαι σπίτι. Ήθελα να ανοίξω την πόρτα να εξαφανιστω. Ο λόγος που της είπα ήταν ότι δεν άντεχα άλλο. Είχα ερωτευτεί άλλη γυναίκα. Δεν της είπα πια ήταν. Αν και μετά από λίγο το έμαθε από άτομο στην δουλειά μου. Τα πράγματα μεταξύ μας τώρα είναι πολύ άσχημα. Υπάρχουν νεύρα και θυμός από την πλευρά της και των δικών της, φυσικά δικαιολογιμενα. Τους φερθηκα με τον χειρότερο τρόπο. Ενώ εκείνοι με τον καλύτερο, μας έφτιαξαν σπίτι κ.τ.λ. Δεν υπογράφει για το διαζύγιο. Πριν λοιπόν περίπου 4 χρόνια γνώρισα μια συνάδελφο από την δουλειά και είχαμε μεταξύ μας περιστασιακες ερωτικές επαφές. Μια φορά το δίμηνο και αν. Λέγαμε μεταξύ μας ότι περνάμε καλά και μέχρι εκεί. Αν και από την πρώτη στιγμή είχα καταλάβει ότι εκείνη από την πλευρά της ένιωθε πράγματα για εμένα. Μου ζηταγε με κάθε ευκαιρία να βρεθούμε και εγώ ήμουν αυτός που της το εκοβα. Έδειχνε επίσης και σημάδια ζηλιας προς τις άλλες συναδέλφους που μου μιλαγανε, ακόμα και προς την τότε αραβωνιαστηκια μου (δεν είχαμε παντρευτεί ακόμα). Σε συζητήσεις που είχαμε κάνει, λέγαμε ότι όταν κάποιος από τους δύο μας νιώσει κάτι παραπάνω, αυτό μεταξύ μας πρέπει να σταματήσει γιατί δεν βγάζει πουθενά. Και φυσικά συμφωνήσαμε και οι δύο. Εκείνη ήταν παντρεμένη με 1 παιδάκι. Παράλληλα με αυτό που γινόταν με εμάς, έμεινε έγκυος από τον σύζυγό της και έκανε ένα ακόμα παιδί. Όσο ήταν έγκυος είχαμε κόψει τελείως τις επαφές μας. Μόλις όμως ξανά επέστρεψε στην δουλειά, με δική της πρωτοβουλία το συνεχίσαμε. Οσπου ξαφνικά πριν περίπου ενάμιση χρόνο άρχισα να νιώθω πράγματα έντονα για εκείνη. Δεν της ανέφερα τίποτα. Τα κράτησα όλα μέσα μου. Μου έλειπε, ήθελα να βρισκόμαστε πολύ περισσότερο, ζηλευα και εγώ με την σειρά μου. Καθόμουν και σκεφτόμουν ότι έπρεπε να το σταματήσω. Αυτό δεν θα βγάλει πουθενά. Έλεγα στον ευατο μου, μα τι κάνεις? Που πας να μπλέξεις? Είσαι μαλακας? Δεν βρήκα όμως την δύναμη να το κάνω. Και έτσι παντρευτηκα. Με τον σκοπό όλο αυτό να σταματήσει. ‌Η κοπέλα αυτή γενικά είναι κλειστός χαρακτήρας. Είχε προβλήματα με την μαμά της(ήταν άρρωστη) και δεν μου είχε αναφέρει κάτι. Οσπου πριν 8 μήνες και ενώ είχαμε κανονίσει να πάμε βόλτα, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι δεν θα έρθω γιατί πέθανε η μαμά μου............ Τρελάθηκα....... Στην κοιδεια την είδα σε τέτοια κατάσταση που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Ήθελα να πεθάνω. Ήθελα να κλαψω πάνω της. Να αναφέρω ότι είναι μοναχοπαιδι και ότι η μαμά της ήταν το μόνο στήριγμα που είχε. ‌‌Σε μια λοιπόν επίσκεψη στο σπίτι της λίγες μέρες μετά μου είπε ότι θα φύγει από την δουλειά για να πάει σε άλλη εταιρία. Στη θέση όπου εργαζόταν η μαμά της. Εκεί λυγισα. Της είπα ότι την αγαπάω, ότι δεν θέλω να φύγει, ότι δεν θα το αντέξω να την χάσω. Και εκείνη με την σειρά της μου είπε ότι με αγαπαει, ότι δεν θέλει να με χάσει. Έτσι λοιπόν έμεινε στην δουλειά. ‌‌‌Εγω μετά από μερικούς μήνες χωρισα. Και μετά από ένα μήνα από εμένα χώρισε και εκείνη με τον άντρα της. Είμαστε μαζί. Όχι βέβαια φανερά. Κρατάμε απόσταση για τα παιδιά. Και προσπαθούμε για να μπω σιγά σιγά στην ζωή τους. Τα πάμε σχετικά καλά. Αν και μερικές φορές νιώθει ανασφάλειες. ‌‌Τι λέτε ποσος καιρός θα χρειαστεί για τα παιδιά? Η κόρη της είναι 8 και ο μικρός 2. Να σημειώσω ότι ο μικρός με λατρεύει και η μικρή με ξέρει. Δείχνει να με συμπαθεί. ‌‌