__________________
1.
Γεια σου αγαπημένη Λένα και αναγνώστες. Το ερώτημα μου είναι το εξής. Είναι διαιτολόγος διατροφολόγος και συχνά βλέπω κάποιους γνωστούς μου (προφανώς όχι από την σχολή) να κοινοποιούν άρθρα του τύπου "Η ζάχαρη οδηγεί στο θάνατο", "οι φρυγανιές είναι καρκινογόνες" κλπ. Νομίζω μπήκες στο νόημα. Μου έχει περάσει από το μυαλό να σχολιάσω όλες αυτές τις δημοσιεύσεις με σκοπό να αντικρούσω τα "επιχειρήματα" που έχουν, μήπως και κάποιος αναγνώστης και οπαδός τέτοιων απόψεων βάλει το μυαλό του να σκεφτεί και καταλάβει ότι είναι τουλάχιστον ανυπόστατες τέτοιες απόψεις. Πιστεύεις αξίζει ή θα μπλέξω;
- Ο επιστήμονας με τη τρίχα κάγκελο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εχμ, για σκέψου ποιον ρωτάς. Και αξίζει, και θα μπλέξεις. Σου φαίνεται αρκετά σημαντική αποστολή ώστε να αντέξεις να μπλέξεις;
Επειδή τα σχόλια κάτω από την ανακοίνωση κάποιου είναι πεδίο μάχης, είναι και λίγο «φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν», σου προτείνω να κοινοποιείς στο δικό σου φέις αυτά τα άρθρα και να τα συνοδεύεις από δικό σου σχολιασμό. Έτσι, ούτε θα χώνεσαι σε τοίχο άλλων, ούτε θα φαίνεται σα να πηγαίνεις για καβγά. Αν το κάνεις, κάνε με add για να σε διαβάζω.
__________________
2.
Τι κάνεις οταν στα 26 σου οι γονείς σου θέλουν αλλα για εσενα,εσυ κάνεις αυτα που θέλεις για τον εαυτό σου,τελικά οι γονεις σου επι συναπτα ετη στεναχωριούνται για τις επιλογες σου(όντως στεναχωριούνται ) και εσυ στεναχωριεσαι που τους στεναχωρεις??Τι αδιεξοδο ειναι αυτο?
Πώς δεν μένεις πίσω σε τετοιες καταστάσεις οταν η συζήτηση δεν λυνει κανενα θέμα τελικα??
- Εγκλωβισμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αδιέξοδο είναι αν πιστεύεις ότι αν παρακούς τις επιθυμίες των γονιών σου για σένα είσαι κακή κόρη ή κακός γιος. Εγκλωβισμένη είσαι όταν είσαι ενήλικας για να πάρεις μια απόφαση χρειάζεσαι την έγκριση της μαμάς και του μπαμπά. Δεν είσαι προέκταση των γονιών σου για να έχεις την υποχρέωση να κάνεις ό,τι θεωρούν αυτοί σωστό για τη ζωή σου. Πελαγώνεις αν δεν έχεις καταλάβει ότι μερικές φορές, για να πετύχουμε τους στόχους μας, πρέπει να στενοχωρηθούμε. Είσαι ξεχωριστός άνθρωπος, και θα κάνεις τις δικές σου επιλογές, σωστές ή λάθος. Πρέπει να το δεχτούν. Αν δεν το δέχονται, εσύ πρέπει να τους δεχτείς όπως είναι.
Τα πράγματα αλλάζουν αν, όταν κάνεις λάθη, τρέχεις στους γονείς για να σου τα διορθώσουν, ή αν ζεις με τα δικά τους μέσα για να κάνεις πράγματα που δεν τους αρέσουν.
Η διαδικασία που περιγράφεις ως «αδιέξοδο» και «εγκλωβισμό» λέγεται «ενηλικίωση», και είναι μια διαδικασία που πρέπει να περάσεις για να γίνεις άνθρωπος.
__________________
3.
Αγαπημένη λενα. Είσαι καταπληκτική σε αυτό που κάνεις!! Συνεχισε ετσι.Είμαι 28χρονων και έχω κάνει μια σχέση μέχρι τώρα 4 χρόνια και οι υπόλοιπες περιστασιακές. Έχω ερωτευτεί 2 φορές. Η μία με την σχέση μου και η άλλη με ένα παιδί που είμασταν μαζί 3 μήνες Κάθε μέρα σχεδόν ακούω φιλοφρονήσεις. Μου λένε όμορφα λόγια τόσο για την εμφάνισή μου όσο και για τον χαρακτήρα μου. Στη δουλειά μου που έχει να κάνει με πολυ κόσμο, από γνωστούς φίλων μου και από γνωστούς δικούς μου που έχουμε κοινές δραστηριότητες. Δεν το λέω με καμάρι και θα σου εξηγήσω. Νιώθω όμορφα ωστόσο. Εγώ λοιπόν νιώθω καλά με την εξωτερική μου εμφάνιση. Για τον χαρακτήρα μου ξέρω πως δεν θα προσβάλλω κάποιον και πως προσφέρω την βοήθεια μου απλόχερα. Αυτό που συμβαίνει είναι πως δεν με έχει ποτέ ερωτευτεί κανένας. Ποτέ κάποιος δεν μου είπε είμαι ερωτευμένος μαζί σου ή σαγαπω . Οι 2 άντρες που ερωτευτηκα με άφησαν για άλλη γυναίκα. Και οι 2 που δεν έγινε ποτέ σχέση μου είπαν πως με θέλουν μόνο για να κάνουμε σεξ . Κανένας ποτέ δεν με διεκδίκησε . Ακόμα και από αυτούς που μου λένε τα κοπλιμέντα. Θα φλερτάρω εγώ παραπάνω με κάποιον που μου αρέσει αλλά τελικά θα μείνει στο φλερτ χωρίς να κάνει κάτι παραπάνω ο άλλος .Τώρα λενα τι συμβαίνει? Είμαι χαζη μάλλον και φουλ αδιάφορη. ? Ή απλά δεν υπάρχει τύχη. ? Κάτι βλέπουν λενα και τους απωθεί . Εγώ έχω το πρόβλημα αλλά εσύ πιο πιστεύεις πως είναι ?
- Λεμονιά στον κάμπο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Λεμονιά, αυτό είναι ερώτηση για ψυχολόγο. Λες πολλά πράγματα, περιγράφεις μια δεκαετία της ζωής σου το λιγότερο, και ζητάς διάγνωση για την συνολική σου συμπεριφορά. Λίγα σχόλια μόνο. Ότι οι άντρες που ερωτεύτηκες σε άφησαν για άλλη γυναίκα δεν ακυρώνει ούτε τον έρωτα, ούτε την σχέση που είχατε. Χωρίσατε, όπως χωρίζει όλος ο κόσμος. Ειδικά ο ένας ήταν μαζί σου για τέσσερα χρόνια. Χρειάζεται πολύ μεγάλη κουβέντα, γι'αυτό, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο.
__________________
4.
Γεια σου Αμπα και σ' ευχαριστώ για όλα! Δουλεύω τα τελευταία λίγα χρόνια σε ένα μικρό μαγαζί. Όλοι οι (λίγοι) υπάλληλοι εκεί έχουμε γίνει φίλοι και μεταξύ μας και με το αφεντικό, καθώς όλοι είμαστε κοντά ηλικιακά και μας αρέσει να κάνουμε παρέα. Πριν αρκετό καιρό και επειδή υπήρχε σεξουαλική ένταση με το αφεντικό κάναμε σεξ αραιά και πού για ένα διάστημα και σταδιακά σταματήσαμε γιατί εκτονώσαμε τη φαντασίωση και χάσαμε το ενδιαφέρον. Έτσι έγινε από την μεριά μου και είμαι σίγουρη και από τη δική του. Επίσης, δε σταματήσαμε να είμαστε φίλοι που συζητούν τα προσωπικά τους (είμασταν τότε και οι δύο ερωτευμένοι με άλλους ανθρώπους με τους οποίους είχαμε προβλήματα).
Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι μία συνάδελφος με την οποία είμαστε πολύ κοντά, έχει αποκτήσει μεγαλύτερη οικειότητα μαζί του, πειράζονται συνέχεια και τους βρίσκω πολύ συχνά απομονωμένους χωρίς προφανή λόγο.
Η κοπέλα αυτή είναι γενικά συντηρητική και βρίσκεται σε σχέση εδώ και καιρό, δείχνοντας ευτυχισμένη.
Με ενοχλεί που νιώθω ότι μου κρύβουν κάτι και τους το έχω πει ευθέως, καθώς κατα τα άλλα μιλάμε για τα πάντα. Τους έχω ρωτήσει αν κάνουν κάτι και λένε όχι.
Η ερώτηση είναι, αφού ούτε κι εγώ είχα πει στη συνάδελφο/φίλη ότι έχω κάνει σεξ μαζί του (επειδή ντρεπόμουν) και επίσης θα ήλπιζα να μην της έχει πει ούτε αυτός τίποτα, γιατί με ενοχλεί που μου το κρύβουν?
Να πω ότι κανένα συμφέρον δεν έχουμε από αυτό,τα λεφτά είναι συγκεκριμένα και δεν είναι δουλειά καριέρας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πού δουλεύετε ρε παιδιά και τα περνάτε τόσο φίνα;
__________________
5.
Γεια σου Λένα! Λοιπόν, το πρόβλημά μου είναι πολύ κοινό, όμως, θα εκτιμούσα πολύ τη γνώμη σου. Είμαι 18 χρονών κοπέλα και έχω γύρω στα δέκα περισσευούμενα κιλά τα οποία δε μπορώ να χάσω με τίποτα καθώς κάθε δίαιτα καταλήγει στο να τρώω περισσότερο απ'όταν δεν κάνω δίαιτα. Επίσης να πω ότι έχω παραπάνω κιλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν προέκυψε τώρα. Σκεφτόμουν, που λες, τώρα που θα φύγω για σπουδές να επισκεφτώ ψυχολόγο έτσι ώστε να μπορέσω να αποδομήσω τη σχέση που έχω με το φαγητό και να καταλάβω ποιο κενό μου συμπληρώνει. Να σημειώσω εδώ ότι μου δημιουργεί πολλές ανασφάλειες και εμπόδια στη σχέση με το άλλο φύλο και γενικότερα επηρεάζει τη ζωή μου. Η ερώτηση είναι: Πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο ή είναι πολύ ασήμαντη αιτία να επισκεφθώ ψυχολόγο; Ή ο διατροφολόγος είναι καλύτερη λύση;
- φορ έβερ γεματούλα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εφόσον καταλαβαίνεις ότι χρειάζεται να αποδομήσεις την σχέση που έχεις με το φαγητό, εφόσον καταλαβαίνεις ότι η σχέση σου με το φαγητό σου δημιουργεί πολλά εμπόδια με το άλλο φύλο και επηρεάζει γενικότερα τη ζωή σου, πώς είναι δυνατόν να ρωτάς αν είναι κάτι ασήμαντο για να επισκεφτείς ψυχολόγο; Άσε, θα σου απαντήσω εγώ: επειδή έχεις μάθει, μέσα σε όλα, ότι απαγορεύεται να έχεις παραπάνω κιλά, αλλά απαγορεύεται ταυτόχρονα να ασχολείσαι με κάτι επιφανειακό όπως είναι η εμφάνισή σου, και καπάκι, πάνω σε όλα, πρέπει να αμφιβάλλεις συνέχεια για αυτά που αισθάνεσαι γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να είσαι «υπερβολική».
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα φυσικά και να πας σε ψυχολόγο, σε έναν που ξέρει από θέματα διατροφής. Ο διαιτολόγος αν χρειαστεί θα προκύψει μέσα από την εξέλιξη σου στη θεραπεία. Το πρόβλημα σου είναι πολύ κοινό, αλλά λίγοι (λίγες) καταφέρνουν να ξεπεράσουν τον λαβύρινθο που αναφέρω παραπάνω για να πάνε να λύσουν το πρόβλημα.
(Και για να εξηγηθώ, δεν είναι πρόβλημα τα παραπάνω κιλά, είναι πρόβλημα να θέλεις να τα χάσεις και να μην μπορείς, πρόβλημα είναι να τα θεωρείς πρόβλημα, πρόβλημα είναι όταν τα παραπάνω κιλά πιστεύεις ότι σε καθορίζουν τόσο ώστε να έχεις γενικότερα προβλήματα στη ζωή σου. Μπορεί στην θεραπεία να καταλάβεις ότι τελικά δεν είναι τα κιλά το πρόβλημα σου. Αλλά πρέπει να κάνεις το βήμα προς την θεραπεία.)
__________________
6.
Διατροφική διαστροφή; Γαστριμαργική ιδιοτροπία; Δε ξέρω που να το κατατάξω. Οι συνήθειες μου στο φαγητό είναι ιδιόρυθμες.
Βασικές γεύσεις δεν τις έχω δοκιμάσει και με δυσκολεύει να το κάνω. Ας πούμε δεν έχω φάει ποτέ μήλο, αλλά τρώω μηλόπιτα! Δε μπορώ με τίποτα τη φέτα ωμή, αλλά τρελαίνομαι για τυρόπιτες. Δε ξέρω πώς είναι η γεύση της ελιάς, του παντζαριού, του πεπονιού και η λίστα συνεχίζεται σε σημείο ντροπής. Για κάποιο λόγο, αδυνατώ να δοκιμάσω κάτι εύκολα και η πρώτη μου αντίδραση είναι αυτή της αηδίας.
Η αλήθεια είναι ότι μικρός είχα μια ελαστική οικογένεια που δε με πίεζε ποτέ στο φαγητό. Μεγαλώνοντας, με παρέες σε εστιατόρια κάποια πράγματα κατάφερα να τα δοκιμάσω και να τα εντάξω στη διατροφή μου. Το περίεργο είναι ότι μπορώ να φάω ας πούμε μανταρίνι που έχω δοκιμάσει σε σαλάτα, αλλά με τίποτα δε μπορώ να το φάω μόνο του. Θα ήθελα να μπορώ να είμαι πιο δεκτικός σε νέες γεύσεις, χθες δοκίμασα ρεβύθια, αλλά δε μου είναι εύκολο και με στεναχωρεί!
Δεν είμαι αδύνατος, γυμνάζομαι και δοκιμάζω νέα πράγματα σε άλλους τομείς. Η αχίλλειος πτέρνα μου είναι το φαγητό και είναι κρίμα....καταλαβαίνω ότι είναι από τις πιο ωραίες εμπειρίες και δε μπορώ να το απολαύσω στο 100%. Καμιά σκέψη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύω ότι οι ακραίες ιδιοτροπίες στο φαγητό συνδέονται με βαθύτερα θέματα εντός του ανθρώπου. Νομίζω ότι πρέπει να το ψάξεις λίγο.
_________________
7.
Αγαπητή Α, μπα, ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το σεντόνι που θα διαβάσεις.
Είμαι 32 χρονών, παντρεμένη με έναν υπέροχο άνθρωπο που με αγαπάει, με στηρίζει κτλπ και με τον οποίο προ τετραμήνου αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την δική μας οικογένεια.
Εγώ δυστυχώς, έχω ένα πρόβλημα υγείας το οποίο είναι κληρονομικό. Μετά από 37 χειρουργεία που έχω κάνει στην ζωή μου, (άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, άλλα άκρως επώδυνα, άλλα όχι και τόσο) αποφασίσαμε να μην αφήσουμε την μαμά φύση να αποφασίσει αν το παιδί μας θα το κληρονομήσει ή οχι, αλλά να απευθυνθούμε σε γενετιστή. Η λύση που μας πρότεινε ήταν εξωσωματική γονιμοποίηση με προγενετικό εμφυτευτικό έλεγχο, ο οποίος θα εξασφαλίσει ότι το έμβρυο δεν θα έχει το δικό μου κακό γονίδιο.
Όλα τέλεια! Ξεκινήσαμε αφού περάσαμε τον κυκεώνα της γραφειοκρατίας του ΕΟΠΠΥ.
Μετά την 3η ένεση όμως άρχισα να μην αισθάνομαι καθόλου καλά. Τα νεύρα μου ήταν σε άθλια κατάσταση, ίδρωνα ξεϊδρωνα, δεν μπορούσα να αναπνεύσω.
Μην στα πολυλογώ, πήγαμε στο νοσοκομείο όπου διαγνώστηκα με σύνδρομο υπερδιέργεσης ωοθηκών. Πρώτο σοκ. Αν και δεν είχα ιδέα τι ακριβώς είναι αυτό τρόμαξα. Και δικαιολογημένα.
Μέχρι την επόμενη μέρα τα πνευμόνια μου είχανε γεμίσει υγρό και εγώ ήμουν στην εντατική διασωληνομένη με απίστευτους πόνους. Εκεί παρέμεινα για 8 μέρες και στο νοσοκομείο συνολικά για 19.
Οι γιατροί μου είπαν να αφήσω να περάσουν 1-2 κύκλοι και να ξαναπροσπαθήσουμε μετά.
Μετά από αυτό το σεντόνι, έρχεται και η ερώτηση.
Φοβήθηκα πολύ, ακόμα φοβάμαι. Δεν νομίζω ότι θέλω να ξανα υποβάλλω τον εαυτό μου σε τέτοια διαδικασία. Όχι ότι μου εγγυάται κάποιος ότι πάλι θα πάθω υπερδιέργεση, αλλά καλώς ή κακώς η πιθανότητα υπάρχει.
Απο την άλλη όμως ο άντρας μου θέλει οικογένεια, παιδιά. (Η υιοθεσία για μας για διάφορους γραφειοκρατικούς λόγους δεν αποτελεί προς το παρών τουλάχιστον λύση).
Έχω βαρεθεί, έχω κουραστεί να ταλαιπωρούμαι, να πονάω, να μπαινωβγαίνω στα νοσοκομεία συνέχεια.
Ποιά είναι η σωστή απόφαση όταν τα θέλω δυο συζύγων είναι τοσο εκ διαμέτρου αντίθετα;
Εξαντλημένη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν δεν θέλεις να υποβληθείς ξανά στην διαδικασία, και αν συμφωνείτε στο ότι δεν θέλετε να ξεκινήσετε διαδικασίες για υιοθεσία, αυτό σημαίνει ότι είσαι εντάξει με την ιδέα να μην αποκτήσεις παιδί;
Γιατί λες ότι φοβάσαι την εξωσωματική, αλλά δεν κατάλαβα ποιο είναι το «θέλω» σου, που λες κι εσύ. Την φοβάσαι, άρα θέλεις χρόνο ή εγγυήσεις, ή την έχεις απορρίψει οριστικά ως διαδικασία, γνωρίζοντας ότι αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνεις δικό σου παιδί;
Αυτή είναι η ερώτηση.
Οι απαντήσεις για τα υπόλοιπα θέματα είναι ιατρικές. Έπαθες υπερδιέγερση ωοθηκών, άρα σου έδωσαν δόσεις που δεν είναι για σένα, άρα πρέπει να τροποποιήσουν τις ορμόνες που θα πάρεις την επόμενη φορά, άρα θα ξανακάνουν προσπάθεια με διαφορετικό κοκτέιλ. Δεν μου αρέσει που δεν ήξερες από πριν τι είναι η υπερδιέγερση ωοθηκών, έπρεπε να είσαι ενημερωμένη για όλες τις πιθανές επιπλοκές. Δεν σου είπαν; Δεν ρώτησες; Δεν είναι καλό σημάδι. Θα εμπιστευτείς τους ίδιους γιατρούς; Χρειάζεσαι πολλές πληροφορίες, χρειάζεσαι ενημέρωση, χρειάζεται διάβασμα, χρειάζεται να μιλήσεις σε πολλούς γιατρούς μέχρι να βρεις τον κατάλληλο. Πρέπει να είσαι υπεύθυνη ασθενής, δεν γίνεται να βασίζεσαι αποκλειστικά στην ιατρική κοινότητα, πρέπει να φτάσεις σε σημείο να μπορείς να κρίνεις αυτά που σου λένε. Νομίζω ότι ο φόβος σου, που είναι δικαιολογημένος, δεν σε έχει σπρώξει ακόμα να πληροφορηθείς σε βάθος για το ιατρικό μέρος της περίπτωσης σου. Σε αυτό το θέμα, πρέπει να είσαστε μαζί με τον άντρα σου. Μπορεί να θέλει παιδιά και οικογένεια, αλλά είναι και δική του ευθύνη η ασφάλεια σου.
Αυτό που αντιμετωπίζετε θα σας φέρει αντιμέτωπους με τη σχέση σας. Εξερευνήστε και βεβαιωθείτε αν τα θέλω σας είναι όντως διαφορετικά. Μιλήστε με προσοχή και αγάπη για το θέμα. Ο καθένας για τον εαυτό του, αλλά και οι δύο για την ομάδα. Σας εύχομαι καλή δύναμη.
σχόλια