ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα είχαμε τρία χρόνια. Πήγαμε διακοπές στο εξοχικό μου, στη Σάμο, που ήταν άδειο, μια και δεν έπαιζαν φράγκα για αλλού. Περάσαμε πολύ ωραία, γυρίσαμε το νησί με τη σακαράκα μου και όλες τις έρημες παραλίες με τις ομπρέλες και κάναμε και την πλάκα μας, φάγαμε και στα ταβερνάκια και ρίξαμε πολύ γέλιο και λέγαμε ότι και τον 15Αύγουστο, αν βγαίνουμε οικονομικά, θα ξαναπάμε. Γυρίζουμε, λοιπόν, περνάνε δύο μέρες και μου λέει ότι θέλει να μου πει κάτι. Και μου σκάει τη βόμβα: "Θέλω να χωρίσουμε, δεν νιώθω τίποτα πια. Μου τελείωσε. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα". Το πήρα στην πλάκα αρχικά, αλλά το εννοούσε. Τη ρώτησα γιατί, καμία απάντηση. Πες μου γιατί. "Μου τελείωσε. Αυτό." Ο κολλητός μου λέει ότι κάτι παίχτηκε με κάποιον άλλον, δεν εξηγείται. Πάω στη δουλειά να τη βρω να μιλήσουμε, γιατί το κινητό ήταν κλειστό συνέχεια. Παραιτήθηκε, μου είπαν και είναι διακοπές, Σαντορίνη. Λυπάμαι πολύ. Δεν θα κάτσω να σκάσω, ούτε να μάθω τι συμβαίνει και με ποιον συμβαίνει. Τουλάχιστον να ήταν ξεκάθαρη από την αρχή. Είναι από αυτά τα σκηνικά που λες "δεν μπορεί να έφαγα τόση κοροϊδία στη μάπα". Και όμως μπορεί. Ας είναι καλά όπου και αν είναι. Και όλα εδώ πληρώνονται.