Κάτι το συγκλονιστικό με μια δόση αυτοσαρκασμού και υπερβολικής αλήθειας. Τις μέρες που πονάω όσο τίποτα άλλο και ταυτόχρονα με πιάνει ο πανικός του θανάτου που περνάω τη ζωή μου στον πόνο, δεν κάνω τίποτα γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Κανείς δεν μπορεί, όλοι είναι ψεύτες. Την επόμενη όμως μέρα, όπως και να το κάνεις, με τόσο πόνο που βγάζεις δημιουργείς έναν μικρό χώρο για χαρά. Από εκεί ξεκινάω να ξαναζώ. :)
27.6.2017 | 14:40
Έλλειψη νοηματος ζωης
Έρχεται πάλι. Τη βλέπω. Και μαζί με αυτήν έρχονται και η κατάθλιψη και όλα τα "καλά". Τι να κάνω; Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια, θες να μου πεις καμια ιδεα που θα με ταρακουνήσει και θα με βγάλει από το τέλμα; Όχι αυτά τα απλά που σου έρχονται πρώτα στο μυαλό ("σκεψου θετικά, η λύση βρίσκεται μέσα σου, κουράγιο, κάνε ένα χόμπι" κλπ). Θέλω κάτι το συγκλονιστικό, να μου δώσει πνοή. Ακόμα και το κράξιμο καλοδεχουμενο. Κάποια δική σου εμπειρία ισως που σε "φώτισε". Κάτι που θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης μου. Δεν ξέρεις πόσο ανάγκη το εχω... Σε παρακαλώ..... Δε θέλω να ξανακυλησω ρε γμτ!
9