ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνεχίζω εδώ κάποιες σκέψεις, γιατί δεν έχω (προς το παρόν) λογαριασμό. Τα δύο γεγονότα (ή συζητήσεις) δε συμπίπτουν απαραίτητα, αποτελούν όμως συμβάντα μέσα στο ίδιο πλαίσιο σχέσης, εξού και ο προβληματισμός. Πέραν της αγάπης και του έρωτα και του πάθους, υπάρχει θεωρώ, σε κάθε είδους σχέση, το δούναι και το λαβείν. Έστω και σιωπηλά το θεωρώ αυτονόητοι και απαράβατο κανόνα και κινητήριο δύναμη. Σέβομαι λοιπόν απόλυτα το ότι ένας άντρας πλήττει ή νιώθει άβολα με την αγορά εσωρούχων, αλλά ομολογώ πως η απολυτότητα που είχε η διατύπωση του φίλου μου...με ξενέρωσε και απόλυτα. Γιατί εαν ζητάς μια κατά κάποιον τρόπο υπέρβαση από εμένα ( υπό την έννοια οτι το πρωκτικό δεν είναι δεδομένο με τον καθένα) , δεν χωράει απολυτότητα στο τι προτίθεσαι να κάνεις αντίστοιχα εσύ, έτσι δεν είναι?? Και μιλάμε για αστεία σύγκριση.......Με λίγα λόγια, θα με "άναβε" και θα με έκανε δεκτική, ένας άντρας που θα ήταν αντίστοιχα ανοιχτός στο να υπερβεί ντροπές και κολλήματα για ΕΜΕΝΑ!!!Οχι κάποιος που θέλει γενικά και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, ζητάει αλλά δεν δίνει......Ένας άντρας 35 χρονών, είναι αστείο να ντρέπεται να πάει να αγοράσει για δώρο ένα απλό ταπεινό βρακί.Και για την ιστορία, η όλη κουβέντα έγινε για ΑΠΛΑ εσώρουχα, τίποτα πρόστυχο, τίποτα χυδαίο, τίποτα "φθηνό". Νομίζω πως γενικότερα οι άντρες πρέπει να αναθεωρήσετε την δοτικότητά σας και τα δικαιώματά σας...γενικώς.