ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάτι το συγκλονιστικό με μια δόση αυτοσαρκασμού και υπερβολικής αλήθειας. Τις μέρες που πονάω όσο τίποτα άλλο και ταυτόχρονα με πιάνει ο πανικός του θανάτου που περνάω τη ζωή μου στον πόνο, δεν κάνω τίποτα γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Κανείς δεν μπορεί, όλοι είναι ψεύτες. Την επόμενη όμως μέρα, όπως και να το κάνεις, με τόσο πόνο που βγάζεις δημιουργείς έναν μικρό χώρο για χαρά. Από εκεί ξεκινάω να ξαναζώ. :)

Θα συμφωνήσω κι εγώ με jonnys σχετικά με την πίστη στον Θεό και με Love Supreme στο ότι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας και πάνω απ' όλα άνθρωποι (και όχι υπεράνθρωποι). Άρα, εσύ γνωρίζεις καλύτερα απ' όλους τι θα σε βοηθήσει περισσότερο. Από 'κει και μετά, μερικές καλές λύσεις πιστεύω ότι θα ήταν η επικοινωνία με καλούς φίλους, η φροντίδα ενός καινούργιου κατοικίδιου ζώου (η ανάληψη ευθύνης πολλές φορές μας ξεκουνάει- θέλοντας και μη-), το να επισκεφθείς ένα μαιευτήριο/ίδρυμα, το να ασχοληθείς με τον αθλητισμό και το να πας κανένα ταξιδάκι έστω κοντινό αν υπάρχει η δυνατότητα. Τέλος, να μην ξεχνάς να ακούς την αγαπημένη σου μουσική και να χαμογελάς συχνά.

Πριν από πέντα χρόνια η εξαδέλφη μου, 35 ετών τότε, είχε ένα τροχαίο ατύχημα. Μια κοπέλα χαρά Θεού, με δουλειά στρωμένη, ανθρώπους να την αγαπούν και με ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον. Δυστυχώς, μέσα σε λίγα λεπτά η ζωή της άλλαξε άρδην. Πέντε χρόνια μετά εξακολουθεί να είναι καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι, δεν έχει επαφή με το περιβάλλον και σιτίζεται μέσω γαστροστομίας. Η οικογένειά της παλεύει να την κρατήσει στη ζωή, σε μια ζωή που ελάχιστα έχει πια να της χαρίσει. Ίσως μόνο την ελπίδα για ένα θαύμα.Πολλές φορές, βουτηγμένη κι εγώ μέσα στα προβλήματά μου καταλήγω στη μεμψιμοιρία και τη θλίψη. Σκεπτόμενη, ωστόσο, την κατάσταση της εξαδέλφης μου συνέρχομαι. Αν μη τι άλλο, νιώθω πως της το χρωστάω, όπως το χρωστάω στην ίδια τη ζωή μου.Όταν τα πράγματα πολυσκουραίνουν κι η θλίψη μοιάζει ανυπέρβλητη, η αναζήτηση οποισδήποτε μορφής στήριξης θεωρώ πως είναι απαραίτητη. Μη διστάσετε, λοιπόν, να καταφύγετε σε αυτή. Το χρωστάτε στον εαυτό σας.

Έχεις δίκιο, όλα αυτά περί θετικών σκέψεων, αν δεν έχουν υπόβαθρο είναι απλά τσιτάτα. Από τη δική μου εμπειρία, θεμέλιος λίθος για να αλλάξει κάποιος οπτική και να ξορκίσει την κατάθλιψη, είναι να εντοπίσει ακριβώς τι είναι αυτό που του λείπει για να κάνει βήματα προς τη βελτίωση.Μόλις καταλάβεις τι είναι αυτό που σου λείπει, πάρε μια βαθιά ανάσα (ήδη θα σου έχει φύγει και ένα κομμάτι του άγχους που προκαλεί αυτή η αβεβαιότητα) και άρχισε να το κυνηγάς λυσσασμένα!Όταν λέω λυσσασμένα, εννοώ στα σοβαρά, να το βάλεις σκοπό, wholeheartedly που λένε (αρκεί να μη βλάπτεις κανέναν στην πορεία, φυσικά). Οραματίσου το, ονειρέψου το και ψάξε τρόπους να το αποκτήσεις πρακτικά.Μερικές στάνταρ συμβουλές είναι οι εξής:1. Υπομονή και επιμονή2. Κοινωνικότητα - ή έστω να είσαι ανοιχτός ως ένα σημείο σε νέες γνωριμίες και ανθρώπους (χωρίς να αγνοείς και το ένστικτό σου σχετικά). Θα πρέπει να πάρεις απόφαση πως ο,τιδήποτε καινούριο θέλουμε να μπει στη ζωή μας, μπαίνει μέσα από καινούριους ανθρώπους και καταστάσεις πέρα από την ατομική προσπάθεια.Φυσικά εκτίμηση υπαρχόντων φίλων και δικών και παρέα ακόμα κι όταν δεν πολυέχεις κέφια. Η συνεχής μοναχικότητα και μάλιστα άνευ συναισθηματικής ισορροπίας είναι βούτυρο στο ψωμί της κατάθλιψης.3. Στο παραπάνω πλαίσιο: χαμόγελο, προσήνεια και ευγένεια. Ακόμα κι αn πρέπει να "fake it till you make it".Φυσικά, αν δεις ότι δεν μπορείς να προχωρήσεις μόνος/η σου και νιώθεις ότι δε βρίσκεις λύση, ξεκίνα να βλέπεις κάποιον ειδικό, όπως είπαν οι σχολιαστές παραπάνω και βήμα-βήμα θα ξετυλίξεις με προσοχή το κουβάρι σου. Μίλα και σε κάποιον δικό σου για το τι νιώθεις, δεν είναι ανάγκη να είσαι μόνος/η σε αυτό.Καλή επιτυχία!

Οταν διαβαζα παθολογια και ειδα ποσες ασθενειες υπαρχουν στον κοσμο και απο ποσα εχουμε γλιτωσει ενιωσα απιστευτα τυχερη κι ευτχισμενη! Δεν ξερω αν θα εχει το ιδιο αντικτυπο αλλα δοκιμασε το!

Κατ αρχην θα συμφωνησω με αυτο που λεει η supreme. Προφανως εχεις καποιες τασεις που καλο ειναι να μην τις διαχειριζεσαι μονη σου, οταν καταλαβαινεις πως παιρνεις τον κατηφορο. Για μενα λειτουργει θετικα για τη διαθεση η σωματικη ασκηση και ταυτοχρονα εκτονωνει κ το αγχος. Μια αλλη πιθανη πηγη νοηματος θα μπορουσε να ειναι ο εθελοντισμος. Η επαφη με πραγματικους φιλους επισης λειτουργει χαλαρωτικα... Καλη τυχη...

Λοιπόν. Τα αεροπορικά για εξωτερικό έχουν γίνει συχνά πολύ φτηνά.Θα σου πρότεινα την Βαρκελώνη το φθινόπωρο. Εκεί έχει ένα συντριβάνι, το font magica. Αυτό το συντριβάνι με συνοδεία μουσικής και χρωμάτων είναι σαν να χορεύει. Δες το στο youtube. Είναι πανέμορφο. Και θα δεις πόσο θα ομορφύνει την καρδούλα σου! :) Και αν δεν θες εκεί, κάνε ένα άλλο ταξίδι σε ένα όμορφο μέρος! Η ομορφιά θα σου καθαρίσει το μυαλό και θα πεις ε ναι σε αυτόν τον όμορφο κόσμο αξίζει να προσπαθήσω να είμαι μέρος αυτού! Και στην τελική όλα στο τέλος φτιάχνουν! Και οι πληγές σιγά σιγά γιατρεύονται. Χαμογέλααα!!!

Δεν υπάρχει"συγκλονιστική" συμβουλή...αν σε παρακολουθούσε κάποιος ειδικός,να τον συμβουλευτείς πριν"ξανακυλίσεις"...Ο τρόπος σκέψης δεν αλλάζει εύκολα και φυσικά όχι μέσα από μερικά σχόλια των lifoγκουρού(εμείς είμαστε αυτοί και η αποτελεσματικότητά μας αμφισβητείται!)Συγκεντρώσου και πάρε τα μέτρα σου... :)

Αρχικά πιστεύω πρέπει να δεις αν ζούσες σε έναν ιδανικό κόσμο , πως θα ήταν αυτός. Πως θα ήσουν εσύ και τι θα ήταν διαφορετικό από το τώρα. Και μόλις μπορέσεις να το απαντήσεις αυτό, τότε μπορείς να κάνεις βήματα για να το αποκτήσεις.