ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είχαμε που λέτε μια μάζωξη σήμερα το βράδυ (δεν χρειάζονται λεπτομέρειες, μια μάζωξη Ελλήνων τέλος πάντων).Είχα σηκωθεί πουρνό όπως πάντα, πήγα δουλειά/σχολή/ψώνια/σπίτι/οδοντίατρο και με την ψυχή στο στόμα φτάνω λοιπόν στην ώρα μου. Στο τσακ παρά κάτι. Ανεβαίνω τις σκάλες, και βλέπω στον διάδρομο μαζεμένους καμιά δεκαριά άντρες να συζητάνε. Καλησπερίζω και πάω να μπω στην αίθουσα να ετοιμάσω τις σημειώσεις μου, όταν ακούω κάποιον να μου φωνάζει: "Έλα κυρία να μας φτιάξεις καφεδάκια, πεθάναμε τόσην ώρα να περιμένουμε να έρθει μια γυναίκα να μας φτιάξει επιτέλους καφέ".______________________________________________________________________Τώρα πέστε μου, πως θέλατε να αντιδράσω; Για αυτό σας λέω ρε παιδιά, δεν φταίω εγώ που τρομάζω τον κόσμο, αλήθεια σας το λέω. Ή, έστω, δεν φταίω ΠΑΝΤΑ εγώ."Κεριά και λιβάνια" του λέω, "και τράβα μπροστά να σου δείξω πως γίνεται ο καφές στην μηχανή. Και πρόσεξε: ΜΙΑ φορά θα στο δείξω, γιατί μας περιμένει και δουλειά, μην μας βρει το ξημέρωμα. Ξηγηθήκαμε;"Η αλήθεια είναι δεν με δυσκόλεψε, ένα λεπτό του το έδειξα με την παραγγελία όταν γεμίσει η κανάτα να έρθει μέσα με όλα τα συμπράγκαλα να μας σερβίρει. Όπως και έγινε. Και όχι μόνο αυτό, δύο άλλοι προθυμοποιήθηκαν στο τέλος να τα μαζέψουν και να πλύνουν τα φλυτζάνια.(-:Έτσι μπράβο. Και ο άγιος φοβέρα θέλει.