ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και σίγουρα, δεν είναι αμοιβαίο αυτό. Είμαι μοναχικός τύπος (αν και νέος), που όχι μόνο δεν κερδίζω συμπάθειες ποτέ, αλλά παντού αποκομίζω εχθρούς, μίσος, εξωστρακισμούς και προσβλητική συμπεριφορά προς εμένα, ενώ εγώ είμαι το καλύτερο παιδί. Σαν "εξόριστος" της ζωής λοιπόν, βρέθηκα σε σκοτεινά μονοπάτια, όπως του αγοραίου έρωτα π.χ. Τώρα και με την κρίση, ολοένα και πιο μικρές ηλικίες πετυχαίνει κανείς, σπουδάστριες ή και ακόμα πιο κάτω, ως νοικοκυρές, παντρεμένες, με παιδιά, άτομα της διπλανής πόρτας που ούτε καν θα σου πήγαινε ποτέ ο νους, πως κάνουν αυτήν τη δουλειά... Όπως λένε κι οι ίδιες, για να ζήσουν το παιδί τους (μια μάλιστα να του πάρει φαγητό και φάρμακα μου είχε πει), να πληρώσουν τα χρέη τους για να μή βρεθούν στο δρόμο, να ζήσουν την οικογένειά τους και άλλα πράγματα, που μάλλον θα σου έκοβαν την όρεξη και θα σε έκαναν να νιώσεις στενοχώρια κι εσύ...Πέτυχα και μια μικρούλα, που λέει το κάνει γιατί γουστάρει, να ζήσει τη ζωή της όπως θέλει, μάλιστα βλέπει ψαγμένες ταινίες και διαβάζει βιβλία με θεματολογία παρόμοια ξένων συγγραφέων, δηλαδή το βίο και πολιτεία μιας εκδιδόμενης γυναίκας. Μάλιστα, έκανε χορτάρι και δεν δίστασε να μου το πει, άλλωστε το είχα ψιλοκαταλάβει και από τη μυρωρδιά του καπνού της. Με έβαλε κάτω, με ξετίναξε, ξέχασα το όνομά μου, τέτοιο ωραίο κρεβάτι δεν είχα δει ξανά σε όλη μου τη ζωή... Ναζάκια, παιχνιδάκια, roleplaying... Αφέθηκα στη στιγμή, χάθηκα στο χρόνο, κόντεψα να ξεχάσω το όνομά μου και πού βρίσκομαι... Δεν είχα ποτέ τέτοια όμορφη εμπειρία, ούτε με νορμάλ γκόμενα, ούτε όταν ήμασταν μικροί και στις πενταήμερες οι πιτσιρίκες μας ζουζουνίζαν. Λίγο κάτι άρχισε να μου λέει για κάτι μικροπροβλήματα που έχει, κάτι στενοχώριες, δεν ήθελα και πολύ, κόλησα σαν ηλίθιος... Όμως σαφέστατα και μονόπλευρο το συναίσθημα και καρμίρικο.Για αρχή, αυτήν δεν θέλει καθόλου σχέσεις, ούτε μου είπε ό,τι είπε γιατί έψαχνε χορηγό, σαν άλλες. Κράτησε σαφείς αποστάσεις και ευδιάκριτα όρια. Όμως εγώ θέλω να είμαι κοντά της. Είμαι διπλά χαζός, γιατί όχι μόνο δεν έχω την οικονομική άνεση για να "γίνω διπλός", αλλά και γιατί βρήκα να κολλήσω εκεί που κόλλησα ενώ δεν με παίρνει κιόλας... Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα με πείραζε να βλέπει και άλλους, εξ' άλλου αν έχω φάει κι έχω φάει κέρατο ίσαμε τώρα, κοροϊδία και εξαπάτηση από τα "καλά κορίτσια", ίσα ίσα που η κοπέλα αυτή είναι πιο τίμια και δεν πλασάρει γελοίες δικαιολογίες και γελοιοδέστερη υποκριτική. Όμως πρέπει να σεβαστώ και τη δική της επιθυμία (που είναι να είναι μόνη της κι αφέντης του εαυτού της), ακριβώς όπως θα σεβόμουν και την ελευθερία της, αν είχαμε κάτι μαζί.Πελάγωσα και είμαι πάλι παγιδευμένος σε μια ατέρμονη κατάσταση. Κάθε φορά που γίνομαι ένα μαζί της πονάω... Πονάω γιατί μετά πρέπει να φύγω και να πάψω να ενδιαφέρομαι... Πονάω γιατί πρέπει να κλείσω την πόρτα και να την ξεχάσω... Δεν μπορώ που να πάρει και να σηκώσει, δεν μπορώ. Άλλοι παρακαλάνε να ρίξουν μια ψιλή και να φύγει το κορίτσι να μην το ξαναδούν ποτέ, να πάνε αύριο σε άλλη, μεθαύριο σε άλλη κι ας έχουν γυναίκα στο σπίτι και παιδιά... Κι εγώ τη μια σμπρώχνω και την άλλη, κλαίω μόνος σπίτι, γιατί πρέπει να συμφιλιωθώ με την ιδέα πως θα τη βλέπω μόνο για να... Καμμιά συμβουλή; Καμμιά παρηγοριά; Οτιδήποτε, είμαι κουρέλι... Μόνο μη δω την κλασσική καμμενιά, "γιατί δε βρίσκεις ένα φυσιολογικό κορίτσι"...