• Ζέστη: ζέστη, ζέστη, κι άλλη ζέστη. Κι από κοντά ιδρώτας, λίγδα, οσμές κ.λπ. Ακόμα και το χειρότερο κρύο μπορείς να το υπομείνεις ντυμένος σαν Εσκιμώος, στον απόλυτο καύσωνα όμως τι άλλο να βγάλεις για να δροσιστείς, το δέρμα για τις σάρκες σου; Εκτός έπειτα από σένα «βράζουν» τα πάντα γύρω σου, από την άσφαλτο, τα σίδερα και τα τσιμέντα μέχρι τα αυτοκίνητα, τα λογής μηχανήματα και προπαντός, το αίμα σου το ίδιο.
• «Έρημη Χώρα»: Αν πάλι ξεμείνεις καλοκαίρι στην πόλη, από ανάγκη ή επιλογή , έχεις μεν το αβαντάζ της κάποιας μεγαλύτερης ησυχίας και του μειωμένου κυκλοφορικού, ταυτόχρονα όμως ήδη από τα μέσα Ιούλη τα πάντα είτε κλείνουν εντελώς κάποιο διάστημα είτε υπολειτουργούν: υπηρεσίες, συγκοινωνίες, φούρνοι, φαρμακεία, Έβγες, περίπτερα κ.λπ. Μπορεί να χρειαστεί να κάνεις χιλιόμετρα για να βρεις κάτι χρειαζούμενο, προτιμότερο δε να τα κάνεις με δικό σου μέσο ή ποδαράτο: λεωφορεία και τρόλεϊ φτάνουν στα πρόθυρα της πλήρους εξαφάνισης, ενώ μια κοντινή διαδρομή με το μετρό όπως π.χ. Θησείο-Σύνταγμα όπου χρειάζεται κιόλας να αλλάξεις γραμμή στο ενδιάμεσο, ίσως ξεπεράσει το μισάωρο μαζί με τις αναμονές. Κανένα έλεος για όσους φυλάνε Θερμοπύλες!
• Ψυχαναγκασμός: Αυτός των θερινών διακοπών είναι από τους χειρότερους. Έχεις-δεν έχεις χρήματα ή/και διάθεση «πρέπει» να πας κάποιο ταξίδι (έστω κι αν είναι εκεί που θα πάνε κι όλοι οι άλλοι, με ακριβοπληρωμένα κι αμφίβολης πιστότητας μεταφορικά μέσα που επίσης θα χρησιμοποιήσουν όλοι οι άλλοι την ίδια ακριβώς εποχή), «πρέπει» να διασκεδάσεις ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να μοιράζεσαι μια μικρή αμμουδιά με τρεις πολύβουες κωμοπόλεις μαζί με τα προάστιά τους ή να κατεβάζεις «μπόμπες» με... πυρηνική γόμωση σε μπαρόκλαμπα της συμφοράς ακούγοντας απίστευτα κακής αισθητικής fusion ήχους, προπάντων δε «πρέπει» να το επικοινωνήσεις αυτό με κάθε τρόπο, είτε διά ζώσης είτε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, σε σημείο που να καταλήγει αυτό σημαντικότερο από την εμπειρία που αποκόμισες.
• Χάσιμο: Είμαστε που είμαστε αλλού 'ντ' αλλού λαός όλο το χρόνο, άμα αρχίσει και να μας «βαράει» για τα καλά ο ήλιος, χάνουμε εντελώς τον μπούσουλα. Δεν βλέπουμε μπροστά μας όταν περπατάμε, δεν ακούμε, δεν συνεννοούμαστε, λέμε ασυναρτησίες, βαριόμαστε που ζούμε, «ξεχνάμε» μέχρι και να πλυθούμε.
Παρότι βλέπεις το περίμενα παλιότερα το καλοκαίρι πώς και πώς, πλέον τη βρίσκω μια αγχωτική και μάλλον υπερεκτιμημένη εποχή, για την οποία κιόλας συνήθως καλλιεργείς πολύ περισσότερες προσδοκίες από όσες εντέλει μπορεί να σου προσφέρει.
• Διακοπές: Αν δεν είσαι μαθητής ή εκπαιδευτικός, άντε να έχεις τρεις βδομάδες άδεια σερί στην καλύτερη. Η οποία άδεια πολλές φορές «κουτσουρεύεται» είτε από την εργοδοσία, είτε από σένα τον ίδιο εφόσον ένα εικοσαήμερο ταξίδι με πληρωμένη διαμονή, διατροφή, έξοδα μετακίνησης κ.λπ. – πόσο μάλλον αν πρόκειται για πάνω από έναν προορισμούς - φαντάζει με τα σημερινά μισθολογικά δεδομένα μεγάλη «χλίδα». Αν επιπλέον είσαι οικογενειάρχης-ισσα, το πράγμα χειροτερεύει στη νιοστή! Αυτά ευτυχώς αντισταθμίζονται κάπως από το γεγονός ότι οι περισσότεροι πατριώτες έχουν κάποιο πατρικό/μητρικό στην επαρχία ή έστω έναν πρόθυμο φίλο είτε συγγενή, ότι ακόμα και κοντά στις μεγάλες πόλεις γίνεται να παραθερίσεις αξιοπρεπώς. Το δε υπαίθριο κάμπινγκ, οργανωμένο ή ελεύθερο, σώζει κυριολεκτικά ζωές, ειδικά για νέους, ανθρώπους χαμηλών εισοδημάτων είτε άνεργους. Αλάργα μόνο από τους κακούς ελεύθερους κατασκηνωτές που απλώς αναπαράγουν τον χειρότερο αστικό εαυτό τους «προσαρτώντας» ολόκληρες εκτάσεις, θορυβώντας, βρωμίζοντας και υποβαθμίζοντας γενικότερα το μέρος.
• Τουρίστες παντού, αυτή η «μάστιγα» – εκτός φυσικά και ζεις από αυτούς! Στα 30 εκ. θα φτάσουν λέει φέτος, κάπου τρεις Ελλάδες δηλαδή. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα τους βρεις κι αν αναρωτιέσαι γιατί στη γειτονιά σου ακριβαίνουν τα νοίκια ενώ παντού αλλού (σε μη τουριστικές περιοχές δηλαδή) έχουνε πιάσει πάτο, ρίξε μια ματιά στο Airbnb! Και το «κακό» δεν είναι τόσο αυτοί – είναι κιόλας, κατά κανόνα, πιο πολιτισμένοι, διακριτικοί και καθαροί από τους ντόπιους τουρίστες - αλλά όλη αυτή «βιομηχανία της αρπαχτής» που έχει στηθεί πάνω τους μισόν αιώνα τώρα: από τις συχνά παράνομα κατειλημμένες παραλίες ξενοδοχειακών μονάδων, τα πλήθος αυθαίρετα rooms for rent, από τον ίδιο τον οικιστικό γιγαντισμό τους σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, από το gentrification ολόκληρων γεωγραφικών περιοχών, από τη συχνά εξαντλητική, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά πλήθους εργαζόμενων στον τουριστικό τομέα, την αισχρή εκμετάλλευση των ίδιων των ξένων επισκεπτών συν την εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Γι΄αυτά και πολλά άλλα, το «αντιτουριστικό» κίνημα ανθεί τελευταία σε υπερβολικά βεβαρημένους προορισμούς όπως η Βαρκελώνη και το Βερολίνο. «Αγαπάς το περιβάλλον; Σφάξε έναν τουρίστα!», σαρκάζει ένα «δικό μας» γραφιστικό που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο Διαδίκτυο. Πέρα από την πλάκα, πάντως, θα μπορούσαμε να αξιοποιούσαμε πολύ καλύτερα το «εθνικό μας κεφάλαιο» φτιάχνοντας σωστές υποδομές, σεβόμενοι τα μνημεία, τη φύση και τους μόνιμους κατοίκους του τόπου αυτού καταρχήν – γι΄αυτά άλλωστε μας επισκέπτονται - κι επενδύοντας περισσότερο στους ταξιδιώτες και τους περιηγητές παρά στους τουρίστες του «σωρού», βραχιολάκηδες και μη, που συχνά κιόλα «μαγαρίζουν» περισσότερο ενώ αφήνουν τα λιγότερα.
• Κλιματιστικά, ανεμιστήρες: Αμφότερα μισητά, ειδικά τα πρώτα. Ξεραίνουν τον αέρα, τον επιβαρύνουν με επιβλαβείς μικροοργανισμούς αν είναι ασυντήρητα, τα πουντιάσματα καλοκαιριάτικα εγγυημένα αν ξεχαστείς ακάλυπτος και ιδρωμένος σε κοντινή απόσταση. Είναι βασικά ανθυγιεινά και αντιοικολογικά, όσο προχωρημένης τεχνολογίας. Για κάποιο δε λόγο που δεν έχω καταλάβει, πολλά καταστήματα ή επιχειρήσεις στην Ελλάδα και όχι μόνο είτε έχουν (όταν έχουν) ανεπαρκή κλιματιστικά τύπου δώρον-άδωρον είτε, το συνηθέστερο, τα φουλάρουν κάργα δημιουργώντας συνθήκες Σιβηρίας στο καταχείμωνο. Οι ανεμιστήρες είναι πιο «φρέντλι», ειδικά οι οροφής, στις πραγματικά μεγάλες ζέστες όμως δεν τραβάνε ενώ απειλούν ανά πάσα στιγμή να σου πάρουν και να σου σηκώσουν τα χαρτιά, τα καπνά κ.λπ.
• Ριφιφί: Το χειρότερο από όλα βέβαια είναι να σου «σηκώσουν» το ίδιο σου το σπίτι ενόσω παραθερίζεις αμέριμνος. Κλέφτες και διαρρήκτες δουλεύουν ως είθισται την περίοδο αυτή υπερωρίες δίχως ρεπά και δεν είναι να εφησυχάζεις έστω κι αν δεν έχεις τίποτα ιδιαίτερης αξίας να χάσεις - ο ενδεχόμενος βιασμός του προσωπικού σου χώρου είναι αρκετό σοκ. Συνήθως άλλωστε δεν κάνουν ταξικές διακρίσεις, μπουκάρουν απλώς οπουδήποτε μπορούν και παίρνουν το οτιδήποτε, ενώ τα ανοιχτά για τη ζέστη πορτοπαράθυρα τους «προσκαλούν» ακόμα κι αν είσαι μέσα.
• Χάλια θάλασσα: Για τους γνώστες, ο κατ' εξοχήν θερινό θέλγητρο βρίσκεται στη χειρότερη εποχή του ακριβώς πάνω στην κορύφωση της σεζόν. Πολυκοσμία, βαβούρα, σκουπίδια, βλαχιά, καγκουριά, παιδάκια που ευχαρίστως θα έδινες στεγνά στον Ηρώδη, οι κλασικοί τύποι που θα έρθουν να κάτσουν ακριβώς πάνω σου ακόμα κι αν η παραλία είναι άδεια, νερά απελπιστικά χλιαρά... Τα ανοιξιάτικα, τα φθινοπωρινά, τα χειμερινά ακόμα μπάνια είναι πολύ πιο απολαυστικά και σίγουρα υγιεινότερα. Επιπλέον, δεν ενοχλείσαι από τζετ σκι, γιοτ που σου σκάνε άξαφνα στην απόμερη παραλία που έκανες δυόμιση ώρες ποδαρόδρομο μες στην κάψα για να ανακαλύψεις, τζιπούρες 4x4 που σπινιάρουν επιδεικτικά στην άμμο κ.λπ.
• Εντομοφοβία: Το καλοκαίρι είναι ως γνωστό ο παράδεισος των εντόμων (όπως επίσης των τρωκτικών και των ερπετών). Μύγες, κατσαρίδες, σφήκες, σκνίπες, κουνούπια κ.λπ. κάνουν πάρτι, ενώ τα τελευταία ειδικά έχουνε πια μεταλλαχτεί κανονικά: δεν τσιμπάνε μόνο ξημέρωμα ή σούρουπο και τις βραδινές γενικά ώρες όπως ξέραμε παλιά αλλά όλο το 24ωρο non-stop, μέχρι ντάλα μεσημέρι ηλιοφάνεια με 40C άμα το μέρος τα ευνοεί και κάποιο σημείο του σώματός σου «ξεχαστεί» στη σκιά, όπως επίσης και μέσα σε κλειστό χώρο που δεν αερίζεται. Όσο για τα εντομοαπωθητικά, δεν είναι τα περισσότερα δίχως ελαφρές, έστω, παρενέργειες.
Μύγες, κατσαρίδες, σφήκες, σκνίπες, κουνούπια κ.λπ. κάνουν πάρτι, ενώ τα τελευταία ειδικά έχουνε πια μεταλλαχτεί κανονικά: δεν τσιμπάνε μόνο ξημέρωμα ή σούρουπο και τις βραδινές γενικά ώρες όπως ξέραμε παλιά αλλά όλο το 24ωρο non-stop, μέχρι ντάλα μεσημέρι ηλιοφάνεια με 40C
• Τρεχάτε ποδαράκια μου: Πανικός και κακός χαμός από συναυλίες, παραστάσεις, φεστιβάλ κ.λπ. καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, πράγμα καταρχήν εννοείται ευχάριστο, έλα όμως που είναι τέτοια η προσφορά και τόσες οι ημερομηνίες που πολλά ενδιαφέροντα events συμπίπτουν – ούτε επίτηδες να το κάνανε - ώστε ακόμα κι αν έχεις όλο το χρόνο, όλη την καλή διάθεση κι όλη την οικονομική ευχέρεια (ή έστω τις κατάλληλες «άκρες» για φρι πας) για να τα παρακολουθήσεις, απλώς δεν τα προλαβαίνεις προσθέτοντας έτσι άλλο ένα θερινό στρες στα τόσα που έχεις ήδη.
• Summer lovers: Ένα άλλο μεγάλο στρες είναι φυσικά το σχεσικό. Αν είσαι ελεύθερος-η είσαι βέβαια κύριος (ή κυρία) και το'χεις με το φλερτ, το καλοκαίρι είναι η καλύτερή σου. Αν όμως έχεις ήδη δεσμό, θα καταφέρετε να πάτε διακοπές μαζί κι αν ναι, θα είσαστε ακόμα ζευγαρωμένοι στον γυρισμό; Είναι δα γνωστό ότι είναι η «ιδανικότερη» εποχή για να διαλυθεί μια σχέση, όχι μόνο από τις άπειρες θηλυκές κι αρσενικές «σειρήνες» που κυκλοφορούν, τους αυξημένους πόθους και τις μειωμένες αντιστάσεις αλλά κι επειδή η σχόλη σε φέρνει κοντύτερα με το ταίρι σου, για να ανακαλύψεις σε πολλές περιπτώσεις ότι τελικά δεν ήσασταν και τόσο... ταιριαστοί. Μπορείς επίσης φυσικά να κάνεις μια νέα γνωριμία που να ξεπερνά τη μια βραδιά, έλα όμως που ουκ ολίγες φορές οι θερινοί εραστές ξεχειμωνιάζουν χώρια, παραπέμποντας στη λαϊκή θυμοσοφία Κυριακής χαρά, Δευτέρας λύπη. Εκτός βέβαια κι είσαι τόσο yolo τύπος/τύπισσα που ζεις γι΄αυτό, οπότε απλά ξεκινάς γι' άλλα! Μόνο προσοχή γιατί τα ΣΜΝ «ευδοκιμούν» επίσης αυτή την εποχή του χρόνου.
• Summer politics: Σε πολιτικό-κοινωνικό επίπεδο, πάλι, η θερινή περίοδος είναι η πιο πονηρή. Αφενός διάφορες δυσοίωνες νομοθεσίες ή/και τροπολογίες συνηθίζονται παραδοσιακά να περνάνε στα μουλωχτά στα θερινά τμήματα της βουλής αφενός, αφετέρου μεγαλώνει ο «πειρασμός» για εφαρμογή αυταρχικών και κατασταλτικών πολιτικών από μεριάς εξουσίας, εφόσον το κίνημα - όπως καθείς το εννοεί - κλείνει κι αυτό «ρολά» λόγω θέρους. Φαινόμενα που ενθαρρύνονται καθώς υπολειτουργούν επίσης τα ΜΜΕ, παραμένουν όμως ευτυχώς αρκετά δραστήρια το Internet και τα κοινωνικά δίκτυα.
• Δε χωράς πουθενά:Γυρνάς και χρειάζεσαι ουσιαστικά άλλες τόσες μέρες διακοπές να συνέλθεις! Οι λογής υποχρεώσεις έχουν αβγατίσει στο μεταξύ, οι ευθύνες ακονίζουν ανυπόμονα τα μαχαίρια τους – έχεις φυσικά επιστρέψει κι εσύ δριμύτερος αν υποθέσουμε ότι το ευχαριστήθηκες, γρήγορα ωστόσο είσαι ξανά στο ζυγό ξεχνώντας καλοκαίρια, ακρογιαλιές κι αστέρια. Αρχίζει κιόλας τότε και ημερολογιακά να δροσίζει, οπότε ξαναγινόμαστε όλοι κανονικοί άνθρωποι. Όσο, παρά ταύτα, και να «αντιπαθεί» κανείς το καλοκαίρι, κακά τα ψέματα, ο χειμώνας θα ήταν απάλευτος δίχως την ανάμνηση της αύρας του.
